Το συγκλονιστικό άρθρο, το οποίο υπογράφει ο Νίκος Σταύρου, έχει τίτλο ”Απόρρητες πληροφορίες αποκαλύπτουν διεθνές κατασκοπευτικό σκάνδαλο που αποσιωπήθηκε από τα ΜΜΕ” και δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα αποκλειστικά στο Off the Record.
Η 27χρονη διαμάχη της ονομασίας μεταξύ Αθήνας και
Σκοπίων που εμπόδιζε την ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ μέχρι τώρα υποτίθεται ότι έχει διευθετηθεί μετά από μια συμφωνία που υπεγράφη τον περασμένο μήνα στις Πρέσπες μεταξύ των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της νέας Βόρειας Μακεδονίας. Η κίνηση δεν ήταν ευπρόσδεκτη από τους λαούς των δύο χωρών, ειδικά στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, την ίδια στιγμή, η αστυνομία συγκρουόταν με Έλληνες διαδηλωτές που προσπαθούσαν να φτάσουν στη συνάντηση και να αποτρέψουν την τελετή.
Όμως πίσω από τον καπνό αυτής της αποκαλούμενης «ιστορικής συμφωνίας», μια άλλη ιστορία λάμβανε χώρα στις δικαστικές αίθουσες της Αθήνας, ήσυχα, κρυφά, και με σχεδόν καμία δημοσιότητα. Μια ιστορία που περιλαμβάνει κατασκόπους, υπηρεσίες πληροφοριών, τεράστια διαφθορά, εκβιασμό, με υπόνοιες που αμφισβητούν ακόμη και τη νομιμότητα της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ και εξηγούν επίσης γιατί η Ελλάδα άλλαξε την αρχική της κρίση για την υπόθεση και αποσιώπησε την ιστορία.
Ο συντάκτης αυτού του άρθρου έλαβε διαβαθμισμένες πληροφορίες από άτομα που βρίσκονται μέσα στην υπόθεση και τα δημοσιεύει εδώ για πρώτη φορά.
‘Ενώ εσύ κοιμόσουν’
Η ιστορία αρχίζει με τον Γκόραν Γκρουέφσκι και τον Νίκολα Μποσκόσκι. Δεν είναι δύο απλοί μυστικοί πράκτορες χαμηλού επιπέδου. Ο Γκρουέφσκι ήταν ο πρώην επικεφαλής του τμήματος Αντικατασκοπείας της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας και Αντικατασκοπείας (UBK) της ΠΓΔΜ, και ο Μποσκόσκι ήταν βοηθός του. Συνελήφθησαν τον περασμένο Οκτώβριο στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης προσπαθώντας να φτάσουν στη Βουδαπέστη με ψεύτικα Βουλγαρικά διαβατήρια. Οι δύο άνδρες καταζητούνταν από την Ιντερπόλ και από τις αρχές της ΠΓΔΜ φερόμενοι ότι συμμετείχαν στο σκάνδαλο υποκλοπών που έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση της ΠΓΔΜ (ο Γκόραν Γκρουέφσκι δεν έχει καμία συγγενική σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό Νίκολα Γκρουέφσκι).
Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η σύλληψη θα ήταν ένα δώρο στην ελληνική διπλωματία σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη διαφωνία του ονόματος, καθώς ο Γκόραν Γκρουέφσκι γνώριζε πολλά βρώμικα μυστικά όχι μόνο για την προηγούμενη, αλλά και για την σημερινή κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ. Αντίθετα, κανένας Έλληνας κυβερνητικός αξιωματούχος δεν το ανέφερε ποτέ. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν η ελληνική κυβέρνηση ήταν ένα κυρίαρχο κράτος και μπορούσε να πάρει τις δικές της αποφάσεις χωρίς πίεση από ξένες δυνάμεις. Ακριβώς επειδή δεν συμβαίνει αυτό, οι ΗΠΑ έσπευσαν να συγχαρούν τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα αμέσως μετά τη συμφωνία που επιτρέπει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, μια μακροχρόνια απαίτηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Επίσης, η πολύ διαφορετική στάση των ελληνικών μέσων ενημέρωσης αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε αντίθεση με αυτήν, η παρόμοια περίπτωση των 8 Τούρκων αξιωματικών που συνελήφθησαν στην Ελλάδα επισημάνθηκε με τη μεγαλύτερη δημοσιότητα και προβολή. Πράγμα που σημαίνει ότι η υπόθεση αυτή υπονομεύθηκε σκόπιμα, γιατί σε αντίθεση με την Τουρκία, οι μεγάλες δυνάμεις θέλουν την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ να είναι τώρα «φίλοι» και οι λεπτομέρειες μιας τέτοιας υπόθεσης θα μπορούσαν να καταστρέψουν πολλά.
