American College of Pediatricians - Μάιος 2019
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Είναι αλήθεια πως τα παιδιά που ανατρέφονται από δύο άτομα του ίδιου φύλου είναι το ίδιο καλά προσαρμοσμένα όπως και τα παιδιά που ανατρέφονται σε οικογένειες με μητέρα και πατέρα;
Μέχρι πρόσφατα, η αδιαμφισβήτητη απάντηση σε αυτήν την ερώτηση ήταν "όχι". Ωστόσο, μέσα στην τελευταία δεκαετία, επαγγελματικοί οργανισμοί υγείας, (1) ακαδημαϊκοί, υπεύθυνοι χάραξης κοινωνικής πολιτικής και τα μέσα ενημέρωσης έχουν αρχίσει να ισχυρίζονται ότι πρέπει να αρθούν οι απαγορεύσεις γονεϊκής μέριμνας που αφορούν στα ζευγάρια του ιδίου φύλου.
Προκειμένου όμως να καθιερωθούν σε μια κοινωνία τέτοιες μακροπρόθεσμα ανατρεπτικές θέσεις, κάθε υπεύθυνος συνήγορος της πρότασης ώφειλε να έχει στηριχθεί σε αποδεικτικά στοιχεία που είναι πλήρη και αξιόλογα. Αυτό όμως όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά αντίθετα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι τα παιδιά που εκτίθενται στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής είναι πιθανόν πως διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για συναισθηματική, ψυχική, ακόμη και σωματική βλάβη.
Η βιολογία έχει τη σημασία της.
Έρευνες πάνω από τριάντα χρόνια επιβεβαιώνουν ότι
τα παιδιά αποδίδουν καλύτερα όταν ανατρέφονται από τους δύο βιολογικούς γονείς τους, μέσα σε έναν γάμο χαμηλών συγκρούσεων που εκφράζει αγάπη. Τα παιδιά περνούν τα αναπτυξιακά στάδια πιο εύκολα, είναι πιο σταθερά στην ταυτότητα φύλου τους, αποδίδουν καλύτερα στις σπουδές τους, έχουν λιγότερες συναισθηματικές διαταραχές και γίνονται πιο λειτουργικοί ενήλικες όταν ανατρέφονται μέσα στη φυσική τους οικογένεια. (2,3,4,5,6,7,8) Αυτό συμβαίνει, εν μέρει, επειδή και η βιολογία συμβάλλει στο σύνδεσμο γονέα-παιδιού.Από την άλλη μεριά όλες οι καλοπροαίρετες λύσεις αναπλήρωσης στην αποτυχία της φυσικής οικογένειας, η μονογονεϊκότητα, η υιοθεσία, ένας νέος γάμος, προκαλούν στα παιδιά που ανατρέφονται έτσι, ιδιαίτερες δυσκολίες. (9,10) Οι μοναχικοί γονείς αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα και έλλειψη χρόνου. Κατά συνέπεια, τα παιδιά των ανύπαντρων μητέρων περνούν γενικά σημαντικά λιγότερο χρόνο και με τους δύο βιολογικούς γονείς τους. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε θετές οικογένειες, μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολία στη δημιουργία καλής σχέσης με τον θετό γονέα τους και να έχουν αίσθηση διχασμένης αγάπης. Κάθε υιοθετημένο παιδί έχει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα της απόρριψης από τους βιολογικούς του γονείς και συγχρόνως με την επιθυμία του να γνωρίσει τις ρίζες του. Αν και δεν είναι ανυπέρβλητες, αυτές οι δυσκολίες μπορούν να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Είναι σαφές ότι, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, η στέρηση σε ένα παιδί του ενός ή και των δύο βιολογικών του γονέων, όπως απαιτεί σε κάθε περίπτωση η ομοφυλοφιλική γονεϊκότητα, είναι επιζήμια.
Τα παιδιά χρειάζονται μια μητέρα και έναν πατέρα.
