Ο απόηχος του συλλαλητηρίου

Η πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος είναι διατεθειμένη να πουλήσει το όνομα και την ιστορική σημασία της Μακεδονίας, σε μια μειονότητα των Σλάβων κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής – ενώ δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μας ενεργούν ως πράκτορες των ξένων.

Επικαιρότητα

Νομίζουμε ότι κουράσαμε με τις συνεχείς αναφορές στη Μακεδονία – πιστεύουμε όμως πως αποτελεί ένα πολύ σοβαρό θέμα. Όσον αφορά δε τη χθεσινή διαδήλωση, την οποία χαρακτηρίσαμε υπόδειγμα ήθους, πολιτισμού και πατριωτισμού, θεωρούμε φυσικό να μην εμπιστεύονται εύκολα οι Έλληνες τίποτα και κανέναν – μετά την τραυματική εμπειρία της μεταμόρφωσης της αριστερόστροφης κυβέρνησης στην κατσαρίδα του Κάφκα, μετά την επανεκλογή της. Πάντως δεν χρειάστηκε η συμμετοχή του συμπαθέστατου ΚΚΕ για να προστατευθούν οι διαδηλωτές – ενώ ούτε οι ναζί, ούτε οι εθνικιστές, ούτε οι ακροδεξιοί καπέλωσαν τον πατριωτισμό των ανθρώπων, όπως είχε δυστυχώς επικαλεσθεί κάποιος οπαδός του (άρθρο).

Ένα από τα σχόλια του Τύπου τώρα που μας φάνηκε σωστό ήταν το εξής: «Παρά την ύπνωση και
την καταρράκωση της αξιοπρέπειας που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια με τα αλλεπάλληλα μνημόνια και την οικονομική εξαθλίωση της χώρας του, ο ελληνικός λαός έδειξε ότι θέλει να δώσει μάχες. Είναι σαν να ξύπνησαν από τη «χειμερία νάρκη» τα κύτταρά του και να του λένε ότι πρέπει να βρει τις χαμένες δυνάμεις του – ένα σημείο εκκίνησης για να ανάψει ξανά η σπίθα. Και σε τελική ανάλυση, τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα δεν θα έπρεπε να είναι διαπραγματεύσιμα» (πηγή).

Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η άποψη φίλου μας, σύμφωνα με την οποία τα παρακάτω: «Η πλειοψηφία του πολιτικού μας συστήματος είναι διατεθειμένη να πουλήσει το όνομα και την ιστορική σημασία της Μακεδονίας – σε μια μειονότητα των Σλάβων κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Εν προκειμένω, η προπαγάνδα τους χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση της, έτσι ώστε να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο που ευρίσκεται πίσω από αυτή την απόφαση – να βοηθήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια για προφανείς λόγους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μας ενεργούν ως πράκτορες των ξένων. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, με τραγικές συνέπειες. Για παράδειγμα, η  εκστρατεία στη Μικρά Ασία μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, για την προστασία των συμφερόντων της Αγγλίας – η οποία οδήγησε στην καταστροφή του ελληνιστικού πολιτισμού των 3.000 χρόνων. Στη συζήτηση για το «μακεδονικό ζήτημα», οι έννοιες παραμορφώνονται για την εξυπηρέτηση των σκοπών – ενώ είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια που η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να προδώσει τους Έλληνες. Αυτό συνέβη με το δημοψήφισμα, ενώ κάτι ανάλογο σχεδιάζεται σήμερα προσεκτικά στο παρασκήνιο – με την πώληση των ιστορικών μας δικαιωμάτων στα Σκόπια.

Ο κ. Ιωάννης Αβραμίδης, γνωστός νομικός που δραστηριοποιείται στη Γαλλία, επισημαίνει το αυτονόητο – πως όταν το όνομα μιας περιοχής γίνει το όνομα ενός κράτους, δεν ορίζει πλέον μια γεωγραφική περιοχή, αλλά ένα Έθνος. Με πιο απλά λόγια, πως το όνομα ενός κράτους, ειδικά στα Βαλκάνια, ορίζει ένα Έθνος και όχι μια γεωγραφική περιοχή. Εμείς οι Έλληνες αποκαλούμε τη Νότια Αλβανία ως «Βόρεια Ήπειρο» και τα παράλια της Τουρκίας ως «Ανατολική Θράκη» – χωρίς όμως να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχουν χωριστά έθνη της Βορείου Ηπείρου και της Ανατολικής Θράκης.

Συμπερασματικά λοιπόν, όταν το όνομα μιας γεωγραφικής περιοχής γίνεται το όνομα ενός κράτους, τότε ορίζει το όνομα ενός Έθνους – οπότε ότι λέγεται για τη διπλή μετονομασία των Σκοπίων με τη λέξη «Μακεδονία» ως μία γεωγραφική έννοια, είναι μόνο για εγχώρια κατανάλωση. Εκτός αυτού, οι Σκοπιανοί θεωρούν πως το όνομα «Μακεδονία» ορίζει το Έθνος των Μακεδόνων! Ως εκ τούτου όποιος ορίζει τον εαυτό του γεωγραφικά ως Μακεδόνες, για παράδειγμα οι Έλληνες Μακεδόνες, είναι αυτόματα λιγότερο Μακεδόνας και σφετεριστής της μακεδονικής ονομασίας!»

Τέλος, σύμφωνα με άρθρο των Financial Times (πηγή), ο κ. Μ. Θεοδωράκης από πρώην αριστερός ακτιβιστής και υπουργός Πολιτισμού έχει μετατραπεί σε έναν ξεκάθαρο εθνικιστή – ενώ έκανε στο Σύνταγμα μία σπάνια δημόσια εμφάνιση, για να απευθύνει έκκληση για εθνική ενότητα, καθώς επίσης για να αντιμετωπισθεί αυτό που χαρακτήρισε ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Όπως είπε πάντως, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε μία Μακεδονία – η οποία ήταν, είναι και θα είναι Ελληνική.

Ολοκληρώνοντας ο τρόπος, με τον οποίο θα προσπαθήσει η κυβέρνηση να πουλήσει την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, είναι η «αναδιάρθρωση» του δημοσίου χρέους (ως αντάλλαγμα και Δούρειος Ίππος) – ούτε καν η ονομαστική διαγραφή του. Ελάχιστοι βέβαια θα πεισθούν, αφού θα έμοιαζε σαν να πουλούσε κανείς τα παιδιά του για να ξεχρεώσει τα δάνεια του – κάτι που μπορεί μεν να αφήνει αδιάφορη την κυβέρνηση, αλλά όχι την πλειοψηφία των Ελλήνων.

Όπως μας ενημέρωσαν όμως (δεν γνωρίζουμε εάν ισχύει), εάν υπογράψει η κυβέρνηση την παράδοση της ονομασίας παρά την αντίθετη άποψη της πλειοψηφίας, ο μοναδικός τρόπος για να μην την αποδεχθεί η Ελλάδα είναι να την κατηγορήσει για εθνική μειοδοσία και να ασκηθούν ποινικές διώξεις εναντίον της – ενώ σύμφωνα με το άρθρο 120 του Συντάγματος (παράγραφος 3), «Ο σφετερισμός, με οποιοδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήν διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος».

Εάν όλα αυτά είναι σωστά, τότε μάλλον θα αναβάλλει την «προδοσία» η κυβέρνηση, αν και οι δανειστές έχουν δηλώσει πως θα προτιμούσαν να ληφθούν σήμερα οι αποφάσεις – επειδή δεν γνωρίζουν ποιος θα κυβερνάει τη χώρα στο μέλλον και αν θα μπορούν να τον ελέγχουν, όπως το σημερινό.

Αnalyst.gr