Αὐτὴ ἡ φωτογραφία ἔπρεπε νὰ πάρῃ Νόμπελ τῆς πιὸ ἐπιτυχημένης φωτογραφίας τῶν τελευταίων 50 ἐτῶν ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει τόσα πολλὰ πράγματα ποὺ θὰ χρειάζονταν ὧρες ἀφηγήσεως, τὰ δὲν νοήματα ποὺ ἐξάγονται θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολοῦν τὴν Ἀκαδημαϊκὴ διανόηση.
Αὐτοὶ ποὺ βλέπετε σὲ πρῶτο ἐπίπεδο εἶναι οἱ ἄνθρωποι μὲ τοὺς ὁποίους παραδοσιακὰ ἔχει πρόβλημα ἡ ἐξουσία, εἶναι αὐτοὺς ποὺ κυνηγάει ἡ ἀστυνομία … σᾶς φαίνεται περίεργο;
Οἱ ἀστυνομικοὶ στὸ δεύτερο ἐπίπεδο εἶναι αὐτοὶ ποὺ κηνυγοῦν αὐτοὺς τοῦ πρώτου ἐπιπέδου ἀλλὰ τώρα προστατεύονται ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους τους καὶ στέκονται πίσω ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τους. Οἱ δὲ ἀνθέλληνες τοῦ πρώτου πλάνου δὲν αἰσθάνονται καμμία ἀπειλὴ ὁταν ὁ παραδοσιακός τους ἐχθρὸς εὑρίσκεται ἀπὸ … πίσω τους· αὐτὸ δὲν συμβαίνει πουθενὰ οὔτε στὴν φύση.
Τὰ σώματα ἀσφαλείας εἶναι κρατικοὶ ὑπάλληλοι ποὺ
συντηροῦνται ἀπὸ τὸν μόχθο τῆς κοινωνίας καὶ εὑρίσκονται ἐκεῖ γιὰ τὴν προστασία της. Ἔχουν πάρη ὅρκο ὁτι θὰ ὑπερασπίζονται τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους τοῦ κράτους ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ζωή τους.
Οἱ κομμουνιστὲς καὶ οἱ ἀναρχικοὶ εἶναι περιθωριοποιημένα ἄτομα ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ ἐνταχθοῦν στὴν κοινωνία ποὺ τοὺς φιλοξενεῖ καὶ ἔχουν ταχθῆ ἐναντίον τῆς κοινωνίας γιὰ νὰ τὴν ἐκδικηθοῦν.
(Σχόλιο από Οι Μάσκες Πέφτουν:
Εδώ πρέπει να διορθώσουμε λίγο τον αρθρογράφο διότι χάνει το δίκιο του:
Οι κομμουνιστὲς και οι αναρχικοὶ ΔΕΝ εἶναι «περιθωριοποιημένα ἄτομα ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ ἐνταχθοῦν στὴν κοινωνία ποὺ τοὺς φιλοξενεῖ» καὶ ΟΥΤΕ «ἔχουν ταχθῆ ἐναντίον τῆς κοινωνίας γιὰ νὰ τὴν ἐκδικηθοῦν». Αυτό είναι άτοπο.
Οι αναρχικοί των Εξαρχείων - αυτοί που αποτελούν την κρίσιμη μάζα, είναι απλώς παρακρατικοί με αναρχικό μανδύα. Οι ειλικρινείς αναρχικοί είναι ποικίλων αποχρώσεων, συνήθως έφηβοι ή φοιτητές που ψάχνονται και κάποιοι λίγοι πιό ειλικρινείς φιλοσοφούντες αναρχικά. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Οι κομμουνιστές γενικότερα διαιρούνται στους απλώς συναισθηματικά αριστερίζοντες, στους οργανωμένους και στα κομματικά στελέχη. Οι ομάδες περιφρούρησης που κινητοποιούν, είναι απλά εκτελεστικά όργανα, και όσοι το κάνουν για την ιδεολογία όπως και όσοι ομοιοπαθείς αναρχικοί ιδεολόγοι ακτιβιστές, είναι όντως παραπλανημένοι. Αυτοί που έχουν το πρόβλημα είναι γενικώς τα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας τους που έχουν έναν δοτό ρόλο να εκτελέσουν, όπως και οι τελείως διεφθαρμένοι από τα χαμηλότερα κλιμάκια)
Τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ τοὺς ναρκομανεῖς, οἱ ὁποίοι ἐπιλέγουν νὰ «κοιμοῦνται» γιὰ νὰ μὴν ἀντιμετωπίζουν τὴν πραγματικότητα, τὴν ὁποία δὲν ἔχουν κατορθώσει νὰ ἀποδεχθοῦν. Παρομοίως μὲ τὰ σώματα ἀσφαλείας καὶ αὐτὲς οἱ δύο κατηγορίες συντηροῦνται ἢ παρασιτοῦν μὲ κόστος τῆς κοινωνίας.
Αὐτοὶ ποὺ βλέπετε ἐκεῖ στὸ πρῶτο ἐπίπεδο, εἶναι οἱ μισθοφόροι ποὺ ἐνίοτε χρησιμοποιοῦν τὰ κράτη γιὰ νὰ διατηροῦν τὴν ἐξουσία.
Ἐπὶ Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ἦσαν ἄγριοι πολεμιστὲς ποὺ μετὰ ἀπὸ τὶς μάχες, ἐὰν τύχαινε νὰ συνθηκολογήσουν οἱ δύο ἀντίπαλοι, παρέμεναν μὲ τοὺς Ῥωμαίους ποὺ εἶχαν ὀργανωμένο κράτος καὶ ἦταν συμφέρουσα περίπτωσις διότι εἶχαν μισθὸ καὶ μερίδια λαφύρων ἀπὸ τὶς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις.
Σὲ κάποιαν ἄλλη περίπτωση καὶ ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε ἀπειλὴ ἀπὸ ἕνα ἰσχυρότερο ἐχθρό, δὲν ἦταν καθόλου ἀπίθανο οἱ ἄγριοι νὰ συνταχθοῦν ἐναντίον, πρὸ τοῦ κοινοῦ κινδύνου, ἔχοντας τοὺς ἐχθεσινοὺς ἐχθρούς, σημερινοὺς συμμάχους νὰ πολεμοῦν πλάϊ-πλάϊ, ἄλλωστε ἦταν ἤδη πεπειραμένοι πολεμιστές.
Ἐὰν αὐτοὶ οἱ ἄγριοι δὲν μποροῦσαν νὰ συντηρηθοῦν ἀπὸ μόνοι τους, σὲ συνεργασία μὲ τὸ κράτος συμφωνοῦσαν νὰ ὑποδύονται τοὺς «ἐχθροὺς» τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὸ νὰ τρομοκρατοῦν τὰ χωριὰ καὶ τὶς πόλεις τῆς ἐπικρατείας, ὥστε οἱ περίοικοι νὰ ἀναγκάζονται νὰ πληρώνουν φόρους ἀπὸ τὶς σοδειές τους σὰν ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν δῆθεν προστασία ποὺ τοὺς προσέφερε τὸ κράτος ἀπὸ τοὺς ἀγρίους μὲ τοὺς ὁποίους ὅμως τὸ ἴδιο τὸ κράτος εἶχε διαπραγματευτεῖ προηγουμένως.
Οἱ ὑποδυόμενοι τοὺς ἐχθροὺς εἶχαν ἀμοιβὲς ἀπὸ τοὺς φόρους ποὺ ἐπλήρωναν οἱ περίοικοι, οἱ ὁποίοι στὴν οὐσία ἐπλήρωναν τὸν ἐχθρό τους γιὰ νὰ τοὺς ἐπιτίθεται καὶ νὰ τοὺς κρατάῃ φοβισμένους. (Τώρα γίνεται τὸ ἴδιο, ἀλλὰ μὲ ἄλλη προέκταση· μὲ τοὺς λαθρομετανάστες ποὺ παίρνουν τὰ λεφτά σας, σᾶς ὑβρίζουν, σᾶς ἀποκαλοῦν ῥατσιστὲς καὶ σᾶς ἀπειλοῦν μὲ ἀναίδεια διότι ἔχουν ἀπροκάλυπτα πλέον τὴν ὑποστήριξη τοῦ κράτους).
Ἡ διαφορὰ μὲ τοὺς ἀγρίους πολεμιστὲς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ μὲ αὐτὸν τὸν κόκκινο συρφετὸ ποὺ βλέπετε στὴν φωτογραφία, εἶναι ὁτι αὐτοὶ οἱ κομμουνιστὲς ἀναρχικοὶ ποὺ παίζουν τὸν ἴδιο ῥόλο μὲ τοὺς τότε «συνεργάτες» τῆς αὐτοκρατορίας εἶναι ὅτι αὐτοὶ οἱ ἠλίθιοι δὲν ἔχουν καμμία ἀπολαβὴ ἀπὸ τὰ λάφυρα καὶ δὲν πληρώνονται ἀπὸ τὸ κράτος ἐκτὸς ἀπὸ κάτι ἐπικίνδυνα παράσιτα ποὺ εὑρίσκονται στὸν ἴδιο μηχανισμὸ καὶ πληρώνονται ἀδρὰ ἀπὸ ξένους λογαριασμούς, ὅπως εἶναι ὁ Πέτρος Κωνσταντίνου τοῦ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μία ἀπὸ τὶς σπάνιες ἀνθελληνικὲς μορφὲς ποὺ ἔχουν περάση ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Ἔχουμε λοιπὸν παρατεταγμένα δύο σώματα στρατοῦ διαφορετικῶν προελεύσεων καὶ συμφερόντων τὰ ὁποῖα ἔχουν συνταχθεῖ πρὸ ἑνὸς κοινοῦ ἐχθροῦ.
Μπορεῖτε νά καταλάβετε ἐναντίον ποίου συντάσσονται καί ἀντιμετωπίζουν σάν κοινό ἐχθρὸ ἀναρχικοί, κομμουνιστές καὶ τά σώματα ἀσφαλείας;
Πατεράκης Ἀναστάσιος
Οἱ ἀστυνομικοὶ στὸ δεύτερο ἐπίπεδο εἶναι αὐτοὶ ποὺ κηνυγοῦν αὐτοὺς τοῦ πρώτου ἐπιπέδου ἀλλὰ τώρα προστατεύονται ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους τους καὶ στέκονται πίσω ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τους. Οἱ δὲ ἀνθέλληνες τοῦ πρώτου πλάνου δὲν αἰσθάνονται καμμία ἀπειλὴ ὁταν ὁ παραδοσιακός τους ἐχθρὸς εὑρίσκεται ἀπὸ … πίσω τους· αὐτὸ δὲν συμβαίνει πουθενὰ οὔτε στὴν φύση.
Τὰ σώματα ἀσφαλείας εἶναι κρατικοὶ ὑπάλληλοι ποὺ
συντηροῦνται ἀπὸ τὸν μόχθο τῆς κοινωνίας καὶ εὑρίσκονται ἐκεῖ γιὰ τὴν προστασία της. Ἔχουν πάρη ὅρκο ὁτι θὰ ὑπερασπίζονται τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους τοῦ κράτους ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ζωή τους.
Οἱ κομμουνιστὲς καὶ οἱ ἀναρχικοὶ εἶναι περιθωριοποιημένα ἄτομα ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ ἐνταχθοῦν στὴν κοινωνία ποὺ τοὺς φιλοξενεῖ καὶ ἔχουν ταχθῆ ἐναντίον τῆς κοινωνίας γιὰ νὰ τὴν ἐκδικηθοῦν.
(Σχόλιο από Οι Μάσκες Πέφτουν:
Εδώ πρέπει να διορθώσουμε λίγο τον αρθρογράφο διότι χάνει το δίκιο του:
Οι κομμουνιστὲς και οι αναρχικοὶ ΔΕΝ εἶναι «περιθωριοποιημένα ἄτομα ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ ἐνταχθοῦν στὴν κοινωνία ποὺ τοὺς φιλοξενεῖ» καὶ ΟΥΤΕ «ἔχουν ταχθῆ ἐναντίον τῆς κοινωνίας γιὰ νὰ τὴν ἐκδικηθοῦν». Αυτό είναι άτοπο.
Οι αναρχικοί των Εξαρχείων - αυτοί που αποτελούν την κρίσιμη μάζα, είναι απλώς παρακρατικοί με αναρχικό μανδύα. Οι ειλικρινείς αναρχικοί είναι ποικίλων αποχρώσεων, συνήθως έφηβοι ή φοιτητές που ψάχνονται και κάποιοι λίγοι πιό ειλικρινείς φιλοσοφούντες αναρχικά. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Οι κομμουνιστές γενικότερα διαιρούνται στους απλώς συναισθηματικά αριστερίζοντες, στους οργανωμένους και στα κομματικά στελέχη. Οι ομάδες περιφρούρησης που κινητοποιούν, είναι απλά εκτελεστικά όργανα, και όσοι το κάνουν για την ιδεολογία όπως και όσοι ομοιοπαθείς αναρχικοί ιδεολόγοι ακτιβιστές, είναι όντως παραπλανημένοι. Αυτοί που έχουν το πρόβλημα είναι γενικώς τα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας τους που έχουν έναν δοτό ρόλο να εκτελέσουν, όπως και οι τελείως διεφθαρμένοι από τα χαμηλότερα κλιμάκια)
Τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ τοὺς ναρκομανεῖς, οἱ ὁποίοι ἐπιλέγουν νὰ «κοιμοῦνται» γιὰ νὰ μὴν ἀντιμετωπίζουν τὴν πραγματικότητα, τὴν ὁποία δὲν ἔχουν κατορθώσει νὰ ἀποδεχθοῦν. Παρομοίως μὲ τὰ σώματα ἀσφαλείας καὶ αὐτὲς οἱ δύο κατηγορίες συντηροῦνται ἢ παρασιτοῦν μὲ κόστος τῆς κοινωνίας.
Αὐτοὶ ποὺ βλέπετε ἐκεῖ στὸ πρῶτο ἐπίπεδο, εἶναι οἱ μισθοφόροι ποὺ ἐνίοτε χρησιμοποιοῦν τὰ κράτη γιὰ νὰ διατηροῦν τὴν ἐξουσία.
Ἐπὶ Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ἦσαν ἄγριοι πολεμιστὲς ποὺ μετὰ ἀπὸ τὶς μάχες, ἐὰν τύχαινε νὰ συνθηκολογήσουν οἱ δύο ἀντίπαλοι, παρέμεναν μὲ τοὺς Ῥωμαίους ποὺ εἶχαν ὀργανωμένο κράτος καὶ ἦταν συμφέρουσα περίπτωσις διότι εἶχαν μισθὸ καὶ μερίδια λαφύρων ἀπὸ τὶς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις.
Σὲ κάποιαν ἄλλη περίπτωση καὶ ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε ἀπειλὴ ἀπὸ ἕνα ἰσχυρότερο ἐχθρό, δὲν ἦταν καθόλου ἀπίθανο οἱ ἄγριοι νὰ συνταχθοῦν ἐναντίον, πρὸ τοῦ κοινοῦ κινδύνου, ἔχοντας τοὺς ἐχθεσινοὺς ἐχθρούς, σημερινοὺς συμμάχους νὰ πολεμοῦν πλάϊ-πλάϊ, ἄλλωστε ἦταν ἤδη πεπειραμένοι πολεμιστές.
Ἐὰν αὐτοὶ οἱ ἄγριοι δὲν μποροῦσαν νὰ συντηρηθοῦν ἀπὸ μόνοι τους, σὲ συνεργασία μὲ τὸ κράτος συμφωνοῦσαν νὰ ὑποδύονται τοὺς «ἐχθροὺς» τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὸ νὰ τρομοκρατοῦν τὰ χωριὰ καὶ τὶς πόλεις τῆς ἐπικρατείας, ὥστε οἱ περίοικοι νὰ ἀναγκάζονται νὰ πληρώνουν φόρους ἀπὸ τὶς σοδειές τους σὰν ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν δῆθεν προστασία ποὺ τοὺς προσέφερε τὸ κράτος ἀπὸ τοὺς ἀγρίους μὲ τοὺς ὁποίους ὅμως τὸ ἴδιο τὸ κράτος εἶχε διαπραγματευτεῖ προηγουμένως.
Οἱ ὑποδυόμενοι τοὺς ἐχθροὺς εἶχαν ἀμοιβὲς ἀπὸ τοὺς φόρους ποὺ ἐπλήρωναν οἱ περίοικοι, οἱ ὁποίοι στὴν οὐσία ἐπλήρωναν τὸν ἐχθρό τους γιὰ νὰ τοὺς ἐπιτίθεται καὶ νὰ τοὺς κρατάῃ φοβισμένους. (Τώρα γίνεται τὸ ἴδιο, ἀλλὰ μὲ ἄλλη προέκταση· μὲ τοὺς λαθρομετανάστες ποὺ παίρνουν τὰ λεφτά σας, σᾶς ὑβρίζουν, σᾶς ἀποκαλοῦν ῥατσιστὲς καὶ σᾶς ἀπειλοῦν μὲ ἀναίδεια διότι ἔχουν ἀπροκάλυπτα πλέον τὴν ὑποστήριξη τοῦ κράτους).
Ἡ διαφορὰ μὲ τοὺς ἀγρίους πολεμιστὲς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ μὲ αὐτὸν τὸν κόκκινο συρφετὸ ποὺ βλέπετε στὴν φωτογραφία, εἶναι ὁτι αὐτοὶ οἱ κομμουνιστὲς ἀναρχικοὶ ποὺ παίζουν τὸν ἴδιο ῥόλο μὲ τοὺς τότε «συνεργάτες» τῆς αὐτοκρατορίας εἶναι ὅτι αὐτοὶ οἱ ἠλίθιοι δὲν ἔχουν καμμία ἀπολαβὴ ἀπὸ τὰ λάφυρα καὶ δὲν πληρώνονται ἀπὸ τὸ κράτος ἐκτὸς ἀπὸ κάτι ἐπικίνδυνα παράσιτα ποὺ εὑρίσκονται στὸν ἴδιο μηχανισμὸ καὶ πληρώνονται ἀδρὰ ἀπὸ ξένους λογαριασμούς, ὅπως εἶναι ὁ Πέτρος Κωνσταντίνου τοῦ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μία ἀπὸ τὶς σπάνιες ἀνθελληνικὲς μορφὲς ποὺ ἔχουν περάση ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Ἔχουμε λοιπὸν παρατεταγμένα δύο σώματα στρατοῦ διαφορετικῶν προελεύσεων καὶ συμφερόντων τὰ ὁποῖα ἔχουν συνταχθεῖ πρὸ ἑνὸς κοινοῦ ἐχθροῦ.
Μπορεῖτε νά καταλάβετε ἐναντίον ποίου συντάσσονται καί ἀντιμετωπίζουν σάν κοινό ἐχθρὸ ἀναρχικοί, κομμουνιστές καὶ τά σώματα ἀσφαλείας;
Πατεράκης Ἀναστάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου