 |
| Χρυσάφης Χατζηβασίλης ή Χριστόφορος Περραιβός |
4. 3. Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ, ΤΟ 1820, το 1814 ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ 1821 ΜΕ ΤΟΝ ΡΗΓΑ
Η αντιφατική πορεία και δράση του Περραιβού παρακολουθεί την αντιφατική εξέλιξη της προεπαναστατικής και μετεπαναστατικής πορείας του ελληνικού ζητήματος. Επιτυχής αποκρυπτογράφηση της πρώτης σημαίνει αντίστοιχη επιτυχία στην δεύτερη, εφόσον αυτή επαληθεύεται και με άλλα στοιχεία. Το πραγματικό όνομα του Χριστόφορου Περραιβού ήταν Χρυσάφης Χατζηβασίλης ή Χατζηβασιλείου. Ο τόπος γέννησης είναι αμφίβολος. Πιο πιθανός είναι το χωριό Άνω Πόροι του Ολύμπου. Σε κάποια ανάκριση ο ίδιος θα δηλώσει (μάλλον ψευδώς) ότι γεννήθηκε στην Σιάτιστα. Σ’ έναν ανώνυμο εναντίον του λίβελλο λέγεται ότι η καταγωγή του είναι «από τα μέρη της Λαρίσσης». Ο κατάλογος του Ξάνθου για τα μέλη της Φιλικής αναφέρει «από Περραιβίαν της Θεσσαλίας».
Η τακτική αυτή των αρχαίων ονομάτων και των τοπωνυμίων (βλ. και Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα) εφαρμόστηκε από
τους Έλληνες διαφωτιστές που προωθούσαν καλυμμένα την ανάσταση του γένους μέσα από το διεθνές εταιρικό σύστημα, μιλώντας μόνον για αρχαιοελληνισμό. Υιοθετήθηκε και από τις δυο πλευρές («Φεραίος» ο Ρήγας, «Χίος» ο Κοραής). Τα βιογραφικά στοιχεία του είναι ελάχιστα. Στο πρώτο μετεπαναστατικό του σύγγραμμα (Απομνημονεύματα πολεμικά, 1836) ο Περραιβός θα τα αποφύγει. Ο αδελφός του ήταν αρχιμανδρίτης στον ναό του Αγ. Γεωργίου της Βιέννης. Ο ίδιος σπούδασε στην Τσαρίτσανη και στην Ελληνική Σχολή του Βουκουρεστίου, όπου το 1793 γνώρισε τον Ρήγα. Το 1796 βρέθηκε στην Βιέννη για σπουδές ιατρικής. Στην βιογραφία του ξεχωρίζει η παρολίγον σύλληψή του το 1797 στην Αυστριακή (τότε) Τεργέστη, μαζί με τον Ρήγα και τους λοιπούς συντρόφους, λίγο πριν ο Ρήγας συναντηθεί με τον Ναπολέοντα. Είναι ο μόνος που γλύτωσε· ο ίδιος το αποδίδει στην γαλλική υπηκοότητα και στην προστασία του Γάλλου προξένου που έλαβε, αμέσως μόλις διέφυγε την πρώτη σύλληψη. Γύρισε στην Κέρκυρα όπου βρήκε «κυβέρνησιν ελευθέραν, ήτοι δημοκρατικήν«, γι αυτό και επανατύπωσε εκεί τραγούδια του Ρήγα.
Συνέχεια
Η τακτική αυτή των αρχαίων ονομάτων και των τοπωνυμίων (βλ. και Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα) εφαρμόστηκε από
τους Έλληνες διαφωτιστές που προωθούσαν καλυμμένα την ανάσταση του γένους μέσα από το διεθνές εταιρικό σύστημα, μιλώντας μόνον για αρχαιοελληνισμό. Υιοθετήθηκε και από τις δυο πλευρές («Φεραίος» ο Ρήγας, «Χίος» ο Κοραής). Τα βιογραφικά στοιχεία του είναι ελάχιστα. Στο πρώτο μετεπαναστατικό του σύγγραμμα (Απομνημονεύματα πολεμικά, 1836) ο Περραιβός θα τα αποφύγει. Ο αδελφός του ήταν αρχιμανδρίτης στον ναό του Αγ. Γεωργίου της Βιέννης. Ο ίδιος σπούδασε στην Τσαρίτσανη και στην Ελληνική Σχολή του Βουκουρεστίου, όπου το 1793 γνώρισε τον Ρήγα. Το 1796 βρέθηκε στην Βιέννη για σπουδές ιατρικής. Στην βιογραφία του ξεχωρίζει η παρολίγον σύλληψή του το 1797 στην Αυστριακή (τότε) Τεργέστη, μαζί με τον Ρήγα και τους λοιπούς συντρόφους, λίγο πριν ο Ρήγας συναντηθεί με τον Ναπολέοντα. Είναι ο μόνος που γλύτωσε· ο ίδιος το αποδίδει στην γαλλική υπηκοότητα και στην προστασία του Γάλλου προξένου που έλαβε, αμέσως μόλις διέφυγε την πρώτη σύλληψη. Γύρισε στην Κέρκυρα όπου βρήκε «κυβέρνησιν ελευθέραν, ήτοι δημοκρατικήν«, γι αυτό και επανατύπωσε εκεί τραγούδια του Ρήγα.
Συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου