«Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να επιδιώκει να ακολουθήσει μετά βίας ένα τραίνο σε διαφυγή για το πουθενά».
του Ντμίτρι Όρλοφ*
Σε άγνοια των περισσότερων ανθρώπων, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος διεξάγεται για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Προηγήθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος, ο οποίος τελείωσε όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραδόθηκε στη Δύση, προκαλώντας τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας σε σύγχηση.
Παρά τη συνθηκολόγηση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση δεν εγκατέλειψε ποτέ το σχέδιό της να καταστρέψει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας με μέρος της πρώην ΕΣΣΔ και στη συνέχεια να κατακτήσει και να διαμελήσει τη Ρωσία. Λόγω της απουσίας οποιασδήποτε στρατιωτικής απειλής από την Ανατολή, το ΝΑΤΟ, με το παρασιτικό δίδυμό του, την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνέχισε να επεκτείνεται προς τα ανατολικά, κατακτώντας χώρα μετά από χώρα. Έχει ήδη κατακτήσει ολόκληρο το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, καθώς και
τη Μολδαβία και τις τρεις μικρές βαλτικές χώρες και τώρα επιτίθεται σε άλλα μέρη της πρώην ΕΣΣΔ: την Ουκρανία, τη Γεωργία και την Αρμενία.
Ο λόγος για τον οποίο σχεδόν κανείς στη Δύση δεν συνειδητοποιεί ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος εκτυλίσσεται μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, είναι ότι η Δύση υπέστη ένα ψυχικό σοκ τόσο μεγάλο όσο ήταν η φυσική κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Η Ρωσία έχει ανακάμψει από την κατάρρευση της, η Δύση πιθανότατα δεν θα το καταφέρει ποτέ.
Αν και η Δύση ισχυρίζεται ότι πολεμά τη Ρωσία, είναι καθαρή φαντασία. Η αμυντική θέση της Ρωσίας είναι τέτοια έτσι ώστε δεν είναι δυνατή καμία στρατιωτική στρατηγική εναντίον της. Το στρατιωτικό δόγμα της Ρωσίας ορίζει δεν θα υπάρχει άλλος πόλεμος σε ρωσικό έδαφος: αν υπέστη εισβολή, θα φέρει αμέσως τη σύγκρουση στο έδαφος του εχθρού με όπλα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς που διαθέτουν παγκόσμια κάλυψη. Ορίζει επίσης ότι θα απαντήσει σε οποιαδήποτε υπαρξιακή απειλή χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα, εάν θεωρηθεί απαραίτητο.
Έτσι, το Πεντάγωνο, με το ΝΑΤΟ στο βάθος, δεν σκέφτεται ούτε καν να επιτεθεί στη Ρωσία. Αυτό το όνειρο ήταν ζωντανό σε δεδομένη στιγμή, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες σκέφτονταν ότι ήταν δυνατόν να εξαλείψουν την πυρηνική αποτρεπτική δύναμη της Ρωσίας χρησιμοποιώντας πρώτες μια πυρηνική επίθεση, αλλά από τότε η Ρωσία έχει επαναεξοπλιστεί με πιο προχωρημένα όπλα από ό, τι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ή θα έχουν σύντομα, και αυτό το όνειρο είναι πλέον νεκρό.
Αντίθετα, πρέπει να «αντιμετωπιστεί η ρωσική επιθετικότητα», η οποία δεν υφίσταται. Η Ρωσία απλά δεν ενδιαφέρεται για την εισβολή σε καμία χώρα, έχει ήδη όλη τη γη και όλους τους φυσικούς πόρους που θα μπορούσε να θέλει. Μετά τον επανοπλισμό της και τις αποδείξεις που έδειξε στη Συρία, η Ρωσία μειώνει τώρα τις αμυντικές δαπάνες σε όφελος εθνικών προγραμμάτων που θα ωφελήσουν το λαό της. Συγκρίνετε αυτό με τις αμυντικές δαπάνες στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ που καθιέρωσαν νέα ρεκόρ. Είναι σαφές ότι η Δύση δεν πολεμά τη Ρωσία. Πολεμά τον εαυτό της και έτσι, εξ ορισμού, κερδίζει και χάνει ταυτόχρονα. Με τις στρατιωτικές τους δαπάνες - μακράν οι μεγαλύτερες και οι πιο άχρηστες στον κόσμο - οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει μια πορεία οικονομικής λήθης που γνώρισε κάποτε η ΕΣΣΔ.
Καθώς ισχυρίζεται ότι πολεμά τη Ρωσία, η Δύση έχει επιτεθεί και κατέστρεψε χώρες σε όλο τον κόσμο - τις περισσότερες φορές επιτυχώς, αλλά με λίγες εξαιρέσεις. Το Αφγανιστάν, το Ιράκ και η Λιβύη βρίσκονται τώρα σε ερείπια. Η επιτυχία αυτή μετριάζεται κάπως όπου η Ρωσία εμπλέκεται έμμεσα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι ένα σπασμένο και μισό νεκρό κράτος: η Ουκρανία μείον το Ντόμπας και την Κριμαία, η Γεωργία μείον την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, και η Συρία μείον τη περιφέρεια της Ιντλίμπ. Όπου η Δύση στρέφεται κατά των ρωσικών συμφερόντων, η Ρωσία καθιστά ευκρινώς ορισμένες κόκκινες γραμμές και η Δύση δεν τολμά να τις διασχίσει.
Ο μόνος «ζεστός» πόλεμος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας (που δεν είναι παρά μόνο πραγματικά χλιαρός) περιορίζεται στις οικονομικές κυρώσεις και η Ρωσία είναι πολύ ευγνωμονούσα για αυτό. Αυτές οι κυρώσεις ήταν πολύ χρήσιμες για την τόνωση της υποκατάστασης των εισαγωγών και την παροχή ώθησης για την αποκέντρωση και την ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων έναντι της δυτικής χρηματοδότησης, ενώ οι κυρώσεις κατά των γεωργικών εξαγωγών της ΕΕ δυνάμισαν τη ρωσική γεωργία. Δεδομένου ότι οι κυρώσεις επιβλήθηκαν με την επιμονή των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά έβλαψαν σε μεγάλο βαθμό την ΕΕ, αύξησαν την αποσύνθεση της Δύσης. Σε γενικές γραμμές, η Ρωσία δεν θα μπορούσε να ζητήσει έναν καλύτερο εχθρό: εντυπωσιακός μόνο στο χαρτί και πάντα έτοιμος να σκοράρει με αυτογκόλ.
Αλλά όλα τα καλά πράγματα πρέπει να τελειώνουν μια μέρα ή την άλλη, και ακόμη και ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Αυτή η συνειδητοποίηση γίνεται αργά αισθητή και αυτό οδηγεί σε συμπεριφορά προδοσίας στο δυτικό στρατόπεδο, ενώ διάφορα πρόσφατα κατακτημένα κράτη γυρίζουν την πλάτη τους και αρχίζουν να κοιτούν προς τη Μόσχα. Ο πρόεδρος της Μολδαβίας Dodon δήλωσε δημοσίως ότι η ένταξή της στην ΕΕ δεν θα θέσει σε κίνδυνο τις καλές σχέσεις του με τη Ρωσία. Η επανάσταση των σχολικών βιβλίων στην Αρμενία οδήγησε τον δήθεν φιλοδυτικό νέο πρόεδρο να σπεύσει να καθησυχάσει όλο τον κόσμο για το γεγονός ότι η Αρμενία θα παραμείνει πιστή σύμμαχος της Ρωσίας, παρά τις συμφωνίες συνεργασίας της ΕΕ.
Εν τω μεταξύ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού, τα διάφορα δόλια οικονομικά στρατηγήματα που επέτρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το ΝΑΤΟ στο παρασκήνιο, να ξοδεύουν χωρίς να λογαριάζουν, δείχνουν σημάδια κατάρρευσης. Οι τελωνιακοί δασμοί που επιβάλλονται στις χώρες με τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εμπορικά ελλείμματα θα αναγκάσουν την παραγωγή να στραφεί προς τους εγχώριους παραγωγούς. Αλλά υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο τα προϊόντα αυτά εισήχθησαν: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα σχετικά ακριβό εργατικό δυναμικό. Επομένως, η μετεγκατάσταση της παραγωγής θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού. Και δεδομένου ότι μεγάλο μέρος του αμερικανικού χρέους είναι ευρετηριασμένο με τον πληθωρισμό, οι πληρωμές τόκων θα καταπιούν γρήγορα τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Η μόνη λύση είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες να χρεωθούν ακόμα πιο γρήγορα, αλλά η αποσύνδεση από το δολάριο αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και η ζήτηση για το αμερικανικό χρέος είναι σε πτώση.
Μπορεί αυτή η έλλειψη κονδυλίων για τις αμυντικές δαπάνες να επιτευχθεί αλλού; Λοιπόν, όχι. Η Γαλλία και η Γερμανία - οι χώρες που αποτελούν την καρδιά του δυτικού ιμπεριαλισμού - αντιτίθενται στις απαιτήσεις των ΗΠΑ για αυξημένες αμυντικές δαπάνες, συνειδητοποιώντας, παρά τη ρητορική τους, ότι πρόκειται για καθαρή και απλή σπατάλη χρημάτων.
Κατανοούμε σιγά-σιγά ότι τα νέα ρώσικα συστήματα αμυντικά και επιθετικά όπλα έχουν κάνει παρωχημένα τα περισσότερα δυτικά όπλα και θα αποτρέψουν τις δυτικές δυνάμεις να επιχειρήσουν σε περιοχές όπου έχουν αναπτυχθεί τα νέα αυτά όπλα. Ως αποτέλεσμα, τα τελευταία είναι σε μεγάλη ζήτηση σε όλο τον κόσμο.
Η Τουρκία, το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος του ΝΑΤΟ, επιδιώκει να αποκτήσει πολλά τάγματα ρωσικών συστημάτων αεράμυνας S-400, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των ΗΠΑ. Η Σαουδική Αραβία, μια πιστή σύμμαχος των ΗΠΑ προσπαθεί να κάνει το ίδιο, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι οι πύραυλοι Πάτριοτ που κατασκευάζονται από την Raytheon τους οποίους είχε αποκτήσει ήταν κάτι χειρότερο από το άχρηστο. Το να καταθέσεις περισσότερα χρήματα στις τσέπες των Raytheon, Lockheed Martin, Boeing, ή BASF και άλλων αναδόχων της άμυνας των ΗΠΑ θα κάνει μερικούς ήδη πλούσιους ανθρώπους ακόμη πιο πλούσιους, αλλά δεν θα κάνει φθηνότερα ή πιο αποτελεσματικά τα προϊόντα τους.
Εν τω μεταξύ, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί μετά βίας να ακολουθήσει ένα τραίνο σε διαφυγή για το πουθενά. Το ΝΑΤΟ είναι ένα γραφειοκρατικό βαρέων βαρών και μια χούφτα στρατιωτών που δεν έχουν πραγματοποιήσει επιτυχώς ούτε μια αποστολή εδώ και δεκαετίες. Η γραφειοκρατία επικεντρώνεται στην οικοδόμηση της αυτοκρατορίας, αναζητώντας πάντοτε να χρωματίσει περισσότερα σημεία στον χάρτη, προκειμένου να ... προσθέσει στη δύναμη της γραφειοκρατίας της, φυσικά!
Αλλά το ΝΑΤΟ δεν έχει πουθενά να επεκταθεί τώρα που έχουν καταπιεί τα μικροσκοπικά ψίχουλα του Μαυροβουνίου και των Σκοπίων. Ούτε η Ουκρανία ούτε η Γεωργία μπορούν να εξομοιωθούν, αφού αυτές οι δύο χώρες δεν ελέγχουν πλέον ούτε τα δικά τους εδάφη. Σε κατάσταση απελπισίας, οι γραφειοκράτες του ΝΑΤΟ αποφάσισαν να επεκταθούν ... στην Κολομβία, καθιστώντας αυτή τη χώρα της Νότιας Αμερικής «εταίρο του ΝΑΤΟ». Ίσως σχεδιάζεται μια αλλαγή ονόματος - εγκαταλείποντας το "N" για το "North Atlantic";
Ή ίσως είναι καιρός να σταματήσει ολόκληρη η επιχείρηση. Αλλά πώς; Η απάντηση είναι προφανής: ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος πρέπει να τελειώσει με τη δήλωση μιας καταπληκτικής νίκης της Δύσης .... κατά του εαυτού της. Ο τρόπος που πρέπει να γίνει αυτό είναι θέμα προπαγάνδας, αλλά δεδομένου ότι στη Δύση τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται σε πολύ λίγα χέρια και σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο της CIA, το σενάριο πρέπει να είναι εύκολο να γραφτεί. Σημειώστε ότι δεν χρειάζεται να έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μπορεί να είναι μια προφανής πονηριά, όπως μια "ρωσική επίθεση" (προειδοποιώντας ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να εισβάλει στη Λιθουανία ή στην Εσθονία - μια πρόταση που κάνει τους Ρώσους να γελάσουν πολύ) ή το γεγονός ότι Η Ρωσία "εισέβαλε" στην Κριμαία ή στην ανατολική Ουκρανία. Τα δυτικά μέσα ψεύδονται κάθε μέρα, είτε πρόκειται για συριακές χημικές επιθέσεις είτε για "πολύ πιθανές" ρωσικές δηλητηριάσεις με Novichok στην Αγγλία. Οι πληθυσμοί στη Δύση είναι ήδη συνηθισμένοι να ακούν ψέματα, οπότε θα ήταν λίγο πολύ το ίδιο είδος ψευδών.
Αλλά αφού η Δύση διέξαγε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της ίδιας, η νίκη της θα είναι και η ήττα της. Πράγματι, όχι μόνο χάνει, αλλά υπόκειται επίσης σε εισβολή από τα πλήθη των μεταναστών από διάφορες χώρες που έχει καταστρέψει, τους έχοντας χρησιμοποιήσει ως υποκατάστατο εχθρών της στη φανταστική μάχη της κατά της Ρωσίας.
Δώστε της μερικές ακόμη δεκαετίες, και με αυτό το ρυθμό, η Δύση δεν θα υπάρχει πια, ο βραχύβιος πληθυσμός της θα αντικατασταθεί από τους πιο εύφορους νεοφερμένους. Οι δυτικές χώρες διαλύονται σε μια θάλασσα μεταναστών και κάποτε θα μοιάσουν με τα πιο υπερ-κατοικημένα μέρη του Τρίτου Κόσμου.
Αυτό ίσως θα κάνει τους Ρώσους λίγο λυπημένους. Εντέλει, δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν έναν καλύτερο εχθρό.
πηγή
Σε άγνοια των περισσότερων ανθρώπων, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος διεξάγεται για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Προηγήθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος, ο οποίος τελείωσε όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραδόθηκε στη Δύση, προκαλώντας τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας σε σύγχηση.
Παρά τη συνθηκολόγηση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση δεν εγκατέλειψε ποτέ το σχέδιό της να καταστρέψει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας με μέρος της πρώην ΕΣΣΔ και στη συνέχεια να κατακτήσει και να διαμελήσει τη Ρωσία. Λόγω της απουσίας οποιασδήποτε στρατιωτικής απειλής από την Ανατολή, το ΝΑΤΟ, με το παρασιτικό δίδυμό του, την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνέχισε να επεκτείνεται προς τα ανατολικά, κατακτώντας χώρα μετά από χώρα. Έχει ήδη κατακτήσει ολόκληρο το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, καθώς και
τη Μολδαβία και τις τρεις μικρές βαλτικές χώρες και τώρα επιτίθεται σε άλλα μέρη της πρώην ΕΣΣΔ: την Ουκρανία, τη Γεωργία και την Αρμενία.
Ο λόγος για τον οποίο σχεδόν κανείς στη Δύση δεν συνειδητοποιεί ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος εκτυλίσσεται μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, είναι ότι η Δύση υπέστη ένα ψυχικό σοκ τόσο μεγάλο όσο ήταν η φυσική κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Η Ρωσία έχει ανακάμψει από την κατάρρευση της, η Δύση πιθανότατα δεν θα το καταφέρει ποτέ.
Αν και η Δύση ισχυρίζεται ότι πολεμά τη Ρωσία, είναι καθαρή φαντασία. Η αμυντική θέση της Ρωσίας είναι τέτοια έτσι ώστε δεν είναι δυνατή καμία στρατιωτική στρατηγική εναντίον της. Το στρατιωτικό δόγμα της Ρωσίας ορίζει δεν θα υπάρχει άλλος πόλεμος σε ρωσικό έδαφος: αν υπέστη εισβολή, θα φέρει αμέσως τη σύγκρουση στο έδαφος του εχθρού με όπλα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς που διαθέτουν παγκόσμια κάλυψη. Ορίζει επίσης ότι θα απαντήσει σε οποιαδήποτε υπαρξιακή απειλή χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα, εάν θεωρηθεί απαραίτητο.
Έτσι, το Πεντάγωνο, με το ΝΑΤΟ στο βάθος, δεν σκέφτεται ούτε καν να επιτεθεί στη Ρωσία. Αυτό το όνειρο ήταν ζωντανό σε δεδομένη στιγμή, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες σκέφτονταν ότι ήταν δυνατόν να εξαλείψουν την πυρηνική αποτρεπτική δύναμη της Ρωσίας χρησιμοποιώντας πρώτες μια πυρηνική επίθεση, αλλά από τότε η Ρωσία έχει επαναεξοπλιστεί με πιο προχωρημένα όπλα από ό, τι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ή θα έχουν σύντομα, και αυτό το όνειρο είναι πλέον νεκρό.
Αντίθετα, πρέπει να «αντιμετωπιστεί η ρωσική επιθετικότητα», η οποία δεν υφίσταται. Η Ρωσία απλά δεν ενδιαφέρεται για την εισβολή σε καμία χώρα, έχει ήδη όλη τη γη και όλους τους φυσικούς πόρους που θα μπορούσε να θέλει. Μετά τον επανοπλισμό της και τις αποδείξεις που έδειξε στη Συρία, η Ρωσία μειώνει τώρα τις αμυντικές δαπάνες σε όφελος εθνικών προγραμμάτων που θα ωφελήσουν το λαό της. Συγκρίνετε αυτό με τις αμυντικές δαπάνες στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ που καθιέρωσαν νέα ρεκόρ. Είναι σαφές ότι η Δύση δεν πολεμά τη Ρωσία. Πολεμά τον εαυτό της και έτσι, εξ ορισμού, κερδίζει και χάνει ταυτόχρονα. Με τις στρατιωτικές τους δαπάνες - μακράν οι μεγαλύτερες και οι πιο άχρηστες στον κόσμο - οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει μια πορεία οικονομικής λήθης που γνώρισε κάποτε η ΕΣΣΔ.
Καθώς ισχυρίζεται ότι πολεμά τη Ρωσία, η Δύση έχει επιτεθεί και κατέστρεψε χώρες σε όλο τον κόσμο - τις περισσότερες φορές επιτυχώς, αλλά με λίγες εξαιρέσεις. Το Αφγανιστάν, το Ιράκ και η Λιβύη βρίσκονται τώρα σε ερείπια. Η επιτυχία αυτή μετριάζεται κάπως όπου η Ρωσία εμπλέκεται έμμεσα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι ένα σπασμένο και μισό νεκρό κράτος: η Ουκρανία μείον το Ντόμπας και την Κριμαία, η Γεωργία μείον την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, και η Συρία μείον τη περιφέρεια της Ιντλίμπ. Όπου η Δύση στρέφεται κατά των ρωσικών συμφερόντων, η Ρωσία καθιστά ευκρινώς ορισμένες κόκκινες γραμμές και η Δύση δεν τολμά να τις διασχίσει.
