Η Ελληνική Επανάσταση από τον Ρήγα (1798) ως τη στέψη του Ναπολέοντα (1804)

Κοραής εναντίον Πάριου; “Απελευθερωμένη” Ρώμη εναντίον Παναγίου Τάφου; Κανένα από τα δυο δεν περιγράφει από μόνο του την σύγκρουση, όπως, αντίστοιχα, το 1824 (Κουντουριώτης εναντίον Μαυρομιχάλη ή Στερεοελλαδίτες εναντίον Πελοποννησίων).  Η πραγματική μάχη γίνεται από την αντιχριστιανική υπερεθνικότητα εναντίον της χριστιανικής υπερεθνικότητας. Πατέρες και Αδελφοί υποστηρίζουν το 1798 τα δικά τους επιχειρήματα για την Ελληνική Επανάσταση που είχε ήδη εμποδιστεί από την παρισινή εξέγερση του 1789.

Στην φάση του 1798 οι αντιχριστιανοί έχουν χριστιανική θέση και επιχειρήματα. Ο Κοραής δηλώνει το 1798 ότι η Αυτοκρατορία έχει ξαναγεννηθεί. Ποια είναι αυτή; Σύμφωνα με τον αδελφό Κοραή είναι η Ρωμαϊκή Δημοκρατία (η νέα Ευρώπη) που ξεκίνησε αφού οι Γάλλοι γκρέμισαν τον Παπισμό. Όμως η δημοκρατία δεν έχει ακόμα τεκτονική έγκριση και ο αυτοκράτωρ Βοναπάρτης θα ψάχνει στο τέλος της επόμενης δεκαετίας νέα σύζυγο που θα του δώσει νόμιμο (κληρονομικό) διάδοχο. Όλα δείχνουν ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε βιαστικά για να σταματήσει και να αντιστρέψει την πολιτική αναγέννηση της Ορθοδοξίας.

Αν η Γαλλική Επανάσταση ως ιδέα και ανάγκη έπεται της Ελληνικής (όχι το αντίθετο), αν αυτό το δέχονται ανοιχτά οι Γάλλοι στα 1798, καλώντας τους
Επτανήσιους να υποστηρίξουν την παρουσία τους και να απορρίψουν την Ρωσία που έρχεται να τους αντιμετωπίσει, αν η Γαλλική Επανάσταση καλεί τους Έλληνες να πιστέψουν ότι επιδιώκει ό,τι και οι Χριστιανοί της Ανατολής, δηλαδή, μια νέα Ευρωπαϊκή αυτοκρατορία πάνω σε μια ενιαία Εκκλησία, τότε, τι νόημα έχει η στέψη του Ναπολέοντα το 1804;

Το 1798 δεν ζητωκραύγαζαν οι Γάλλοι την απομάκρυνση του Πάπα από την Ρώμη; Δεν καλούσαν μ’ αυτό το επιχείρημα τους ορθόδοξους να πουν «όχι» στον «παπιστή» τσάρο Παύλο; Δεν τον κατηγορούσαν ότι ταυτιζόταν με τους Ιππότες της Ιερουσαλήμ τους οποίους αυτοί είχαν εκδιώξει από την Μάλτα; Δεν ήταν οι Γάλλοι που υποκρινόμενοι πως επιτίθενται στην Οθωμανική αυτοκρατορία το 1798 (δηλαδή στην Αίγυπτο) εκπονούσαν και σχέδια για την απόβαση στρατευμάτων τους στις ακτές της Β. Ηπείρου; Δεν θα βάδιζαν τα στρατεύματα αυτά προς την Κωνσταντινούπολη; Δεν ήταν συνομιλητής του Κοραή ο Πατριάρχης που εκείνη τη στιγμή καλούσε τους Επτανήσιους να συμπαραταχθούν με τους Ρώσους και τους Τούρκους για να διώξουν τους Γάλλους από τα Επτάνησα; Δεν απαντούσε η πλευρά του Κοραή ονομάζοντας «Ρωμαίους της Ελλάδας» τους Έλληνες χριστιανούς;

Όλα αυτά και πολλά ακόμη δεν δείχνουν ότι η Γαλλική και η Ελληνική Επανάσταση είναι αλληλένδετες και απολύτως αντίθετες μεταξύ τους; Αυτά όμως μπορούν να συζητηθούν, αν κατ’ αρχήν γίνει δεκτό ότι κύριος εκπρόσωπος της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 είναι ο Ναπολέων, ο οποίος μετά το 1814 υποστηρίζει πως το σημαντικότερο έργο του ήταν ο Ναπολεόντειος (Αστικός) Κώδικας.

Αυτός ο Κορσικανός υποδεικνύεται ως ο «αρμόδιος» για το Ελληνικό Ζήτημα από το 1795, πριν καλά καλά γίνει γνωστός ως στρατιωτικός. Γι’ αυτό και ο Ρήγας σταδιακά από το Βουκουρέστι πηγαίνει στην Βιέννη, στην Τεργέστη, χωρίς να καταφέρει ποτέ να φτάσει στα Επτάνησα και στον ελλαδικό κορμό. Ένα ακόμη ερώτημα είναι βασικό: γιατί ουδείς από το περιβάλλον του Κοραή και Ναπολέοντα δεν έκανε το παραμικρό το 1798 για να απελευθερώσει τον «ομοϊδεάτη» τους Ρήγα;

Στέργιος Ζυγούρας

Το καραβάκι της ιστορίας