Η αρχική απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 2018 ήταν ότι οι δύο μυστικοί πράκτορες πρέπει να εκδοθούν πίσω στη χώρα τους. Θα βρισκόντουσαν ένοχοι και θα φυλακιζόντουσαν, η συνεργασία των δύο χωρών θα ήταν «εξαιρετική» και όλα θα ήταν εντάξει. Αλλά κάτι άλλο συνέβη στην πορεία.
Τα έγγραφα που έστειλαν οι αρχές της ΠΓΔΜ στις ελληνικές αρχές για να αποδείξουν ότι οι δύο άνδρες δεν ήταν αθώοι ελέγχονταν από έναν άνθρωπο, τον Σάσο Μιγιάλκοφ. Ο Μιγιάλκοφ ήταν ο Νο 1, πρώην διευθυντής της UBK, της Υπηρεσίας Πληροφοριών της ΠΓΔΜ, πρώτος ξάδερφος του πρώην πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι και επίσης ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στην ΠΓΔΜ. Παραδόξως, ποτέ δεν συνελήφθη στην ΠΓΔΜ για τους ίδιους λόγους, παρόλο που ήταν πάνω από τους δύο άνδρες στην ιεραρχία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν, «Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση κράτησης για τον Μιγιάλκοφ, αλλά τελικά δέχθηκε τις αιτήσεις για τους δύο συνεργάτες του, οι οποίοι στη συνέχεια έφυγαν»…
Είναι πολύ πιθανό ο Μιγιάλκοφ να πούλησε τους δύο πρώην συνεργάτες του για να σωθεί. Και τώρα έστελνε στην Ελλάδα μόνο τα έγγραφα που ήθελε.
Αλλά η υπεράσπιση των δύο ανδρών που κατηγορούνταν, μια ομάδα δικηγόρων, άσκησε έφεση κατά της απόφασης του δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης και βρήκε άλλο κανάλι. Μέσω του Γκόραν Γκρουέφσκι ήρθαν σε επαφή με τη σύζυγό του που παρέμενε πίσω στην ΠΓΔΜ. Κατάφερε να τους παράσχει διαβαθμισμένα κυβερνητικά έγγραφα που αποδείκνυαν ότι ο σύζυγός της ήταν αθώος υπό την έννοια ότι δεν ενεργούσε μόνος του αλλά ακολουθούσε εντολές. Και εκεί τα πράγματα άρχισαν να γίνονται επικίνδυνα.
Πριν ξεδιπλώσουμε αυτό που συνέβη στη συνέχεια, πρέπει να σημειώσουμε κάτι σημαντικό, ώστε οι αναγνώστες να έχουν μια ευρύτερη οπτική. Ο Γκόραν Γκρουέφσκι μπήκε στη μυστική υπηρεσία από μια καριέρα ως αξιωματικός του στρατού. Ως τέτοιος, λειτούργησε εναντίον του UCK, της Αλβανικής παραστρατιωτικής οργάνωσης που ενήργησε στην ΠΓΔΜ και πριν από εκεί στο Κόσοβο, γνωστή για τα εγκλήματα πολέμου. Μόλις ο Ζόραν Ζάεφ ανέλαβε την εξουσία πέρυσι, οι Αλβανοί έφτασαν στην κυβέρνηση, κερδίζοντας ακόμη και την έγκριση μιας επίσημης Αλβανικής γλώσσας. Ο Talat Xhaferi, ένας πρώην διοικητής του UCK, διορίστηκε νέος πρόεδρος του κοινοβουλίου στα Σκόπια. Στην πραγματικότητα, η συνεργασία με τα αλβανικά κόμματα ήταν ο μόνος τρόπος για τον Ζόραν Ζάεφ να έρθει στην εξουσία. Και έπρεπε να έρθει, γιατί όσον αφορά τις μεγάλες δυνάμεις ήταν ο μόνος που θα υπέγραφε συμφωνία με την Ελλάδα ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Βγάζει νόημα;
Έτσι όταν κατηγορήθηκε ο Γκόραν Γκρουέφσκι, οι εχθροί του από τον UCK είχαν ήδη έρθει στην εξουσία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου τότε φοβήθηκε για τη ζωή του και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που μπορεί να εγκατέλειψε τη χώρα.
Πίσω στη δίκη, οι δικηγόροι του Γκρουέφσκι είχαν τώρα στα χέρια τους διαβαθμισμένα έγγραφα που έστειλε η σύζυγός του, τα οποία αποδείκνυαν περισσότερο ή λιγότερο ότι ήταν αθώος. Αλλά αυτό δεν ήρθε χωρίς συνέπειες. Ο Μιγιάλκοφ, ο ισχυρός άνδρας που έλεγχε μέχρι τώρα τα έγγραφα που αποστέλλονταν στην Ελλάδα, το ανακάλυψε. Άρχισε την παρακολούθηση της συζύγου του Γκρουέφσκι στην ΠΓΔΜ η οποία μετά από λίγο εγκατέλειψε την επαφή με τους δικηγόρους του συζύγου της στην Ελλάδα φοβούμενη για τη ζωή της και τους δύο γιους τους. Δεν είναι γνωστό αν είχε δεχθεί απειλές, αλλά ήταν τότε που η ομάδα δικηγόρων του Γκρουέφσκι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την υπόθεση και αντικαταστάθηκε από άλλη ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, ο φάκελος με τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν ήδη εκεί και δεν ήταν πολύ δύσκολο τώρα για τον Άρειο Πάγο, το Ανώτατο Αστικό και Ποινικό Δικαστήριο της Ελλάδας, να καταλάβει τι συνέβαινε
Έτσι, στις 18 Μαΐου 2018, ο Άρειος Πάγος πήρε την τελική του απόφαση που έφερε μια απίστευτη αναστροφή: Σύμφωνα με την απόφαση Νο 839/2018, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελλάδος απέρριψε την πρώτη αρχική απόφαση του Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης σύμφωνα με την οποία οι δύο άνδρες έπρεπε να εκδοθούν, και διέταξε να απελευθερωθούν από τη φυλακή. Ο Γκόραν Γκρουέφσκι και ο βοηθός του ήταν ελεύθεροι.
Αλλά ο Άρειος Πάγος δεν μπορούσε να πει την απόλυτη αλήθεια για τους πραγματικούς λόγους της απόφασής του, δεν μπορούσε να παραδεχτεί ότι οι δύο άνδρες δεν θα είχαν δίκαιη δίκη στα Σκόπια και ότι οι ζωές τους κινδύνευαν, γιατί αυτό μπορεί να προκαλούσε πολιτική αναταραχή ακριβώς στη μέση των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ σχετικά με τη διαφωνία της ονομασίας (σημειώστε ότι η συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών υπογράφηκε στις Πρέσπες σχεδόν ακριβώς ένα μήνα αργότερα, στις 17 Ιουνίου 2018). Σε αντίθεση με την περίπτωση των 8 Τούρκων αξιωματικών, όπου όλες οι ελληνικές πολιτικές και δικαστικές αρχές δεν είχαν κανένα πρόβλημα να παραδεχτούν ξανά και ξανά ότι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους θα κινδύνευαν στην Τουρκία. Αυτή η διαφορά στην επίσημη γλώσσα της Ελλάδας εδώ μπορεί να εξηγηθεί σε μία πρόταση: η ΠΓΔΜ είναι «φίλος» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η Τουρκία δεν είναι.
Για το λόγο αυτό, το Δικαστήριο χρειάστηκε να βρει κάτι άλλο για να δικαιολογήσει την απόφασή του, και αυτό έκανε.
Σε μια άλλη απίστευτη κίνηση από τις αρχές της ΠΓΔΜ, ανακαλύπτουμε ότι ο Γκιόργκε Ιβάνοφ, ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ, είχε δώσει χάρη στους κατηγορούμενους μαζί με μια λίστα άλλων ανθρώπων που είχαν εμπλακεί στο σκάνδαλο των υποκλοπών, αλλά την ανακάλεσε αργότερα λόγω μιας διάταξης που προστέθηκε στο νόμο και επέτρεπε στον Πρόεδρο να ακυρώσει την προηγούμενη απόφασή του να παράσχει χάρη εντός 30 ημερών. Αυτό ακριβώς χρειαζόταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελλάδας για να δικαιολογήσει την απόφασή του, στην οποία διαβάζουμε: «Συνεπώς, συντρέχει σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 438 περ. δ’ ΚΠΔ, η οποία εφαρμόζεται συμπληρωματικά με την Ευρωπαική Σύμβαση έκδοσης, λόγος που εμποδίζει την εκτέλεση του ένδικου εντάλματος, αφού για τις πράξεις που περιέχονται σ’ αυτό έχει ήδη απονεμηθεί χάρις που εμποδίζει τη δίωξή του για τις πράξεις αυτές».
Με αυτήν την τελική κρίση, οι δύο άνδρες απελευθερώθηκαν και από εκεί και πέρα χάνουμε τα ίχνη τους. Κανείς δεν ξέρει πού βρίσκονται τώρα, εκτός ίσως από τις υπηρεσίες πληροφοριών των δύο ή πολλαπλών χωρών.
Εκτός από μία ή δύο ελληνικές ιστοσελίδες που δημοσίευσαν μια σύντομη ανακοίνωση της δικαστικής απόφασης, η υπόθεση έλαβε μηδενική κάλυψη από τα MME και τα τηλεοπτικά νέα.
Πολιτικές Υπόνοιες
Ας είμαστε ξεκάθαροι. Η βαθιά διαφθορά στην ΠΓΔΜ δεν περιορίζεται μόνο στην προηγούμενη κυβέρνηση. Είναι ένα σταθερό στοιχείο που συναντάμε συνεχώς. Αμέτρητα άλλα σκάνδαλα έχουν επίσης δημοσιευθεί τα τελευταία χρόνια σχετικά με τον σημερινό πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ, συμπεριλαμβανομένων λαθρεμπορίου ναρκωτικών, παράνομων επιχειρήσεων, κατασκοπείας, μερικά από αυτά τον εμπλέκουν ακόμη και με τρομοκρατία, ενώ κάποια ελληνικά μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν πρόσφατα ότι ο Ζάεφ συνελλήφθη κάποια στιγμή και φυλακίστηκε σε υπόθεση που αφορά έναν από τους συνεργάτες του και τον σημερινό δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, με τον οποίο ο Ζάεφ διατηρεί στενές σχέσεις.
Αλλά η δίκη του Γκόραν Γκρουέφσκι και του βοηθού του δημιουργούν νέα ερωτήματα και αμφιβολίες για τη νομιμότητα της σημερινής κυβέρνησης της ΠΓΔΜ και ακόμη και για την πραγματική πηγή του σκανδάλου των υποκλοπών, καθώς κατηγορούνται πολιτικοί και από τις δύο πλευρές και στον κατάλογο των ανθρώπων στους οποίους αρχικά δόθηκε χάρη ήταν και ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον και περιπλέκει την κατάσταση επιπλέον είναι ότι ο εξοπλισμός που αγοράστηκε για τις υποκλοπές ήταν Ισραηλινής προέλευσης. Ποιος ήταν ο ρόλος ενός Ισραηλινού άνδρα που ονομάζεται Haim Hakeyny, πρώην ανώτερου υπαλλήλου στο Ισραηλινό αμυντικό καθεστώς, ο οποίος ενήργησε ως «διαμεσολαβητής» για την πώληση; Και αν αυτή ήταν μια αυστηρά επιχειρησιακή πώληση, γιατί θα πήγαιναν άνθρωποι από το Ισραηλινό υπουργείο στην ΠΓΔΜ και γιατί ο Σάσο Μιγιάλκοφ ενδιαφερόταν εάν θα τους επισκεπτόταν και η Μοσάντ;
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πίεσαν και επεδίωξαν τη συμφωνία για τη διαμάχη της ονομασίας και αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν ο Νίκολα Γκρουέφσκι αντικαθιστούνταν από τον Ζόραν Ζάεφ, μας οδηγεί αναπόφευκτα να αμφισβητήσουμε τη φυσική ροή των γεγονότων.
Η ανάμιξη του Τζορτζ Σόρος στη διαμόρφωση της νέας κυβέρνησης της ΠΓΔΜ μέσω της επιρροής του στην αλβανική κυβέρνηση είναι τεκμηριωμένη και δεν είναι τυχαίο ότι ο Σόρος και ο Ζάεφ είχαν συνάντηση κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ στο Νταβός τον Ιανουάριο. Μόλις υπογράφηκε η συμφωνία στις Πρέσπες, ο Σόρος γιόρτασε τις νέες οικονομικές ευκαιρίες που του ανοίγονταν σε ένα άρθρο στους New York Times με τίτλο «Στα Βαλκάνια, μια ευκαιρία να σταθεροποιηθεί η Ευρώπη». Φυσικά, τα συμφέροντα του Σόρος, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε αυτό το θέμα είναι πανομοιότυπα.
Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για πολλούς ότι το σχέδιο για μια «Ανεξάρτητη Μακεδονία» ως κράτος-μαριονέτα ήταν ένα Ναζιστικό σχέδιο για «διαίρει και βασίλευε» το 1944. Όπως φαίνεται τώρα, δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι η συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της σημερινής «Βόρειας Μακεδονίας» είχε μια τεράστια αντίδραση από τον λαό και των δύο χωρών. Ειδικά στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκαν τεράστιες διαδηλώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται κάθε εβδομάδα σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας καθώς μιλάμε και λέγεται ότι περίπου το 80% του ελληνικού λαού αντιτίθεται στη συμφωνία. Παρόλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει να ζει στη δική της πραγματικότητα. Μάλιστα, σε μια τελευταία προσπάθεια να απονομιμοποιήσει αυτές τις διαδηλώσεις, δήλωσε ότι ο ελληνικός λαός που διαμαρτύρεται πληρώθηκε από τους «Ρώσους» και προχώρησε στο να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα σε άλλους δύο χωρίς να δώσει δημόσια αποδεικτικά στοιχεία. Τώρα ας δούμε το τάιμινγκ. Η απέλαση των Ρώσων διπλωματών πραγματοποιήθηκε την πρώτη ημέρα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Το μήνυμα ήταν σαφές.
Συμπέρασμα
Η δίκη των δύο μυστικών πρακτόρων της ΠΓΔΜ δείχνει για μια ακόμη φορά ότι συμβαίνουν πολύ περισσότερα κρυφά που ορίζουν τα αποτελέσματα αυτών που βλέπουμε φανερά. Και αν η δικαιοσύνη είναι τυφλή, η πολιτική σίγουρα δεν είναι.
Κάθε φορά που κλιμακώνεται ένα γεωπολιτικό σκάκι υψηλού επιπέδου, είναι σχεδόν αδύνατο για τις μικρότερες χώρες να κρυφτούν με ποιά πλευρά βρίσκονται. Η ΠΓΔΜ είναι ήδη κράτος-μαριονέτα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, επέλεξε επίσης να υπηρετήσει τη Δύση αγνοώντας ακόμη και τη θέληση του δικού της λαού και κρύβοντας την αλήθεια.
Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελλάδας πήρε μια σωστή απόφαση με μια διπλωματική δικαιολογία, οι δύο πράκτορες της ΠΓΔΜ απελευθερώθηκαν, η πραγματική ιστορία για το τι πραγματικά συνέβη δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, η σχέση μεταξύ των δύο χωρών δεν διακυβεύτηκε, η συμφωνία υπογράφτηκε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι ευτυχείς.
Η υπόθεση έκλεισε.
πηγή: Off the Record
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου