Όπως γνωρίζετε, με το χώρο της υγείας δεν ασχολήθηκα το πρώτον στην εποχή της ψευδοπανδημίας. Πάνω από είκοσι χρόνια ασχολούμαι με το χώρο αυτό, έχω φάει με το κουτάλι τους δημόσιους διαγωνισμούς στις προμήθειες ιατρικού εξοπλισμού, έχω ζήσει και αντιμετωπίσει την τεράστια διαφθορά στο χώρο αυτό, έχω όμως χειριστεί παράλληλα και πολλές υποθέσεις ιατρικής αμέλειας.
Είναι ένας χώρος λοιπόν όχι απλά γνωστός σε μένα. Γνωρίζω και τις …πέτρες στα νοσοκομεία. Και αυτό ήταν το δυστύχημα για το σύστημα με μένα όταν με βρήκε απέναντί του στην εφαρμογή του πρωτοκόλλου του θανάτου στα νοσοκομεία, στην εποχή της μεγαλύτερης απάτης στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
Μία από τις πιο δυσάρεστες υποθέσεις ιατρικής αμέλειας με την οποία ασχολούμαι εδώ και κάτι λιγότερο από ένα έτος είναι μία ιστορία που πάει πολύ πίσω στο χρόνο. Συγκεκριμένα πίσω στο 1997.
Τότε, στις 3 Φεβρουαρίου, έγινε ένας τοκετός. Στο
νοσοκομείο “Έλενα Βενιζέλου”.Ένας τοκετός ο οποίος δεν πήγε καλά. Δεν πήγε καθόλου καλά.
Το κοριτσάκι που γεννήθηκε υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά.
Ζημιά που έχει σημαδέψει για πάντα τη ζωή του.
Και τη ζωή του πατέρα του.
Για τη μητέρα δεν θα γράψω. Και ούτε χρειάζεται να εξηγήσω το λόγο.
Ο πατέρας αγωνίζεται 24 χρόνια να αποδειχθεί η αλήθεια.
Να δικαιωθεί.
Στη δικαστική διαδρομή της αντιδικίας του με το νοσοκομείο και τον γιατρό που πραγματοποίησε τον τοκετό, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και εμπόδια.
Δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ στα εμπόδια αυτά.
Σε ένα εμπόδιο όμως από αυτά θα αναφερθώ σήμερα εδώ.
Και αφορά στη στάση και συμπεριφορά του νοσοκομείου “Έλενα Βενιζέλου”. Το οποίο επιμένει να καλύπτει τις ευθύνες του γιατρού που κατά τον πατέρα της άτυχης μικρής διενήργησε τον τοκετό.
Και γράφω “κατά τον πατέρα”, γιατί ο ίδιος ο γιατρός αρνείται ότι διενήργησε αυτός τον τοκετό κατά τον οποίο προκλήθηκαν οι ανεπανόρθωτες βλάβες στο κοριτσάκι.
Ο γιατρός αυτός ήταν τότε ειδικευόμενος μαιευτήρας-γυναικολόγος. Απαγορεύεται αυστηρά να διενεργήσει τοκετό ειδικευόμενος. Μόνο ειδικευμένος.
Ο πατέρας της μικρής ισχυρίζεται όμως ότι αυτός διενήργησε τον τοκετό.
Ο γιατρός και το νοσοκομείο ισχυρίζονται ότι τον διενήργησε άλλος. Ότι τον διενήργησε ειδικευμένος γιατρός.
Εδώ όμως υπάρχουν πολλά κενά και αντιφάσεις.
Και όπως τα έχω δει εγώ τουλάχιστον, ανυπέρβλητα κενά και κραυγαλέες αντιφάσεις.
Γιατί αν δεν τα είχα δει έτσι, δεν θα αναλαμβάνανα την υπόθεση.
Ο τοκετός διενεργήθηκε στο Α΄ Τμήμα της Μαιευτικής-Γυναικολογικής Κλινικής.
Τόσο όμως ο ειδικευόμενος τότε μαιευτήρας όσο και ο ειδκευμένος υπηρετούσαν στο Ε΄.
Ο πατέρας της μικρής ισχυρίζεται ότι το “Έλενα Βενιζέλου” ΔΕΝ εφημέρευε τότε. Σε κάθε περίπτωση όχι το Α΄ Τμήμα. Άλλωστε, αν εφημέρευε το Α΄Τμήμα γιατί δεν διενήργησε τον τοκετό εφημερεύων ειδικευμένος μαιευτήρας που υπηρετούσε στο Α΄ Τμήμα ;;
Αλλά τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Ο ειδικευμένος μαιευτήρας, ο οποίος κατά το νοσοκομείο και τον ειδικευόμενο τότε μαιευτήρα διενήργησε τον τοκετό, ήταν σε …άδεια !!