Υπάρχουν σημαντικές ενδογενείς διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών που καθορίζονται από γονίδια και ορμόνες και υπερβαίνουν κατά πολύ τις διαφορές στη βασική ανατομία τους. Αυτές οι βιοχημικές διαφορές είναι εμφανείς στην ανάπτυξη της ανατομίας του άρρενος και θήλεος εγκεφάλου, της ψυχολογίας, ακόμη και των μορφών μάθησης. (11) Κατά συνέπεια, οι μητέρες και οι πατέρες ασκούν με διαφορετικό τρόπο τα γονεϊκά τους καθήκοντα και συμβάλλουν από κοινού αλλά και με τις ιδιαιτερότητές τους στη συνολική ανάπτυξη του παιδιού. (11,12,13) Η ψυχολογική θεωρία της ανάπτυξης του παιδιού ανέκαθεν αναγνώριζε τον σημαντικό ρόλο που παίζουν οι μητέρες στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Πιο πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν ότι όταν απουσιάζουν οι πατέρες, τα παιδιά επίσης υποφέρουν. Τα κορίτσια που δεν έχουν πατέρα έχουν χαμηλότερη απόδοση στο σχολείο, είναι πιο πιθανό να είναι σεξουαλικά ενεργά και να μείνουν έγκυες ως έφηβοι. Τα αγόρια χωρίς πατέρες έχουν υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας, βίας και επιθετικότητας.(12,13).
Οι διαφορές στο τρόπο ανατροφής των παιδιών που σχετίζονται με το φύλο των γονέων, είναι συμπληρωματικές και προστατευτικές για τα παιδιά. Ο Erik Erikson ήταν από τους πρώτους που σημείωσαν ότι η μητρική αγάπη και η πατρική αγάπη είναι ποιοτικά διαφορετικές. Οι μητέρες προσεγγίζουν περισσότερο, είναι εκφραστικές και πιο ανυστερόβουλες στην προσφορά αγάπης προς τα παιδιά τους. Αντίθετα, η πατρική αγάπη συχνά συνοδεύεται από προσδοκίες για συγκεκριμένα αποτελέσματα. (13) Η έρευνα που ακολούθησε έδειξε σταθερά ότι η γονεϊκή φροντίδα είναι πιο αποτελεσματική όταν είναι συγχρόνως πολύ εκδηλωτική και πολύ απαιτητική. Αυτή η προσέγγιση μέριμνας "παρέχει στα παιδιά ένα είδος σχέσης που χαρακτηρίζεται από την αίσθηση της αγκαλιάς και του στενού δεσμού, μαζί με την ώθηση για ανεξαρτησία και συναίσθηση ατομικότητας, που είναι σχεδόν αδύνατο για έναν άνδρα ή μια γυναίκα να τα συνδυάζουν αμφότερα αποτελεσματικά." (13)
Οι διαφορές των φύλων αντικατοπτρίζονται ακόμη και στον τρόπο που οι μητέρες και οι πατέρες αγγίζουν τα παιδιά τους. Οι μητέρες συνήθως χρησιμοποιούν το άγγιγμα για να τα γαληνεύσουν, να τα ηρεμήσουν και τα ανακουφίσουν. Οι πατέρες χρησιμοποιούν συνήθως το άγγιγμα για να παροτρύνουν ή να ενθουσιάσουν τα παιδιά τους στη διάρκεια του παιχνιδιού. Οι μητέρες τείνουν να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά κατερχόμενες στο επίπεδό τους και παρέχοντάς τους ευκαιρίες να αναλάβουν ευθύνη και να προχωρήσουν με τον δικό τους ρυθμό. Καθώς οι πατέρες ασχολούνται με τα αθλητικά παιχνίδια, αναλαμβάνουν συχνά έναν εκπαιδευτικό ρόλο όπως αυτός του προπονητή. Η «πάλη» μεταξύ γιων και πατεράδων σχετίζεται με την ανάπτυξη μεγαλύτερου αυτοέλεγχου στα έφηβα αγόρια.(13)
Η διαφορετικότητα που σχετίζεται με το φύλο παρατηρείται επίσης στις γονεϊκές προσεγγίσεις στην πειθαρχία. Η προσέγγιση των πατέρων στο θέμα της πειθαρχίας στηρίζεται σε κανόνες και αρχές και τείνει προς την σταθερότητα. Η προσέγγιση των μητέρων τείνει πιο πολύ προς τη συνδιαλλαγή, περιλαμβάνει περισσότερες διαπραγματεύσεις, περισσότερη προσαρμογή στη διάθεση και τα πλαίσια του παιδιού, ενώ βασίζεται συχνότερα σε μια διαισθητική κατανόηση των αναγκών και των συναισθημάτων της στιγμής.(13)
Κατά συνέπεια, η ανατροφή από μια μητέρα και έναν πατέρα βοηθά τους γιους και τις κόρες να ισορροπήσουν τα δικά τους χαρακτηριστικά που συνδέονται με το φύλο. Τα αγόρια γενικά προτιμούν τη λογική από το συναίσθημα, τους κανονισμούς από τις σχέσεις, την ανάληψη κινδύνων από τη σύνεση και την οριοθέτηση από την κατανόηση. Τα κορίτσια γενικά δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στους συναισθηματικούς δεσμούς, τις σχέσεις, την προσοχή και τη συμπόνια. Με την πάροδο του χρόνου, οι γονείς του αντιθέτου φύλου αποδεικνύουν στα παιδιά τους την αξία των αντιθέτων τάσεων.
