Το ξεκαθάρισα και στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Ότι διαφωνούμε με συγκεκριμένους νόμους, αγωνιζόμαστε για την κατάργησή τους, μέσα στο ισχύον νομικό πλαίσιο, αλλά όσο ισχύουν τους εφαρμόζουμε. Το σύστημα το πολεμάς με τα δικά του όπλα. Μόνο έτσι το κερδίζεις. Και μόνο έτσι στέκεσαι όρθιος για να συνεχίσεις να το πολεμάς μέχρι να το νικήσεις. Γι αυτό και εγώ παραμένω όρθιος 1,5 χρόνο τώρα, ενώ λίγα δεν μπορείς να τα πεις αυτά που έχω κάνει, πει, και καταγγείλει.
Πάντα εξηγούσα στον κόσμο τα όριά του με βάση τη νομοθεσία που πολεμάμε. Και βρήκα απέναντί μου τους φανατικότερους εχθρούς, οι οποίοι με πολέμησαν με λύσσα. Όλους αυτούς τους “επαναστάτες” και τους “μπροστάρηδες” των “αντάρτικων” του διαδικτύου και των δρόμων, οι οποίοι επιζητώντας είτε προβολή είτε μία γωνίτσα να βολευτούν και αυτοί μέσα στο πολιτικό σύστημα, το οποίο κατά τα λοιπά με πάθος αντιμάχονται, παρέσυραν τον κόσμο σε παραβίαση των νόμων και των Κ.Υ.Α., εκθέτοντας αδαείς, αφελείς και απελπισμένους ανθρώπους σε τεράστιους νομικούς κινδύνους, παρέχοντας ταυτόχρονα στο σύστημα όπλα και επιχειρήματα να στραφούν και εναντίον όσων το πολεμάνε ουσιαστικά και αποτελεσματικά, τσουβαλιάζοντας, κατά την προσφιλή μέθοδο κυβερνήσεων και Μ.Μ.Ε., ασόβαρους και σοβαρούς, ακραίους και συνετούς.
Κάποιους από αυτούς τους “σάρωσε” η Δίωξη και τους “μάζεψε” η Εισαγγελία, πρόσφατα, όταν Μ.Μ.Ε. και
πράκτορες του facebook και του διαδικτύου πίστεψαν ότι είχε έρθει η …δική μου ώρα. Είναι η γνωστή πλέον ιστορία του δυστυχούς …ταύρου, ο οποίος δέχεται εδώ και εβδομάδες συστηματική κακοποίηση…Παράλληλα όμως, πάντα εξηγούσα στον κόσμο και τα δικαιώματά του. Είτε στο πλαίσιο της ίδιας αυτής της εχθρικής προς τον πολίτη νομοθεσίας, είτε στο πλαίσιο του μεγάλου νομικού όπλου μας απέναντί του, του ποινικού δικαίου, είτε παράλληλα με αυτό. Παράλληλα, γιατί όταν παραβιάζεται η ίδια αυτή η εχθρική προς τον πολίτη νομοθεσία από το ίδιο το σύστημα, εκεί έρχεται πάντα πολύτιμος βοηθός και αμείλικτος τιμωρός το ποινικό δίκαιο.
Αυτή ακριβώς η τελευταία περίπτωση είναι και της 23χρονης φοιτήτριας στο Τμήμα Νοσηλευτικής Πανεπιστημίου της Κεντρικής Ελλάδας.
Για αρχή θα παραθέσω την συγκλονιστική επιστολή που έλαβα σήμερα το πρωί μέσω email, από τον πατέρα της φοιτήτριας. Που “αγωνιά”, που “τρέμει”, ΄που ¨οργίζεται”.
Μία επιστολή-κραυγή αγωνίας για το μέλλον της κόρης του που βλέπει με απόγνωση να γκρεμίζεται, επειδή κάποια κυρία παρανομεί. Εφαρμόζει μία υποχρεωτικότητα που δεν προβλέπεται από την εχθρική, κατά τα παραπάνω, νομοθεσία.
Αυτή είναι η επιστολή. Νοιώστε την αγωνία του. Αισθανθείτε την απόγνωσή του. Κατανοήστε την οργή του.
Και μετά θα έρθει η δική μου ώρα…
**********************************
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ
Εξαιρετικά Επείγον
Αξιότιμε κύριε Αντωνιάδη,
καλημέρα σας!
