«Ένωση των Αρχαίων Εθνών», «Unity of Ancient Nations»

Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αν υπήρχε λίγη φαντασία και δημιουργική διάθεση στο πολιτικό μας προσωπικό, θα έπρεπε με εμπνευσμένες κινήσεις να θέσουν την χώρα σε μια προοπτική εξωστρέφειας και συμμετοχής σε διεθνείς ενώσεις χωρών με κοινά χαρακτηριστικά και ιστορικο-πολιτιστικά γνωρίσματα.

Μπορεί η πτωχή Ελλάδα να μη δύναται να συμμετέχει ως μέλος σε διεθνείς ομάδες οικονομικού ενδιαφέροντος, όπως είναι η G7, ή η G20 με τα πλούσια μέλη της, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να πρωτοστατήσει στην ίδρυση μιας Ένωσης που θα αποκαλούσα UΑΝ και να συμμετέχει σε αυτήν. 

Τι θα ήταν το UΑΝ; Κάτι πολύ ανώτερο σε συμβολικό και ιστορικό επίπεδο από κάθε άλλη ένωση κρατών οικονομική ή στρατιωτική, από όσες ήδη υπάρχουν. Θα
ήταν μια ένωση κρατών, ένα ολιγομελές κλαμπ, όπου ούτε το χρήμα, ούτε η γεωπολιτική επιρροή, ούτε το μέγεθος μιας χώρας, θα ήταν ικανά να την καταστήσουν μέλος, ει μη μόνο η Ιστορία και ο χρόνος. Η ομάδα  UΑΝ θα ήταν η «Ένωση των Αρχαίων Εθνών», «Unity of Ancient Nations», μια ένωση από τη φύση της ολιγομελής και δικαιωματικά ξεχωριστή μέσα στο μακρύ κατάλογο των νεοφανών κρατών του ΟΗΕ.

Μπορεί εκ πρώτης όψεως μια τέτοια Ένωση των Αρχαίων Εθνών, να μοιάζει υποδεέστερη, ή μικρότερης σημασίας από μια αντίστοιχη οικονομική, όπως η G7, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι ενώσεις δεν έχουν μόνο πρακτικό και οικονομικό πρόσημο, συμβαίνει να έχουν και συμβολική υπεραξία. Θα πρόκειται για μια διπλωματική προβολή μεγάλης ισχύος για την Ελλάδα, πολλαπλού οφέλους, μια θωράκιση ήπιου χαρακτήρα και συμπληρωματική των ό,ποιων άλλων κινήσεων της εξωτερικής μας πολιτικής. Δεν είναι χρήμα, δεν είναι στρατιωτική ισχύ, είναι όμως κάτι πολύ περισσότερο που κανένα χρήμα δεν θα μπορούσε να αγοράσει. Είναι η ιστορία και ο Πολιτισμός. Και από αυτά η Ελλάδα διαθέτει άφθονα. Πρέπει να δώσουμε τον αγώνα μας στο πεδίο όπου διαθέτουμε υπεροχή υπερδύναμης, μια ισχύ που κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει (πλην των εγχώριων τυφλών και μωρών).

Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για το ΥΠΠΟ, αν ποτέ αποφάσιζε να πάρει την πρωτοβουλία και να πρωτοπορήσει, ταράζοντας λίγο τα λιμνάζοντα νερά της εσωστρέφειας όπου τελματώνουμε.  Να προτείνει την ίδρυση μιας ένωσης των Αρχαίων Εθνών, προσεγγίζοντας κράτη που η ιστορία τους έχει διάρκεια χιλιάδων χρόνων και τα οποία μετρούνται στα δάχτυλα του ενός ή των δύο χεριών και που ορισμένα εξ αυτών είναι κράτη μεγάλα με τεράστια συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό. Μια ένωση, όπου θα περιλαμβάνονται εκτός της Ελλάδας και της Κύπρου, η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν, η Αίγυπτος, η Συρία η Ιταλία και πιθανόν το Ισραήλ. Όλα έθνη με ιστορία άνω των 2.500 ετών.

Σημαντικά σύγχρονα κράτη, όπως π.χ οι ΗΠΑ, η Ρωσία, οι ευρωπαϊκές χώρες και η Τουρκία, δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτή την ένωση των Αρχαίων Εθνών, που θα μοιάζει με ένα κλειστό κλαμπ συγκεκριμένων και αξιοσέβαστων μελών. Είναι επίσης η συναντίληψη που θα αναπτυσσόταν ανάμεσα στα έθνη αυτά για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους, ενόψει της παγκοσμιοποίησης, η συνεργασία τους σε θέματα πολιτισμού και η αλληλεγγύη για τη διάσωση και την προαγωγή της ιδιαιτερότητας και της πολιτιστικής τους κληρονομιάς. Πάνω από όλα, θα ήταν μια διαρκής υπενθύμιση προς όλους, ότι η Ελλάδα δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα, αλλά ότι πρόκειται για ένα αρχαίο έθνος με σπουδαία ιστορία και με έναν ακόμα ενεργό πολιτισμό.

ΥΓ: Δεν θα με πείραζε καθόλου, αν κάποιος «έκλεπτε» την ιδέα που προτείνω, αρκεί να γινόταν πράξη.

πηγή