« NATO Go Home ! »

του Τιερί Μεϊσάν

Επί δύο δεκαετίες, αμερικανικά στρατεύματα επιβάλουν το νόμο τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Χώρες ολόκληρες στερούνται πλέον κράτους για να τις υπερασπιστεί. Πληθυσμοί υπέστησαν τη δικτατορία των ισλαμιστών. Λιμούς επίσης. Έχουν διαπραχθεί μαζικές δολοφονίες. Επίσης, λιμοκτονούν. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέβαλε στους στρατηγούς του να επαναπατρίσουν τους στρατιώτες τους, αλλά το Πεντάγωνο προτίθεται να συνεχίσει το έργο του με τους στρατιώτες του ΝΑΤΟ.

Arrival of General Tod Wolters (Supreme Allied Commander Europe)

Άφιξη στο Ατλαντικό Συμβούλιο του Ανώτατου Διοικητή των Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών για την Ευρώπη και Ανώτατού Διοικητή της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, στρατηγού Tod D. Wolters (Βρυξέλλες, 12 Φεβρουαρίου 2020).

Ο πρόεδρος Τραμπ θα περάσει το τελευταίο έτος της πρώτης θητείας του φέρνοντας τα “αγόρια” (boys) πίσω στο σπίτι τους. Όλα τα αμερικανικά στρατεύματα που σταθμεύουν στη διευρυμένη Μέση Ανατολή και την Αφρική πρέπει να αποσυρθούν. Ωστόσο, αυτή η απόσυρση των στρατιωτών δεν θα σημαίνει καθόλου το τέλος της αμερικανικής διακυβέρνησης στις περιοχές αυτές του κόσμου. Το αντίθετο.

Η στρατηγική του Πενταγώνου

Από το 2001 – και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου – οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν μυστικά τη στρατηγική που έθεσαν ο Ντόναλντ Ράμσφελντ και ο ναύαρχος Αρθούρος Σεμπρόβσκι. Η τελευταία αναφέρθηκε στην επιθεώρηση του στρατού ξηράς από τον συνταγματάρχη Ralf Peters δύο ημέρες μετά τις επιθέσεις [1] και επιβεβαιώθηκε πέντε χρόνια αργότερα με τη δημοσίευση του χάρτη του επιτελείου για τη νέα Μέση Ανατολή [2]. Αναλύθηκε λεπτομερώς από τον βοηθό του ναύαρχου Σεμπρόβσκι, Thomas Barnett, σε ένα γενικό δημόσιο βιβλίο The Pentagon’s New Map (Ο νέος χάρτης του Πενταγώνου) [3].

Πρόκειται για την προσαρμογή των αποστολών των αμερικανικών στρατευμάτων σε μια νέα μορφή καπιταλισμού που δίνει προτεραιότητα στις χρηματοπιστωτικές αγορές παρά στην οικονομία. Ο κόσμος πρέπει να διαιρεθεί στα δύο. Αφενός, τα σταθερά κράτη ενσωματωμένα στην παγκοσμιοποίηση (που περιλαμβάνει τη Ρωσία και την Κίνα), αφετέρου δε, ένας τεράστιος χώρος εκμετάλλευσης των πρώτων υλών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σκόπιμο να αποδυναμωθούν σημαντικά, ιδανικά να καταστραφούν, οι κρατικές δομές των χωρών αυτής της ζώνης και να αποτραπεί η αναβίωσή τους με όλα τα μέσα. Αυτό το “εποικοδομητικό χάος“, για να χρησιμοποιηθεί η έκφραση της Condoleeza Rice, δεν πρέπει να συγχέεται με την ομώνυμη ραβινική ιδέα, ακόμα κι αν οι υποστηρικτές της θεοπολιτικής έκαναν τα πάντα γι ’αυτό. Δεν πρόκειται για καταστροφή μιας κακής τάξης πραγμάτων για να ανοικοδομηθεί μια καλύτερη, αλλά για την καταστροφή κάθε μορφής ανθρώπινης οργάνωσης, προκειμένου να αποφευχθεί κάθε μορφή αντίστασης και να δοθεί η δυνατότητα στις υπερεθνικές εταιρίες να εκμεταλλευτούν αυτή τη ζώνη χωρίς πολιτικούς περιορισμούς. Είναι επομένως πράγματι ένα αποικιοκρατικό σχέδιο με την αγγλοσαξονική έννοια του όρου (να μην συγχέεται με τον αποικισμό).

Σύμφωνα με αυτό το χάρτη, που εξήχθη από μια παρουσίαση με PowerPoint του Thomas PM Barnett σε διάσκεψη στο Πεντάγωνο το 2003, όλες οι κρατικές δομές στη ζώνη με χρώμα ροζ πρέπει να καταστραφούν.

Κατά την έναρξη της εφαρμογής αυτής της στρατηγικής, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεώτερος μίλησε για “ατελείωτο πόλεμο”. Πράγματι, δεν πρόκειται πλέον να κερδηθούν οι πόλεμοι και να νικηθούν οι αντίπαλοι, αλλά να διαρκέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, “έναν αιώνα” είχε πει. Πράγματι, η στρατηγική αυτή εφαρμόζεται στην «ευρύτερη Μέση Ανατολή», δηλαδή σε μια περιοχή από το Πακιστάν έως το Μαρόκο και που καλύπτει όλο το θέατρο επιχείρησης του CentCom και το βόρειο τμήμα του «AFRICOM.

Στο παρελθόν, οι GI’s (Αμερικανοί οπλίτες) εγγυούνταν τη πρόσβαση των ΗΠΑ στο πετρέλαιο του Περσικού Κόλπου (Δόγμα Κάρτερ, Carter Doctrine). Σήμερα, είναι παρόντες σε μια περιοχή τέσσερις φορές μεγαλύτερη και φιλοδοξούν να ανατρέψουν οποιασδήποτε μορφή πολιτικής τάξης. Οι κρατικές δομές του Αφγανιστάν από το 2001, του Ιράκ από το 2003, της Λιβύης από το 2011, της Συρίας από το 2012 και της Υεμένης από το 2015 δεν είναι πλέον σε θέση να υπερασπίσουν τους πολίτες τους.

Σε αντίθεση με τον επίσημο λόγο, δεν υπήρξε ποτέ ζήτημα ανατροπής κυβερνήσεων αλλά μόνο καταστροφής κρατών και να εμποδίζεται η ανασύστασή τους. Για παράδειγμα, η κατάσταση των πληθυσμών στο Αφγανιστάν δεν έχει βελτιωθεί με την πτώση των Ταλιμπάν πριν από 19 χρόνια, αλλά επιδεινώνεται αναπόφευκτα καθημερινά. Το μόνο αντίθετο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι αυτό της Συρίας, η οποία, σύμφωνα με την ιστορική της παράδοση, διατήρησε το κράτος της παρά τον πόλεμο, απορρόφησε τα χτυπήματα, και αν και καταστράφηκε σήμερα, διέσχισε τη καταιγίδα.

Ας σημειώνουμε παρεμπίπτοντος ότι το Πεντάγωνο θεωρούσε πάντα το Ισραήλ ως ευρωπαϊκό κράτος και όχι μεσανατολικό. Επομένως, δεν επηρεάζεται από αυτή την τεράστια αναταραχή.

Το 2001, ο ενθουσιώδης συνταγματάρχης Ralf Peters διαβεβαίωνε ότι η εθνοκάθαρση “περπατάει καλά!” (Sic), αλλά ότι οι νόμοι του πολέμου απαγόρευαν στις ΗΠΑ να την ασκήσουν οι ίδιες. Ιδού τη μεταμόρφωση της Αλ Κάιντα και τη δημιουργία του Ντάες, τα οποία έκαναν για λογαριασμό του Πεντάγωνο ό τι επιθυμούσε το τελευταίο, αλλά δεν μπορούσε να το αναλάβει δημόσια.

Για να γίνει πλήρως κατανοητή η στρατηγική των Ράμσφελντ / Σεμπρόβσκι, πρέπει η τελευταία να διακριθεί από την επιχείρηση της “Αραβικής Άνοιξης”, η οποία σχεδιάστηκε από τους Βρετανούς στο μοντέλο της «Μεγάλης Αραβικής εξέγερσης». Επρόκειτο τότε να τοποθετηθεί η Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων στην εξουσία, όπως ο Lawrence της Αραβίας είχε τοποθετήσει στην εξουσία τους Ουαχαμπίτες το 1915.

Ο επίσημος στόχος, αν και όχι δημόσιος, του αμερικανικού επιτελείου: να διασπαστούν τα σύνορα της Μέσης Ανατολής, να καταστρέψει τόσο τα εχθρικά όσο και τα φιλικά κράτη, να κάνει εθνοκάθαρση.

Οι Δυτικοί γενικά δεν έχουν κανένα όραμα για την ευρύτερη Μέση Ανατολή ως γεωγραφική περιοχή. Δεν γνωρίζουν παρά μόνο ορισμένες χώρες και τις αντιλαμβάνονται ως απομονωμένες μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, πείθονται ότι τα τραγικά γεγονότα που υπόκεινται αυτοί οι λαοί έχουν όλα ειδικούς λόγους, εδώ έναν εμφύλιο πόλεμο, εκεί την ανατροπή ενός αιμοδιψούς δικτάτορα. Για κάθε χώρα, έχουν μια καλά γραμμένη ιστορία για την αιτία του δράματος, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν γιατί διαρκεί ο πόλεμος και δεν θέλουν προπαντός να ερωτηθούν γι ’αυτό το θέμα. Κάθε φορά καταγγέλλουν την «απερισκεψία των Αμερικανών» που δεν μπορούν να τερματίσουν τον πόλεμο, ξεχνώντας ότι οι τελευταίοι ξανάκτισαν τη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρνούνται να σημειώσουν ότι για δύο δεκαετίες οι Ηνωμένες Πολιτείες εφαρμόζουν ένα σχέδιο που εκπονήθηκε εκ των προτέρων με κόστος εκατομμυρίων θανάτων. Ως εκ τούτου, δεν θεωρούν ποτέ τους εαυτούς τους υπεύθυνους για αυτές τις σφαγές.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι ίδιες, αρνούνται τη διεξαγωγή αυτής της στρατηγικής ενώπιον των πολιτών τους. Έτσι, ο Γενικός Επιθεωρητής αρμόδιος για τη διερεύνηση της κατάστασης στο Αφγανιστάν σύνταξε μια έκθεση που θρηνεί τις αμέτρητες χαμένες ευκαιρίες του Πενταγώνου να φέρει την ειρήνη, ενώ ακριβώς το τελευταίο δεν την ήθελε.

Η ρωσική επέμβαση

Για να κονιοποιήσει όλα τα κράτη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, το Πεντάγωνο διοργάνωσε έναν παράλογο περιφερειακό εμφύλιο πόλεμο με τον τρόπο που είχε εφευρεθεί ο πόλεμος χωρίς αντικείμενο μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν (1980-88). Τελικά ο πρόεδρος Saddam Hussein και ο Ayatollah Khomeini συνειδητοποίησαν ότι δολοφονούσαν ο ένας τον άλλον για το τίποτα και έκαναν την ειρήνη εναντίον της Δύσης.

Αυτή τη φορά, προβάλλεται η αντίθεση μεταξύ των Σουνιτών και των Σιίτών. Από τη μια πλευρά, η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της, από την άλλη, το Ιράν και οι δικοί του. Δεν έχει σημασία αν η ουαχαμπιτική Σαουδική Αραβία και το χομεϊνιστικό Ιράν πολέμησαν μαζί κάτω από τη διοίκηση του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη (1992-1995), ή ότι πολλά στρατεύματα του “Άξονα της Αντίστασης” δεν είναι σιίτες (το 100% των Παλαιστινίων της Ισλαμικής Τζιχάντ, το 70% των Λιβανέζων, το 90% των Συρίων, το 35% των Ιρακινών και το 5% των Ιρανών δεν είναι σιίτες!).

Κανείς δεν ξέρει γιατί συγκρούονται αυτά τα δύο στρατόπεδα, αλλά παρακαλούνται να σφάξει ο ένας τον άλλον.

Το ένα τρίτο των πληθυσμών του σιιτικού άξονα της Αντίστασης δεν είναι σιίτες.

Εν πάση περιπτώσει, το 2014, το Πεντάγωνο προετοιμαζόταν να αναγνωρίσει δύο νέα κράτη σύμφωνα με τον χάρτη των στόχων του: το «Ελεύθερο Κουρδιστάν» (συγχώνευση της συριακής Ροζάβας και του Κουρδικού Κυβερνείου του Ιράκ στο οποίο ένα μέρος του Ιράν και ολόκληρη η ανατολική Τουρκία θα έπρεπε να προστεθούν αργότερα) και το “Σουνιστάν” (που αποτελείται από το σουνιτικό τμήμα του Ιράκ και την ανατολική Συρία). Με την καταστροφή τεσσάρων κρατών, το Πεντάγωνο άνοιγε το δρόμο για μια αλυσιδωτή αντίδραση η οποία έπρεπε εξ ανακλάσεως να καταστρέψει ολόκληρη την περιοχή.

Η Ρωσία επενέβη τότε στρατιωτικά και επέβαλε το σεβασμό των συνόρων του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Είναι αυτονόητο ότι τα τελευταία είναι αυθαίρετα, όπως απορρέουν από τις συμφωνίες Sykes-Picot-Sazonov του 1915, και μερικές φορές δύσκολα να υποστηριχτούν, αλλά η μετατροπή τους με αίμα είναι ακόμη λιγότερο αποδεκτή.

Η επικοινωνία του Πενταγώνου προσποίησε πάντα ότι αγνοεί το τι διακυβευόταν. Ταυτόχρονα διότι δεν αναλαμβάνει δημοσίως τη στρατηγική Ράμσφελντ / Σεμπρόβσκι και επειδή εξομοιώνει την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία σε πραξικόπημα.

Η αλλαγή πτερώματος των υποστηρικτών της στρατηγικής Ράμσφελντ / Σεμπρόβσκι

Μετά από δύο χρόνια αμείλικτης πάλης ενάντια στον πρόεδρο Τραμπ, οι στρατηγοί αξιωματικοί του Πενταγώνου, οι οποίοι σχεδόν όλοι τους εκπαιδεύτηκαν προσωπικά από τον ναύαρχο Σεμπρόβσκι, υποτάχτηκαν υπό προϋποθέσεις. Συμφώνησαν να μην

• δημιουργήσουν ένα τρομοκρατικό κράτος (το Σουννιστάν ή Χαλιφάτο) ·
• αλλάξουν τα σύνορα με τη βία.
• διατηρήσουν αμερικανικά στρατεύματα στα πεδία μάχης της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.

Σε αντάλλαγμα, διέταξαν τον πιστό εισαγγελέα τους, Robert Mueller, τον οποίο είχαν ήδη χρησιμοποιήσει κατά του Παναμά (1987-89), της Λιβύης (1988-92) και κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, να θάψει την έρευνά του για το Russiagate.

Και όλα στη συνέχεια έγιναν όπως σε μουσική παρτιτούρα.

Στις 27 Οκτωβρίου 2019, ο πρόεδρος Τραμπ διέταξε την εκτέλεση του Χαλίφη Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, κύριας στρατιωτικής προσωπικότητας στο σουνιτικό στρατόπεδο. Δύο μήνες αργότερα, στις 3 Ιανουαρίου 2020, διέταξε την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σολεϊμάνι, βασικού στρατιωτικού προσώπου του Άξονα της Αντίστασης.

Έχοντας δείξει έτσι ότι παρέμεινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού εξαλείφοντας τις πιο συμβολικές προσωπικότητες των δύο στρατοπέδων, διεκδικώντας το, και χωρίς να υποστεί σημαντική ανταπάντηση, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο αποκάλυψε την τελική διάταξη, στις 19 Ιανουαρίου στο Κάιρο. Προβλέπει να συνεχίσει τη στρατηγική Ράμσφελντ / Σεμπρόβσκι όχι πλέον με τις αμερικανικές στρατιές, αλλά με εκείνες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ και των αραβικών χωρών.

Την 1η Φεβρουαρίου, η Τουρκία επισημοποίησε το διαζύγιο της από τη Ρωσία, δολοφονώντας τέσσερις αξιωματικούς του FSB στην Ιντλίμπ. Έπειτα, ο πρόεδρος Ερντογάν πήγε στην Ουκρανία και κραύγασε το σύνθημα των Μπερδερμαντιστών (των Ουκρανών Λεγεωνάριων του Τρίτου Ράιχ κατά των Σοβιετικών) με την ουκρανική εθνική φρουρά και δέχθηκε τον επικεφαλής της Διεθνούς Ισλαμικής Ταξιαρχίας (των αντί-Ρώσων Τατάρων), Μουσταφά Ντιμελέφ (τον λεγάμενο “Mustafa Kırımoğlu”).

Opening remarks by NATO Secretary General

Το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο εγκρίνει την ανάπτυξη εκπαιδευτών του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή (Βρυξέλλες, 13 Φεβρουαρίου 2020).

Στις 12 και 13 Φεβρουαρίου οι Υπουργοί Άμυνας της Ατλαντικής Συμμαχίας σημείωσαν την αναπόφευκτη απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων και την επερχόμενη διάλυση του Διεθνούς Συνασπισμού κατά του Ντάες. Ενώ τόνισαν ότι δεν ανέπτυξαν στρατεύματα μάχης, συμφώνησαν να στείλουν τους στρατιώτες τους να εκπαιδεύσουν εκείνους των αραβικών στρατών, δηλαδή να επιβλέπουν τις μάχες στο έδαφος.

Οι εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ θα αναπτυχθούν κυρίως στη Τυνησία, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και το Ιράκ. Έτσι:

• Η Λιβύη θα περικυκλωθεί από τη Δύση και την Ανατολή. Οι δύο αντίπαλες κυβερνήσεις του Fayez el-Sarraj – υποστηριζόμενη από την Τουρκία, το Κατάρ και ήδη 5.000 τζιχαντιστές από τη Συρία μέσω της Τυνησίας – και του στρατάρχη Χαφτάρ – που υποστηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Εμιράτα – θα μπορούν να αλληλοσκοτωθούν αιωνίως. Η Γερμανία, πολύ χαρούμενη που ανακτά τον διεθνή ρόλο που στερήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα χτυπήσει το μάτι του ταύρου, με διατριβές για την ειρήνη για να καλύψει τους στεναγμούς των ετοιμοθάνατων.
• Η Συρία θα περικυκλωθεί από όλες τις πλευρές.
•  Το Ισραήλ είναι ήδη de facto μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας και βομβαρδίζει όποιον θέλει όταν θέλει. Η Ιορδανία είναι ήδη “ο καλύτερος παγκόσμιος εταίρος” του ΝΑΤΟ. Ο βασιλιάς Αμπντουλάχ Β’ ήρθε να μιλήσει εκτενώς στις Βρυξέλλες με τον Γενικό Γραμματέα της Συμμαχίας, Jens Stoltenberg, στις 14 Ιανουαρίου και να συμμετάσχει σε συνεδρίαση του Ατλαντικού Συμβουλίου. Το Ισραήλ και η Ιορδανία έχουν ήδη μόνιμο γραφείο στην έδρα της Συμμαχίας.
• Το Ιράκ θα λάβει επίσης εκπαιδευτές από το ΝΑΤΟ, παρόλο που το κοινοβούλιο του μόλις ψήφισε για την απόσυρση των ξένων στρατευμάτων.
• Η Τουρκία είναι ήδη μέλος της Συμμαχίας και ελέγχει τον βόρειο Λίβανο μέσω της Jamaa Islamiya. Μαζί, θα μπορούν να επιβάλουν τον αμερικανικό νόμο “Caesar” που απαγορεύει οποιαδήποτε επιχείρηση από οπουδήποτε να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση αυτής της χώρας.

Έτσι, η λεηλασία της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, η οποία ξεκίνησε το 2001, θα συνεχιστεί.Οι μαρτυρικοί πληθυσμοί αυτής της περιοχής, των οποίων το μόνο λάθος είναι ότι είναι διαιρεμένοι, θα συνεχίσουν να υποφέρουν και να πεθάνουν μαζικά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κρατήσουν τους στρατιώτες στο σπίτι τους, στη ζεστασιά και αθώους, ενώ οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να εκτελέσουν τα εγκλήματα των αμερικανών στρατηγών.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο Τραμπ, η Συμμαχία θα μπορούσε να αλλάξει το όνομά της και ίσως να γίνει ΝΑΤΟ-Μέση Ανατολή (ΝΑΤΟ-ΜΑ/Otan-MO/ ΝΑΤΟ-ΜΕ). Η αντί-ρωσική λειτουργία της θα περάσει σε δεύτερο πλάνο, υπέρ της στρατηγικής της για την καταστροφή της μη-παγκοσμιοποιημένης περιοχής.

Ανακύπτει το ερώτημα πώς η Ρωσία και η Κίνα θα αντιδράσουν σε αυτή την ανακατανομή των χαρτιών. Η Κίνα έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί να έχει πρόσβαση στις πρώτες ύλες της Μέσης Ανατολής. Ως εκ τούτου, αναμένεται να αντιταχθεί σε αυτή τη δυτική αρπαγή, αν και η στρατιωτική της προετοιμασία εξακολουθεί να είναι ελλιπής.

Αντίθετα, η Ρωσία και η τεράστια επικράτειά της είναι αυτάρκεις. Η Μόσχα δεν έχει κανένα ουσιαστικό λόγο να πολεμήσει. Οι Ρώσοι μπορούν ακόμη και να ανακουφιστούν από τον νέο προσανατολισμό του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι, για πνευματικούς λόγους, να μην εγκαταλείψουν τη Συρία και θα υποστηρίξουν άλλους λαούς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση  Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Stability, America’s Ennemy”, Ralph Peters, Parameters, Winter 2001-02, pp. 5-20. Επίσης στο Beyond Terror : Strategy in a Changing World, Stackpole Books.
[2] “Blood borders – How a better Middle East would look”, Colonel Ralph Peters, Armed Forces Journal, June 2006.
[3] The Pentagon’s New Map, Thomas P.M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004.

το είδα