Ένα παράνομο κύκλωμα διακίνησης όπλων με τη συμμετοχή τουλάχιστον 17 Κρατών

Πώς τροφοδοτούνταν οι τζιχαντιστές στο Χαλέπι
με βουλγαρικά όπλα;

Δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα εναντίον της Συρίας


Τιερί Μεϊσάν

Εδώ και επτά χρόνια, όπλα αξίας μερικών δισεκατομμυρίων δολαρίων έφθασαν στη Συρία παράνομα· ένα γεγονός το οποίο φτάνει για να διαψεύσει τη διήγηση σύμφωνα με την οποία ο πόλεμος είναι μια δημοκρατική επανάσταση. Πολλά έγγραφα μαρτυρούν ότι αυτή η διακίνηση οργανώθηκε από τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους, καταρχάς από το δημόσιο μέσω CIA, της οποίας ήταν διευθυντής και μετά ιδιωτικά, από τη χρηματοπιστωτική εταιρεία KKR με τη βοήθεια ανώτερων στελεχών του δημοσίου. Ως εκ τούτω, η σύγκρουση, η οποία ήταν αρχικά μια ιμπεριαλιστική επιχείρηση των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, μετατράπηκε σε μια ιδιωτική καπιταλιστική επιχείρηση, ενώ στην Ουάσιγκτον η εξουσία του Λευκού Οίκου αμφισβητούταν από το βαθύ Κράτος. Νέα στοιχεία αναδεικνύουν το μυστικό ρόλο του Αζερμπαϊτζάν για
στην ανάπτυξη αυτού του πολέμου.

Πώς τροφοδοτούνταν οι τζιχαντιστές στο Χαλέπι με βουλγαρικά όπλα;

Μετά την απελευθέρωση του Χαλεπίου και την κατάληψη του σαουδαραβικού επιτελείου που βρισκόταν εκεί, η Βουλγάρα δημοσιογράφος Dilyana Gaytandzhieva παρατηρήσε την παρουσία όπλων της χώρας της σε εννέα αποθήκες που είχαν εγκαταλειφθεί από τους τζιχαντιστές. Σημείωσε προσεκτικά τις ενδείξεις στα κιβώτια και, μετά τη επιστροφή στη χώρα της, διερεύνησε τον τρόπο με τον οποίον είχαν φτάσει στη Συρία.

Από το 2009 -εκτός της σύντομης εξαίρεσης της περιόδου από τον Μάρτιο 2013 έως το Νοέμβριο 2014- η Βουλγαρία κυβερνάται από τον Μπόικο Μπορίσοφ, ένα πολύχρωμο πρόσωπο, που προέρχεται από μια από τις κυριότερες ευρωπαϊκές εγκληματικές οργανώσεις, τη SIC (Security Insurance Company). Υπενθυμίζεται ότι η Βουλγαρία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι κανένας από τους δυο αυτούς οργανισμούς δεν εξέφρασε τη παραμικρή κριτική κατά της ανάληψης της εξουσίας από ένα αφεντικό της μαφίας που έχει ταυτοποιηθεί από καιρό από τις διεθνείς υπηρεσίες αστυνομίας.

Είναι επομένως σαφές ότι θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο, η Dilyana Gaytandzhieva ξετύλιξε την αλυσίδα και η σύνταξη της εφημερίδας της Σόφιας, Trud, δημοσίευσε το φάκελο των ανακαλύψεων της [1]. Εάν η Βουλγαρία ήταν ένας από τους σημαντικότερους εξαγωγείς όπλων προς τη Συρία, έλαβε υποστήριξη από το Αζερμπαϊτζάν.


Η τεράστια διακίνηση όπλων της CIA προς το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ινδία

Από την αρχή των Αραβικών Ανοίξεων, μια γιγαντία διακίνηση όπλων οργανώθηκε από τη CIA και το Πεντάγωνο κατά παράβαση πολυάριθμων ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όλες οι επιχειρήσεις που θα συνοψίσουμε εδώ είναι παράνομες βάσει του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που οργανώνονται δημόσια από το Πεντάγωνο.

Από την άποψη της διακίνησης όπλων, ακόμα και όταν άτομα ή ιδιωτικές εταιρείες χρησιμοποιούνται ως ομπρέλα, είναι αδύνατο να εξάγει κανείς από μια χώρα ευαίσθητα υλικά, χωρίς τη συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων κυβερνήσεων.

Όλα τα όπλα για τα οποία θα μιλήσουμε, εκτός από τα ηλεκτρονικά συστήματα πληροφοριών, είναι σοβιετικού τύπου. Εξ ορισμού, ακόμη και αν κάποιος ισχυρίζεται ότι στρατοί που διαθέτουν όπλα τύπου ΝΑΤΟ είναι οι τελικοί αποδέκτες των εν λόγω παραδόσεων, είναι αδύνατο. Αυτοί οι στρατοί απλά χρησιμοποιούνται για την κάλυψη της διακίνησης.

Γνωρίζαμε ήδη ότι η CIA είχε χρησιμοποιήσει τη SIC και τον Μπόικο Μπορίσοφ για να παραγάγουν επείγοντος Captagon για τους τζιχαντιστές στη Λιβύη και μετά στη Συρία. Μετά την έρευνα της Μαρίας Πέτκοβα που δημοσιεύτηκε στο Investigative Reporting Network (BIRN), γνωρίζαμε ότι η CIA και το SOCOM (Special Operations Command του Πενταγώνου) είχαν αγοράσει για 500 εκατομμύρια δολάρια όπλων στη Βουλγαρία μεταξύ 2011 και 2014 για τους τζιχαντιστές. Στη συνέχεια, ότι άλλα όπλα πληρώθηκαν από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και μεταφέρθηκαν από τη Saudi Arabian Cargo και την Etihad Cargo [2]

Σύμφωνα με τον Krešimir Žabec της εφημερίδας του Ζάγκρεμπ Jutarnji list, στα τέλη του 2012, η ​​Κροατία παρέδωσε στους Σύρους τζιχαντιστές 230 τόνους όπλων αξίας 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Η μεταφορά προς τη Τουρκία έγινε από τρία αεροπλάνα Ilyushin της εταιρείας Jordan International Air Cargo και μετά τα όπλα ρίχθηκαν με αλεξίπτωτο από το καταριανό στρατό. [3] Σύμφωνα με τον Eric Schmitt των New York Times, όλος αυτός ο μηχανισμός είχε σχεδιαστεί από τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους, διευθυντή της CIA [4].

Όταν, το 2012, η ​​Χεζμπολάχ προσπάθησε να ανακαλύψει τη διακίνηση της CIA και του SOCOM, διαπράχθηκε μια επίθεση εναντίον Ισραηλινών τουριστών στο αεροδρόμιο του Μπουργκάς, το νευραλγικό κέντρο της διακίνησης. Ενάντια στην έρευνα της βουλγαρικής αστυνομίας και των ευρημάτων του ιατροδικαστή, η κυβέρνηση Μπορίσοφ απέδωσε το έγκλημα στη Χεζμπολάχ και η ΕΕ χαρακτήρισε την Αντίσταση του Λιβάνου ως «τρομοκρατική οργάνωση» (sic). Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τη προσωρινή πτώση του Μπορίσοφ για να δηλώσει ο υπουργός Εξωτερικών Κριστιάν Vigenine ότι η κατηγορία ήταν αβάσιμη.

Σύμφωνα με μια πηγή κοντά στο PKK, το Μάιο και τον Ιούνιο 2014 οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ναύλωσαν ειδικά τρένα για να παραδώσουν στη Ράκκα, δηλαδή, σε αυτό που ονομαζόταν τότε το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία και που είναι γνωστό σήμερα ως Νταές, ουκρανικά όπλα πληρωμένα από τη Σαουδική Αραβία και πάνω από χίλια Toyota Hilux (double cab pickup) ειδικά διαμορφωμένα για να αντέχουν στην άμμο της ερήμου. Σύμφωνα με βελγική πηγή, η αγορά των οχημάτων είχε συμφωνηθεί με την ιαπωνική Toyota από την σαουδαραβική εταιρεία Abdul Latif Jameel.

Σύμφωνα με τον Andrey Fomin της Oriental Review, το Κατάρ, που δεν ήθελε να μείνει πίσω, αγόρασε για τους τζιχαντιστές στην ουκρανική κρατική εταιρεία UkrOboronProm τη τελευταία έκδοση του Air Missile Defense Complex "Pechora-2D". Η παράδοση έγινε από την κυπριακή εταιρεία Blessway Ltd [5].

Σύμφωνα με τους Jeremy Binnie και Neil Gibson του επαγγελματικού περιοδικού για την άμυνα Jane’s, ο US Navy Military Sealift Command ζήτησε το 2015, δύο προσφορές για τη μεταφορά όπλων από το ρουμανικό λιμάνι της Κωνστάντσα στο ιορδανικό λιμάνι της Άκαμπα. Το συμβόλαιο κέρδισε η Transatlantic Lines [6]. Εκτελέστηκε αμέσως μετά την κατάπαυση του πυρός από την Ουάσιγκτον, στις 12 Φεβ 2016, κατά παράβαση της δέσμευσης της.

Σύμφωνα με τον Pierre Balanian των Asia News, ο μηχανισμός αυτός συνεχίστηκε τον Μάρτιο 2017 με το άνοιγμα μιας τακτικής ναυτιλιακής γραμμής της εταιρείας των ΗΠΑ Liberty Global Logistics μεταξύ του Λιβόρνου (Ιταλία), της Άκαμπα (Ιορδανία) και της Τζέντας (Σαουδική Αραβίας) [7]. Σύμφωνα με τον γεωγράφο Manlio Dinucci, χρησιμοποιούταν κυρίως για την παράδοση τεθωρακισμένων οχημάτων προς τη Συρία και την Υεμένη. [8]

Σύμφωνα με Τούρκους δημοσιογράφους Yoruk Işık και Alper Beler, τα τελευταία συμβόλαια της εποχής Ομπάμα υλοποιήθηκαν από την Orbital ATK η οποία οργάνωσε μέσω των Chemring και Danish H. Folmer & Co., μια τακτική γραμμή μεταξύ Μπουργκάς (Βουλγαρία) και Τζέντας (Σαουδική Αραβία). Για πρώτη φορά, μιλάνε εδώ όχι μόνο για όπλα που παράγονται από τη Vazovski Machine Building Factory (VMZ) (Βουλγαρία), αλλά και από τη Tatra Defense Industrial Ltd. (Τσεχική Δημοκρατία). [9]

Πολλές άλλες συναλλαγές έγιναν μυστικά, όπως αποδεικνύεται για παράδειγμα τα ζητήματα του φορτηγού πλοίου Lutfallah II, που κατασχέθηκε από το λιβανέζικο Ναυτικό στις 27 Απριλίου του 2012, ή του φορτηγό πλοίο Trader,από το Τόγκο, που κατασχέθηκε από την Ελλάδα, τη 1η Μαρτίου 2016.

Το σύνολο αυτών των επιχειρήσεων αντιπροσωπεύει εκατοντάδες τόνους όπλων και πυρομαχικών, ίσως και χιλιάδες, ως επί το πλείστον πληρωμένα από τις απόλυτες μοναρχίες του Κόλπου, δήθεν για την υποστήριξη μιας «δημοκρατικής επανάστασης».
Στην πραγματικότητα, οι πετρελαϊκές δικτατορίες παρενέβησαν μόνο για να απαλλαγεί η κυβέρνηση Ομπάμα από το να δώσει λογαριασμό στο Κογκρέσο των ΗΠΑ (επιχείρηση Timber Sycamore) και για να το απατήσει [10]. Όλη αυτή η διακίνηση ήταν υπό το προσωπικό έλεγχο του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, πρώτα από τη CIA της οποίας ήταν διευθυντής, και μετά από την εταιρεία επενδύσεων KKR στην οποία εντάχθηκε. Πήρε βοήθεια από ανωτέρους υπαλλήλους, μερικές φορές υπό τη προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα, στη συνέχεια μαζικά υπό τη προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.

Ο μέχρι τώρα μυστικός ρόλος του Αζερμπαϊτζάν

Σύμφωνα με την πρώην υπάλληλο του FBI και ιδρύτρια της National Security Whistleblowers Coalition, Sibel Edmonds, στη περίοδο 1997-2001, το Αζερμπαϊτζάν του προέδρου Γκαϊντάρ Αλίγιεφ φιλοξένησε στο Μπακού, κατόπιν αιτήματος της CIA, το νούμερο δύο της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ-Ζαγουαχίρι. Παρότι καταζητούταν επισήμως από το FBI, εκείνος ο οποίος ήταν το τότε νούμερο 2 του παγκόσμιου τζιχαντιστικού δίκτυου κινούταν τακτικά με αεροπλάνο του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, την Αλβανία, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Δεχόταν επίσης συχνές επισκέψεις από τον πρίγκιπα Μπαντάρ Μπεν Σουλτάν της Σαουδικής Αραβίας. [11]

Στις σχέσεις ασφάλειας του με την Ουάσιγκτον και το Ριάντ, το Αζερμπαϊτζάν -του οποίου ο πληθυσμός είναι, ωστόσο, κυρίως σουνιτικός- προσθέτει την Άγκυρα, τη σουνιτική, η οποία το στηρίζει στη σύγκρουση του εναντίον της Αρμενίας σχετικά με την απόσχιση της Δημοκρατίας του Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ ).

Μετά το θάνατο του Γκαϊντάρ Αλίγιεφ στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2003, τον διαδέχθηκε ο γιος του Ιλχάμ Αλίγιεφ. Το Εμπορικό Επιμελητήριο ΗΠΑ-Αζερμπαϊτζάν γίνεται η πίσω αυλή της Ουάσιγκτον, με δίπλα στον πρόεδρο Αλίεφ, τους Richard Armitage James Baker III, Zbigniew Brzezinski, Ντικ Τσένι, Χένρι Κίσινγκερ, Ρίτσαρντ Περλ, Brent Scowcroft και John Sununu.

Σύμφωνα με την Dilyana Gaytandzhieva, ο υπουργός Μεταφορών Ziya Mammadov, θέτει, το 2015, στη διάθεση της CIA την κρατική εταιρεία Silk Way Airlines με έξοδα της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ο υπουργός Εξωτερικών, ο πολύ αδίστακτος Elmar Mammadyarov, στέλνει σε μερικές πρεσβείες του αιτήσεις έγκρισης για «διπλωματικές πτήσεις», γεγονός που απαγορεύει τις επιθεωρήσεις τους που απορρέει από τη Σύμβαση της Βιέννης. Σε περίοδο λιγότερη από τρία χρόνια, περισσότερες από 350 πτήσεις θα απολαμβάνουν αυτό το εξαιρετικό προνόμιο.

Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, ούτε τα πολιτικά αεροπλάνα, ούτε τα διπλωματικά δεν επιτρέπονται να μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό, οι αιτήσεις για αναγνώριση ως «διπλωματικές πτήσεις» αναφέρουν ρητά τη φύση των μεταφερόμενων φορτίων. Ωστόσο, κατόπιν αιτήματος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, τουλάχιστον το Αφγανιστάν, η Γερμανία, η Σαουδική Αραβία, η Βουλγαρία, το Κονγκό, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ουγγαρία, το Ισραήλ, το Πακιστάν, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Σλοβακία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο έκλεισαν τα μάτια τους σε αυτήν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, όπως είχαν αγνοήσει τις πτήσεις της CIA μεταξύ των μυστικών φυλακών τους.

Σε λιγότερο από τρία χρόνια, η Silk Way Airlines μετέφερε όπλα αξίας τουλάχιστον 1 δις δολαρίων.

Από το νήμα στη βελόνα, η δημοσιογράφος Dilyana Gaytandzhieva έβγαλε στο φως της ημέρας ένα τεράστιο σύστημα που τροφοδοτεί επίσης τους τζιχαντιστές, όχι μόνο στο Ιράκ και τη Συρία, αλλά και στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Κονγκό, πάντα με έξοδα των Σαουδαράβων και των Εμιράτων. Μερικά όπλα που παραδόθηκαν στη Σαουδική Αραβία αποστάλθηκαν στη Νότια Αφρική.

Τα όπλα που μεταφέρθηκαν στο Αφγανιστάν φέρονται να έφτασαν στους Ταλιμπάν, υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών που ισχυρίζονται ότι τους καταπολεμούν. Τα όπλα που παραδόθηκαν στο Πακιστάν πιθανότατα να προορίζονταν για τη διάπραξη ισλαμιστικών επιθέσεων στην Ινδία. Δεν είναι γνωστό ποιοι είναι οι τελικοί αποδέκτες των όπλων που παραδόθηκαν στη Δημοκρατική Φρουρά του προέδρου Sassou Nguesso στο Κονγκό και στην Νότια Αφρική του προέδρου Jacob Zuma.

Οι κυριότεροι έμποροι ήταν οι εταιρείες των ΗΠΑ, Chemring (ήδη αναφέρθηκε), Culmen International, Orbital ATK (επίσης ήδη αναφερθεί) και Purple Shovel.

Εκτός από τα όπλα σοβιετικού τύπου που παράγονται από τη Βουλγαρία, το Αζερμπαϊτζάν αγόρασε υπό την ευθύνη του υπουργού Αμυντικής Βιομηχανίας, Yávar Jamalov, αποθέματα στη Σερβία, στη Τσεχική Δημοκρατία και δευτερευόντως σε άλλα κράτη, κάθε φορά δηλώνοντας ότι είναι ο τελικός προορισμός αυτών των αγορών. Όσον αφορά τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό κατασκοπείας, το Ισραήλ έθεσε σε διάθεση την εταιρία Elbit Systems που υποστήριξε ότι είναι ο τελικός αποδέκτης, καθώς το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει το δικαίωμα να αγοράσει τέτοιο εξοπλισμό. Οι εξαιρέσεις αυτές δείχνουν ότι το πρόγραμμα του Αζερμπαϊτζάν, αν και ζητήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σαουδική Αραβία, ελέγχθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος από το Τελ Αβίβ.

Το εβραϊκό κράτος, το οποίο ισχυρίζεται ότι παρέμεινε ουδέτερο κατά τη διάρκεια ολόκληρης της συριακής σύγκρουσης, βομβάρδισε όμως κατ 'επανάληψη το συριακό στρατό. Κάθε φορά που το Τελ Αβίβ αναγνώρισε τα περιστατικά, ισχυρίστηκε ότι κατάστρεψε όπλα με προορισμό τη λιβανική Χεζμπολάχ. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι επιχειρήσεις, εκτός ίσως από μια, συντονίστηκαν με τους τζιχαντιστές. Έτσι, μαθαίνουμε σήμερα ότι το Τελ Αβίβ επέβλεπε την παράδοση των όπλων σε αυτούς τους ίδιους τζιχαντιστές, έτσι ώστε το Ισραήλ αρκέστηκε να χρησιμοποιήσει τη Πολεμική Αεροπορία του για να τους υποστηρίξει, στην πραγματικότητα έπαιζε κεντρικό ρόλο στον πόλεμο.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, η παραποίηση των πιστοποιητικών τελικής παράδοσης και η αποστολή όπλων σε μισθοφορικές ομάδες που ανατρέπουν νόμιμες κυβερνήσεις και καταστρέφουν αναγνωρισμένα Κράτη αποτελούν διεθνή εγκλήματα.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] “350 diplomatic flights carry weapons for terrorists”, Dilyana Gaytandzhieva, Trud, July 2, 2017.

[2] “War Gains : Bulgarian Arms Add Fuel to Middle East Conflicts”, Maria Petkova, Balkan Investigative Reporting Network, December 21, 2015.

[3] “TAJNA LETOVA JORDANSKIH AVIONA S PLESA Sirijski pobunjenici dobivaju oružje preko Zagreba!”, Krešimir Žabec, Jutarnji list, 23 veljača 2013. «TRANSFER HRVATSKOG ORUŽJA POBUNJENICIMA U SIRIJI Sve je dogovoreno prošlog ljeta u Washingtonu!», Krešimir Žabec, Jutarnji list, 26 veljača 2013. “VIDEO: JUTARNJI OTKRIVA U 4 mjeseca za Siriju sa zagrebačkog aerodroma Pleso otišlo 75 aviona sa 3000 tona oružja!”, Krešimir Žabec, Jutarnji list, 7 ožujak 2013. “PUT KROZ ASADOVU SIRIJU Nevjerojatna priča o državi sravnjenoj sa zemljom i njezinim uništenim ljudima: ’Živote su nam ukrali, snove ubili...’”, Antonija Handabaka, Jutarnji list, 9 ožujak 2013.

[4] “In Shift, Saudis Are Said to Arm Rebels in Syria” and “Airlift To Rebels In Syria Expands With C.I.A.’S Help”, C. J. Chivers & Eric Schmitt, The New York Times, February 26 and March 25, 2013.

[5] “Qatar and Ukraine come to deliver Pechora-2D to ISIS”, by Andrey Fomin, Oriental Review (Russia), Voltaire Network, 22 November 2015.

[6] “US arms shipment to Syrian rebels detailed”, Jeremy Binnie & Neil Gibson, Jane’s, April 7th, 2016.

[7] “Jordan strengthens military presence on border with Syria and Iraq”, Pierre Balanian, AsiaNews, April 11, 2017.

[8] “From Camp Darby US weapons for the war in Syria and Yemen”, by Manlio Dinucci, Translation Anoosha Boralessa, Il Manifesto (Italy) , Voltaire Network, 18 April 2017.

[9] “The Pentagon is following through on arms agreements that Obama made with Jihadists”, Translation Anoosha Boralessa, Voltaire Network, 30 May 2017.

[10] “U.S. Relies Heavily on Saudi Money to Support Syrian Rebels”, Mark Mazzetti & Matt Apuzzojan, The New York Times, January 23, 2016.

[11] Classified Woman. The Sibel Edmonds Story: A Memoir et The Lone Gladio, Sibel Edmonds.
το είδα