Η Αριστερή ιδεολογική δικτατορία

Άποψη

Μπορεί να φαίνεται παράδοξο όμως η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία με το αριστερό πρόσημο της προσφέρει υπηρεσίες στην χώρα.

Έχοντας πολλά παράσημα στον στίβο των συλλαλητηρίων, διαδηλώσεων, απεργιών αλλά και γενικότερα σε αυτό που αποκαλούμε ‘πεζοδρόμιο’ η σημερινή κυβέρνηση κάνει πράγματα που υπό άλλες συνθήκες και κυρίως υπό άλλες κυβερνήσεις θα ήταν αδιανόητα.

Θα αναφέρουμε ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, δηλαδή την επέμβαση στα ιερά και τα όσια των αριστερόστροφων πεποιθήσεων.

Όπως και οι υπόλοιπες παρεμβάσεις της δεν θα μπορούσαν να γίνουν από κάποια κυβέρνηση χωρίς αριστερό πρόσημο ακόμη και εάν σκεφθούμε ότι οι πατερναλιστικές πρακτικές υιοθετούνταν από τις κομματικές νομενκλατούρες και των κεντροδεξιών κυβερνήσεων.

Την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από
την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή επικράτησε η άποψη ότι μπορεί η ΝΔ να βρίσκονταν στην εξουσία πλην όμως την χώρα κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό εν μέρει ήταν σωστό αφού οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ ήταν ισχυροί και συμπαγείς ενώ η προσδοκία επανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και το κοινό διαπλεκόμενο παρελθόν λειτουργούσε ως συγκολλητική ουσία, πλην όμως, οι άνθρωπο που εντέλλονταν να δώσουν πνοή στην νέα διακυβέρνηση δεν ήθελαν να αλλάξουν το καθεστώς ΠΑΣΟΚ αλλά να πάρουν την θέση του.

Αυτός ήταν και ο σημαντικότερος λόγος αποτυχίας των παρεμβάσεων Καραμανλή στην λειτουργία του κράτους.

Ο φιλελευθερισμός, το λιγότερο κράτος, οι μικρότερες δαπάνες, οι λιγότεροι φόροι αφορούσαν τους τρίτους, τους άλλους, και όχι το βαθύ κράτος στο οποίο πρωταγωνιστούσαν οι συνδικαλιστές και οι οποίοι ευθύνονταν εξίσου με τις εκάστοτε διοικήσεις.

Όλοι αυτοί βρίσκονταν στην ΝΔ όχι διότι ενστερνίζονταν τις ιδέες και τα οράματα του κόμματος αλλά διότι δεν είχαν πάρει θέση έγκαιρα στο παιχνίδι διανομής εξουσίας του ΠΑΣΟΚ .

Είσαν πατερναλιστές με όλη την σημασία της λέξης που είχαν ως βασική τους επιδίωξη να μην αλλάξει τίποτα.

Λειτουργούσαν ως πέμπτη φάλαγγα που την κατάλληλη ώρα σαμποτάριζε κάθε προσπάθεια εξυγχρονισμού και εξυγίανσης του δημοσίου τομέα.

Είσαν αυτοί που όταν άκουγαν την λέξη ιδιωτικοποίηση ξεχνούσαν ότι ανήκαν σε κομματικό μηχανισμό που πρέσβευε το λιγότερο κράτος, λειτουργώντας με τρόπο που τα προσκόμματα μετατρέπονταν σε δράση ακύρωσης τους.

Έπρεπε να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ για να νομιμοποιηθεί η λέξη ιδιωτικοποίηση και να την αποδεχθούν εκόντες – άκοντες όλοι αυτοί οι ‘σκληροί’ συνδικαλιστές και οι εν γένει κρατικιστές που μέχρι το 2015 δεν έβαζαν νερό στο κρασί τους ότι πλέον δεν υπάρχει πεδίο δράσης που να έχει την στήριξη κάποιου πολιτικού φορέα.

Σκληρότητα θερμοκηπίου διότι όταν οι συνθήκες άλλαξαν μετά την περίφημη kolotoumba του ΣΥΡΙΖΑ τότε ως νεογενίτσαροι αποδείχθηκαν ως τα μεγαλύτερα δουλικά των αφεντάδων τους.

Βασιλικότεροι του βασιλέως μιας και για το βόλευα δεν υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

Το αριστερό πρόσημο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ γελοιοποίησε τους επαναστάτες του θερμοκηπίου μετατρέποντας τους σε μηχανισμούς επιβολής όλων όσων δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις.

Υπό αυτή την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει υπηρεσίες στο έθνος και μάλιστα ιδιαίτερα σημαντικές αφού η ισχύ τους θα παραμείνει ενεργή επί δεκαετίες αλλάζοντας το αριστερόστροφο προφίλ της ελληνικής κοινωνίας.

Η δεξιά νομιμοποίησε την αριστερά και η αριστερά μπορεί να άργησε και να ταλαιπώρησε επί δεκαετίας την χώρα βρήκε όμως τον πολιτικό σχηματισμό (ΣΥΡΙΖΑ) και νομιμοποίησε τους μηχανισμούς λειτουργίας του φιλελευθερισμού κάνοντας ορισμένες εκφάνσεις του όπως τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές μορφές εργασίας, κτλ. προσιτές και κυρίως αποδέκτες στο ευρύ κοινό.

Πλέον εφόσον τα όποια μέτρα που κατά το παρελθόν έπαιρναν τον τίτλο νεοφιλελεύθερα και γίνονταν αμέσως μισητά έχουν την αποδοχή της αριστεράς γίνονται άμεσα αποδεκτά χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η αριστερά, με την μορφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κολυμπήθρα του φιλελευθερισμού και γι’ αυτό όπως προείπαμε προσφέρει υπηρεσίες στην χώρα.

Κατά το παρελθόν όποιο μέτρο κινούνταν προς την κατεύθυνση συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα και κατάργησης των κεκτημένων αμέσως βαφτίζονταν ως νεοφιλελεύθερο και εκ προοιμίου αντικοινωνικό οπότε ταυτόχρονα προσλάμβανε μεγάλο πολιτικό κόστος για τους εμπνευστές του.

Η αριστερή ιδεολογική δικτατορία κάλυπτε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου και όχι μόνο την οικονομία.

Απλά η ετικέτα του νεοφιλελεύθερου υιοθετούνταν για θέματα οικονομίας και κοινωνικής ασφάλισης, ενώ τροποποιούνταν ανάλογα με την θεματολογία με την χρησιμοποίηση των όρων, ρατσιστής για θέματα μετανάστευσης, εσωτερικής ασφάλειας, εθνικιστής για θέματα εξωτερικής πολιτικής, και συντηρητικός για θέματα παιδείας, πολιτισμού, κτλ.

Ας σκεφθούμε τι γίνεται με τα Σκόπια όπου χρειάστηκε το συλλαλητήριο της Αθήνας με ομιλητή τον αριστερό Μίκη Θεοδωράκη για να σταματήσει η αισχρή ταύτιση του πατριωτισμού με τον εθνικισμό.

Χρειάστηκε μια αναφορά του μεγάλου μουσικοσυνθέτη για να πειστούν αρκετοί ότι η χειρότερη μορφή φασισμού είναι η αριστερόστροφη.

Η ιαχή, Μίκη αλλάζεις την ιστορία, ίσως αποδειχθεί βάση μεταβολής νοοτροπίας με την έννοια ότι θα πάρει τέλος η ενοχική στάση της κεντροδεξιάς.

Ότι αριστερό επιβάλλονταν πλήρως σε σημείο που η κεντροδεξιά να απολογείται για τα πάντα, είτε είχαν σχέση μαζί της, είτε όχι.

Για τις φιλελεύθερες θέσεις σχετικά με την οικονομία, για τις πατριωτικές σχετικά με τα εθνικά θέματα, για τις εθνικές σχετικά με την παιδεία, και γενικώς για οτιδήποτε.

Θέση άμυνας μέχρι γελοιοποίησης που ειδικά για το περιορισμό του κράτους η κατηγορία του νεοφιλελεύθερου είχε αδρανοποίηση ακόμη και την σκέψη των κεντροδεξιών.

Πλέον ίσως όλα αυτά αλλάξουν, η λεοντή της υποκρισίας και των πραγματικών προθέσεων έπεσε με την άνοδο στην εξουσία τού τμήματος της αριστεράς που μπορεί να προσαρμόζεται πιο εύκολα.

Η ρήση του Τσόρτσιλ επιβεβαιώνεται : Αφήστε την αριστερά να κυβερνήσει για λίγο και θα έχετε απαλλαγεί οριστικά από αυτήν.

Φυσικά ο μεταπολιτευτικός λαϊκισμός δεν θα τελειώσει, όμως το παράδοξο που ήθελε το ΄πεζοδρόμιο ΄ να επιβάλλεται και να δημιουργεί με ιδιαίτερη ευκολία ενοχικά σύνδρομα στις κεντροδεξιές κυβερνήσεις θα αποτελέσει με την πτώση της σημερινής κυβέρνησης οριστικά παρελθόν.

Η αριστερή ιδεολογική δικτατορία τελειώνει και μάλιστα δια πάντως.


Αnalyst.gr