Ο μόνος «ζεστός» πόλεμος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας (που δεν είναι παρά μόνο πραγματικά χλιαρός) περιορίζεται στις οικονομικές κυρώσεις και η Ρωσία είναι πολύ ευγνωμονούσα για αυτό. Αυτές οι κυρώσεις ήταν πολύ χρήσιμες για την τόνωση της υποκατάστασης των εισαγωγών και την παροχή ώθησης για την αποκέντρωση και την ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων έναντι της δυτικής χρηματοδότησης, ενώ οι κυρώσεις κατά των γεωργικών εξαγωγών της ΕΕ δυνάμισαν τη ρωσική γεωργία. Δεδομένου ότι οι κυρώσεις επιβλήθηκαν με την επιμονή των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά έβλαψαν σε μεγάλο βαθμό την ΕΕ, αύξησαν την αποσύνθεση της Δύσης. Σε γενικές γραμμές, η Ρωσία δεν θα μπορούσε να ζητήσει έναν καλύτερο εχθρό: εντυπωσιακός μόνο στο χαρτί και πάντα έτοιμος να σκοράρει με αυτογκόλ.
Αλλά όλα τα καλά πράγματα πρέπει να τελειώνουν μια μέρα ή την άλλη, και ακόμη και ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Αυτή η συνειδητοποίηση γίνεται αργά αισθητή και αυτό οδηγεί σε συμπεριφορά προδοσίας στο δυτικό στρατόπεδο, ενώ διάφορα πρόσφατα κατακτημένα κράτη γυρίζουν την πλάτη τους και αρχίζουν να κοιτούν προς τη Μόσχα. Ο πρόεδρος της Μολδαβίας Dodon δήλωσε δημοσίως ότι η ένταξή της στην ΕΕ δεν θα θέσει σε κίνδυνο τις καλές σχέσεις του με τη Ρωσία. Η επανάσταση των σχολικών βιβλίων στην Αρμενία οδήγησε τον δήθεν φιλοδυτικό νέο πρόεδρο να σπεύσει να καθησυχάσει όλο τον κόσμο για το γεγονός ότι η Αρμενία θα παραμείνει πιστή σύμμαχος της Ρωσίας, παρά τις συμφωνίες συνεργασίας της ΕΕ.
Εν τω μεταξύ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού, τα διάφορα δόλια οικονομικά στρατηγήματα που επέτρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το ΝΑΤΟ στο παρασκήνιο, να ξοδεύουν χωρίς να λογαριάζουν, δείχνουν σημάδια κατάρρευσης. Οι τελωνιακοί δασμοί που επιβάλλονται στις χώρες με τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εμπορικά ελλείμματα θα αναγκάσουν την παραγωγή να στραφεί προς τους εγχώριους παραγωγούς. Αλλά υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο τα προϊόντα αυτά εισήχθησαν: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα σχετικά ακριβό εργατικό δυναμικό. Επομένως, η μετεγκατάσταση της παραγωγής θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού. Και δεδομένου ότι μεγάλο μέρος του αμερικανικού χρέους είναι ευρετηριασμένο με τον πληθωρισμό, οι πληρωμές τόκων θα καταπιούν γρήγορα τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Η μόνη λύση είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες να χρεωθούν ακόμα πιο γρήγορα, αλλά η αποσύνδεση από το δολάριο αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και η ζήτηση για το αμερικανικό χρέος είναι σε πτώση.
Μπορεί αυτή η έλλειψη κονδυλίων για τις αμυντικές δαπάνες να επιτευχθεί αλλού; Λοιπόν, όχι. Η Γαλλία και η Γερμανία - οι χώρες που αποτελούν την καρδιά του δυτικού ιμπεριαλισμού - αντιτίθενται στις απαιτήσεις των ΗΠΑ για αυξημένες αμυντικές δαπάνες, συνειδητοποιώντας, παρά τη ρητορική τους, ότι πρόκειται για καθαρή και απλή σπατάλη χρημάτων.
Κατανοούμε σιγά-σιγά ότι τα νέα ρώσικα συστήματα αμυντικά και επιθετικά όπλα έχουν κάνει παρωχημένα τα περισσότερα δυτικά όπλα και θα αποτρέψουν τις δυτικές δυνάμεις να επιχειρήσουν σε περιοχές όπου έχουν αναπτυχθεί τα νέα αυτά όπλα. Ως αποτέλεσμα, τα τελευταία είναι σε μεγάλη ζήτηση σε όλο τον κόσμο.
Η Τουρκία, το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος του ΝΑΤΟ, επιδιώκει να αποκτήσει πολλά τάγματα ρωσικών συστημάτων αεράμυνας S-400, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των ΗΠΑ. Η Σαουδική Αραβία, μια πιστή σύμμαχος των ΗΠΑ προσπαθεί να κάνει το ίδιο, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι οι πύραυλοι Πάτριοτ που κατασκευάζονται από την Raytheon τους οποίους είχε αποκτήσει ήταν κάτι χειρότερο από το άχρηστο. Το να καταθέσεις περισσότερα χρήματα στις τσέπες των Raytheon, Lockheed Martin, Boeing, ή BASF και άλλων αναδόχων της άμυνας των ΗΠΑ θα κάνει μερικούς ήδη πλούσιους ανθρώπους ακόμη πιο πλούσιους, αλλά δεν θα κάνει φθηνότερα ή πιο αποτελεσματικά τα προϊόντα τους.
Εν τω μεταξύ, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί μετά βίας να ακολουθήσει ένα τραίνο σε διαφυγή για το πουθενά. Το ΝΑΤΟ είναι ένα γραφειοκρατικό βαρέων βαρών και μια χούφτα στρατιωτών που δεν έχουν πραγματοποιήσει επιτυχώς ούτε μια αποστολή εδώ και δεκαετίες. Η γραφειοκρατία επικεντρώνεται στην οικοδόμηση της αυτοκρατορίας, αναζητώντας πάντοτε να χρωματίσει περισσότερα σημεία στον χάρτη, προκειμένου να ... προσθέσει στη δύναμη της γραφειοκρατίας της, φυσικά!
Αλλά το ΝΑΤΟ δεν έχει πουθενά να επεκταθεί τώρα που έχουν καταπιεί τα μικροσκοπικά ψίχουλα του Μαυροβουνίου και των Σκοπίων. Ούτε η Ουκρανία ούτε η Γεωργία μπορούν να εξομοιωθούν, αφού αυτές οι δύο χώρες δεν ελέγχουν πλέον ούτε τα δικά τους εδάφη. Σε κατάσταση απελπισίας, οι γραφειοκράτες του ΝΑΤΟ αποφάσισαν να επεκταθούν ... στην Κολομβία, καθιστώντας αυτή τη χώρα της Νότιας Αμερικής «εταίρο του ΝΑΤΟ». Ίσως σχεδιάζεται μια αλλαγή ονόματος - εγκαταλείποντας το "N" για το "North Atlantic";
Ή ίσως είναι καιρός να σταματήσει ολόκληρη η επιχείρηση. Αλλά πώς; Η απάντηση είναι προφανής: ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος πρέπει να τελειώσει με τη δήλωση μιας καταπληκτικής νίκης της Δύσης .... κατά του εαυτού της. Ο τρόπος που πρέπει να γίνει αυτό είναι θέμα προπαγάνδας, αλλά δεδομένου ότι στη Δύση τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται σε πολύ λίγα χέρια και σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο της CIA, το σενάριο πρέπει να είναι εύκολο να γραφτεί. Σημειώστε ότι δεν χρειάζεται να έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μπορεί να είναι μια προφανής πονηριά, όπως μια "ρωσική επίθεση" (προειδοποιώντας ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να εισβάλει στη Λιθουανία ή στην Εσθονία - μια πρόταση που κάνει τους Ρώσους να γελάσουν πολύ) ή το γεγονός ότι Η Ρωσία "εισέβαλε" στην Κριμαία ή στην ανατολική Ουκρανία. Τα δυτικά μέσα ψεύδονται κάθε μέρα, είτε πρόκειται για συριακές χημικές επιθέσεις είτε για "πολύ πιθανές" ρωσικές δηλητηριάσεις με Novichok στην Αγγλία. Οι πληθυσμοί στη Δύση είναι ήδη συνηθισμένοι να ακούν ψέματα, οπότε θα ήταν λίγο πολύ το ίδιο είδος ψευδών.
Αλλά αφού η Δύση διέξαγε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της ίδιας, η νίκη της θα είναι και η ήττα της. Πράγματι, όχι μόνο χάνει, αλλά υπόκειται επίσης σε εισβολή από τα πλήθη των μεταναστών από διάφορες χώρες που έχει καταστρέψει, τους έχοντας χρησιμοποιήσει ως υποκατάστατο εχθρών της στη φανταστική μάχη της κατά της Ρωσίας.
Δώστε της μερικές ακόμη δεκαετίες, και με αυτό το ρυθμό, η Δύση δεν θα υπάρχει πια, ο βραχύβιος πληθυσμός της θα αντικατασταθεί από τους πιο εύφορους νεοφερμένους. Οι δυτικές χώρες διαλύονται σε μια θάλασσα μεταναστών και κάποτε θα μοιάσουν με τα πιο υπερ-κατοικημένα μέρη του Τρίτου Κόσμου.
Αυτό ίσως θα κάνει τους Ρώσους λίγο λυπημένους. Εντέλει, δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν έναν καλύτερο εχθρό.
* Ο Όρλοφ είναι ένας από τους αγαπημένους μας συντάκτες για τη Ρωσία και άλλα πολλά θέματα. Μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ήταν παιδί και ζει στην περιοχή της Βοστώνης.
Είναι ένας από τους πιο διάσημους στοχαστές, εκείνος και ο James Howard Kunstler, ένας άλλος τακτικός συνεργάτης στο Russia Insider (RI) (αρχείο) έχουν το παρατσούκλι «Οι Δύσπιστοι» από το The New Yorker σε ένα εξαιρετικο πορτρέτο του 2009. Και οι δύο θεωρητικοί πιστεύουν ότι η σύγχρονη κοινωνία κατευθύνεται προς μια βάναυση και οδυνηρή κατάρρευση.
Ο Ορλόφ είναι περισσότερο γνωστός για το βιβλίο του 2011 που συγκρίνει τη σοβιετική κατάρρευση με εκείνη της Αμερικής (πιστεύει ότι αυτή της Αμερικής θα είναι χειρότερη). Είναι ένας παραγωγικός συγγραφέας σε πολλά θέματα, και μπορείτε να βρείτε τα έργα του με αναζήτηση στο Amazon.
Έχει ένα ευρύ κοινό στο διαδίκτυο και στο Patreon και σας ενθαρρύνουμε να τον υποστηρίξετε , όπως κάνει το Russia Insider.
Το σημερινό του έργο είναι να οργανώσει την παραγωγή πλοίων-κατοικιών σε προσιτές τιμές. Ζει ο ίδιος σε ένα πλοίο.
Αν δεν έχετε ανακαλύψει ακόμα το έργο του, ρίξτε μια ματιά στα αρχεία των άρθρων στο RI. Είναι ένας πραγματικός θησαυρός γεμάτος ανεκτίμητες πληροφορίες για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία και το πώς σχετίζονται.
oOo
Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά
reseauinternationalπηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου