Ψάχνοντας την θεραπεία

Δεν είναι ευχάριστη η συζήτηση περί ασθενειών και θανάτων. Είναι όμως ιδιαίτερα απαραίτητη πια η κουβέντα περί ιατρικής αφού, θέλοντας και μη, οι υποτελείς σπρωχτήκαμε στη μέση ομόκεντρων κύκλων (ή ομόκεντρων θηλειών…) όπου ζητήματα όπως οι φαρμακοβιομηχανίες, οι γιατροί, η βιομηχανία της υγείας, οι τεχνολογίες, οι ιδεολογίες της υγείας, και τα φάρμακα θα έπρεπε να ξαναμπούν στο στόχαστρο της κριτικής αμφισβήτησης, πιάνοντας το νήμα που κόπηκε απότομα (και σε ένα βαθμό αφομοιώθηκε στην εμπορευματική κουλτούρα και στον ανάλογο φετιχισμό) κάπου στα ‘80s.

Για το μεγαλύτερο μέρος των υποτελών, μετά από 30 τουλάχιστον χρόνια γνωσιολογικής αδιαφορίας (και ασυγχώρητης άγνοιας), η κατάσταση είναι βουτιά στο κενό. Πράγμα που επιτρέπει σε πολλούς κανάγιες, ειδικούς ή ανειδίκευτους, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, να χρησιμοποιούν τον όρο «επιστήμη» σαν όπλο. «Οι mainstream εκτιμήσεις για τον τσαχπίνη; Μα είναι ‘επιστημονικές’ – ποιοί είστε εσείς που θα τις αμφισβητήσετε; Ψοφιοκουναβικοί, ε;»… «Οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής; Μα είναι ‘επιστημονικές’ – ποιοί είστε εσείς που

θα τις αμφισβητήσετε; Ψεκασμένοι ε;» Τέτοιο είναι το φτωχό ρεπερτόριό τους, θρησκευτικό μέχρι το μεδούλι… Κούνια που τους κούναγε!!!

Το video στη συνέχεια διάρκειας 23.30 λεπτών αξίζει να το δείτε. Όχι μόνο σαν μέρος της αντι-πληροφόρησης, αλλά και σαν υλικό της εργατικής κριτικής. Αφορά την χρήση βακτηριοφάγων για την αντιμετώπιση επικίνδυνων βακτηριδίων, στη θέση των αντιβιοτικών.

Από μόνο του το θέμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον απ’ την άποψη της φροντίδας υγείας· και έχει γίνει εκρηκτικά σημαντικό μετά την αποτυχία των αντιβιοτικών να αντιμετωπίσουν τα υπερ-βακτηρίδια που δημιούργησε η ίδια η χρήση τους! Τα νοσοκομεία και οι ενδο-νοσοκομειακές λοιμώξεις, σοβαρή αιτία θανάτου αυτές οι τελευταίες (ακόμα και θανάτων που είναι της μόδας να χρεώνονται στον συνήθη ύποπτο των ημερών, τον τσαχπίνη!) είναι βασική κοινοτοπία μιας συγκεκριμένης επιστημονικής, επιστημονικότατης κατάρρευσης, της δυτικής άποψης για την χημική αντιμετώπιση των βακτηριδίων και των λοιμώξεων που προκαλούν. Που ξεκίνησε, και καλά έκανε, με την ανακάλυψη της πενικιλίνης – αλλά έφτασε σ’ ένα Βατερλώ με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο.

Η γνώση και η χρήση των βακτηριοφάγων είναι τόσο επιστημονική όσο δεν γίνεται! Ανήκει στο «σώμα γνώσης» που αναπτύχθηκε απ’ την δεκαετία του 1920 στη σοβιετική ένωση (για συγκεκριμένους λόγους, που αναφέρονται στο video…) και σαμποταρίστηκε συστηματικά απ’ την δυτική φαρμακοβιομηχανία (και πάλι για συγκεκριμένους λόγους…). Διαφορετικές μορφές καπιταλισμού ανέπτυξαν εντελώς διαφορετικές επιστημονικές προσεγγίσεις για το ίδιο ζήτημα, των ζήτημα των βακτηριακών λοιμώξεων, επί δεκαετίες στον 20 αιώνα… Για να φτάσει η δυτική ιατρική / φαρμακοβιομηχανία μόνο πολύ πρόσφατα να παραδεχτεί την αποτυχία της με τα αντιβιοτικά – και να αρχίσει να «αναγνωρίζει» (πειραματικά ακόμα, ώσπου να βρεθεί κάποια φαρμακο-μαφία να φτιάξει την σχετική πατέντα…) την εμπειρία της πρώην σοβιετικής ένωσης, που έχει κληροδοτηθεί πια στο γεωργιανό κράτος…

Αξίζει λοιπόν να αξιοποιηθεί αυτό το παράδειγμα για να ξαναμπούν ερωτηματικά στην υποτιθέμενη τεχνοκρατική αρτιότητα της επιστήμης – για την ηθική της άλλη φορά. Πόσο άμοιρη από ιδεολογίες και συμφέροντα είναι αυτή η διανοητική εργασία που ονομάζεται “επιστήμη”; (Καθόλου!!) Τι σημαίνει διαφορετικές επιστημονικές προσεγγίσεις, και γιατί η δυτική «επιστημοσύνη» δυσφημεί οτιδήποτε δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί (μέσω της κατοχύρωσης «πνευματικής ιδιοκτησίας»); Κι ακόμα πιο πέρα; Γιατί η δυτική «επιστημοσύνη» σκότωσε και συνεχίζει να σκοτώνει οποιαδήποτε άλλη αποδεδειγμένα αποτελεσματική θεραπευτική γνώση που δεν της ανήκει και δεν μπορεί να αποφέρει κέρδη και έλεγχο πάνω στα σώματα; Γίνονται εγκληματικά, φονικά επιστημονικά λάθη εξαιτίας, μόνο και μόνο, των συμφερόντων και της κάθε φορά επικρατούσας ιδεολογίας; Αν ναι, γιατί καμμία ιστορία – της – επιστήμης δεν τα μνημονεύει δίνοντάς τους το βάρος που έχουν;

Εν τέλει: γιατί η δυτική «φαρμακολογία» έχει αποκτήσει σαν εγγενές, δομικό χαρακτηριστικό της την κατασκευή ασθενειών και την πρόκληση θανάτου; Γιατί η δυτική «επιστήμη» αλλάζει μοντέλα κατασκευάζοντας πια «καταστάσεις έκτακτης υγιεινιστικής ανάγκης» για να τα νομιμοποιήσει; Πόσο “επιστημονικοί” είναι οι εκβιασμοί; Μήπως το πιο αυθεντικά επιστημονικό που μπορεί και πρέπει να κάνει ο καθένας μας είναι να αμφισβητεί τον επιθετικό, κερδοφόρο, εμπρηστικό και μονομερή φονξιοναλισμό εκείνου που στη δύση ονομάζεται «επιστήμη»; Μήπως η αμφισβήτηση αυτής της «επιστημοσύνης» μπορεί και πρέπει να είναι φυσική αντί για μεταφυσική;

Δείτε λοιπόν – και οι σκέψεις σας ας είναι κριτικά γόνιμες…. (Το κύριο θέμα του video είναι οι ουρολοιμώξεις, και η αδυναμία αντιμετώπισης των βακτηριδίων που τις προκαλούν με αντιβιοτικά, ειδικά όταν οι «ένοχοι» είναι … turbo, δημιουργημένοι σε περιβάλλον νοσοκομείων…)

Αγγλικούλια επιπέδου lower χρειάζονται…. Αλλά μπορείτε να καταλάβετε και μόνο απ’ τις εικόνες… (Ευχαριστούμε τον Σ. για το υλικό).

πηγή