Πολύ σωστά εντοπίζει ο Α. Μανιτάκης ότι οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος, όχι τους ψηφοφόρους τους. Όμως οι βουλευτές ανέκαθεν εκπροσωπούσαν ψηφοφόρους και κατ’ εξαίρεση μόνον το έθνος. Εφόσον η μάχη από το 1821 έχει να κάνει με τον ορισμό του ελληνικού έθνους και, συνεπακόλουθα, του κράτους, τότε η συνταγματική πλευρά -μέσα από την ελλιπή ιστορική διαπραγμάτευση που αναφέραμε- παγιδεύεται, ταυτίζοντας την θεωρητική υπεροχή της δυτικής νομικής συγκρότησης με την πολιτική της θέση· και η θέση λέει ότι στην διάρκεια του 18ου αιώνα η Δύση εξέλιξε τον κοινοβουλευτισμό που είχε ξεκινήσει αιώνες πριν και μέσα από την Γαλλική Επανάσταση ο άνθρωπος εφηύρε για πρώτη φορά ένα σύστημα πολιτικής ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης που ουδέποτε προϋπήρξε. Η θέση αυτή θεωρείται από τον Μάνεση “ιερή”. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί, παρά να αναζητά τους υπεύθυνους της προγενέστερης θεσμικής κατάπτωσης και τους εχθρούς της Ελληνικής Επανάστασης σε χώρους “ανίερους”.
Αυτή ήταν η κατάληξη στο
κείμενο του 2016 «Ο συνταγματισμός ως ιστορικό πρόσχημα και πολιτική πρόταση διαρκείας».Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η σοβαρή ένδειξη πλήρους ανικανότητας του συνταγματολόγου Μανιτάκη να διαβάσει τα ιστορικά δεδομένα και να μην τα πλάθει με την φαντασία του και την επιθυμία του. Η υποταγή της πολιτικής πράξης στην ευφορία μιας πλειοψηφίας που κατέχει/εκφράζει αλήθεια επειδή εμφανίζεται ως τέτοια, ήταν καταφανής και τη στιγμή της υπουργοποίησης και πριν απ’ αυτήν.
Ως εκ τούτου, είναι μάταιο να κάνει κάποιος διάλογο με πρόσωπα όπως ο κ. Μανιτάκης. Για να υπάρξει κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρώτα να αντιστραφεί η διάταξη του λογικού με το παράλογο.
Με την «λογική» ότι ο -κατά τα φαινόμενα- αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης Κυριάκος Μητσοτάκης απαγορεύει σε συγκεκριμένους επιστήμονες να μιλάνε, αποτρέπει τις νεκροψίες, εφαρμόζει αδιαφανή ιατρικά πρωτόκολλα, αποτρέπει την εισαγωγή φαρμάκων για τον SARS-CoV-2, θέτει ως προϋπόθεση παρουσίας σε εργασία τρια αναξιόπιστα διαγνωστικά μέσα, εξαγοράζει τα μέσα και προβάλλει -ως δειλός τρομοκράτης- την υποχρέωση «εμβολιασμού» με πειραματικά «εμβόλια», παριστάνοντας ο ίδιος τον γιατρό που «γνωρίζει» την «αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους» δεν υπάρχει κανένας διάλογος. Παρότι καθένας έχει δικαίωμα και στο μεγαλύτερο λάθος, είναι μάταιο.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο σας αυτό, κατά την άποψη μου και με βάση την σχετικά μέτρια εμπειρία μου στο διαδίκτυο είναι κάτι ευχάριστα πολύ διαφορετικό και πρωτόγνωρο.
Η επισήμανση σας (και όχι μόνον αυτή) ότι, ο διαφωτισθείς - από ποιον ήλιο άραγε του σύμπαντος; - δυτικάνθρωπος (κατά το μετάνθρωπος) «εφηύρε για πρώτη φορά ένα σύστημα πολιτικής ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης που ουδέποτε προϋπήρξε», είθε να είναι η αρχή της σύγχρονης σκέψης των ΑΕΙΠΟΤΕ και ΕΣΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, που νομοτελειακά είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να αλλάξουν όσο και αν προσπαθούν να κάνουν κάτι τέτοιο, οι οργανωμένοι εγκληματίες της ανθρωπότητας, που αποτελούν όμως την ισχνότατη της ισχνότατης, ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ.
Τον δρόμο και την σκέψη οδηγεί ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ με την εξέλιξη του και την συνέχειά του, με την εξαίρεση μάλλον ή και ίσως των σύγχρονων ελλαδιτών φοβισμένων ελλήνων (με μικρά), τελευταίο κομμάτι του εκμηδενισθέντος Μείζονος Ελληνισμού, που η εκμηδένιση του έγινε κατά τα τελευταία διακόσια χρόνια κατ’ εντολήν και τις επιβουλές των δυτικανθρώπων, μισανθρώπων (και όχι μόνον) αλλά και με την εκούσια και εν πλήρη συνειδήσει συνδρομή και επενέργεια του εγκληματικά οργανωμένου (γηγενούς αλλά μάλλον αλλογενούς) πολιτικού προσωπικού. Οι σκέψεις μου αυτές βασίζονται και επεξεργάζονται τις σκέψεις του μοναδικού σήμερα – κατά την αντίληψη μου – στοχαστή και διανοητή Γ. Κοντογιώργη. Είθε και πάλι, να βρισκόμαστε σήμερα στο τέλος της Σολώνειας Εποχής. Έρχεται η θεσμοθέτηση του Δήμου ;