Ονομάζομαι ***, οικογενειάρχης, πατέρας δύο θυγατέρων, διαμένω με την οικογένειά μου στην ***, στη μητρώα μου γή, όπου και εργάζομαι.
Έχω μία κόρη φοιτήτρια στο τελευταίο έτος, επί πτυχίω, στο Τμήμα Νοσηλευτικής τού πανεπιστημίου *** στην πόλη τής *** Την ***, 23 ετών. Στο 5ο αυτό και τελευταίο έτος πριν το πτυχίο, η *** στο Πρόγραμμα Μαθημάτων τής Σχολής, πέραν των θεωρητικών μαθημάτων τού αμφιθεάτρου και άλλων εργασιών, έχει κατ’ ουσίαν στο πρόγραμμα τού Τμήματος Πρακτική άσκηση στο εργαστήριο τού ***
Θέτω υπ’΄οψιν σας ότι η *** δεν έχει κανει το εμβόλιο κατα του Covid 19,ούτε και προτίθεται να το κάνει, όχι γιατί είναι αρνήτρια χωρίς λόγο και αιτία, αλλά επειδή φοβάται για την υγεία της πρωτίστως , υγεία σωματική, ψυχική και πνευματική. Είναι πεπεισμένη ότι ένα πειραματικό σκεύασμα , όπως το συγκεκριμένο εμβόλιο, πιθανότατα θα επιφέρει παρενέργειες δυσάρεστες και οδυνηρές. Αυτή η πεποίθησή της δυναμώνει ακόμη περισσότερο, σκεπτόμενη τα προβλήματα υγείας που είχε στο πρόσφατο παρελθόν, με διάγνωση ***, αλλά και καποια έτερα *** προβλήματα χρόνια, με μόνιμη πια παρουσία. Πέραν αυτών η *** είναι μια προσωπικότητα που δεν δέχεται ούτε αντιλαμβάνεται πώς μία πράξη που γίνεται –υποτίθεται—για το καλό σου και μόνο για την προστασία της υγείας σου, άρα και τής ζωής σου, μπορεί να έχει ή να λάβει χαρακτήρα επιβολής, πίεσης, απειλής, υποχρεωτικότητας ή εξαναγκασμού!!
Πηγαίνοντας λοιπόν την προηγούμενη …—πρώτη μέρα παρουσίασης με την έναρξη του νέου Ακαδημαϊκού έτους– να παρακολουθήσει και να συμμετάσχει στην Πρακτική Άσκηση στο Εργαστήριο τού ***, δεν τής επετράπη όχι μόνο να λάβει μέρος ,αλλά ούτε και η είσοδος στον χώρο τού εργαστηρίου!!Η υπεύθυνη εκεί Προϊσταμένη τής είπε επακριβώς: “Απαγορεύεται να παρακολουθήσεις, ούτε και να μπεις εδώ μέσα, αφού δεν είσαι εμβολιασμένη!! Αν θες να συνεχίσεις, πήγαινε πρώτα και εμβολιάσου!” Κατόπιν τούτου η κόρη μου αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τον χώρο τού Νοσοκομείου, ενώ οι υπόλοιποι συμφοιτητές της την ίδια στιγμή—άπαντες εμβολιασμένοι!!!– εισέρχονταν στο εργαστήριο για την έναρξη τής Πρακτικής*** Σας ενημερώνω ότι η *** εάν δεν παρακολουθήσει την πρακτική άσκηση για 3 συνεχόμενες φορές , δηλαδή τρεις Δευτέρες, επειδή η πρακτική πραγματοποιείται μία φορά εβδομαδιαίως, θα κοπεί αυτεπαγγέλτως και θα απωλέσει το εξάμηνο, διακόπτοντας άδοξα τη σπουδή της και χάνοντας την ευκαιρία να πάρει το πτυχίο της, για το οποίο τόσο σκληρά μελέτησε και μόχθησε έως τώρα!!
Κύριε Αντωνιάδη,
το παράδοξο για εμάς , πέρα της ίδιας της παραδοξότητας και στρεβλότητας όλης τής υποχρεωτικότητας πού κατάντησε απειλή και φόβος με Νόμο του Κράτους (!!!) είναι και το γεγονός πώς στο Τμήμα της Νοσηλευτικής τού Πανεπιστημίου που σπουδάζει η κόρη μου, επιτρέπεται η παρακολούθηση των θεωρητικών μαθημάτων και άλλων εργασιών στο Αμφιθέατρο , φερ’ ειπείν και αλλού, μόνο με χρήση μάσκας καί επίδειξη βεβαίωσης αρνητικού rapid test,ενώ για το εργαστήριο αυτό δεν ισχύει ,ούτε και αρκεί, αλλά επιβάλλεται αυστηρώς η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού!!
Αγαπητέ Κύριε, είμαι γονέας και πατέρας και αγωνίζομαι κι εγώ και η σύζυγός μου σκληρά στον καθημερινό αγώνα τής ζωής για το μεροκάματο και την επιβίωση. Η κόρη μας φοιτήτρια *** μόχθησε και κουράστηκε με υπευθυνότητα, πίστη και πείσμα για να φτάσει έως εδώ, πέρασε δια πυρός και σιδήρου στο τελευταίο έτος των σπουδών της , υπέμεινε ανέχεια και δυσκολίες οικονομικές τής οικογένειας, αρίστευσε διαδοχικώς τόσο στη δευτεροβάθμια όσο και στην τριτοβάθμια σπουδή της, χωρίς –θέλω μα το επισημάνω αυτό—να κάνει ούτε μία ώρα στην κυριολεξία φροντιστηριακών μαθημάτων, και τώρα έρχεται μια άσχημη συγκυρία, ένας άτεγκτος και ανελέητος νόμος, ένα έκτροπο θα έλεγα , που κόβει τα φτερά στα σχέδια ζωής της και διαλύει τα όνειρα της τα επαγγελματικά για το εγγύς μέλλον.. Αυτό το άδικο μάς θυμώνει και μάς πικραίνει, αγαπητέ κύριε Αντωνιάδη!! Μάς αποδυναμώνει αφ’ ενός και μάς κατακεραυνώνει, αφ’ ετέρου όμως μάς οπλίζει με δύναμη, πίστη και πείσμα, ώστε να αντιπαλέψουμε αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε.
Μία ακόμη παραδοξότητα που εντοπίζω εγώ και θέλω να σάς την αναφέρω είναι και η εξής: Καταλαβαίνω ότι οι εργαζόμενοι, τα στελέχη, το προσωπικό των Νοσοκομείων, ήτοι ιατροί, νοσηλευτές, διοικητικοί, τεχνικοί, τραυματιοφορείς κ.α. που εργάζονται κανονικά και με συμβάσεις, μάλιστα , να είναι εμβολιασμένοι, συμφωνώ ! Αλλά τον φοιτητή, τη φοιτήτρια, επί πτυχίω μάλιστα, στην τελευταία στροφή του δρόμου ενός αγώνα σκληρού κι επώδυνου, πώς μπορείς έτσι ανελέητα και ψυχρά να τού κόψεις τα όνειρα και τις ελπίδες, εσύ ,κράτος απρόσωπο και ανέκφραστο!?.. Αφήστε τον να πάρει το πτυχίο του με το καλό, να στεφθεί με τη δάφνη τού αγώνα τού καλού που αγωνίστηκε και ύστερα, όταν θα θέλει να εργαστεί και να διοριστεί σε Νοσοκομείο ή Κλινική, τότε και μόνο τότε μπορείς να τού κλείσεις την πόρτα, εφόσον είναι υποχρεωμένος να κάνει το εμβόλιο!!
Κύριε Αντωνιάδη,
σάς αποστέλλω σήμερα την επιστολή μου αυτή με τη διαβάθμιση τού ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ, ως ένας γονιός, ένας πατέρας που αγωνιά, που τρέμει, που οργίζεται για όλη αυτη την αδικία και που εύχεται και προσεύχεται να βρεθεί μια λύση, ώστε η κόρη μου να καταφέρει να συνεχίσει και ολοκληρώσει τις σπουδές της με το καλό και να λάβει το πτυχίο της. Αυτή την στιγμή που σας απευθύνομαι η *** είναι εκτός τού καταλόγου των τελειόφοιτων φοιτητών έχει μπει στον “πάγο” και περιμένει δικαίωση και μόνο δικαίωση.
Σάς παρακαλώ για τη νομική σας συμβουλή, αρωγή και κατεύθυνση..
Θα επιχειρήσω τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου να επικοινωνήσω και τηλεφωνικώς μαζί σας!
Με την εκτίμησή μου και τους εύψυχους χαιρετισμούς μου!
****
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021
*******************************
Δεν χρειάστηκε να περιμένει μέχρι την Δευτέρα…
Ώστε ετοιμαστείτε τώρα να παρακολουθήσετε πώς θα αντιδράσει η φοιτήτριά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου