Η ψευδαίσθηση της ανοσίας

 

Αυτό που καθιστά ελκυστικό το συγκεκριμένο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, όπως μέσω των εμβολίων, είναι η συμβατότητα της με μία γραφειοκρατική διαχείριση της κοινωνικής ζωής – με την έννοια πως η πρόθεση των κρατών είναι η ύπαρξη μίας μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης που αποσκοπεί στη νόμιμη παρέμβαση τους στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος. Όλοι όσοι αντιτίθενται τώρα στις συγκεκριμένες εξελίξεις επιμένοντας να σκέπτονται κριτικά, με τη βοήθεια της κοινής λογικής και των μελετών επιστημόνων που δεν είναι στην υπηρεσία των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών, των ιδρυμάτων τύπου Bill Gates ή της παγκόσμιας ελίτ, χαρακτηρίζονται ως οπαδοί θεωριών συνωμοσίας – έτσι ώστε να απαξιώνονται απέναντι στην πλειοψηφία των ανθρώπων που δεν είναι σε θέση να αντισταθούν απέναντι στην τρομοκρατία που τους ασκείται, ως συνήθως με την επ’ αμοιβή συνδρομή των καθεστωτικών, διατεταγμένων ΜΜΕ. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της Κορώνα που εφαρμόζεται από τα περισσότερα κράτη της Δύσης – η οποία ενισχύει κυρίως τις τράπεζες, καθώς επίσης τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μετόχους τους, αυξάνοντας τις οικονομικές ανισότητες.

Ανάλυση

Ο μαζικός εμβολιασμός μπορεί να έχει νόημα και μερικές φορές οδηγεί σε επιτυχίες – πολύ περιορισμένες όμως, σύμφωνα με την ιστορική εμπειρία, εάν αγνοηθεί ο κεντρικός στόχος της κοινωνικής ιατρικής. Αυτό τουλάχιστον τεκμηριώνουν δύο γιατροί-κοινωνιολόγοι, στο

βιβλίο τους «Πανώλη και Κορώνα: πανδημίες στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον» (πηγή). Εν προκειμένω, αναφέρουν μεταξύ πολλών άλλων τα εξής:

«Μέτρα όπως οι εμβολιασμοί έχουν μικρή επίδραση στη συνολική νοσηρότητα και θνησιμότητα, εάν δεν ληφθούν επί πλέον μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης».

Στα πλαίσια αυτά, η επιτυχία μεμονωμένων μέτρων κατά τους επιστήμονες, για τα οποία οι προπαγανδιστές του εμβολιασμού πανηγυρίζουν, δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στα εμβόλια – ούτε είναι δυνατόν να γενικευθεί. Για παράδειγμα, όταν δρομολογήθηκε ο εμβολιασμός για την ευλογιά πριν από περίπου δύο αιώνες, δεν μπορούσε να αποτρέψει την αύξηση της παιδικής θνησιμότητας – ενώ αντί από ευλογιά, τα παιδιά πέθαιναν από διάρροια ή από φυματίωση.

Το μόνο σίγουρο λοιπόν, το οποίο δυστυχώς αποκρύπτεται επειδή δεν συμφέρει τις εκάστοτε πολιτικές και οικονομικές ελίτ θεωρείται το γεγονός ότι, η Υγεία είναι πρωτίστως ζήτημα υγιών συνθηκών διαβίωσης – ούτε μασκών, ούτε εμβολίων, ούτε άλλου είδους μέτρων. Ένας καθαρός βίο-ιατρικός προσανατολισμός, ο οποίος ήταν σε μεγάλο βαθμό ανίκανος πριν από εκατό και περισσότερα χρόνια να επιλύσει τα προβλήματα υγείας των μαζών, παραμένει ανίκανος έως σήμερα – ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι επικίνδυνη προπαγάνδα ανθρώπων που προσπαθούν να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τέτοιου είδους πανδημίες.

Επικίνδυνη, σύμφωνα με τους επιστήμονες, επειδή συνδέεται με την αυξανόμενη επιρροή της φαρμακευτικής βιομηχανίας και των ιδρυμάτων, όπως αυτό του Bill Gates, στην παγκόσμια πολιτική υγείας – ενώ πίσω από την έντονη προπαγάνδα για τα εμβόλια και τα προγράμματα μαζικού εμβολιασμού εξαφανίζεται το ιστορικό γεγονός, σύμφωνα με το οποίο η υγεία είναι ζήτημα σωστής διατροφής, ανεκτών συνθηκών διαβίωσης και επαρκών δημοσίων υποδομών, συμπεριλαμβανομένου ενός αποτελεσματικού συστήματος κρατικής υγειονομικής περίθαλψης. Επομένως, μίας υγιούς οικονομίας που λειτουργεί προς όφελος του συνόλου και όχι μόνο των εκάστοτε ελίτ – γεγονός που σημαίνει πως το Lockdown επιδείνωσε αντί να βελτιώσει τη δημόσια υγεία.

Ειδικά όσον αφορά τον ιό Κορώνα τώρα, στην πραγματικότητα προηγούμενες προσπάθειες για να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από τις «ζωονόσους» που προκαλούνται από ιούς, οι οποίες εκτός από τη γνωστή γρίπη περιλαμβάνουν τα περισσότερα από τα «Νέα Αναδυόμενα Νοσήματα» (HIV, SARS, MERS, Ebola κλπ.) με εμβολιασμό, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να καταγράψουν ιστορίες επιτυχίας. Κατά τους παραπάνω επιστήμονες, τέτοιες προσπάθειες έχουν τότε μόνο επιτυχία, σε εκείνες τις λίγες περιπτώσεις που πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις –  όπως, για παράδειγμα, να έχει το παθογόνο έναν μόνο ξενιστή, να μην υπάρχουν επίμονες και δυσδιάκριτες λοιμώξεις, να μην εμφανίζεται σε διαφορετικούς τύπους και να είναι γενετικά σταθερό.

Στην περίπτωση των «ζωονόσων» γενικότερα, δεν πληρείται η πρώτη προϋπόθεση – ενώ είναι πλέον σαφές πως υπάρχουν πολλές λανθάνουσες μολύνσεις με τον ιό COV–SARS-2. Εκτός αυτού δεν είναι ακόμη γνωστό εάν, πώς και σε ποιο βαθμό οι φορείς τους μεταδίδουν τον ιό – ενώ οι ιοί δεν έχουν επίσης γενετική σταθερότητα. Ιδιαίτερα δε οι ιοί RNA, στους οποίους ανήκουν κυρίως τα παθογόνα των «Νέων Αναδυόμενων Νοσημάτων», εμφανίζουν υψηλά ποσοστά μετάλλαξης και ανασυνδυασμού – γεγονός που τους καθιστά «αόριστους στόχους» για θεραπευτικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων. Με απλά λόγια, οι ιοί αυτοί μπορούν να αποφύγουν την εξόντωση τους μέσω μίας θεραπείας, μεταλλασσόμενοι γρήγορα – μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποτελεσματικότητα του εκάστοτε φαρμάκου.

Ως εκ τούτου, για την αντιμετώπιση αυτών των εξελικτικών προκλήσεων, τα εμβόλια πρέπει με τη σειρά τους να εξελίσσονται συνεχώς – ενώ επί πλέον οι ιοί, ιδίως οι Κορώνα, μπορούν να πάρουν «γονιδιωματικό» υλικό από άλλους ιούς, καθώς επίσης από κύτταρα-ξενιστές εκτός από μεταλλάξεις, με αποτέλεσμα να αποκτούν γρήγορα νέες ιδιότητες (πηγή). Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως οι ιοί δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί με μεταβολισμό, με δικό τους νευρικό σύστημα ή με δικές τους αισθήσεις – οπότε για να αναπαραχθούν χρειάζονται πάντοτε ζωντανά κύτταρα, στα οποία πρέπει να εισβάλλουν για να τα καταφέρουν.

Χωρίς να επεκταθούμε σε άλλες λεπτομέρειες που δεν ανήκουν στο δικό μας γνωστικό πεδίο, κατά τους επιστήμονες μία αμυντική στρατηγική που βασίζεται σε αντισώματα, όπως είναι τα εμβόλια, δημιουργεί επικίνδυνες ψευδαισθήσεις  στους ανθρώπους – ενώ αγνοεί επί πλέον τις υπάρχουσες δυνατότητες του ανθρώπινου οργανισμού που μπορεί να ανταπεξέλθει με πολλές ασθένειες χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες (καθαριότητα, σωστή διατροφή, εκγύμναση, εξασφαλισμένο βιοτικό επίπεδο χωρίς άγχος κλπ.). Ως εκ τούτου είναι εντελώς ανεπαρκής και με προβλέψιμο τρόπο καταδικασμένη στην αποτυχία.

Αυτό που καθιστά λοιπόν ελκυστικό το συγκεκριμένο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, είναι η συμβατότητα της με μία γραφειοκρατική διαχείριση της κοινωνικής ζωής – με την έννοια πως η πρόθεση των κρατών είναι η ύπαρξη μίας μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης που αποσκοπεί στη νόμιμη παρέμβαση τους στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος.

Όλοι όσοι αντιτίθενται τώρα στις συγκεκριμένες εξελίξεις επιμένοντας να σκέπτονται κριτικά, με τη βοήθεια της κοινής λογικής και των μελετών επιστημόνων που δεν είναι στην υπηρεσία των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών, των ιδρυμάτων τύπου Bill Gates ή της παγκόσμιας ελίτ, χαρακτηρίζονται ως οπαδοί θεωριών συνωμοσίας – έτσι ώστε να απαξιώνονται απέναντι στην πλειοψηφία των ανθρώπων που δεν είναι σε θέση να αντισταθούν απέναντι στην τρομοκρατία που τους ασκείται, ως συνήθως με την επ’ αμοιβή συνδρομή των καθεστωτικών, διατεταγμένων ΜΜΕ.

Παρά το ότι λοιπόν είναι ξεκάθαρο πως η ανοσία μέσω της χρήσης εμβολίων είναι μία επικίνδυνη ψευδαίσθηση, ενώ η Υγεία όπως αναφέραμε είναι πρωτίστως ζήτημα υγιών συνθηκών διαβίωσης, με στόχο να μην επιδιώκει η υπερχρεωμένη σήμερα πλειοψηφία των ανθρώπων την εξασφάλιση τέτοιων συνθηκών μέσω της οικονομίας (διαγραφή χρεών, ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων, σταμάτημα της ληστείας τους από τις ελίτ κοκ.), επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός τους – μέσω του από μηχανής θεού των εμβολίων, με τα οποία μεταφέρεται επί πλέον περισσότερος πλούτος από τα κάτω προς τα επάνω.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της Κορώνα που εφαρμόζεται από τα περισσότερα κράτη της Δύσης – η οποία ενισχύει κυρίως τις τράπεζες, καθώς επίσης τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μετόχους τους αυξάνοντας τις οικονομικές ανισότητες, όπως θα αναλύσουμε τεκμηριώνοντας το σε ένα επόμενο άρθρο. Όπως και στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης πάντως, έτσι και στο θέμα της πανδημίας η (κεντρο)αριστερά έχει αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων, αδυνατώντας να ερμηνεύσει σωστά τα γεγονότα και να παρέχει λύσεις – με αποτέλεσμα να χάνει όλο και περισσότερους οπαδούς της.

analyst.gr