Σελίδες

▼

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση επιταχύνει την παγκόσμια τυραννία


Αναλύει ο Δρ. Joseph Mercola

Η ατζέντα 2030 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ περιλαμβάνει την παράξενα δυσοίωνη ρήση ότι «δεν θα κατέχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος». Το ανομολόγητο συμπέρασμα είναι ότι οι παγκόσμιοι πόροι θα ανήκουν και θα ελέγχονται από την τεχνοκρατική ελίτ, και θα πρέπει να πληρώνετε για την προσωρινή χρήση των απολύτως πάντων.

Τίποτα δεν θα σας ανήκει πραγματικά. Όλα τα αντικείμενα και οι πόροι θα χρησιμοποιούνται από τη συλλογικότητα, ενώ η πραγματική ιδιοκτησία θα περιορίζεται σε ένα ανώτερο στρώμα της κοινωνικής τάξης. Πώς ακριβώς θα σας κάνει ευτυχισμένους αυτή η επιβαλλόμενη δουλοπαροικία;

Και πάλι, το ανομολόγητο υπονοούμενο είναι ότι η έλλειψη ιδιοκτησίας είναι μια ευκολία – απλά κάνουν τη ζωή σας ευκολότερη. Νοικιάστε μια κατσαρόλα και μετά επιστρέψτε την. Δεν χρειάζεστε αποθηκευτικό χώρο! Φανταστείτε την ελευθερία! Υπόσχονται ακόμη και την ευκολία της αυτόματης παράδοσης με drone κατευθείαν στην πόρτα σας.

Η τεχνητή νοημοσύνη – η οποία απομυζά τα δεδομένα σας για

κάθε πτυχή της ύπαρξής σας μέσω σχεδόν κάθε τεχνολογίας και συσκευής που διαθέτετε – θα διευθύνει τη ζωή σας, προβλέποντας κάθε σας διάθεση και επιθυμία, ικανοποιώντας κάθε σας καπρίτσιο. Αχ, η πολυτέλεια του να μην χρειάζεται να παίρνεις αποφάσεις!

Προγραμματισμένη κλοπή υπό την κάλυψη μιας πανδημίας

Αυτή είναι η νοοτροπία που προσπαθούν να σας προγραμματίσουν. Ως ένα μόνο παράδειγμα, σε μια βιντεοσκοπημένη ανακοίνωση στα μέσα Νοεμβρίου του 2020, ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό δήλωσε:1

«Αυτή η πανδημία έδωσε την ευκαιρία για μια επανεκκίνηση. Αυτή είναι η ευκαιρία μας να επιταχύνουμε τις προ της πανδημίας προσπάθειές μας να επανασχεδιάσουμε οικονομικά συστήματα που αντιμετωπίζουν πραγματικά παγκόσμιες προκλήσεις όπως η ακραία φτώχεια, η ανισότητα και η κλιματική αλλαγή».

Κάποιοι, ωστόσο, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτά τα αφηγήματα περί «οικοδόμησης καλύτερων συνθηκών» και «επανεκκίνησης» της οικονομίας για τη διασφάλιση της «ισότητας» είναι παροιμιώδεις ποντικοπαγίδες. Μόλις δαγκώσετε το τυρί, θα κολλήσετε, θα σας στερήσουν την ελευθερία σας για πάντα.

Στο παραπάνω βίντεο, ο συγγραφέας Douglas Kruger εξηγεί γιατί η ελευθερία είναι αδύνατη χωρίς το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία. Η τεχνοκρατική ελίτ φυσικά δεν θέλει να καταλάβετε τις πραγματικές συνέπειες αυτού που σχεδιάζουν, γι’ αυτό και προσπαθούν να πουλήσουν αυτήν τη σατανική ιδέα ως κάτι που θα ωφελήσει την κοινωνία και θα κάνει επιτέλους τη ζωή δίκαιη για όλους. Είναι ένα ελκυστικό αφήγημα, αλλά και μια επικίνδυνη φαντασίωση για να την αγοράσετε. Όπως σημειώνεται στις 16 Νοεμβρίου 2020, από το National File:2

«… Ο Trudeau πρότεινε ότι ο ιός COVID-19 παρέχει μια «ευκαιρία για μια επανεκκίνηση … για να επαναπροσδιορίσουμε τα οικονομικά συστήματα». Αυτό εκλήφθηκε ως έγκριση ενός σχεδίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για τη συγκέντρωση του μεγαλύτερου μέρους της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα χέρια των μεγαλοεταιρειών της Μεγάλης Τεχνολογίας.

Το σχέδιο «Μεγάλη Επανεκκίνηση» περιλαμβάνει μια συνεργασία μεταξύ εθνικών κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών για την «επαναφορά του καπιταλισμού» με ένα ολοκληρωμένο υπερεθνικό τεχνοκρατικό κράτος πρόνοιας/επιτήρησης μέχρι το 2030…

Οι εταιρείες-μέλη του WEF και οι κυβερνητικοί εταίροι θα επιτύχουν την «επαναφορά» χρησιμοποιώντας την οικονομική πολιτική για την ουσιαστική κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και τη συγκέντρωση σχεδόν όλου του πλούτου στα χέρια διεθνών μεγαλοεταιρειών.

Η ιδέα θα ήταν να αξιοποιήσουμε το κράτος πρόνοιας και τη μαζική οικονομία για να αντικαταστήσουμε το οικονομικό status quo της ατομικής ιδιοκτησίας με ένα καθεστώς όπου η πλειονότητα των ατομικών αναγκών νοικιάζεται».

Μάθετε να αναγνωρίζετε τις ατάκες της Μεγάλης Επανεκκίνησης

Η ατζέντα του WEF για το 2030 αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτού που διαφημίζεται πλέον ως Η Μεγάλη Επανεκκίνηση3 , ένα σχέδιο που προήλθε από κάτι που ονομάζεται Παγκόσμια Πρωτοβουλία Επανασχεδιασμού, το οποίο συντάχθηκε από το WEF στον απόηχο της οικονομικής κρίσης του 2008. Ο ιστότοπος του Διακρατικού Ινστιτούτου περιγράφει την πρωτοβουλία ως «πολυμετοχικότητα» ως «νέα μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης «4.

Παρενθετικά, καθώς έμπαινα στην αναφορά του Transnational Institute, παρατήρησα ότι η διεύθυνση URL περιείχε τις λέξεις «taxonomy term backup delete later». Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει κάτι, αλλά αρχειοθέτησα5 τη σελίδα για παν ενδεχόμενο. Άλλοι όροι και συνθήματα που περιγράφουν διάφορες πτυχές αυτής της παγκόσμιας ατζέντας εξαγοράς περιλαμβάνουν:

  • Η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, η οποία αποτελεί μέρος του κινήματος του τρανσουμανισμού.6 Στο παραπάνω βίντεο, ο ιδρυτής του WEF Κλάους Σβαμπ περιγράφει αυτά τα σχέδια
  • Building Back Better *
  • Η Νέα Πράσινη Συμφωνία
  • «Ισότητα»
  • Καπιταλισμός των συμμετόχων

(* σημ. Καταχανά: ίσως μία έκφραση που θα μπορούσε να αποδώσει κάπως το «Building Back Better (BBB)», θα μπορούσε να είναι το «Χτίζοντας το Παρελθόν Καλύτερα». Σύμφωνα με τη λογική της Νέας Τάξης, το «BBB» είναι «μια προσέγγιση για την αποκατάσταση μετά την καταστροφή που μειώνει την ευπάθεια σε μελλοντικές καταστροφές και χτίζει την ανθεκτικότητα της κοινότητας για την αντιμετώπιση φυσικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών και οικονομικών τρωτών σημείων και σοκ. … Το BBB ισχύει επίσης για οριζόντια ζητήματα όπως το περιβάλλον, το φύλο και η διακυβέρνηση.«)

Τις τελευταίες ημέρες, είδαμε μια σειρά από παγκόσμιους ηγέτες να καταγγέλλουν τον καπιταλισμό, λέγοντας ότι χρειαζόμαστε έναν «καπιταλισμό των ενδιαφερομένων». Ανάμεσά τους και η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι, η οποία στις 17 Σεπτεμβρίου 2021 μίλησε κατά του καπιταλισμού σε συνάντηση στο Λονδίνο.7,8

«Στην Αμερική, ο καπιταλισμός είναι το σύστημά μας, είναι το οικονομικό μας σύστημα, αλλά δεν έχει υπηρετήσει την οικονομία μας όσο καλά θα έπρεπε», είπε. «Αυτό που θέλουμε λοιπόν να κάνουμε είναι να μην απομακρυνθούμε από αυτό, αλλά να το βελτιώσουμε.

Δεν μπορείς να έχεις ένα σύστημα όπου η επιτυχία κάποιων πηγάζει από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και πηγάζει από την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος και των υπολοίπων, και πρέπει να το διορθώσουμε αυτό».

Ο πρόεδρος Μπάιντεν είναι ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που αγκαλιάζει ονομαστικά τον καπιταλισμό των συμμετόχων,9 και κορυφαίοι Δημοκρατικοί, όπως η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις και η γερουσιαστής Ελίζαμπεθ Γουόρεν, έχουν παρουσιάσει προτάσεις πολιτικής που θα έγραφαν τον καπιταλισμό των συμμετόχων στο νόμο.10

Τι είναι ο καπιταλισμός των συμμετόχων;

Αλλά τι ακριβώς είναι ο καπιταλισμός συμμετόχων; Αν είναι πιο δίκαιος και κάνει όλους πιο ευημερούντες από το καπιταλιστικό σύστημα των μετόχων που έχουμε σήμερα, δεν θα έπρεπε όλοι να τον υποστηρίξουμε; Το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί στον πραγματικό κόσμο.

Ακούγεται υπέροχο στη θεωρία, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν πρόκειται να ωφελήσει τον μέσο άνθρωπο. Όπως αναφέρει ο Ivan Wecke στο Open Democracy, σε ένα άρθρο με τίτλο «Conspiracy Theories Aside, There Is Something Fishy About the Great Reset»:11

«Το σύνολο των θεωριών συνωμοσίας γύρω από τη Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι νεφελώδες και δύσκολο να προσδιοριστεί, αλλά η σύνθεσή τους μας δίνει κάτι σαν αυτό: η Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι το σχέδιο της παγκόσμιας ελίτ να εγκαθιδρύσει μια κομμουνιστική παγκόσμια τάξη καταργώντας την ιδιωτική ιδιοκτησία, ενώ χρησιμοποιεί το COVID-19 για να λύσει τον υπερπληθυσμό και να υποδουλώσει ό,τι έχει απομείνει από την ανθρωπότητα με εμβόλια.

Προβληματισμένος… αποφάσισα να μάθω τι πραγματικά αφορούσε το σχέδιο Μεγάλη Επανεκκίνηση του WEF. Στο επίκεντρο των θεωριών συνωμοσίας βρίσκονται οι υποτιθέμενες μυστικές ατζέντες και οι κακόβουλες προθέσεις.

Ενώ αυτά μπορεί να απουσιάζουν από την πρωτοβουλία της Μεγάλης Επανεκκίνησης του WEF, αυτό που βρήκα ήταν κάτι σχεδόν εξίσου δυσοίωνο που κρυβόταν σε κοινή θέα. Για την ακρίβεια, πιο δυσοίωνο, επειδή είναι πραγματικό και συμβαίνει τώρα. Και αφορά πράγματα τόσο θεμελιώδη όσο τα τρόφιμά μας, τα δεδομένα μας και τα εμβόλιά μας.

Οι μαγικές λέξεις είναι «καπιταλισμός των ενδιαφερομένων μερών», μια έννοια που ο πρόεδρος του WEF Κλάους Σβαμπ σφυρηλατεί εδώ και δεκαετίες και η οποία κατέχει περίοπτη θέση στο σχέδιο Μεγάλη Επανεκκίνηση του WEF από τον Ιούνιο του 2020.

Η ιδέα είναι ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός πρέπει να μετασχηματιστεί έτσι ώστε οι εταιρείες να μην επικεντρώνονται πλέον αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των μετόχων, αλλά να γίνουν θεματοφύλακες της κοινωνίας δημιουργώντας αξία για τους πελάτες, τους προμηθευτές, τους εργαζόμενους, τις κοινότητες και άλλα «ενδιαφερόμενα μέρη».

Ο τρόπος με τον οποίο το WEF βλέπει τον καπιταλισμό των ενδιαφερομένων μερών να υλοποιείται είναι μέσω μιας σειράς «συμπράξεων πολλαπλών ενδιαφερομένων μερών» που φέρνουν σε επαφή τον ιδιωτικό τομέα, τις κυβερνήσεις και την κοινωνία των πολιτών σε όλους τους τομείς της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Η ιδέα του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων μερών και των συμπράξεων πολλαπλών ενδιαφερομένων μερών μπορεί να ακούγεται ζεστή και χνουδωτή, μέχρι να ψάξουμε βαθύτερα και να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι δίνεται στις εταιρείες περισσότερη εξουσία πάνω στην κοινωνία και στους δημοκρατικούς θεσμούς λιγότερη».

Ο καπιταλισμός των συμμετόχων αυξάνει την ισχύ των επιχειρήσεων

Η Παγκόσμια Πρωτοβουλία Ανασχεδιασμού, η οποία αποτέλεσε τη βάση για τη Μεγάλη Επανεκκίνηση, έχει περιγραφεί ως «η πιο ολοκληρωμένη πρόταση για τον επανασχεδιασμό της παγκόσμιας διακυβέρνησης από τη διαμόρφωση των Ηνωμένων Εθνών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου «12 . Πρόκειται για μια πλήρη αναμόρφωση του τρόπου με τον οποίο επιχειρούμε και κυβερνάμε τα έθνη, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και παγκοσμίως.

Σε αυτό το μοντέλο πολλαπλών ενδιαφερομένων, η κυβέρνηση είναι απλώς ένας από τους πολλούς ενδιαφερομένους. Άλλα ενδιαφερόμενα μέρη που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη περιλαμβάνουν μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως το ίδιο το WEF, και πολυεθνικές εταιρείες. Με άλλα λόγια, αυτά τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη θα έχουν λόγο στον τρόπο διακυβέρνησης των εθνών.

Σημειώστε ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες θα τονίσουν ότι στα ενδιαφερόμενα μέρη περιλαμβάνονται το περιβάλλον και οι εργαζόμενοι. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι οι ανάγκες και οι επιθυμίες των εργαζομένων και του φυσικού κόσμου δεν βρίσκονται σχεδόν καθόλου στο επίκεντρο αυτού του μοντέλου. Όπως εξηγεί ο Wecke:13

«Αντί οι εταιρείες να εξυπηρετούν πολλά ενδιαφερόμενα μέρη, στο μοντέλο της παγκόσμιας διακυβέρνησης με πολλαπλά ενδιαφερόμενα μέρη, οι εταιρείες προωθούνται ως επίσημα ενδιαφερόμενα μέρη στην παγκόσμια λήψη αποφάσεων, ενώ οι κυβερνήσεις υποβιβάζονται ως ένα από τα πολλά ενδιαφερόμενα μέρη.

Στην πράξη, οι εταιρείες καθίστανται οι κύριοι ενδιαφερόμενοι, ενώ οι κυβερνήσεις παίζουν δευτερεύοντα ρόλο και η κοινωνία των πολιτών είναι κυρίως βιτρίνα».

Ο καπιταλισμός των συμμετόχων καταλαμβάνει την εξουσία με μυστικότητα

Ο Wecke επισημαίνει ότι αυτό το οικοσύστημα πολλαπλών ενδιαφερομένων έχει ήδη εφαρμοστεί και επεκτείνεται κάθε μέρα που περνά. Δεν είναι κάτι που προτείνουν να εφαρμοστεί στο μέλλον. Αντίθετα, ουσιαστικά μας λένε τώρα αυτό που κάνουν ήδη εδώ και χρόνια.

«Οι ομάδες πολλαπλών ενδιαφερομένων έχουν εξαπλωθεί σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης», λέει ο Wecke, σημειώνοντας ότι υπάρχουν ήδη «περισσότερες από 45 παγκόσμιες ομάδες πολλαπλών ενδιαφερομένων που θέτουν πρότυπα και θεσπίζουν κατευθυντήριες γραμμές και κανόνες σε διάφορους τομείς».

Οι ομάδες αυτές, οι οποίες δεν έχουν δημοκρατική λογοδοσία, αποτελούνται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες στρατολογούν εσωτερικούς υπαλλήλους στην κυβέρνηση, την κοινωνία των πολιτών και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Μαζί, ισχυρίζονται ότι θα λύσουν κάθε είδους προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία.

Ουσιαστικά, πιστεύουν ότι γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για όλους, και χωρίς να έχουν εκλεγεί για να μιλούν και να ενεργούν εκ μέρους μας, λαμβάνουν μονομερείς αποφάσεις που θα υπαγορεύουν τον τρόπο με τον οποίο ζούμε, αναπτυσσόμαστε και ευημερούμε.

«Από το πρώτο τρίμηνο του 2020, έχουμε ήδη πάρει μια γεύση του τι θα σημαίνει η Μεγάλη Επανεκκίνηση για τη δημόσια υγεία. Βασικά βασίζεται στην υπόθεση ότι ζούμε σε ένα κράτος βιοασφάλειας, όπου αυτοί οι μη εκλεγμένοι «ενδιαφερόμενοι» αποφασίζουν τι είναι καλύτερο για εμάς, ανεξάρτητα από το πώς αισθανόμαστε γι’ αυτό.»

Ένα μόνο παράδειγμα ενός «οικοσυστήματος» πολλών ενδιαφερομένων μερών που έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία είναι η πρωτοβουλία COVAX, στόχος της οποίας είναι η επιτάχυνση της εξάπλωσης των εμβολίων COVID-19. Η πρωτοβουλία αυτή δημιουργήθηκε από δύο ομάδες πολλαπλών ενδιαφερομένων, την GAVI και τον Συνασπισμό για καινοτομίες επιδημικής ετοιμότητας (CEPI), σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και με χρηματοδότηση από τις κυβερνήσεις.

Η GAVI και η CEPI συνδέονται αμφότερες με το WEF, το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates και έναν μακρύ κατάλογο φαρμακευτικών εταιρειών. Όπως σημειώνει ο Wecki, ενώ οι κυβερνήσεις χρηματοδοτούν την πρωτοβουλία COVAX, οι συνασπισμοί με επίκεντρο τις εταιρείες (GAVI και CEPI) επιβλέπουν και αποκομίζουν τα κέρδη από το έργο.

Έχουμε ήδη πάρει μια γεύση από το βασικό πρόβλημα αυτού του συστήματος, το οποίο είναι ότι είναι εξ ολοκλήρου κερδοσκοπικό. Το 2020, η Νότια Αφρική και η Ινδία επεδίωξαν την άρση των κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας για τις τεχνολογίες εμβολίων COVID-19 για να ενισχύσουν την παραγωγή στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η GAVI, ο ίδιος ο Γκέιτς και η φαρμακοβιομηχανία αντιτάχθηκαν σθεναρά, όπως θα περίμενε κανείς.

Γιατί; Επειδή η δημόσια υγεία δεν είναι το κύριο ελατήριο ή κίνητρό τους. Το κέρδος είναι. Το κέρδος είναι το κύριο συμφέρον τους, και ως πρωταρχικός «ενδιαφερόμενος», τα συμφέροντά τους πρέπει να σταθμίζονται έναντι των συμφερόντων άλλων ενδιαφερομένων, όπως η επιθυμία και η επιθυμία των ανθρώπων να μην αρρωσταίνουν και να μην πεθαίνουν. Και, λοιπόν, βρίσκονται στο κέντρο της δομής εξουσίας, οπότε μαντέψτε ποιανού το συμφέρον κερδίζει και θα κερδίζει πάντα;

Ο καπιταλισμός των συμμετόχων θα καταστρέψει την ελευθερία

Ο Wecke περιγράφει την πολυ-συμμετοχικότητα ως «την αναβάθμιση της πολυμέρειας από το WEF», δηλαδή το σύστημα με το οποίο συνεργάζονται σήμερα τα έθνη του κόσμου. Στον πυρήνα του είναι τα Ηνωμένα Έθνη.

Μέχρι στιγμής, το σύστημα αυτό εξακολουθεί να είναι δημοκρατικό, τουλάχιστον θεωρητικά, καθώς οι εκλεγμένοι ηγέτες είναι αυτοί που συγκεντρώνονται για να λάβουν παγκόσμιες αποφάσεις. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ότι ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων μερών που προτείνεται τώρα δεν πρόκειται να εμβαθύνει τη δημοκρατία, αλλά μάλλον να την εξαλείψει εντελώς.

Ο σχεδιασμός του παραγκωνίζει τις κυβερνήσεις και τοποθετεί μη εκλεγμένα ενδιαφερόμενα μέρη, κυρίως πολυεθνικές εταιρείες, στη θέση του οδηγού, δίνοντάς τους την απόλυτη εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις για το σύνολο του κόσμου, πράγμα που είναι ακριβώς αυτό που έχουμε αρχίσει να βιώνουμε όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας. Όπως εξηγεί ο Wecke:14

«Με απλά λόγια, οι συμπράξεις πολλαπλών ενδιαφερομένων είναι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην παγκόσμια σκηνή. Και έχουν πραγματικές επιπτώσεις στον τρόπο οργάνωσης των συστημάτων διατροφής μας, στον τρόπο διακυβέρνησης της μεγάλης τεχνολογίας και στον τρόπο διανομής των εμβολίων και των φαρμάκων μας».

Είμαστε σε μια ιατρική Επανεκκίνηση επίσης

Από το πρώτο τρίμηνο του 2020, έχουμε ήδη πάρει μια γεύση του τι θα σημαίνει η Μεγάλη Επαναφορά για τη δημόσια υγεία. Βασικά βασίζεται στην υπόθεση ότι ζούμε σε ένα κράτος βιοασφάλειας, όπου αυτοί οι μη εκλεγμένοι «ενδιαφερόμενοι» αποφασίζουν τι είναι καλύτερο για εμάς, ανεξάρτητα από το πώς αισθανόμαστε γι’ αυτό.

Για παράδειγμα, όλα τα νοσοκομεία σε όλες τις ΗΠΑ έχουν οδηγίες να χρησιμοποιούν τις πιο θανατηφόρες θεραπείες COVID που μπορεί να φανταστεί κανείς, και οι γιατροί που αψηφούν τις οδηγίες και πράττουν πραγματικά ό,τι είναι καλύτερο για τους ασθενείς τους απειλούνται με τις ιατρικές τους άδειες. Το να μιλάτε απλώς για αποτελεσματικές θεραπείες COVID θα βάλει στόχο στην πλάτη ενός γιατρού.

Σε όλες τις χώρες, οι άνθρωποι ενημερώνονται ότι τα εμβόλια COVID είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός, και τα διαβατήρια εμβολίων – που κάποτε χλευάζονταν ως παρανοϊκή θεωρία συνωμοσίας – εφαρμόζονται. Ποιος πήρε αυτές τις αποφάσεις; Κανείς δεν παραδέχεται την πραγματική πηγή αυτών των κλειδωμένων αποφάσεων, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι προέρχονται από έναν κεντρικό κόμβο, που διοικείται από ανθρώπους που κανείς δεν ψήφισε ποτέ στην εξουσία.

Σε όλο τον κόσμο, παίζεται ένα διεστραμμένο παιχνίδι μυαλού, όπου οι παγκόσμιοι ηγέτες μας λένε τώρα ότι τα διαβατήρια εμβολίων είναι το «εισιτήριό μας για την ελευθερία», αγνοώντας εντελώς το γεγονός ότι η ελευθερία μας δεν εξαρτάται, και δεν μπορεί να εξαρτάται, από τις ιατρικές μας επιλογές.

Ο Trudeau, για παράδειγμα, δήλωσε πρόσφατα ότι τα διαβατήρια εμβολίων είναι «όλα σχετικά» με το να σας αφήνουν να ξέρετε ότι «αν έχετε κάνει τα σωστά πράγματα, θα είστε ασφαλείς» όπου κι αν πάτε.15 Και όσοι αρνούνται να κάνουν «τα σωστά πράγματα», λοιπόν, απλά δεν δικαιούνται τις ίδιες «ελευθερίες».

Είναι σαφές ότι τα μέτρα αντιμετώπισης της νόσου που βλέπουμε σήμερα για το COVID-19 δεν θα τελειώσουν με το COVID-19. Ήδη, ο Πρόεδρος Μπάιντεν υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο η ιλαρά προστίθεται στον κατάλογο των ασθενειών για τις οποίες ένα άτομο μπορεί να τεθεί σε καραντίνα ή/και να υποχρεωθεί σε αυτοαπομόνωση «για την προστασία της δημόσιας υγείας «16 .

Και πάλι, αυτό που οικοδομείται γύρω μας είναι ένα κράτος βιοασφάλειας που θα ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής μας υπό την αιγίδα της «προστασίας της δημόσιας υγείας», ενώ δεν κάνει τίποτα τέτοιο. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα αντίμετρα του COVID έχουν προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη καταστροφή από ό,τι έκανε στην πραγματικότητα ο ιός, και αυτά τα αντίμετρα συνεχίζουν να καταστρέφουν ζωές και να σκοτώνουν ανθρώπους χωρίς λόγο, και όλα αυτά υπό τη σημαία ότι μας κρατούν «ασφαλείς» από την ασθένεια.

Το γεγονός ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοκτονίες, πείνα, ανεπεξέργαστα ιατρικά προβλήματα και τραυματισμούς από εμβόλια, λοιπόν, αυτό δεν μετράει. Μας προστατεύουν από το COVID! Φυσικά, αυτό θα επεκταθεί και στην προστασία μας από άλλες λοιμώξεις της ημέρας.

Κλείνοντας, ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων μετόχων είναι ουσιαστικά μια μορφή παγκόσμιου φασισμού, όπου τα έθνη δεν διοικούνται μόνο από εκλεγμένες κυβερνήσεις, αλλά από μη εκλεγμένες εταιρείες σε συνεργασία με την κυβέρνηση. Όσον αφορά την «ισότητα», δεν θα κρατούσα την αναπνοή μου για να γίνει πραγματικότητα. Η ισότητα για την οποία μιλούν είναι όλοι μας να βρισκόμαστε στην ίδια άθλια θέση να μην κατέχουμε τίποτα και να μην έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα.

Πηγές και αναφορές άρθρου:

Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

πηγή: PDF του Δρος Joseph Mercola

kanenazori.com  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου