Γράφει ο Θανάσης Κ.
Το 1989 κατέρρευσαν τα Κομμουνιστικά καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη.
Μέσα σε τρία χρόνια κατέρρευσε και ο Κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ, η οποία διαλύθηκε αμέσως…
Η επίσημη Αριστερά υπέστη ένα “απροσδόκητο” πλήγμα!
Απροσδόκητο για την ίδια, αλλά και για αρκετούς αντιπάλους της τότε…
Όσα πίστευε, κείτονταν πια σε ερείπια.
Και η Αριστερά προσχώρησε αμέσως σε
μια ακόμα χειρότερη, νέα Δυστοπία.
Αυτή που ζούμε σήμερα…
Την “Πολιτική Ορθότητα”…
Παρά τις μεγάλες “μεταμορφώσεις” που υπέστη, η Νέα Αριστερά διατήρησε το θεμελιακό πυρήνα της. Αυτό που την ορίζει ιδεολογικά και κοινωνικά: την αντί-καπιταλιστική ταυτότητά της. Την αποστροφή της προς τον Καπιταλισμό…
Το παγκόσμιο «πρόταγμά» της (η Αριστερά δεν αντέχει χωρίς “παγκόσμια προτάγματα”) πήρε… «οικολογικό» χαρακτήρα, αυτή τη φορά:
Υποστηρίζει πια, πως ο Καπιταλισμός καταστρέφει, όχι απλώς το «περιβάλλον», αλλά το ίδιο το παγκόσμιο κλίμα! Και φέρνει την οικολογική καταστροφή της γης!
Ενώ μέσα στις καπιταλιστικές κοινωνίες, αναπαράγει “ιεραρχικές-καταπιεστικές δομές”, που περιθωριοποιούν τις μειονότητες και διαιωνίζουν την αδικία και την περιβαλλοντική καταστροφή.
Και η λύτρωση της ανθρωπότητας, θα προέλθει από μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση, η οποία θα σταματήσει την κλιματική αλλαγή!
Θα αντιστρέψει την καταστροφή που έκανε ως τώρα, επί 180 χρόνια, η «ασύδοτη καπιταλιστική ανάπτυξη».
Και θα «απελευθερώσει» τις μειονότητες μέσα στο δυτικό κόσμο, από τις καταπιεστικές ιεραρχίες που τις κρατάνε υπόδουλες πολιτικά, τις καταπιέζουν κοινωνικά και τις αλλοτριώνουν ιδεολογικά…
Προσέξτε μια σειρά από «ανατροπές» που έγιναν στην παραδοσιακή Κομμουνιστική ιδεολογία επιτρέποντας της να απορρίψει όσα στοιχεία της αποδείχθηκαν «βαρίδια», ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την «αντικαπιταλιστική» της στόχευση, και της επιτρέπουν να αναζητήσει νέους συμμάχους (και μελλοντικά θύματα προς εκμετάλλευσιν)…
Τώρα πια την λύτρωση θα τη φέρουν, υποτίθεται, τα «οικολογικά κινήματα» σε όλον τον κόσμο!
Η Νέα Αριστερά της Πολιτικής ορθότητας είναι πρωτίστως Πράσινη! Δεν προάγει την «ταξική συνείδηση». Προάγει την πολύ πιο αθώα «οικολογική συνείδηση»…
Η Αριστερά πάντα αντιπαθούσε τα έθνη-κράτη, γιατί αποτέλεσαν την κοιτίδα και της αστικής δημοκρατίας και της ελεύθερης – καπιταλιστικής οικονομίας.
Κι έτσι τώρα τακτοποιεί πλήρως τις σχέσεις της με τα έθνη και τον εθνικισμό: Είναι όλα «ξεπερασμένα», υποτίθεται. Το μόνο που ενδιαφέρει τη νέα Αριστερά είναι …«οι πολίτες του κόσμου»! Η καλλιέργεια «κινημάτων», που δημιουργούν παγκόσμια συνείδηση «διάλυσης των εθνών», και θα φέρουν την «παγκόσμια διακυβέρνηση» για τη «σωτηρία» των πλανήτη και της ανθρωπότητας από τον εαυτό της!
Γιατί τελικά, την περιβαλλοντική καταστροφή θα τη φέρει ο… υπερπληθυσμός, λέει!
Η ίδια η Καπιταλιστική Ανάπτυξη που επέτρεψε στους λαούς να αυξήσουν τον προσδόκιμο ζωής τους και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο!
Η νέα Αριστερά πιστεύει ότι η Γη κινδυνεύει από την Ανθρωπότητα! Δεν υπάρχει πιο ανησυχητικό σύμπτωμα Ολοκληρωτισμού:
Οι τύραννοι θέλουν να σώσουν τους λαούς από τον εαυτό τους!
Και η νέα Αριστερά, θέλει να σώσει την ανθρωπότητα από την Ανθρωπότητα!
Η μετάλλαξη αυτή της Αριστεράς βρήκε απροσδόκητους συμμάχους ανάμεσα στους παλαιούς ορκισμένους εχθρούς της…
Για να πειστούν οι καταναλωτές να αλλάξουν συνήθειες και να πειστούν τα κράτη να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις υποδομής, πρέπει κάποιος να τους «πείσει». Να τους πιέσει. Να τους φοβερίσει ακόμα…
Τελικά και να τους φορολογίσει!
Κι εδώ η Οικολογική Νέα Αριστερά έρχεται ως «από μηχανής θεός».
Οι μεγάλες πολυεθνικές θέλουν να αποδυναμώσουν τα εθνικά κράτη. Εδώ, λοιπόν, η Νέα Αριστερά, με το «δικαιωματισμό» της, που κατακερματίζει τις κοινωνίες της Δύσης (οι οποίες είναι και ισχυρότερες) σε αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλο-μισούμενες μειονότητες, εμφανίζεται ως «από μηχανής Θεός»!
Όλα αυτά αποδυναμώνουν τις ισχυρές δυτικές κοινωνίες που θα μπορούσαν να βάλουν φραγμό στις ασυδοσία των μεγάλων πολυεθνικών.
Ποινικοποιείστε τελικά την “εταιροφυλοφιλία”!
Οι καινούργιοι Ροβεσπιέροι και οι καινούργιοι Δαντών δεν αποκεφαλίζουν τα θύματά τους στη γκιλοτίνα! Αλλά σκορπούν τον τρόμο, διασύροντας και καταστρέφοντας κάποιους «πολύ επώνυμους», για να τους τρέμουν όλοι οι άλλοι.
Τα κινήματα της Νέας Αριστεράς ΔΕΝ «ενδυναμώνουν» (empower) τις μειοψηφίες των δυτικών δημοκρατιών. Αποδυναμώνουν, αντίθετα, την ίδια την ενότητα και την νομιμοποίησή των κοινωνιών. Τις διαλύουν, με όποιον τρόπο μπορούν…
Η Αριστερά κατακερματίζει τις δυτικές κοινωνίες σε αλληλο-μισούμενες μειονότητες! Άνδρες, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και δεκάδες υποκατηγορίες σεξουαλικών προτιμήσεων, φυλετικές μειονότητες, εθνικές μειονότητες, θρησκευτικές ή παρά-θρησκευτικές μειονότητες, μειονότητες ανάλογα με τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά των ατόμων, το ύψος τους, το βάρος τους, την εμφάνισή τους, το πώς τρέφονται, το πώς ντύνονται, τα γούστα τους, τα πάντα. Όλοι τελικά ανήκουμε σε κάποια «μειονότητα», και κανείς δεν μπορεί να μιλάει για τις μειονότητες, γιατί κάποιος μπορεί να παρεξηγηθεί.
Κανείς δεν μπορεί να μιλάει πια για τίποτε…
Κανείς δεν μπορεί να επικρίνει πια κανένα, γιατί μπορεί να θεωρηθεί «ρατσισμός»!
Κανείς δεν μπορεί να φλερτάρει με κανένα! Γιατί μπορεί να θεωρηθεί «σεξουαλική παρενόχληση»…
Το πιο σημαντικό: η πολιτική συγκρότηση των κοινωνιών – από την εποχή του Αριστοτέλη, τουλάχιστον – ήταν πρωτίστως η ενοποίησή των ατόμων σε κοινότητες με «κοινό συμφέρον». Αυτό το «κοινό συμφέρον» υπάρχει στον Κικέρωνα, στο Σενέκα, στο Μακιαβέλι, στο Χόμπς, στον Ντιντερό, στον Κοντορσαί, στον Μοντεσκιέ και στον Ρουσώ.
Η Πολιτική ορθότητα διασπά την πολιτική συγκρότηση των κοινωνιών διαλύοντας τη νομιμοποιητική της βάση: το κοινό συμφέρον. Δεν υπάρχει πια «κοινό συμφέρον»! Υπάρχουν μόνο μειονότητες που πρέπει να «απελευθερωθούν» από τη «κοινή συνείδηση του ανήκειν» και από τις ιεραρχίες που επιβάλει το «κοινό συμφέρον»…
Η ανάδειξη της δημοκρατίας έγινε εφικτή μέσα σε κοινωνίες που έσπασαν τους τοπικιστικούς διαχωρισμούς τους, έσπασαν τη φεουδαρχική κατάτμησή τους και έγιναν εθνικά κράτη, μέσα στα οποία το «κοινό συμφέρον» εκπροσωπείται από εκλεγμένους άρχοντες που οι ίδιοι νομοθετούν και στους οποίους λογοδοτούν οι κυβερνήτες.
Χωρίς εθνικά κράτη, χωρίς κοινό συμφέρον, δεν υπάρχει ούτε η νομιμοποιητική βάση της δημοκρατίας. Κοινωνίες που δεν έχουν αίσθηση κοινού συμφέροντος, κοινωνίες αλληλομισούμενων «μειοψηφιών» δεν μπορούν να σταθούν. Ούτε να νομοθετήσουν. Ούτε να αυτό-κυβερνηθούν. Ούτε να επιβληθούν σε πανίσχυρα συμφέροντα συγκέντρωσης του πλούτου. Είναι έρμαια στα χέρια των ισχυρών που αναδεικνύουν «μιας χρήσεως» πολιτικώς ορθούς… «αρλεκίνους»!
Αλλά η νέα Αριστερά δεν υιοθετεί αυτές τις θεωρίες κι αυτά τα παγκόσμια προτάγματα σε πραγματικά οικουμενική κλίμακα…
Υπάρχουν στο μουσουλμανικό κόσμο χώρες, όπου πετάνε τους ομοφυλόφιλους από τις ταράτσες ή κάνουν κλειτοριδοεκτομή στα νεαρά κορίτσια, ή επιβάλλουν στις γυναίκες τις μπούργκες, ή λιθοβολούν τις μοιχαλίδες, ή ραβδίζουν δημόσια τις κοπέλες που θέλουν να σπουδάσουν…
Και η Πολιτική Ορθότητα κυνηγάει στη Δύση την… «τοξική αρρενωπότητα» και διασύρει όποιον κοίταξαν «επίμονα» το… βαθύ ντεκολτέ μιας κυρίας! Τώρα ή πριν 30 χρόνια…
Ο,τιδήποτε διαλύει τις οργανωμένες δυτικές κοινωνίες – ακόμα κι αν γίνεται με όρους εθνικιστικού παραληρήματος – το υποστηρίζουν! Ιδιαίτερα στηρίζουν τους Σκοπιανούς, που εμφανίζονται ως ιστορικά ανύπαρκτη «εθνότητα Μακεδόνων», που καταπιέζει τις δικές τις πραγματικές εθνότητες και διακηρύσσει αλυτρωτικά σχέδια σε βάρος των γειτόνων της!
Το πραγματικό όνειρο της Πολιτικής Ορθότητας είναι να σπάσουν όλα τα εθνικά κράτη σε υποδιαιρέσεις κρατιδίων – ασταθών και μη βιώσιμων – που θα έχουν ανάγκη εξωτερικής ποδηγήτησης, προστασίας και χειραγώγησης!
Το όνειρο της Παγκόσμιας διακυβέρνησης, μέσα από ένα νέο-φεουδαρχισμό.
Τα εθνικά κράτη διέλυσαν τη φεουδαρχία, ένωσαν τους πληθυσμούς με κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά και ανέδειξαν τους «λαούς» ως «υποκείμενα της Ιστορίας» και ως «κύριους της τύχης τους».
Τώρα η νέα Αριστερά της Πολιτικής Ορθότητας προσπαθεί να σπάσει τα έθνη και να επιστρέψουμε σε μια ασταθή παγκόσμια «κουρελού» από μειονότητες ευάλωτες στις πιέσεις των ισχυρών και των πολυεθνικών συμφερόντων…
Ο Δικαιωματισμός μέσα στα δυτικά κράτη (και μόνο),
η εισβολή λαθρομεταναστών στη Δύση (και μόνο)
και η Παγκόσμια Διακυβέρνηση
είναι οι διαφορετικές και συμπληρωματικές όψεις του ίδιου επερχόμενου εφιάλτη…
Η Δυστοπία της Νέας Αριστεράς είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και τοξική από την προηγούμενη (των παραδοσιακών Κομμουνιστών ή των Σοσιαλιστών)…
Δεν προτείνει ένα «νέο μοντέλο» για τον κόσμο. Χτυπάει τη Δύση ειδικότερα και τον Καπιταλισμό γενικότερα! Στην πραγματικότητα υπονομεύει ό,τι συγκροτεί την Ελευθερία και την Πολιτική οργάνωση της Ανθρωπότητας…
(Ειδικά για το φόβητρο της «κλιματικής αλλαγής» θα επανέλθουμε. Γιατί όλα αυτά πια, θα τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας…)
πηγή
Το 1989 κατέρρευσαν τα Κομμουνιστικά καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη.
Μέσα σε τρία χρόνια κατέρρευσε και ο Κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ, η οποία διαλύθηκε αμέσως…
Η επίσημη Αριστερά υπέστη ένα “απροσδόκητο” πλήγμα!
Απροσδόκητο για την ίδια, αλλά και για αρκετούς αντιπάλους της τότε…
Όσα πίστευε, κείτονταν πια σε ερείπια.
- Πίστευε ότι ο Σοσιαλισμός θα θριαμβεύσει. Και το “σοσιαλιστικό στρατόπεδο” είχε αποσυντεθεί εντελώς.
- Πίστευε ότι η “επιθετικότητα” της “Ιμπεριαλιστικής Δύσης” θα οδηγούσε σε εφιαλτική παγκόσμια σύγκρουση – ενδεχομένως και πυρηνική – με τον “Σοσιαλιστικό κόσμο”. Τελικά ο δεύτερος κατέρρευσε χωρίς ο πρώτος να ρίξει τουφεκιά…
- Πίστευε ότι ο παγκόσμιος Καπιταλισμός, από το φύση του, κάνει «τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους». Αλλά από τη στιγμή που ο παγκόσμιος Καπιταλισμός επικράτησε διεθνώς (με την κατάρρευση του Κομμουνιστικού στρατοπέδου), οι πρώην “υπανάπτυκτες” χώρες (ΒRICS κλπ.) αναπτύχθηκαν με ραγδαίους ρυθμούς! Και σήμερα οι πρώην “πλούσιοι” πάνε βήμα σημειωτόν, ενώ οι πρώην “φτωχοί” (ή αρκετοί απ’ αυτούς) καλπάζουν αναπτυξιακά…
Και η Αριστερά προσχώρησε αμέσως σε
μια ακόμα χειρότερη, νέα Δυστοπία.
Αυτή που ζούμε σήμερα…
Την “Πολιτική Ορθότητα”…
Παρά τις μεγάλες “μεταμορφώσεις” που υπέστη, η Νέα Αριστερά διατήρησε το θεμελιακό πυρήνα της. Αυτό που την ορίζει ιδεολογικά και κοινωνικά: την αντί-καπιταλιστική ταυτότητά της. Την αποστροφή της προς τον Καπιταλισμό…
Το παγκόσμιο «πρόταγμά» της (η Αριστερά δεν αντέχει χωρίς “παγκόσμια προτάγματα”) πήρε… «οικολογικό» χαρακτήρα, αυτή τη φορά:
Υποστηρίζει πια, πως ο Καπιταλισμός καταστρέφει, όχι απλώς το «περιβάλλον», αλλά το ίδιο το παγκόσμιο κλίμα! Και φέρνει την οικολογική καταστροφή της γης!
Ενώ μέσα στις καπιταλιστικές κοινωνίες, αναπαράγει “ιεραρχικές-καταπιεστικές δομές”, που περιθωριοποιούν τις μειονότητες και διαιωνίζουν την αδικία και την περιβαλλοντική καταστροφή.
Και η λύτρωση της ανθρωπότητας, θα προέλθει από μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση, η οποία θα σταματήσει την κλιματική αλλαγή!
Θα αντιστρέψει την καταστροφή που έκανε ως τώρα, επί 180 χρόνια, η «ασύδοτη καπιταλιστική ανάπτυξη».
Και θα «απελευθερώσει» τις μειονότητες μέσα στο δυτικό κόσμο, από τις καταπιεστικές ιεραρχίες που τις κρατάνε υπόδουλες πολιτικά, τις καταπιέζουν κοινωνικά και τις αλλοτριώνουν ιδεολογικά…
Προσέξτε μια σειρά από «ανατροπές» που έγιναν στην παραδοσιακή Κομμουνιστική ιδεολογία επιτρέποντας της να απορρίψει όσα στοιχεία της αποδείχθηκαν «βαρίδια», ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την «αντικαπιταλιστική» της στόχευση, και της επιτρέπουν να αναζητήσει νέους συμμάχους (και μελλοντικά θύματα προς εκμετάλλευσιν)…
- Η «λύτρωση» της ανθρωπότητας δεν θα προέλθει πια από το παγκόσμιο προλεταριάτο (δηλαδή του βιομηχανικούς εργάτες).
Τώρα πια την λύτρωση θα τη φέρουν, υποτίθεται, τα «οικολογικά κινήματα» σε όλον τον κόσμο!
Η Νέα Αριστερά της Πολιτικής ορθότητας είναι πρωτίστως Πράσινη! Δεν προάγει την «ταξική συνείδηση». Προάγει την πολύ πιο αθώα «οικολογική συνείδηση»…
- Η «λύτρωση» δεν θα προέλθει ούτε από την ενίσχυση και την τελική επικράτηση του “Σοσιαλιστικού στρατοπέδου” (το οποίο, πλέον, δεν υπάρχει). Ο “Σοσιαλιστικός πατριωτισμός” της πρώην ΕΣΣΔ (με τις έντονες μιλιταριστικές εμμονές του, όπως αποδείχθηκε κατά την δεκαετή σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν) δεν συγκινεί πια την Νέα Αριστερά.
Η Αριστερά πάντα αντιπαθούσε τα έθνη-κράτη, γιατί αποτέλεσαν την κοιτίδα και της αστικής δημοκρατίας και της ελεύθερης – καπιταλιστικής οικονομίας.
Κι έτσι τώρα τακτοποιεί πλήρως τις σχέσεις της με τα έθνη και τον εθνικισμό: Είναι όλα «ξεπερασμένα», υποτίθεται. Το μόνο που ενδιαφέρει τη νέα Αριστερά είναι …«οι πολίτες του κόσμου»! Η καλλιέργεια «κινημάτων», που δημιουργούν παγκόσμια συνείδηση «διάλυσης των εθνών», και θα φέρουν την «παγκόσμια διακυβέρνηση» για τη «σωτηρία» των πλανήτη και της ανθρωπότητας από τον εαυτό της!
Γιατί τελικά, την περιβαλλοντική καταστροφή θα τη φέρει ο… υπερπληθυσμός, λέει!
Η ίδια η Καπιταλιστική Ανάπτυξη που επέτρεψε στους λαούς να αυξήσουν τον προσδόκιμο ζωής τους και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο!
Η νέα Αριστερά πιστεύει ότι η Γη κινδυνεύει από την Ανθρωπότητα! Δεν υπάρχει πιο ανησυχητικό σύμπτωμα Ολοκληρωτισμού:
Οι τύραννοι θέλουν να σώσουν τους λαούς από τον εαυτό τους!
Και η νέα Αριστερά, θέλει να σώσει την ανθρωπότητα από την Ανθρωπότητα!
Η μετάλλαξη αυτή της Αριστεράς βρήκε απροσδόκητους συμμάχους ανάμεσα στους παλαιούς ορκισμένους εχθρούς της…
- Πρώτον, οι μεγάλοι μονοπωλιακοί παραγωγοί ενεργειακών πρώτων υλών (πετρελαίου κυρίως – ΟΠΕΚ κλπ) – αλλά και οι εταιρίες που εκμεταλλεύονται και διακινούν διεθνώς την ενέργεια ολιγοπωλιακά – θέλουν να γίνει η μετάβαση από το πετρέλαιο στο φυσικό αέριο. Το οποίο είναι όντως πιο «καθαρό», αφήνει περισσότερο κέρδος πλέον (ανά μονάδα επένδυσης), αλλά απαιτεί μεγάλες επενδύσεις υποδομής.
Για να πειστούν οι καταναλωτές να αλλάξουν συνήθειες και να πειστούν τα κράτη να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις υποδομής, πρέπει κάποιος να τους «πείσει». Να τους πιέσει. Να τους φοβερίσει ακόμα…
Τελικά και να τους φορολογίσει!
Κι εδώ η Οικολογική Νέα Αριστερά έρχεται ως «από μηχανής θεός».
- Δεύτερον, τα μεγάλα πολυεθνικά συμφέροντα, που αποτελούνται από εταιρίες-κολοσσούς με προϋπολογισμούς μεγαλύτερους από μια μεσαία χώρα, θέλουν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους από την προσπάθεια των κρατών να τις ελέγξει. Ή τουλάχιστον, να ελέγξει την χρηματιστική κερδοσκοπία τους, που αποσταθεροποιεί την παγκόσμια οικονομία.
Οι μεγάλες πολυεθνικές θέλουν να αποδυναμώσουν τα εθνικά κράτη. Εδώ, λοιπόν, η Νέα Αριστερά, με το «δικαιωματισμό» της, που κατακερματίζει τις κοινωνίες της Δύσης (οι οποίες είναι και ισχυρότερες) σε αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλο-μισούμενες μειονότητες, εμφανίζεται ως «από μηχανής Θεός»!
- Βάλτε τις καταπιεσμένες γυναίκες να πολεμάνε τους άνδρες, βάλτε τους άνδρες να ντρέπονται για την… «τοξική αρρενωπότητα» (toxic masculinity), βάλτε τους ομοφυλόφιλους να προκαλούν όλους τους άλλους, πείστε τους πάντες ότι είναι «θύματα ρατσισμού» και «κοινωνικού αποκλεισμού», φέρτε ανεξέλεγκτα λαθρομετανάστες στις δυτικές κοινωνίες, καλλιεργείστε την αμοιβαία καχυποψία πάντων κατά πάντων, σπάστε τις «ιεραρχικές δομές» – χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να σταθεί καμία ευνομούμενη κοινωνία…
- Επιτρέψτε την ανομία και καλλιεργείστε την αυθαιρεσία…
Όλα αυτά αποδυναμώνουν τις ισχυρές δυτικές κοινωνίες που θα μπορούσαν να βάλουν φραγμό στις ασυδοσία των μεγάλων πολυεθνικών.
- Βάλτε αφειδώς χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ να καλλιεργούν τον «ακτιβισμό» και την έμπρακτη αμφισβήτηση της νομιμότητας των εθνικών κρατών, με πρόσχημα καινοφανή «δικαιώματα»: Όπως το «δικαίωμα» στην… παράνομη μετανάστευση! Ή το «δικαίωμα» 15χρονων να δηλώνουν όποιο… φύλο επιθυμούν – ή ότι δεν έχουν καθόλου φύλο!
- Βάλτε και ΜΚΟ μαζί με μαινόμενες ακτιβίστριες να «κατακρεουργούν» διάσημους επώνυμους, με πρόσχημα ότι έκαναν… «καμάκι» πριν 30 χρόνια (το περιβόητο “κίνημα Me Too”)!
Ποινικοποιείστε τελικά την “εταιροφυλοφιλία”!
- Σπείρετε τον τρόμο των ακτιβιστών παντού. Και κάνετε τις κυρίαρχες ελίτ στα δημοκρατικά κράτη να νιώθουν την ανάγκη να απολογούνται συνεχώς. Να γίνουν “ευάλωτες” σε κάθε είδους πιέσεις και εκφοβισμούς.
Οι καινούργιοι Ροβεσπιέροι και οι καινούργιοι Δαντών δεν αποκεφαλίζουν τα θύματά τους στη γκιλοτίνα! Αλλά σκορπούν τον τρόμο, διασύροντας και καταστρέφοντας κάποιους «πολύ επώνυμους», για να τους τρέμουν όλοι οι άλλοι.
Τα κινήματα της Νέας Αριστεράς ΔΕΝ «ενδυναμώνουν» (empower) τις μειοψηφίες των δυτικών δημοκρατιών. Αποδυναμώνουν, αντίθετα, την ίδια την ενότητα και την νομιμοποίησή των κοινωνιών. Τις διαλύουν, με όποιον τρόπο μπορούν…
Η Αριστερά κατακερματίζει τις δυτικές κοινωνίες σε αλληλο-μισούμενες μειονότητες! Άνδρες, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και δεκάδες υποκατηγορίες σεξουαλικών προτιμήσεων, φυλετικές μειονότητες, εθνικές μειονότητες, θρησκευτικές ή παρά-θρησκευτικές μειονότητες, μειονότητες ανάλογα με τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά των ατόμων, το ύψος τους, το βάρος τους, την εμφάνισή τους, το πώς τρέφονται, το πώς ντύνονται, τα γούστα τους, τα πάντα. Όλοι τελικά ανήκουμε σε κάποια «μειονότητα», και κανείς δεν μπορεί να μιλάει για τις μειονότητες, γιατί κάποιος μπορεί να παρεξηγηθεί.
Κανείς δεν μπορεί να μιλάει πια για τίποτε…
Κανείς δεν μπορεί να επικρίνει πια κανένα, γιατί μπορεί να θεωρηθεί «ρατσισμός»!
Κανείς δεν μπορεί να φλερτάρει με κανένα! Γιατί μπορεί να θεωρηθεί «σεξουαλική παρενόχληση»…
Το πιο σημαντικό: η πολιτική συγκρότηση των κοινωνιών – από την εποχή του Αριστοτέλη, τουλάχιστον – ήταν πρωτίστως η ενοποίησή των ατόμων σε κοινότητες με «κοινό συμφέρον». Αυτό το «κοινό συμφέρον» υπάρχει στον Κικέρωνα, στο Σενέκα, στο Μακιαβέλι, στο Χόμπς, στον Ντιντερό, στον Κοντορσαί, στον Μοντεσκιέ και στον Ρουσώ.
Η Πολιτική ορθότητα διασπά την πολιτική συγκρότηση των κοινωνιών διαλύοντας τη νομιμοποιητική της βάση: το κοινό συμφέρον. Δεν υπάρχει πια «κοινό συμφέρον»! Υπάρχουν μόνο μειονότητες που πρέπει να «απελευθερωθούν» από τη «κοινή συνείδηση του ανήκειν» και από τις ιεραρχίες που επιβάλει το «κοινό συμφέρον»…
Η ανάδειξη της δημοκρατίας έγινε εφικτή μέσα σε κοινωνίες που έσπασαν τους τοπικιστικούς διαχωρισμούς τους, έσπασαν τη φεουδαρχική κατάτμησή τους και έγιναν εθνικά κράτη, μέσα στα οποία το «κοινό συμφέρον» εκπροσωπείται από εκλεγμένους άρχοντες που οι ίδιοι νομοθετούν και στους οποίους λογοδοτούν οι κυβερνήτες.
Χωρίς εθνικά κράτη, χωρίς κοινό συμφέρον, δεν υπάρχει ούτε η νομιμοποιητική βάση της δημοκρατίας. Κοινωνίες που δεν έχουν αίσθηση κοινού συμφέροντος, κοινωνίες αλληλομισούμενων «μειοψηφιών» δεν μπορούν να σταθούν. Ούτε να νομοθετήσουν. Ούτε να αυτό-κυβερνηθούν. Ούτε να επιβληθούν σε πανίσχυρα συμφέροντα συγκέντρωσης του πλούτου. Είναι έρμαια στα χέρια των ισχυρών που αναδεικνύουν «μιας χρήσεως» πολιτικώς ορθούς… «αρλεκίνους»!
Αλλά η νέα Αριστερά δεν υιοθετεί αυτές τις θεωρίες κι αυτά τα παγκόσμια προτάγματα σε πραγματικά οικουμενική κλίμακα…
- Όχι! Δεν προσπαθεί να εφαρμόσει το «δικαιωματισμό» στην Κίνα, ή στην Ινδία, η στο Βιετνάμ ή στην Ιαπωνία, ή στον Ισλαμικό κόσμο. Ούτε κατά διάνοιαν…
Υπάρχουν στο μουσουλμανικό κόσμο χώρες, όπου πετάνε τους ομοφυλόφιλους από τις ταράτσες ή κάνουν κλειτοριδοεκτομή στα νεαρά κορίτσια, ή επιβάλλουν στις γυναίκες τις μπούργκες, ή λιθοβολούν τις μοιχαλίδες, ή ραβδίζουν δημόσια τις κοπέλες που θέλουν να σπουδάσουν…
Και η Πολιτική Ορθότητα κυνηγάει στη Δύση την… «τοξική αρρενωπότητα» και διασύρει όποιον κοίταξαν «επίμονα» το… βαθύ ντεκολτέ μιας κυρίας! Τώρα ή πριν 30 χρόνια…
- Η Πολιτική Ορθότητα, επίσης δεν προσπαθεί να επιβάλει την περιστολή της ενεργειακής κατανάλωσης ή τη στροφή αποκλειστικά σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειες (που έχουν ακόμα τεράστια τεχνικά και οικονομικά προβλήματα διακοψιμότητας και αποθήκευσης), σε χώρες όπως η Κίνα που είναι και ο μεγαλύτερος «επιβαρυντής» σε ρύπους (pollutant) ή στην Ινδία ή στην Ιαπωνία. Ενάντια στη Δύση στρέφεται, σχεδόν αποκλειστικά…
- Τέλος η νέα Αριστερά δεν απαιτεί να ανοίξουν τα σύνορά τους στους μουσουλμάνους μετανάστες οι πλούσιες χώρες των ομοθρήσκων τους! Όπου για να πάνε, πρέπει να εξεταστούν εξονυχιστικά, να δηλωθούν και να πάρουν έγκριση και είναι σε συνεχή παρακολούθηση και απ’ όπου απελαύνονται για ψύλλου πήδημα. Στις δυτικές χώρες – και μόνο – προσπαθούν να φέρουν μουσουλμάνους μετανάστες χωρίς ελέγχους, χωρίς χαρτιά, χωρίς κανένα περιορισμό.
- Και την αποστροφή τους προς τον «εθνικισμό» δεν την τρέφουν προς κάθε έθνος! Υιοθετούν πλήρως τον κραυγαλέο εθνικισμό των ψευδομακεδόνων, ή των αποσχιστικών εθνικιστικών κινημάτων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ή κάποιων μειονοτήτων (Ρομά) που αρνούνται στις αρχές των χωρών τους να ελέγξουν τους καταυλισμούς τους, μέσα στους οποίους διεξάγεται λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων.
Ο,τιδήποτε διαλύει τις οργανωμένες δυτικές κοινωνίες – ακόμα κι αν γίνεται με όρους εθνικιστικού παραληρήματος – το υποστηρίζουν! Ιδιαίτερα στηρίζουν τους Σκοπιανούς, που εμφανίζονται ως ιστορικά ανύπαρκτη «εθνότητα Μακεδόνων», που καταπιέζει τις δικές τις πραγματικές εθνότητες και διακηρύσσει αλυτρωτικά σχέδια σε βάρος των γειτόνων της!
Το πραγματικό όνειρο της Πολιτικής Ορθότητας είναι να σπάσουν όλα τα εθνικά κράτη σε υποδιαιρέσεις κρατιδίων – ασταθών και μη βιώσιμων – που θα έχουν ανάγκη εξωτερικής ποδηγήτησης, προστασίας και χειραγώγησης!
Το όνειρο της Παγκόσμιας διακυβέρνησης, μέσα από ένα νέο-φεουδαρχισμό.
Τα εθνικά κράτη διέλυσαν τη φεουδαρχία, ένωσαν τους πληθυσμούς με κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά και ανέδειξαν τους «λαούς» ως «υποκείμενα της Ιστορίας» και ως «κύριους της τύχης τους».
Τώρα η νέα Αριστερά της Πολιτικής Ορθότητας προσπαθεί να σπάσει τα έθνη και να επιστρέψουμε σε μια ασταθή παγκόσμια «κουρελού» από μειονότητες ευάλωτες στις πιέσεις των ισχυρών και των πολυεθνικών συμφερόντων…
Ο Δικαιωματισμός μέσα στα δυτικά κράτη (και μόνο),
η εισβολή λαθρομεταναστών στη Δύση (και μόνο)
και η Παγκόσμια Διακυβέρνηση
είναι οι διαφορετικές και συμπληρωματικές όψεις του ίδιου επερχόμενου εφιάλτη…
Η Δυστοπία της Νέας Αριστεράς είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και τοξική από την προηγούμενη (των παραδοσιακών Κομμουνιστών ή των Σοσιαλιστών)…
Δεν προτείνει ένα «νέο μοντέλο» για τον κόσμο. Χτυπάει τη Δύση ειδικότερα και τον Καπιταλισμό γενικότερα! Στην πραγματικότητα υπονομεύει ό,τι συγκροτεί την Ελευθερία και την Πολιτική οργάνωση της Ανθρωπότητας…
(Ειδικά για το φόβητρο της «κλιματικής αλλαγής» θα επανέλθουμε. Γιατί όλα αυτά πια, θα τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας…)
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου