Υεμένη: ανείπωτη ιμπεριαλιστική φρίκη και δίκαιη αντίσταση

Χιλιάδες Υεμενίτες στους δρόμους της Σαναά τιμούν την Ημέρα αλ-Κουντς, διατρανώνοντας την υποστήριξή τους στην Παλαιστίνη και το δίκαιο μίσος τους για το σιωνιστικό κράτος, τους Σαούδ και την Αμερική

Π. Παπ. για το avantgarde

Μετά τις βόμβες και το λιμό, η χολέρα

Πάνε σχεδόν 2.5 χρόνια από τις 25 Μάρτη 2015, όταν ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των...

Σαούδ και με την πολιτική και υλικοτεχνική στήριξη του ιμπεριαλισμού ξεκίνησε να βομβαρδίζει την Υεμένη με στόχο τούς Σιίτες αντάρτες Χούτι, που είχαν ανατρέψει τον προηγούμενο πρόεδρο, το φιλοϊμπεριαλιστή Χάντι.

Μεταξύ άλλων, οι στόχοι του συνασπισμού έχουν συμπεριλάβει γαμήλιες τελετές, κηδείες, τζαμιά, σχολεία, νοσοκομεία, λαϊκές αγορές. Συχνά οι στόχοι έχουν χτυπηθεί με απαγορευμένες διεθνώς βόμβες διασποράς που οι Σαούδ πήραν από τους συμμάχους τους στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Πάνω από 16,000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί έκτοτε, με τα 2/3 αυτών να είναι άμαχοι. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν τραυματιστεί.  

Στα τρομακτικά δεινά του υεμενίτικου λαού ήρθε τον Απρίλη να προστεθεί και η χολέρα. Ο ΟΗΕ μιλάει για
τη χειρότερη επιδημία χολέρας στον κόσμο, με τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν προσβληθεί να ξεπερνά τις 260,000, και να αυξάνεται κατά 5,000 ανά μέρα. Οι μισοί από τους ασθενείς είναι παιδιά. Μια κοινή ανακοίνωση της Unicef και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αναφέρει πως σε δύο μήνες η επιδημία έχει χτυπήσει σχεδόν κάθε περιοχή της χώρας. Μέχρι στιγμής έχουν πεθάνει πάνω από 1,600 άνθρωποι, το ένα τέταρτο των οποίων είναι παιδιά, και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί.

«Αυτή η θανατηφόρα επιδημία χολέρας αποτελεί την άμεση συνέπεια των δύο χρόνων της σκληρής σύγκρουσης», σημειώνουν αξιωματούχοι του ΟΗΕ, συμπληρώνοντας πως η κατάρρευση των υποδομών υγείας, υγιεινής και παροχής νερού έχουν αφήσει 14.5 εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς κανονική πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή, βοηθώντας έτσι τη διάδοση της ασθένειας.

Ο Δρ. Λουάι Σαμπανέχ, διευθυντής του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό για την περιοχή της Αραβίας, δηλώνει πως κινδυνεύουν άμεσα οι ζωές 1.1 εκατομμυρίου υποσιτισμένων εγκύων.

Στη διάδοση της ασθένειας έχει βοηθήσει και ο υποσιτισμός. Η Υεμένη, η φτωχότερη αραβική χώρα που εισάγει το 80% της τροφής που καταναλώνει ο πληθυσμός της, βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας με τα λιμάνια της να είναι αποκλεισμένα από το στόλο των Σαούδ και σία, και τα αεροδρόμιά της είτε αποκλεισμένα είτε κατεστραμμένα. Από τα 27.4 εκατομμύρια πληθυσμού της χώρας, πάνω από 18 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται επειγόντως ανθρωπιστική βοήθεια, μεταξύ των οποίων 9.6 εκατομμύρια παιδιά. Ένας τέτοιος αποκλεισμός «οδηγεί συνειδητά αμάχους στη λιμοκτονία» και «μπορεί να συνιστά έγκλημα πολέμου και έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας», σύμφωνα με έναν αξιωματούχο του ΟΗΕ.

Σίλβερ αλέρτ: εξαφάνιση ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Τη δεύτερη μέρα της σαουδικής επίθεσης εναντίον της Υεμένης, ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολλά Σαγιέντ Χασσάν Νασραλλά πραγματοποίησε μια ομιλία στην οποία απαίτησε το άμεσο σταμάτημα της επίθεσης. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, θα δήλωνε πως θεωρεί την ομιλία αυτή το πιο αξιότιμο πράγμα που έκανε στη ζωή του και θα συνέχιζε λέγοντας πως η καταπίεση του λαού της Υεμένης έχει ξεπεράσει ακόμα και αυτήν του λαού της Παλαιστίνης. «Δεν υπάρχει σήμερα τέτοια καταπίεση σαν αυτή στην Υεμένη.»

Ο Νασραλλά έχει δίκιο, μιλάμε για ατέλειωτη φρίκη. Αλλά αυτό φαίνεται να διαφεύγει από πολλούς χιούμαν ράιτς άκτιβιστς, που είναι πάντα στα κάγκελα για να σκίσουν με ιερή ανθρωπιστική οργή τα ρούχα τους για κάποια εγκλήματα του Άσσαντ, του Πούτιν, παλιότερα του Καντάφι και πάει λέγοντας. Ο καθένας μπορεί να κάνει τις εικασίες του για το αν αυτό συμβαίνει επειδή στην Υεμένη δε δραστηριοποιούνται θεατρίνοι με λευκά κράνη ή επειδή «η υποκριτική δυτική καρδιά χτυπάει για όλους, εκτός από αυτούς που πνίγει στο αίμα η Αυτοκρατορία των ΗΠΑ»,.

Νίκη στα όπλα της Αντίστασης

Στην προαναφερθείσα ομιλία του, ο Νασραλλά είπε και κάτι ακόμα: πως, αν οι εισβολείς δε σταματήσουν την επίθεσή τους, τότε θα ηττηθούν από το θριαμβευτή υεμενίτικο λαό. Παρά τις ανείπωτες κακουχίες που αντιμετωπίζει και παρά τη συντριπτική υπεροπλία του εχθρού, ο υεμενίτικος λαός υπό την ηγεσία των Χούτι πράγματι στέκεται όρθιος και καταφέρει αλλεπάλληλα πλήγματα στους Σαούδ και τους μισθοφόρους τους.

Φωτογραφία από άσκηση του υεμενίτικου στρατού.
Κωδικό όνομα: «Συνέχιση της αντιμετώπισης της αμερικάνικης τρομοκρατίας»

Οι κατοχικές δυνάμεις και οι συνεργάτες τους δέχονται το τελευταίο διάστημα ένα μπαράζ χτυπημάτων. Βάσεις τους καταλαμβάνονται, οχήματά τους γίνονται στάχτη, απωθούνται, μετρούν πολλούς νεκρούς και βλέπουν οπλισμό τους να κατάσχεται από τις νικηφόρες δυνάμεις των Χούτι. Η επιχείρηση «Αποφασιστική Καταιγίδα», όπως ονόμασαν τον σχεδόν γενοκτονικό τους πόλεμο οι Σαούδ, δεν καταφέρνει να πετύχει κανένα στόχο της. Το μόνο που καταφέρνει είναι να δυναμώνει τις δυνάμεις της Αντίστασης και να δημιουργεί διχόνοια στις γραμμές των Σαούδ και των συμμάχων τους. Ο ηγέτης των Χούτι είχε δηλώσει από την αρχή του πολέμου πως η Υεμένη θα γίνει ο τάφος των εισβολέων, και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Και τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν διάφορες φήμες πως οι Σαούδ είναι έτοιμοι να συνθηκολογήσουν.

Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Υεμένη δε μπορεί να ειδωθεί αποκομμένος από το πλαίσιο της ευρύτερης σύγκρουσης (με επίκεντρο τη Συρία) που λαμβάνει χώρα στη Μέση Ανατολή. Η δυτική Αυτοκρατορία έχει ένα στόχο σε αυτόν τον πόλεμο: τη συντριβή κάθε αμφισβήτησης της ηγεμονίας της στην πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή της Μέσης Ανατολής και την υπαγωγή όλης της περιοχής κάτω από τη μπότα της, στα πλαίσια της επικαιροποίησης της παγκόσμιας ηγεμονίας της. Από τη μεριά της Αυτοκρατορίας, των τοποτηρητών και των αντιπροσώπων της, ο πόλεμος αυτός είναι άδικος, ληστρικός και εγκληματικός. Από τη μεριά του μοναδικού υπαρκτού υποκειμένου που αντιστέκεται σε αυτούς τους σχεδιασμούς, του Άξονα της Αντίστασης και των συμμάχων του*, ο πόλεμος είναι δίκαιος. Γι’ αυτό ευχόμαστε τη στρατιωτική νίκη των δυνάμεων αυτών σε όλα τα μέτωπα του πολέμου, ξέροντας πως η ήττα των νεοαποικιοκρατών δολοφόνων και των λακέδων τους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση  για οποιαδήποτε προοδευτική εξέλιξη τόσο στην περιοχή όσο και διεθνώς.

______

* Πρόκειται για το μέτωπο της συριακής κυβέρνησης, των σύμμαχων ιρακινών πολιτοφυλακών, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, της Χεζμπολλά, των Χούτι και του Ιράν. Για να πάρει κανείς μια εικόνα σχετικά με το πώς το αντιλαμβάνεται αυτό ο εχθρός, μπορεί να ρίξει μια ματιά σε μια ανάλυση του Washington Institute που γράφτηκε την επαύριο της ήττας του σιωνιστικού κράτους από τη Χεζμπολλά το 2006. Ο αναλυτής μιλάει για την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το σιωνιστικό κράτος και οι ιμπεριαλιστές από μεγάλο κομμάτι του αραβικού κόσμου και ειδικά κάποιες οργανώσεις του ριζοσπαστικού Ισλάμ, που φούντωσε εκ νέου κατά τον πόλεμο, και για το «Δόγμα της Αντίστασης». Γράφει τα κάτωθι:

«Προτείνω να αποκαλούμε το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο «Δόγμα της Αντίστασης» (Muqawama Doctrine). Η κυριολεκτική μετάφραση της αραβικής λέξης muqawama είναι «αντίσταση», αλλά μια κυριολεκτική μετάφραση δεν αποδίδει πλήρως την έννοια του όρου. Μια πιο σωστή μετάφραση θα ήταν «το δόγμα της διαρκούς μάχης», ή «το δόγμα του παρατεταμένου πολέμου», όπως το ορίζουν ο Χασσάν Νασραλλά της Χεζμπολλά και ο Χάλεντ Μασάλ της Χαμάς. Υποστηρίζουν ότι ο τελευταίος πόλεμος [σ.μ. του 2006] απέδειξε την ορθότητα του δόγματος, δείχνοντας ότι μπορούν να επιβιώσουν ακόμα και σε μια πλήρους κλίμακας αντιπαράθεση με μια συντριπτικά ανώτερη στρατιωτική δύναμη όπως ο ισραηλινός στρατός.

Το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει την πρόκληση αυτού του δόγματος τα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για μια διαφορετική πρόκληση από αυτή που θέτει ένας συνασπισμός συμβατικών αραβικών στρατών, μια πολύ πιο περίπλοκη πρόκληση. Το Ισραήλ βρήκε μια απάντηση στη συμβατική απειλή – βλέπε τους πολέμους του 1967 και του 1973 – αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να βρει την κατάλληλη απάντηση απέναντι στους κινδύνους που φέρνει η Muqawama, κυρίως επειδή οι πολιτικοί και οι στρατηγοί μας τείνουν να υποτιμήσουν τη σημασία τους.

[…]

Δεν είναι απαραίτητο [σ.μ. για αυτούς που ακολουθούν το δόγμα] να περιμένουν να υπάρξει μια ισορροπία δυνάμεων: σε αντίθεση με τον πρόεδρο Νάσσερ, ο οποίος σκόπευε να οικοδομήσει αρκετή στρατιωτική δύναμη για να νικήσει το Ισραήλ, ή τον πρόεδρο Χαφέζ αλ-Άσσαντ, ο οποίος προσπάθησε να επιτύχει αυτό που ονόμαζε «στρατηγική ισοτιμία», οι αρχές του δόγματος της Muqawama απορρίπτουν κάθε καθυστέρηση στη μάχη, εκτός και αν ισχύει κάποια εκεχειρία (hudna). Αντιθέτως, ακόμα και όταν η ισορροπία δυνάμεων είναι σαφώς υπέρ του εχθρού, μένουν πιστοί στις αρχές του διαρκούς πολέμου, ακόμα και αν περιορίζονται σε μικρή κλίμακα. Το στρατιωτικό μειονέκτημα μπορεί να περιοριστεί μέσω καινοτόμων τακτικών.

[…]

Η Τζιχάντ δεν είναι ένας εθνικός αγώνας. Στην πραγματικότητα, το Ιράν και οι συνεργάτες του στο Λίβανο και την Παλαιστίνη επιστράτευσαν την παλιά φόρμουλα του «Λαϊκού Απελευθερωτικού Πολέμου», που διαμορφώθηκε από εθνικιστές όπως ο Αραφάτ και οι ηγέτες της Αλγερινής Επανάστασης, και τη γέμισαν με αποκλειστικά ισλαμικό περιεχόμενο.»

πηγή