Έρευνα για την ομόφυλη γονεϊκότητα.
Μελέτες που φαίνεται να υποδεικνύουν ουδέτερα η και ευνοϊκά αποτελέσματα στα παιδιά από την ομόφυλη γονεϊκότητα, έχουν σημαντικά ελαττώματα στο σχεδιασμό τους. Αυτά περιλαμβάνουν μη μακροχρόνιο σχεδιασμό, ανεπαρκές μέγεθος δείγματος, αυθαίρετη επιλογή δείγματος, έλλειψη ομάδας ελέγχου, αποτυχία συνεκτίμησης συνυπαρχουσών μεταβλητών και -ίσως το πιο προβληματικό - όλες ισχυρίζονται ότι επιβεβαιώνουν την αρχική υπόθεση. (14,15,16) Επομένως, δεν είναι δυνατόν αυτές οι μελέτες να παρέχουν οποιαδήποτε υποστήριξη σχετικά με την ασφάλεια ή τα πιθανά οφέλη στα παιδιά που μεγαλώνουν από γονείς του ίδιου φύλου.
Τα δεδομένα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη πορεία των παιδιών που τοποθετούνται σε ομόφυλα νοικοκυριά είναι λίγα και δίνουν αφορμές ανησυχίας.(17) Η έρευνα απεκάλυψε ότι τα παιδιά που ανατρέφονται σε ομόφυλα νοικοκυριά είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν σύγχυση στη σεξουαλικότητά τους, να εμπλακούν σε επικίνδυνους σεξουαλικούς πειραματισμούς και αργότερα να υιοθετήσουν ομοφυλόφιλη σεξουαλική ταυτότητα.(18-22) Αυτό είναι ανησυχητικό, καθώς οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες που υιοθετούν τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως η μείζονα κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές συμπεριφοράς, αυτοκτονικό ιδεασμό και απόπειρες αυτοκτονίας, εξάρτηση από ουσίες.(23) Πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα παιδιά που ανατράφηκαν από ζευγάρια ομόφυλων γονέων, αποδίδουν χειρότερα σε διάφορες δοκιμασίες σε σχέση με αυτά που ανατρέφονται από ετεροφυλόφιλα, παντρεμένα ζευγάρια. (24-27)
Κίνδυνοι του ομοφυλοφιλικού τρόπου ζωής για τα παιδιά
Τέλος, η έρευνα έχει δείξει σημαντικούς κινδύνους για τα παιδιά που εκτίθενται στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής. Η βία μεταξύ των συντρόφων του ίδιου φύλου είναι δύο έως τρεις φορές πιο συχνή από ό, τι μεταξύ των παντρεμένων ετεροφυλόφιλων ζευγαριών. (28-32). Οι ομόφυλες συμβιώσεις είναι πολύ πιο επιρρεπείς στη διάλυση σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους γάμους. Η μέση διάρκεια σταθερότητας στην ομόφυλη σχέση είναι μόνο δύο έως τρία χρόνια. (33-36) Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες αναφέρεται ότι είναι σεξουαλικά αδιάκριτοι, με συνεχείς εναλλαγές σεξουαλικών συντρόφων, ακόμη και ενώ βρίσκονται στις αποκαλούμενες - κατά κάποιον τρόπο «δεσμευμένες σχέσεις». (37-41)
Άτομα που ασκούν ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν ψυχική ασθένεια σε σχέση με τα ετεροφυλόφιλα άτομα, (42-44), κατάχρηση ουσιών, (45), τάσεις αυτοκτονίας (46,47) και μειωμένη διάρκεια ζωής.(48). Αν και ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι δυσλειτουργίες είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών πιέσεων στις ΗΠΑ, οι ίδιες δυσλειτουργίες υπάρχουν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα μεταξύ των ομοφυλοφίλων και σε πολιτισμούς όπου η πρακτική αυτή είναι ακόμη πιο ευρύτερα αποδεκτή.
Συμπέρασμα
Συνοπτικά, η παράδοση και η επιστήμη συμφωνούν ότι οι βιολογικοί δεσμοί και οι γονείς διαφορετικού φύλου είναι προστατευτικοί για τα παιδιά.
Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ανατρέφονται τα παιδιά παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας ασφαλούς ταυτότητας φύλου, θετικής συναισθηματικής ευεξίας και βέλτιστων ακαδημαϊκών επιτυχιών. Δεκαετίες κοινωνικής έρευνας αποδεικνύουν ότι τα παιδιά αναπτύσσονται με τον καλύτερο τρόπο όταν ανατρέφονται και από τους δύο βιολογικούς τους γονείς σε έναν γάμο χαμηλών συγκρούσεων.
Η περιορισμένη έρευνα που υποστηρίζει την ανατροφή παιδιών από γονείς του ίδιου φύλου έχει σοβαρούς μεθοδολογικούς περιορισμούς.(50) Υπάρχει σημαντικός κίνδυνος βλάβης που ενυπάρχει στην έκθεση ενός παιδιού στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής. Λαμβάνοντας υπόψη το έως σήμερα σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, το Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων πιστεύει ότι ο ομοφυλοφιλικός τρόπος ανατροφής είναι ακατάλληλος, δυνητικά καταστροφικός για τα παιδιά και επικίνδυνα ανεύθυνος ώστε να αλλάξει η παλαιά απαγόρευση της ομόφυλης γονεϊκότητας, είτε μέσῳ υιοθεσίας, είτε με ανάδοχη φροντίδα ή με αναπαραγωγικούς χειρισμούς. Αυτή η θέση βασίζεται στην καλύτερη διαθέσιμη επιστήμη.
(Κύριοι συγγραφείς: Michelle Cretella, MD, FCP και Den Trumbull, MD, FCP)
1. American Academy of Pediatrics, "Co-parent or Second-Parent Adoption by Same-Sex Parents," Pediatrics. 109(2002): 339-340.
2. Heuveline P., et.al. "Shifting Childrearing to Single Mothers: Results from 17 Western Countries," Population and Development Review 29, no.1 (March 2003) p. 48.
3. Moore K., et.al. "Marriage from a Child's Perspective: How Does Family Structure Affect Children and What Can We Do About It?" (Washington, D.C.: Child Trends, Research Brief, June 2002) pp.1-2.
4. McLanahan S. and Sandfeur G., Growing Up with a Single Parent: What Hurts, What Helps (Cambridge: Harvard University Press, 1994), p. 45.
5. Sarantakos S., "Children in Three Contexts: Family, Education, and Social Development," Children Australia, vol. 21 (1996): 23-31.
6. Hilton J. and Devall E., "Comparison of Parenting and Children's Behavior in Single-Mother, Single-Father, and Intact Families," Journal of Divorce and Remarriage 29 (1998): 23-54.
7. Thomson E., et al., "Family Structure and Child Well-Being: Economic Resources vs. Parental Behaviors," Social Forces 73 (1994): 221-42.
8. Popenoe D., Life Without Father (Cambridge: Harvard University Press, 1996), pp. 144, 146.
9. Stanton G., Why Marriage Matters (Colorado Springs: Pinon Press, 1997) p. 97-153.
10. Schneider B., Atteberry A., Owens A., Family Matters: Family Structure and Child Outcomes. Birmingham, AL: Alabama Policy Institute;2005:1-42.Available at www.alabamapolicyinstitute.org/PDFs/currentfamilystructure.pdf.
11. Sax, L., Why Gender Matters: What Parents and Teachers Need to Know About the Emerging Science of Sex Differences (New York: Doubleday, 2005).
12. Blankenhorn, D., Fatherless America. (New York: Basic books, 1995).
13. Byrd, D., "Gender Complementarity and Child-rearing: Where Tradition and Science Agree," Journal of Law & Family Studies, University of Utah, Vol. 6 no. 2, p. 213, 2004.
14. Lerner, R., Althea Nagai, Ph.D. No Basis: What the Studies Don't Tell Us About Same Sex Parenting, Washington DC;Marriage Law Project/Ethics and Public Policy Center, 2001.
15. Morgan P., Children as Trophies? Examining the Evidence on Same-Sex Parenting, Newcastle upon Tyne, UK; Christian Institute, 2002.
16. Guiliani J. and Duncan D., "Brief of Amici Curiae Massachusetts Family Institute and National Association for the Research and Therapy of Homosexuality," Appeal to the Supreme Court of Vermont, Docket No. S1009-97CnC.
17. American Academy of Pediatrics, Perrin, EC, and the committee on psychosocial aspects of child and family health. "Technical report: Co parent or Second-Parent Adoption by Same-Sex Parents," Pediatrics. 109(2002): 343. The Academy acknowledges that the "small, non-representative samples ... and the relatively young age of the children suggest some reserve."
18. Schumm W., “Children of Homosexuals More Apt to Be Homosexuals? A Reply to Morrison and to Cameron Based on an Examination of Multiple Sources of Data,” J. Biosoc. Sci (2010) 42, 721-742.
19. Marks Loren, “Same-sex parenting and children’s outcomes: A closer examination of the American psychological association’s brief of lesbian and gay parenting,” Social Science Research, v. 41, Iss. 4, July 2012, 735-751.
20. Regnerus M., “How different are the adult children of parents who have same-sex relationships? Findings from the New Family Structures Study,” Social Science Research 41 (2012) 752-770.
21. Stacey J. and Biblarz, T., "(How) Does the Sexual Orientation of Parents Matter," American Sociological Review 66 (2001): 174, 179.
22. Gartrell N., Bos H., Goldberg, N., "Adolescents of the U.S. National Longitudinal Lesbian Family Study: Sexual Orientation, Sexual Behavior, and Sexual Risk Exposure" Archive of Sexual Behavior, 40 (2011):1199-1209, p. 1205.
23. Stacey J. and Biblarz T., "(How) Does the Sexual Orientation of Parents Matter," American Sociological Review 66 (2001): 174, 179.
24. Regnerus M., How Different are the Adult Children of Parents who have Same-Sex Relationships? Findings from the New Family Structures Study 41 Social Science Research 752 (2012)
25. Potter D., Same-Sex Parent Families and Children's Academic Achievement 74 Journal of Marriage & Family 556 (2012)
26. Sullins, P., “Invisible Victims: Delayed Onset Depression Among Adults with Same-Sex Parents,” Depression Research and Treatment, Volume 2016, Article ID 2410392, 8 pages.
27. Sullins, P., “Emotional Problems among Children with Same-Sex Parents: Difference by Definition,” British Journal of Education, Society and Behavioral Science 7(2):99-120, 2015, February 2015.
28. Yong Lie G. and Gentlewarrier S., "Intimate Violence in Lesbian Relationships: Discussion of Survey Findings and Practice Implications," Journal of Social Service Research 15 (1991): 41-59.
29. Island D. and Letellier P., Men Who Beat the Men Who Love Them: Battered Gay Men and Domestic Violence (New York: Haworth Press, 1991), p. 14.
30. Lockhart L., et al., "Letting out the Secret: Violence in Lesbian Relationships," Journal of Interpersonal Violence 9 (1994): 469-492.
31. "Violence Between Intimates," Bureau of Justice Statistics Selected Findings, November 1994, p. 2.
32. Health Implications Associated With Homosexuality (Austin: The Medical Institute for Sexual Health, 1999), p. 79.
33. McWhirter D.and Mattison A., The Male Couple: How Relationships Develop (Englewood Cliffs: Prentice-Hall, 1984), pp. 252-253.
34. Saghir M. and Robins E., Male and Female Homosexuality (Baltimore: Williams & Wilkins, 1973), p. 225; L.A. Peplau and H. Amaro, "Understanding Lesbian Relationships," in Homosexuality: Social, Psychological, and Biological Issues, ed. J. Weinrich and W. Paul (Beverly Hills: Sage, 1982).
35. Schumm, W., (2010) 'Comparative Relationship Stability of Lesbian Mother and Heterosexual Mother Families: A Review of Evidence', Marriage & Family Review, 46:8,299-509.
36. Pollak M., "Male Homosexuality," in Western Sexuality: Practice and Precept in Past and Present Times, ed. P. Aries and A. Bejin, translated by Anthony Forster (New York, NY: B. Blackwell, 1985), pp. 40-61, cited by Joseph Nicolosi in Reparative Therapy of Male Homosexuality (Northvale, New Jersey: Jason Aronson Inc., 1991), pp. 124, 125.
37. Bell A. and Weinberg M., Homosexualities: A Study of Diversity Among Men and Women (New York: Simon and Schuster, 1978), pp. 308, 309; See also A. P. Bell, M. S. Weinberg, and S. K. Hammersmith, Sexual Preference (Bloomington: Indiana University Press, 1981).
38. Van de Ven P. et al., "A Comparative Demographic and Sexual Profile of Older Homosexually Active Men," Journal of Sex Research 34 (1997): 354.
39. Deenen A., "Intimacy and Sexuality in Gay Male Couples," Archives of Sexual Behavior, 23 (1994): 421-431.
40. "Sex Survey Results," Genre (October 1996), quoted in "Survey Finds 40 percent of Gay Men Have Had More Than 40 Sex Partners," Lambda Report, January 1998, p. 20.
41. Xiridoui M., et al., "The Contribution of Steady and Casual Partnerships to the Incidence of HIV infection among Homosexual Men in Amsterdam," AIDS 17 (2003): 1029-1038. [Note: one of the findings of this recent study is that those classified as being in "steady relationships" reported an average of 8 casual partners a year in addition to their partner (p. 1032)]
42. Bradford J., et al., "National Lesbian Health Care Survey: Implications for Mental Health Care," Journal of Consulting and Clinical Psychology 62 (1994): 239, cited in Health Implications Associated with Homosexuality, p. 81.
43. Sandfort T., et al., “Same-sex Sexual Behavior and Psychiatric Disorders,” Archives of General Psychiatry 58 (January 2001): 85-91.
44. Bailey, J., Commentary: Homosexuality and mental illness. Arch. Gen. Psychiatry. 56 (1999): 876-880. Author states, "These studies contain arguably the best published data on the association between homosexuality and psychopathology, and both converge on the same unhappy conclusion: homosexual people are at substantially higher risk for some form of emotional problems; including suicidality, major depression, and anxiety disorder, conduct disorder, and nicotine dependence..."
45. Hall J., "Lesbians Recovering from Alcoholic Problems: An Ethnographic Study of Health Care Expectations," Nursing Research 43 (1994): 238-244.
46. Herrell H., et al., "Sexual Orientation and Suicidality, Co-twin Study in Adult Men," Archives of General Psychiatry 56 (1999): 867-874.
47. Mays V.,, et al., "Risk of Psychiatric Disorders among Individuals Reporting Same-sex Sexual Partners in the National Comorbidity Survey," American Journal of Public Health, vol. 91 (June 2001): 933-939.
48. Hogg R.,et al., "Modeling the Impact of HIV Disease on Mortality in Gay and Bisexual Men," International Journal of Epidemiology 26 (1997): 657.
49. Sandfort T., de Graaf, R., Bijl, R., Schnabel. Same-sex sexual behavior and psychiatric disorders. Arch. Gen. Psychiatry. 58 (2001): 85-91.
50. Schumm WR. Same-Sex Parenting Research: A Clinical Assessment. (United Kingdom: Nielson Publishing, 2018) ISBN-10: 099568328X
https://acpeds.org/position-statements/homosexual-parenting-a-scientific-analysis
https://mumdadandkids.gr/vioithiki-iatriki/goneikotita-omofylofilikoy-typou-mia-epistimoniki-analysi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου