Στηρίζουμε την Ελλάδα!

Ορισμένοι ισχυρίζονται πως αρκετά δικά μας προϊόντα είναι ακριβότερα από τα εισαγόμενα, οπότε δεν μπορούν να τα αγοράζουν με τους σημερινούς χαμηλούς μισθούς ή συντάξεις – αδυνατώντας να καταλάβουν πως έτσι διαιωνίζουν τα προβλήματα της χώρας, καθώς επίσης τα δικά τους, ενώ τα επιδεινώνουν, αφού τότε θα συνεχίσουν να μειώνονται οι μισθοί, να αυξάνεται η ανεργία, να κλιμακώνεται η μετανάστευση των παιδιών μας, να παραμένει υπό κατοχή η Ελλάδα κλπ..

Άποψη

Είχαμε γράψει πως εάν πράγματι ήθελε μία χώρα να μας βοηθήσει, υποθετικά οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Κίνα ή η Γερμανία, θα έπρεπε απλά «να ανοίξει την αγορά της στα ελληνικά προϊόντα» – αφού αυτό που

χρειαζόμαστε δεν είναι δανεικά χρήματα, με τα οποία δεν εξοφλεί ποτέ κανείς τις υποχρεώσεις του (πόσο μάλλον η Ελλάδα που ευρίσκεται σε τρισχειρότερη θέση συγκριτικά με το 2009, αφού δεν έχει αυξηθεί μόνο το δημόσιο χρέος της από 301 δις € συμπεριλαμβανομένης της παραποίησης της ΕΛΣΤΑΤ στα 359 δις € σήμερα, με υποθηκευμένα τα πάντα συν το αγγλικό δίκαιο και παρά το PSI αλλά, επίσης, το κόκκινο ιδιωτικό – από αμελητέο τότε, σχεδόν στα 300 δις €!). Αυτό που χρειαζόμαστε είναι δουλειά για να «παράγουμε» εισοδήματα – αφού διαφορετικά δεν λύνεται κανένα πρόβλημα μας.

Λέγοντας τώρα «να ανοίξει την αγορά της» εννοούσαμε τη συστηματική προώθηση των ελληνικών προϊόντων τόσο του πρωτογενή, όσο και των άλλων τομέων εκ μέρους της όποιας χώρας από τις παραπάνω – έτσι ώστε να ισοσκελισθεί επιτέλους το εξαιρετικά ελλειμματικό εμπορικό μας ισοζύγιο, όπως φαίνεται στον πίνακα που ακολουθεί (πηγή). Φυσικά υπάρχει κάποια βελτίωση του ελλείμματος (αν και αυξάνεται ξανά), η οποία οφείλεται στην άνοδο των εξαγωγών, η αιτία είναι όμως κυρίως η μείωση των εισαγωγών – όχι επειδή επιλέγουμε πια την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων (δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τη σημασία της), αλλά εξαιτίας της θηριώδους φτωχοποίησης της πλειοψηφίας του πληθυσμού.

Ορισμένοι βέβαια έσπευσαν να μας «ενημερώσουν», αναφέροντας πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αφού καλύπτουμε το εμπορικό έλλειμμα με τα έσοδα από τον τουρισμό – τονίζοντας πως το ισοζύγιο (εννοούσαν προφανώς το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) είναι πια ισοσκελισμένο. Εν τούτοις, γνωρίζοντας πως ο τουρισμός είναι ένας προ-κυκλικός κλάδος (=υποφέρει σε περιόδους ύφεσης), ότι δεν είναι σωστό να στηρίζεται η Οικονομία μίας χώρας σε αυτόν, πως ο τιμολογιακός ανταγωνισμός από χώρες όπως η Τουρκία που υποτιμούν τα νομίσματα τους είναι μεγάλος, καθώς επίσης ότι καλύπτουμε με δικά μας προϊόντα μόλις το 15% των αναγκών του (έναντι 75% της Ιταλίας), θεωρούμε απόλυτη προτεραιότητα την ισοσκέλιση του εμπορικού μας ισοζυγίου – ακόμη καλύτερα τη μετατροπή του σε πλεονασματικό.

Ο λόγος για τον οποίο επιμένουμε είναι μεταξύ άλλων η βιώσιμη άνοδος του ρυθμού ανάπτυξης μας, του ΑΕΠ δηλαδή, από το οποίο εξαρτώνται πάρα πολλά πράγματα – όπως οι θέσεις εργασίας, τα έσοδα του δημοσίου, η μείωση των χρεών ως προς το ΑΕΠ, η πιστοληπτική μας αξιολόγηση, το δημογραφικό, το ασφαλιστικό, οι συντάξεις, η αύξηση της ρευστότητας κοκ.

Ειδικότερα, γνωρίζουμε όλοι πως το ΑΕΠ είναι ίσο με την ιδιωτική κατανάλωση, τις ιδιωτικές επενδύσεις, τις δημόσιες δαπάνες και το εμπορικό ισοζύγιο – γεγονός που σημαίνει πως ακόμη και αν όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές παραμείνουν ως έχουν, το ισοσκελισμένο ισοζύγιο θα το αύξανε αμέσως. Στο παράδειγμα του 2018, το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου ύψους 21,7 δις €, μειώνει το ΑΕΠ μας αυτόματα κατά το ίδιο ποσόν – οπότε, εάν ήταν μηδενικό, θα αυξανόταν το ΑΕΠ μας αμέσως κατά 21,7 δις €!  Για να συμβεί τώρα κάτι τέτοιο απαιτούνται τα εξής δύο πράγματα:

(α) η αγορά ελληνικών προϊόντων εκ μέρους μας, ούτως ώστε να περιορίζονται οι εισαγωγές που αυξάνουν επί πλέον το εξωτερικό μας χρέος, από το οποίο χρεοκοπούν συνήθως τα κράτη (παράδειγμα η Τουρκία) – ακόμη καλύτερα, προϊόντα που έχουν στην συσκευασία τους την ένδειξη «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ», κυρίως αυτά με το σήμα «ΕΛΛΑΔΙΚΑ ΜΑΣ» που εγγυάται την αυθεντικότητα ενός Ελληνικού προϊόντος σε πολλά επίπεδα, καθώς επίσης

(β) οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων με στόχο την εκμετάλλευση της ζήτησης/κατανάλωσης άλλων χωρών – αφού η εγχώρια δική μας έχει στραγγαλισθεί από τη γερμανική Τρόικα.

Εν προκειμένω ο τουρισμός θα μπορούσε να λειτουργήσει επιβοηθητικά, εάν οι ξενοδόχοι προωθούσαν στους ξένους πελάτες τους μόνο ελληνικά προϊόντα – με αποτέλεσμα όχι μόνο να αυξηθεί η ζήτηση εγχωρίων προϊόντων αλλά, επίσης, οι εξαγωγές, αφού οι ξένοι συνήθως τα αναζητούν στις χώρες τους από τα δικά τους Σούπερ Μάρκετ,  όταν επιστρέφουν από τις διακοπές τους.

Περαιτέρω, εάν ισοσκελιζόταν το εμπορικό μας ισοζύγιο, τότε αυτόματα θα μετατρεπόταν σε πλεονασματικό το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μας – γεγονός που σημαίνει πως οι εισροές συναλλάγματος στη χώρα μας θα ήταν μεγαλύτερες από τις εκροές. Επομένως θα έπαυε η Ελλάδα να εξαρτάται από τα ξένα κεφάλαια, ενώ θα ήταν σε θέση, μεταξύ άλλων, να χρηματοδοτήσει μόνη της (ο ιδιωτικός τομέας) τα χρέη του δημοσίου – οπότε η πατρίδα μας θα ανακτούσε τη χαμένη εθνική της κυριαρχία, έχοντας πλέον τη δυνατότητα να επιβιώνει με οποιοδήποτε νόμισμα.

Άλλωστε έχουμε τονίσει δεκάδες φορές πως δεν κάνει το νόμισμα την Οικονομία, αλλά η Οικονομία το νόμισμα – ενώ το πλεόνασμα συν ο εσωτερικός δανεισμός επιτρέπουν στην Ιαπωνία να επιβιώνει με δημόσιο χρέος της τάξης του 253% του ΑΕΠ της, στο πλεόνασμα στηρίζεται η οικονομική παντοδυναμία της Γερμανίας, της Ολλανδίας ή της Ελβετίας, στο πλεόνασμα βασίζεται η θετική πιστοληπτική αξιολόγηση των περισσοτέρων κρατών οπότε το κόστος δανεισμού τους και η ρευστότητα κοκ.

Σε κάθε περίπτωση έτσι θα ανακτούσαμε τις πραγματικές αξίες των περιουσιακών μας στοιχείων, άρα ένα ποσόν που υπερβαίνει το 1 τρις €, ενώ τότε θα εξυγιαίνονταν και οι τράπεζες – αν και θεωρούμε πως μετά την «απάτη» του αφελληνισμού τους, θα έπρεπε να ανοίξουν καινούργιες ελληνικές, καθώς επίσης να στηριχθούν από όλους εμάς οι ελληνικές που υπάρχουν (τοπικές κλπ.), μεταξύ άλλων με την τοποθέτηση των καταθέσεων μας σε αυτές.

Επίλογος

Κλείνοντας, ορισμένοι ισχυρίζονται πως αρκετά ελληνικά προϊόντα είναι ακριβότερα από τα εισαγόμενα, οπότε δεν μπορούν να τα αγοράζουν με τους σημερινούς χαμηλούς μισθούς ή συντάξεις – αδυνατώντας να καταλάβουν πως έτσι διαιωνίζουν τα προβλήματα της χώρας, καθώς επίσης τα δικά τους ενώ τα επιδεινώνουν, αφού τότε θα συνεχίσουν να μειώνονται οι μισθοί, να αυξάνεται η ανεργία, να κλιμακώνεται η μετανάστευση των παιδιών μας, να παραμένει υπό κατοχή η Ελλάδα κλπ.

Ξεχνούν επίσης το γεγονός ότι, τα ελληνικά προϊόντα έχουν αυξημένο κόστος παραγωγής – επειδή η χρηματοδότηση των Ελλήνων παραγωγών είναι ακριβότερη και δυσκολότερη συγκριτικά με τους ξένους, η γραφειοκρατία αυξάνει το κόστος τους ακόμη περισσότερο, η πολιτική διαφθορά επίσης κλπ.

Όσον αφορά τις ξένες αλυσίδες λιανικής, όπως τα Σούπερ Μάρκετ που συχνά χρησιμοποιούνται ως «πολιορκητικοί κριοί» για την επέκταση των χωρών τους, λόγω της μεγάλης οικονομικής και εμπορευματικής (=ποσότητες αγοράς) δύναμης τους, στραγγαλίζουν τις ελληνικές – ενώ ορισμένες από αυτές «ληστεύουν» τους Έλληνες προμηθευτές τους, απαιτώντας τιμές που είναι συχνά κάτω από το κόστος παραγωγής τους, υψηλές πληρωμές για την τοποθέτηση στα ράφια ή πιστώσεις που τους οδηγούν στη χρεοκοπία.

Δεν τις κατακρίνουμε φυσικά, αφού αυτή είναι η δουλειά τους, αλλά στηρίζοντας τες δεν ωφελούμε ούτε την Ελλάδα, ούτε τον εαυτό μας – ενώ εάν στηρίζουμε τα ελληνικά ράφια και τα ελληνικά προϊόντα, τότε λειτουργούμε πιο υπεύθυνα, προσφέροντας τουλάχιστον στην πατρίδα μας ότι περνάει από το χέρι μας. Όσον αφορά τις ίδιες τις ελληνικές επιχειρήσεις, οφείλουν να συνεργάζονται μεταξύ τους για να αντισταθμίσουν την ισχύ των ξένων – όπως ήδη κάνει η πρωτοβουλία «ΕΛΛΑΔΙΚΑ ΜΑΣ», όπου πάνω από 50 εταιρείες αγοράζουν πρώτες ύλες από κοινού, έχουν κοινό marketing, κάνουν μαζί εκθέσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ανταλλάσσουν τεχνογνωσία (know how) κλπ., ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα και τη δύναμη τους (=η ισχύς εν τη ενώσει).

Μπορούμε λοιπόν αρκεί να θέλουμε, να είμαστε δραστήριοι και αποτελεσματικοί, κυρίως όμως να συνεργαζόμαστε όλοι μαζί, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από το κράτος που δυστυχώς συνεχίζει να είναι εχθρός της επιχειρηματικότητας και της προόδου – κατά πολύ κατώτερο των περιστάσεων, με συχνά ενδοτικούς, διεφθαρμένους ή/και απλά ανίκανους «φορείς»,.

analyst.gr