ΚΟ-ΡΟ-ΝΑ-ΒΑΪ-ΡΟΥΣ! “Ειδικοί” & παλικάρια…

Είναι γνωστό ότι η έννοια της ελευθερίας προϋποθέτει την δυνατότητα διαφωνίας , λόγω και πράξη, ΙΔΙΩΣ με μια κυβέρνηση. Επίσης είναι γνωστό ότι οι πολίτες, σε αντίθεση με τους υπηκόους, ούτε υποχρεούνται, ούτε ακόμη επιτρέπεται, να δέχονται τις απόψεις “ειδικών” και φωστήρων επειδή αυτοί ξέρουν. Οι Πεφωτισμένοι και εκλεκτοί ανήκουν σε άλλα είδη κοινωνιών.

(Το κείμενο το παραλάβαμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με υπογραφή “Αγανακτισμένοι Βιοεπιστήμονες”)

Όταν λοιπόν ένας Αρχιεισαγγελέας καλεί τους ομοίους του να διώκουν για διασπορά ψευδών ειδήσεων όσους διαφωνούν δημόσια με τους Ειδικούς της Κυβέρνησης, ιδίως με βάση την αποκαλούμενη “διασπορά ψευδών ειδήσεων”, προκύπτει το θέμα “Ποιος αποφαίνεται αν μια είδηση είναι ψευδής”; Αν κάποιος “αποπροσανατολίζει τους πολίτες”, ποιός ακριβώς έχει την ορθή πυξίδα του προσανατολισμού;

Και στις δύο περιπτώσεις ΟΧΙ η κυβέρνηση. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι, αλλά ΟΧΙ αξιωματικά. Και αν οι πολίτες μας παραπλανώνται, κάτι έχουμε κάνει λάθος στην εκπαίδευσή τους, 12 χρόνια στα θρανία. Να αρχίσουμε λέγοντας ότι για μια πανδημία, δεν μπορεί ο Αρχιεισαγγελέας να επιβάλλει λογοκρισία. Ούτε η κυβέρνηση. Δεν έχει ούτε την εξουσία, ούτε την νομιμοποίηση.

Δεύτερον, σε κάποια εξειδικευμένα θέματα απαιτείται η γνώση ειδικών. Το τι λένε οι ειδικοί της κυβέρνησης, ΟΛΟΙ ανεύθυνοι, αφού η Κυβέρνηση που

παίρνει τις αποφάσεις και καλύπτεται πίσω από νόμους περί ευθύνης υπουργών, δεν είναι ούτε ευαγγέλιο, ούτε θέσφατο. Είναι μια επιστημονική άποψη.

Όχι και πολύ αξιόπιστη. Διότι λαμβάνουμε μέριμνα να μην ονοματίσουμε την ειδικότητα των ειδικών της κυβέρνησης. Π.χ., στην πανδημία δεν λέμε “γιατροί, βιοεπιστήμονες, μασατζούδες”. Λέμε “Ειδικοί”. Το σε τι είναι ειδικοί, και με τι κριτήρια (και κυρίως με ποια νομιμοποίηση μια κυβέρνηση με ελάχιστα πανεπιστημιακά προσόντα και περγαμηνές διαλέγει τους Ειδικούς και τους περιβάλλει με ακαταδίωκτο, αλάθητο και με σχεδόν δικτατορικές εξουσίες) είναι ένα θέμα.

Οι ειδικοί ενημερώνουν, και πείθουν ή όχι το λαό. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμοποίηση να ονοματίζει ειδικούς αυθαίρετα, επειδή έτσι της αρέσει και με την βοήθεια αυτών να καταργεί κάθε δικαίωμα για το οποίο μάτωσε η χώρα και η κοινωνία, πλην του να πληρώνουμε φόρους. Τα βασικά: Σε μια πανδημία, οι Ειδικοί πρέπει να είναι τουλάχιστον βιοεπιστήμονες, αν όχι ειδικά γιατροί, νοσηλευτές και βιολόγοι, ναι ή όχι;

Αν η απάντηση είναι ότι στην πανδημία ειδικοί είναι οι βιοεπιστήμονες (μετά θα ρωτήσουμε αν οι βιοεπιστήμονες, ως ομάδα, εμφανίζουν διαφωνίες, ποιος θα αποφασίσει ποιοι έχουν δίκιο, με ποια κριτήρια, με ποια νομιμοποίηση και με ποια καταλογισιμότητα), και ο κάθε “άκυρος” βγαίνει και κάνει -χωρίς να είναι βιοεπιστήμονας- δήθεν επιστημονικές προβλέψεις, εκτιμήσεις και ανακοινώσεις, είναι αυτό διασπορά Ψευδών Ειδήσεων, ναι ή όχι;

Αφού δεν έχει επ’ ουδενί (πλην επιφοίτησης ή προσωπικής ενασχόλησης, με καμία από τις δύο να τεκμηριώνονται αξιόπιστα) κατάρτιση ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ θέμα (όχι στην φύση και σύσταση πετρωμάτων ή στην τεχνολογία εσωτερικής καύσης), οι δηλώσεις του, ιδίως όταν είναι δυσμενείς, αγχογόνες, δυστοπικές και έχουν σαν αποτέλεσμα κλίμα φόβου και απελπισίας, είναι κατακριτέες νομικά και ηθικά; Η αυτό συμβαίνει μόνο αν διαφωνούν με τις κυβερνητικές απόψεις, ή καλύτερα, τις απόψεις των Ειδικών που έχει επιλέξει η κυβέρνηση;

Κοινώς, μια κυβερνητική απόφαση και τοποθέτηση, δημιουργεί μόνη της δίκαιο, πολύ περισσότερο δε και επιστημονική ορθότητα (κάτι σαν το Αλάθητο του Πρωθυπουργού) και ως εκ τούτου θέσφατο στο Δημόσιο λόγο; Μήπως το επιστημονικό θέσφατο (προσοχή είναι το ακριβώς αντίθετο του επιστημονικού διαλόγου) το δημιουργεί ένας νόμος, ή μια εισαγγελική απόφαση, όπως έχει γίνει πρόσφατα για την αντίληψη ιστορικών γεγονότων;

Αυτό ενέχει το ότι διατηρούμε μια κάποια αξιοπρέπεια, οπότε ειδικοί θεωρούνται μόνο αυτοί που τεκμηριώνουν πολιτική ορθότητα και επιστημονική επάρκεια, ή μήπως το πρώτο είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη και επαρκές από μόνο του για να χριστεί κάποιος ειδικός;

Δηλαδή αν ο σουβλατζής λέει ό,τι θέλει η κυβέρνηση για τον κοροναϊό, ή ο δημοσιογράφος, καθίστανται ειδικοί. Αν ο γιατρός έχει άλλη γνώμη, διασπείρει ψευδείς ειδήσεις και τον εγκαλεί και ο εισαγγελέας και ο ιατρικός σύλλογος! Όσοι υποστηρίζουν κι υπερθεματίζουν, χωρίς καμία επιστημονική βάση, τα εγκεκριμένα από το “υπουργείο προπαγάνδας” και από την αντίστοιχη λογοκριτική δικαστική αρχή, καθίστανται αυτόχρημα φορείς της θεσμοθετημένης αλήθειας;

Γιατί όταν είσαι καθηγητής χημείας και βγαίνεις και μιλάς για καθαρά ιατροβιολογικές παραμέτρους της επιδημίας, αυτό συμβαίνει. Αναλυτική χημεία σημαίνει να μπορείς να προσδιορίσεις τη σύσταση ενός κράματος (πόσο κασσίτερο ή μόλυβδο έχει ένα κράμα μπρούτζου), ή πόσα και ποια βαρέα μέταλλα έχει ένα δείγμα υδάτων.

Το πώς επιπολάζεται ο Ιός, πότε αναμένεται επιδημιολογική κάμψη, και η χρονική υστέρηση στα μακροδεδομένα μιας επιδημίας σε σχέση με τα μέτρα δημόσιας υγείας που λαμβάνονται, ΔΕΝ είναι μέσα στα θέματα της αναλυτικής χημείας, και όποιος ερωτά σε δημόσιο λόγο έναν θεράποντα αναλυτικής χημείας και μεταδίδει τον λόγο του ως λόγο ειδικού σε θέματα Πανδημίας, διασπείρει Ψευδείς Ειδήσεις, με ενδεχόμενο δόλο.

Ξέρει ότι ο άλλος είναι άσχετος με το θέμα και τον παρουσιάζει ως σχετικό. Αυτό όμως φυσικά δεν απασχολεί τον ΑρχιΕισαγγελέα. Αντί για διαχωρισμό των εξουσιών, όπου ο εισαγγελέας ελέγχει την εκτελεστική εξουσία, εδώ καθίσταται εκτελεστικό της όργανο. Ναι, εκτελεστικό όργανο της εκτελεστικής εξουσίας.

Ο εισαγγελέας δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα όταν ο Μη-ειδικός τρομοκρατεί 9 εκατομμύρια ανθρώπους με ανακρίβειες που συνάδουν με την κυβερνητική άποψη και υποστηρίζουν την κυβερνητική ανάγνωση των γεγονότων και επιστημονικών δεδομένων.

Υπάρχουν πολλοί βιοεπιστήμονες, η κυβέρνηση επιλέγει (δικαίωμά της, αλλά τα κριτήρια και η διαδικασία επιλογής δεν είναι και τόσο δικαίωμά της) και ακούει κάποιους από αυτούς. Σε ελεύθερες κοινωνίες, όχι απαραίτητα δημοκρατικές, οι ειδικοί κάνουν δημόσιο διάλογο και οι έμφρονες και ενημερωμένοι, πεπαιδευμένοι πολίτες ακούν τα επιχειρήματα και πείθονται από κάποια πλευρά. Η διαδικασία είναι αυτή.

Εδώ έχουμε τους ειδικούς της κυβέρνησης, που κανείς δεν ξέρει αν η κυβέρνηση τους επέλεξε και τους ακούει επειδή τους εμπιστεύεται ως ειδικούς, ή η κυβέρνηση τους επέλεξε και τους εμπιστεύεται ως ειδικούς ΕΠΕΙΔΗ λένε αυτό που εκείνη θέλει. Ο Αρχιεισαγγελέας το έκανε σαφές: δεν έχει σχέση αν είσαι ειδικός, ούτε τι ειδικός. Έχει σχέση το αν είσαι της κυβέρνησης, που ΜΟΝΟ αυτή, σε ονοματίζει ειδικό.

Όχι οι σπουδές σου, τα πτυχία, τα διδακτορικά, οι επιστημονικοί σου τίτλοι. Η κυβέρνηση. Η επιλογή της κας Σακελαροπούλου μάλλον έχει τραγικές επιπτώσεις στο ήθος των λειτουργών της Δικαιοσύνης, αφού πλασσάρονται για μια ευκαιρία στο μέλλον να γίνουν Αρχηγοί Κράτους με παχυλές αποδοχές, ενώ ίσως αχνοφαίνονται και γιατροί και γιάτρισσες που επιδιώκουν κάτι παραπάνω από έναν υπουργικό θώκο.

Μην είμαστε άδικοι, δεν είναι θέμα αναλυτικής χημείας, είναι ενίοτε και θέμα άλλων βιοεπιστημών. Καθηγητής γενετικής μιλάει για επιπολασμό μιας επιδημίας. Η γενετική εξετάζει το πώς κληρονομούνται χαρακτηριστικά μεταξύ γενεών κυρίως (ενίοτε και πώς μεταδίδονται εντός γενεάς).

Η ευαισθησία ενός ατόμου σε έναν ιό, ή η μετάλλαξη κι εξέλιξη του ιού, είναι θέματα γενετικής. Η διασπορά της πανδημίας από τα ΜΜΜ, την κυκλοφορία, τον συνωστισμό, τη μη χρήση μάσκας και τα λοιπά που άπτονται και αφορούν μέτρα περιστολής ΔΕΝ είναι θέματα γενετικής. Ούτε η έξαρση ή η ύφεση.

Επίσης δεν είναι και θέματα πολιτικής της υγείας. Θέμα πολιτικής της υγείας είναι αν θα έχουμε πολλά μικρά ή λίγα μεγάλα νοσοκομεία. Αν θα έχουμε συγκεντρωτικό ή αποκεντρωτικό μοντέλο. Το πόσο εμπιστευόμαστε την πρωτοβάθμια περίθαλψη και το αν θα έχουμε δημόσια ή ιδιωτική περίθαλψη, ή κάποιο μείγμα, και με ποιους όρους.

Είναι θέμα πολιτικής της υγείας το αν θα επιταχθούν τα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα και οι προμήθειες εξετάσεων σε περίοδο κρίσης, ή θα αφήνονται να κοστολογούνται κατά το δοκούν και να διατίθενται στους έχοντες, όπως έγινε πέρσι. Αλλά για αυτά δεν ακούμε τίποτα από ειδικούς στο θέμα της Πολιτικής της Υγείας.

Ακούμε όμως πολλά για τον επιπολασμό του Ιού και για την επικινδυνότητά του, που δεν έχουν να κάνουν με πολιτική υγείας. Είναι θέματα Ιολογίας (μικροβιολογίας ευρύτερα), λοιμοξιολογίας, και όσον αφορά το μαζικό αποτέλεσμα, είναι θέματα επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας. Όχι πολιτικής της υγείας, όχι αναλυτικής χημείας, όχι θεατρολογίας, και πάνω απ’ όλα, όχι νομικής.

Και μετά λέμε τον -δημοκρατικά εκλεγμένο- Ερντογάν, Δικτάτορα. Προφανώς επειδή κλείνει τα ΜΜΕ όταν δεν του αρέσουν αυτά που λένε, αντί να τα ταΐζει με εκατομμύρια ευρώ για να λένε αυτά που θέλει, όπως κάνει ο “υπεύθυνος δημοκράτης”. Αν αφήνει και κανένα στεφάνι στο Πολυτεχνείο (αλλά όχι στα Ίμια) και καταπατά τους ίδιους του τους νόμους και κανόνες με γεύματα, ποδηλατάδες φωτογραφίες και συναθροίσεις* τότε λέγεται ΝεοΔημοκράτης.

*Είπαμε ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις, όχι ότι επιτρέπονται στους εμβολιασμένους, ούτε ότι επιτρέπονται με μάσκες και μέτρα, ούτε ότι απαγορεύονται τα σύντομα γεύματα με μενού ντολμαδάκια γιαλαντζί αλλά επιτρέπονται με αυγολέμονο, ή με καλαμαράκια ή σουβλάκια. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ. Η μήπως κάνουμε λάθος;

το είδα