Τραυματίας !!
Πράγματι πήγε στο νοσοκομείο. Αυτό είναι κοινή παραδοχή.
Αλλά πήγε ενώ ήταν σε άδεια, και πήγε με …πατερίτσες !!
Και έχει συνέχεια.
Στο μεν μητρώο αιθούσης τοκετού της 3.2.1997 βεβαιώνεται ώρα άφιξής του η 16:30, σε εξώδικη απάντηση του νοσοκομείου την 1.6.2002 βεβαιώνεται ώρα άφιξης η 18:30.
Δύο ώρες αργότερα.
Γεννάται πράγματι λοιπόν το ερώτημα γιατί εκλήθη από τον ειδικευόμενο ο …αδειούχος τραυματίας ειδικευμένος μαιευτήρας του Ε΄ Τμήματος και όχι εφημερεύων ειδικευμένος μαιευτήρας του Α΄;;
Και για τον οποίο μάλιστα, ενώ ο πατέρας της μικρής ισχυρίζεται ότι παρακολουθούσε την γυναίκα του στην εγκυμοσύνη της, το νοσοκομείο βεβαιώνει πως ουδέποτε την παρακολούθησε ;;
Ώστε ο ειδικευόμενος τον καλεί, ενώ είναι σε …άδεια, να έρθει με …πατερίτσες, ενώ δεν έχει …καμία σχέση με την συγκεκριμένη εγκυμοσύνη, και μάλιστα …πολλή ώρα μετά την εισαγωγή !!
Αντί να καλέσει τον εφημερεύοντα ειδικευμένο μαιευτήρα και μάλιστα από το Α΄ Τμήμα στο οποίο διενεργήθηκε ο τοκετός !!
Και γιατί εξ αρχής τον κυρίαρχο ρόλο στον τοκετό τον έχει αναλάβει ειδικευόμενος μαιευτήρας και όχι ειδικευμένος, και αν ο ειδικευμένος γιατρός που υποτίθεται διενήργησε τον τοκετό δεν είχε σχέση με την παρακολούθηση της εγκύου, ποιος ειδικευμένος την είχε ;;
Κανένας…;
Ο πατέρας της μικρής αναφέρει ότι ο ειδικευόμενος τότε μαιευτήρας ανέλαβε την εγκληματική πρωτοβουλία να αναλάβει αυτός τον τοκετό σε μη εφημερεύον νοσοκομείο και σε κάθε περίπτωση σε μη εφημερεύον τμήμα, στο οποίο δεν υπηρετούσε καν ο ίδιος, και όταν ο τοκετός “στράβωσε” κάλεσε άρον άρον τον ειδικευμένο αδειούχο μαιευτήρα, ακριβώς επειδή αφενός παρακολουθούσε την εγκυμοσύνη, αφετέρου δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος εφημερεύων ειδικευμένος στο “Έλενα Βενιζέλου” στις 3 Φεβρουαρίου 19977. Αλλά προφανώς όταν τον κάλεσε και όταν αυτός έφτασε, ήταν ήδη πολύ αργά για την κορούλα του.
Αναφέρει στα δικόγραφά του ότι το “Έλενα Βενιζέλου” σιωπούσε επί χρόνια στα κρίσιμα ερωτήματα που αγωνιωδώς του απηύθυνε. Επισημαίνει δε ότι στην εξώδικη απάντησή του την 1η Ιουνίου 2002 καθόλου τυχαία επέλεξε την διατύπωση “παρευρέθη” αντί του “διενήργησε“, στην αναφορά του στη συμμετοχή του ειδικευμένου μαιυετήρα στον τοκετό. Ώστε και το ίδιο να προστατευτεί και τον ειδικευόμενο τότε μαιευτήρα να καλύψει.
Σιγή ιχθύος άλλωστε, κατά τον πατέρα, τηρεί και αναφορικά με την τύχη του καρδιοτοκογραφήματος που έχει εξαφανιστεί. Ότι κάνει σαν μην έχει ερωτηθεί. Ενώ έχει εγγράφως ερωτηθεί για το κρίσιμο για την διερεύνηση της υπόθεσης ιατρικό στοιχείο.
Όταν εγώ ενημερώθηκα από τον πατέρα για την υπόθεση και την δικαστική αντιδικία του με το νοσοκομείο και τον ειδικευόμενο τότε μαιευτήρα, ήταν σε εξέλιξη μία από τις τελευταίες αστικές διαδικασίες. Σε αυτήν εντόπισα δύο ένορκες βεβαιώσεις δύο συναδέλφων του εναγομένου στην διαδικασία αυτή, ειδικευμένου πλέον σήμερα αντιδίκου του. Βεβαιώσεις που δόθηκαν για να ενισχύσουν τη θέση του συναδέλφου τους στην αντιδικία του με τον πατέρα της χτυπημένης από τη μοίρα μικρής.
Οι βεβαιώσεις αυτές αποτέλεσαν τελικά αντικείμενο μήνυσης που κατέθεσε εναντίον τους ο πατέρας, για τα αδικήματα της απάτης επί δικαστηρίω, της άμεσης συνέργειας σε αυτήν, της ψευδορκίας και της ηθικής αυτουργίας στην πράξη. Αμέσως μετά ασκήθηκε και η αντίστοιχη αγωγή αποζημίωσης.
Με τις νομικές αυτές κινήσεις σήκωσα την ταφόπλακα στην προσπάθεια του πατέρα να βρει δικαίωση, και της έδωσα πνοή. Και σ’ αυτόν ξανά την ελπίδα της δικαίωσης.
Οι αντίδικοί του μαιευτήρες αντέδρασαν. Αντίδραση για την αντίδραση, λέει ο πατέρας.
Αντίθετη μήνυση για ψευδή καταμήνυση, ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμηση, η οποία όμως θα ανασταλεί μέχρι να ολοκληρωθεί η ποινική διαδικασία επί της μήνυσης του πατέρα, κατά τις σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας.
Έγινε για να γίνει. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, λίγες μέρες πριν την εκδίκαση του αστικού.
Τον Απρίλιο ήρθε η ώρα της προκαταρκτικής εξέτασης επί της μήνυσης των αντιδίκων του πατέρα εναντίον του.
Και ξαφνικά, με συμπληρωματικό υπόμνημά τους προσκόμισαν ένα έγγραφο του “Έλενα Βενιζέλου” το οποίο έχει ημερομηνία 26.11.2020, πέντε σχεδόν μήνες πριν την κατάθεσή του στην 24η Πταισματοδίκη. Συνετάγη κατόπιν σχετικής αιτήσεως του ενός εκ των δύο συναδέλφων του βασικού αντιδίκου του πατέρα. Αυτών που έδωσαν τις ένορκες βεβαιώσεις στις 3 Απριλίου 2018.
Μέσα σε δύο μέρες απάντησε το “Έλενα Βενιζέλου” στην αίτηση αυτή. Ενώ επί 23 χρόνια ακόμα να απαντήσει στον πατέρα π.χ. τι έγινε με το καρδιοτοκογράφημα, αν εφημέρευε ή όχι στις 5 Φεβρουαρίου 1997 το “Έλενα Βενιζέλου” και άλλα πολλά.
Και τι λέει το “Έλενα Βενιζέλου” στο έγγραφο αυτό;
Κατ’ αρχάς αλλάζει τη διατύπωση που το ίδιο είχε χρησιμοποιήσει στην εξώδικη απάντηση της 1ης Ιουνίου 2002, και από το “παρευρέθη” χρησιμοποίησε το “διενήργησε”.
Είναι προφανής η διαφορά.
Όπως προφανής και η προσπάθεια να ενισχύσει τη θέση των αντιδίκων του πατέρα στη μεταξύ τους δικαστική διαφορά.
Εμφανίζεται το “Έλενα Βενιζέλου” του 2020 να είναι πολύ πιο σίγουρο για τη συμμετοχή του συγκεκριμένου μαιευτήρα στον τοκετό, 23 χρόνια μετά, από όσο ήταν το 2002, μόλις τότε πέντε χρόνια μετά από αυτόν.
Βεβαιώνεται ότι το “Έλενα Βενιζέλου” εφημερεύει κάθε μέρα, ακόμα και Σαββατοκύριακα και αργίες, χωρίς όμως να διευκρινίζει αν εφημερεύουν όλα τα τμήματα ή ένα κάθε φορά. Προφανώς συμβαίνει το δεύτερο αλλά στο έγγραφο επιλέγεται, και προφανώς όχι τυχαία, η αναφορά στην καθημερινή εφημερία γενικώς και όχι ειδικώς ανά τμήμα.
Δεν γίνεται καμία αναφορά στο γεγονός ότι ο ειδικευμένος μαιευτήρας ο οποίος κατά το έγγραφο “διεργήργησε” (και όχι απλώς “παρευρέθη”) ήταν σε άδεια, τραυματίας, ούτε ότι βεβαίως υπηρετούσε στο Ε΄ Τμήμα και όχι στο Α΄ στο οποίο όμως πραγματοποιήθηκε ο τοκετός.
Και επειδή εγώ πάντα κρατάω κρυφά χαρτιά στην πορεία του χειρισμού κάθε υπόθεσης (θυμηθείτε την νεκροψία στον Νίκο Λυμπερόπουλο) , έτσι και εδώ κράτησα ένα τέτοιο χαρτί, το οποίο χρησιμοποιεί πλέον ο πατέρας στην εξώδικη πρόσκληση που επιδίδει αύριο το πρωί στην διοικήτρια του “Έλενα Βενιζέλου”, κ. Ευαγγελία Παππά.
Και αυτό είναι το υπ’ αριθμ. πρωτ. 448/19.4.2018 έγγραφο της τότε προϊσταμένης της Διεύθυνσης της Διοικητικής-Οικονομικής Υπηρεσίας προς τον τότε διοικητή του “Έλενα Βενιζέλου”, σε απάντηση σχετικού εγγράφου του πατέρα, με το οποίο ζητούσε να ενημερωθεί μεταξύ άλλων και για την ακριβή θέση των δύο συναδέλφων του βασικού αντιδίκου του στο “Έλενα Βενιζέλου” από το 1997 μέχρι το 2007.
Το έγγραφο αυτό είχε ένα λαβράκι. Γιατί σε αυτό βεβαιώνεται ότι η θητεία στο “Έλενα Βενιζέλου” του ενός από τους δύο συναδέλφους του βασικού αντιδίκου του πατέρα άρχισε το 1999.
Αυτός όμως στην ένορκη βεβαίωση που έδωσε στις 3 Απριλίου 2018 για να ενισχύσει τη θέση του συναδέλφου στην δικαστική αντιδικία με τον πατέρα, βεβαίωσε ότι κατά τον χρόνο του τοκετού (3.2.1097) υπηρετούσε ήδη στο “Έλενα Βενιζέλου” !! Προφανώς για να ενισχύει την αξιοπιστία του για το περιεχόμενο εν γένει της κατάθεσής του και για όσα βεβαίωσε για τις συνθήκες υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκε ο τοκετός και κυρίως για το ποιος τον πραγματοποίησε.
Γιατί και αυτός βεβαίως κατέθεσε ότι τον πραγματοποίησε ο ειδικευμένος μαιευτήρας και όχι ο ειδικευόμενος τότε μαιευτήρας όπως καταγγέλλει ο πατέρας.
Ώστε αύριο, με την εξώδικη πρόσκλησή του προς την κ. Παππά, ζητά εξηγήσεις και για αυτό.
Και το ερώτημα που γεννάται τώρα είναι ένα και είναι πολύ σοβαρό.
Πραγματικά επιθυμεί το νοσοκομείο το 2021, 23 χρόνια μετά τον τοκετό και 18 χρόνια μετά την εξώδικη απάντησή του της 1.6.2002, να εμπλακεί στην σφοδρή αυτή αντιδικία βεβαιώνοντας, με τις συνέπειες που έχει αυτή η βεβαίωσή του, ότι τον τοκετό τον διενήργησε ο ..αδειούχος τραυματίας ειδικευμένος σε άλλο τμήμα από αυτό στο οποίο υπηρετούσε και να συνεχίσει να αφήνει θολό το τοπίο σχετικά με την εφημερία του νοσοκομείου στις 3 Φεβρουαρίου 1997;
Μήπως πρέπει να απεμπλακεί;
Ο πατέρας τούς δίνει αύριο μία τελευταία ευκαιρία.
Ελπίζει να μην τη χάσουν.
Γιατί είναι αποφασισμένος να κάνει αυτό που πρέπει για να δικαιωθεί η κόρη του.
Για να δικαιωθεί και ο ίδιος.
Και όπως μου έγραψε, και με συγκλόνισε, για μένα είναι υπόθεση ζωής και το χρωστάω πρώτα απέναντι στο παιδί μου και μετά στον εαυτό μου για τη ζωή που δεν έζησα.
Για τη ζωή που δεν έζησα…
Ανατρίχιασα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου