Σελίδες

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Προμελέτη 1…

Παρότι διάφοροι φίλοι της καραντίνας (στα μέρη μας) έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν καπιταλισμό σε ορισμένες πλευρές της διαχείρισης του covid (αλλά μόνο σε ορισμένες πλευρές, χωρίς να γίνονται ποτέ συγκεκριμένοι για το ποιές ακριβώς είναι αυτές τους τελευταίους 8 μήνες) προσπαθούν να κρατήσουν δύο καρπούζια στην (πολιτική) μασχάλη τους, επιμένοντας σταθερά έως φανατικά στη βασική «αφήγηση» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, περί «Αρμαγεδωνικής φονικότητας του covid». Είναι μια μάλλον τυπική συνδικαλιστική τακτική: απ’ την μια μεριά “είμαστε πάντα αντι-καπιταλιστές”· απ’ την άλλη ασκούμε την “τρέχουσα πολιτική” μας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν πήρε αρκετά μέτρα, δεν πήρε έγκαιρα μέτρα, πήρε λάθος μέτρα…. και, τελικά, δεν έφτιαξε τις αναγκαίες “εντατικές”…

Ως προς το ζήτημα των «εντατικών», το θέμα είναι σοβαρό· και ήταν τέτοιο πολύ πριν τον covid. Ωστόσο, το λεπτό / χοντρό σημείο στην τωρινή φάση, και στη χρήση (από διάφορα κράτη) του δόγματος σας φυλακίζουμε σπίτια σας για να μην καταρρεύσουν τα συστήματα υγείας, το ερώτημα «αν τα συστήματα υγείας είναι στο μέγεθος και στην ποιότητα που θα έπρεπε» είναι μόνο η μία όψη. Η άλλη, με πολλές και σημαντικές συνέπειες και προεκτάσεις, είναι το «αν ο κίνδυνος είναι αληθινός, τέτοιος που να οδηγεί έναν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, σαν ύστατη ελπίδα τους, στις εντατικές».

Το δεύτερο ερώτημα είναι, περιφραστικά διατυπωμένο, το ερώτημα της φονικότητας. Επειδή

είμαστε επιβάτες μιας πέτρας που στριφογυρίζει στο απέραντο διάστημα, είναι (και δεν θα μπορούσε παρά να είναι) θεωρητικά πιθανό ότι πράγματι μπορούν να συμβούν φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές (: πόλεμος μεγάλης έντασης / έκτασης) που θα οδηγήσουν στην κατάρρευση / ανεπάρκεια ακόμα και τα καλύτερα συγκροτημένα δημόσια συστήματα υγείας· πόσο μάλλον αυτά που είναι στην «ελληνική κατάσταση», που έχουν δηλαδή διαρκείς, σοβαρές, βολικές και προσοδοφόρες αδυναμίες και ελλείψεις όχι μόνο για (εν πάσει περιπτώσει εξαιρετικές, σπάνιες) περιπτώσεις μεγάλων φυσικών καταστροφών αλλά κυρίως για την καθημερινή υγιειονομική ρουτίνα του πληθυσμού…

Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου