του Μιχαήλ Στυλιανού
Οι εκλογές που διεξάγονται την Κυριακή στη Γαλλία και όπου διαβιούν Γάλλοι πολίτες είναι οι κρισιμότερες μεταπολεμικά για το μέλλον της φίλτατης χώρας, της όλης Ευρώπης και ίσως ακόμη του Δυτικού πολιτισμού.
Αυτής της πραγματικότητας δεν έχουν επίγνωση παρά ελάχιστοι Γάλλοι και λίγοι, επίσης, ανήσυχοι άνθρωποι σε άλλες χώρες της Δύσης. Ο υπόλοιπος πληθυσμός ζει συνεχώς, αναπνέει και σκέπτεται υπό την συνεχή υπνωτιστική υποβολή της εικονικής πραγματικότητας, που του εμφυτεύουν ακατάπαυστα, σε νου και υποσυνείδητο, αλληλοδιάδοχες οθόνες, μεγάλες και πολύ μικρές, ελεγχόμενες από ένα ολιγάριθμο τελικά επιτελείο εξουσιαστικών εγκεφάλων, που προγραμματίζει τις επιλογές πολιτών και ψηφοφόρων.
Η εξαιρετική κρισιμότητα αυτών εκλογών συνίσταται στο ότι:
α) Διεξάγονται σε χώρα με παραδοσιακή αποφασιστική επιρροή στη δημιουργία των ρευμάτων ιδεών και εξελίξεων στην Ευρώπη και σε στιγμή σήψης και δραματικής απαξίωσης θεσμών και δογμάτων μισού και πλέον αιώνα.
β) Δεν έχουμε πια εδώ μιαν κλασσική αναμέτρηση κομματικών παρατάξεων «Δεξιάς» και «Αριστεράς», υπό διάφορες επωνυμίες. Αυτά, στον πρώτο γύρο της προπερασμένης Κυριακής, αποτέθηκαν ράκη στο παλιατζίδικο της Ιστορίας. Αυτό που απέμεινε προς κρίσιν είναι το δίλημμα ουσίας –αν και η ουσία του διλήμματος επιχειρείται -μετά μανίας και δόλου- να αποκρυβεί.
Οι αθέατοι πόλοι επιλογής
Οι δυνάμεις που πράγματι αναμετρώνται την Κυριακή είναι:
Από την μια: ο Ελληνο-Χριστιανικός πολιτισμός και η πολιτισμική παράδοση που αυτός διέπλασε στην Ευρώπη: Με την προσήλωση σε πατρώα γη και έθνος, με αλυσίδα γενεών σε άρρηκτο δεσμό κοινής ιστορίας, κοινής θρησκείας και κοινότητας ιδανικών -με προτάγματα την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Εθνική Κυριαρχία, την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη και την Αλληλεγγύη- και κοινών προσφορών στην πνευματική διάσταση του ανθρώπου.
Και από την άλλη: Η πυρπόληση-εξαφάνιση της Ιστορίας και της Παράδοσης και η ταχύρρυθμη εφαρμογή του Σχεδίου για μια νέα πλανητική τάξη πραγμάτων, όπου πρώτα η Ε.Ε. –ως εργαστήριο και πρόπλασμα- και τελικά ο πλανήτης θα καταστούν μια ενιαία μαζική αγορά «αξιών», ικανοτήτων, προϊόντων και υπηρεσιών, χωρίς χώρες-πατρίδες, σύνορα, λαούς-έθνη ομοιογενή, κυβερνήσεις, δημοκρατία, οικογένεια, δεσμούς, αλληλεγγύη.
Στην Νέα Παγκόσμια Τάξη το σχέδιο προβλέπει μιαν πανσπερμική ανθρώπινη μάζα «ατόμων» (και ρομπότ), στην υπηρεσία του μηχανισμού παραγωγής πλούτου και εξουσιαστικής ισχύος, για μια μικρή διεθνή μειοψηφία αυτοχρηζόμενων «προικισμένων ευγενών (elite)». Για τα άτομα-υπηκόους, μόνος επιτρεπόμενος χώρος άσκησης «ιδεαλισμού» είναι το πεδίο της ιδιοτέλειας, υπό την αρχική έννοια της λέξης, της αποκλειστικής φροντίδας για την βελτίωση της προσωπικής σου θέσης –με ανελκυστήρα το χρήμα και την εύνοια.
Στη ΝΠΤ (Νέα Παγκόσμια Τάξη) δεν υπάρχουν πια πατρίδες, τάξεις και ταξικές συγκρούσεις. Μόνο δυο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν: Η απρόσιτη δυναστεία των ευγενών και η έρπουσα σε μήκη και πλάτη, τηλε-ελεγχόμενη μάζα των χρησίμων δουλοπαροίκων -παραγωγών-καταναλωτών. Είναι ο επαπειλούμενος μετά-νεωτερικός τεχνοκρατικός Μεσαίωνας. Η υλοποίηση των κόσμων των Orwell και Huxley.
[Περί του σχεδίου αυτού και της μήτρας που το παρήγαγε θα μεταφέρουμε σε άλλο άρθρο την κατατοπιστική τηλεοπτική μαρτυρία αυτήκοου,του διάσημου Γάλλου συγγραφέα και τέως πολιτικού, Φιλίπ Ντε Βιλιέρ.]
Και η εικονική επιλογή των ψηφοφόρων
Η εικόνα όμως που έχουν οι ψηφοφόροι στην μεγίστη πλειοψηφία τους για το δίλημμα της αναμένουσας κάλπης δεν είναι αυτή που σκιαγραφήθηκε πιο πάνω. Οι Γάλλοι ψηφοφόροι (και οι Έλληνες τηλεθεατές και αναγνώστες) έχουν προ οφθαλμών την σκηνοθετημένη εικόνα του διλήμματος που κατασκεύασαν για «καθοδήγησή» τους αυτοί που ελέγχουν τους παραγωγούς της εικονικής πραγματικότητας, στα γαλλικά και Δυτικά γενικώτερα ΜΜΕ. Και σ’ αυτήν έχουμε:
Από τη μια, την προσωποποίηση της καταστροφής της Γαλλίας, της Ευρώπης, ίσως και της παγκόσμιας οικονομίας. «Είναι ξανθή, 48 χρόνων, κόρη γνωστού φασίστα και κληρονόμος του ακροδεξιού κόμματός του, φασίστρια η ίδια, ρατσίστρια, που μισεί τους μουσουλμάνους και τους ομοφυλόφιλους», δηλαδή μαζί η πανούκλα και η χολέρα, η Μαρίν Λε Πεν. Στην Ελλάδα την βλέπουμε «στα δελτία», πάντα μέσα από τα γυαλιά και τα λόγια του παρουσιαστή, χωρίς να μαθαίνουμε τι λέει, ακόμη κι’ αν μιλάμε γαλλικά.
Ο Δράκος-φόβητρο Μαρίν Λε Πεν: Απειλεί να κλείσει τα σύνορα, να διώξει μετανάστες (καταδικασμένους για έγκλημα), να περιορίσει την είσοδο στη χώρα σε 10.000 τον χρόνο (αντί των 100.000 που γίνονται νομίμως δεκτοί μέχρι σήμερα), να δώσει προστασία και προτεραιότητα στις γαλλικές επιχειρήσεις, στη γαλλική παραγωγή, προτεραιότητα στους Γάλλους για προσλήψεις, στέγη και προστασία, να απαγορεύσει την «Μπούργκα» των Μουσουλμανίδων στον δρόμο, στα σχολεία και στην πλαζ, να αποτρέψει την εξαγορά των γαλλικών βιομηχανιών από ξένους, να θέσει την Τράπεζα της Γαλλίας υπό εθνικόν έλεγχο.
Απειλεί να επαναπατρίσει τη νομοθετική εξουσία της γαλλικής εθνοσυνέλευσης, το δικαίωμα έκδοσης εθνικού νομίσματος, τον προγραμματισμό και διαχείριση της οικονομίας από την γαλλική κυβέρνηση όπως και την χάραξη και αδέσμευτη άσκηση της εθνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Απειλεί με σχέσεις συνεργασίας με την Ρωσία και όλες τις χώρες, τον τερματισμό κάθε εμπλοκής σε νέο-αποικιακές πολεμικές περιπέτειες και την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Μιλά για αναστύλωση του διεθνούς γοήτρου και της επιρροής της Γαλλίας, συχνά αναφέρεται στον Στρατηγό Ντε Γκωλ και διεξάγει τον προεκλογικό της αγώνα υπό την γαλλική σημαία –ο Μακρόν, υπό την σημαία της Ε.Ε…
Απειλεί ακόμη: να παλινορθώσει τον σεβασμό του Γαλλικού Συντάγματος, την υποχρεωτική συμμόρφωση των κυβερνώντων στη λαϊκή ετυμηγορία σε δημοψήφισμα και την καθιέρωση δημοψηφισμάτων λαϊκής πρωτοβουλίας, με τη συγκέντρωση 500.000 υπογραφών. Να διαπραγματευθεί με την Ε.Ε. συμφωνία για την αποκατάσταση αυτών των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και να εκθέσει το αποτέλεσμα σε δημοψήφισμα.
Το κοινωνικό πρόγραμμά της, για την ενίσχυση της οικογένειας και του εισοδήματος των ασθενεστέρων δεν διέφερε ουσιαστικά από το πρόγραμμα του «ακροαριστερού» Μελανσόν, παρά μόνο στο κεφάλαιο των μεταναστών. Δείχνει εμμονή στην παιδεία, με έμφαση σε γλώσσα και ιστορία, και επαγγέλλεται επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Πράγματα, δηλαδή, αναχρονιστικά, αντιδραστικά, φασιστικά –λαϊκίστικα –για τους εξορκιστές της. (Αν και ο Μακρόν την μιμήθηκε, πως θα κάνει κι αυτός τη στρατιωτική θητεία υποχρεωτική –για 1 μήνα!)
«Εμπρός». . . στον θρίαμβο του πολιτικού μάρκετινγκ.
Από την αντίπερα όχθη αυτού του ζόφου, ο μεταμοντέρνος παράδεισος της πολιτικής και της οικονομικής αναγέννησης της Γαλλίας, με τον μαγικό αυλητή του παραμυθιού Πήτερ Παν οδηγό της εξόδου από την οικονομική καθίζηση, την αποβιομηχάνιση, την ερημούμενη ύπαιθρο, την ανεργία, τα εκρηκτικά κοινωνικά αδιέξοδα, τον εθνικό μαρασμό: Τον «Γάλλο Κένεντυ», τον Μανουέλ Μακρόν, της νεογέννητης πολιτικής κίνησης «En Marsh» ( Εμπρός !) :Το Χερουβείμ της Επαγγελίας.
Πριν μήνες ακόμη, δεν έχει, νομίζω, συμπληρωθεί χρόνος, ήταν υπουργός Οικονομικών του Ολανδρέου, ξεπουλούσε την Άλστομ -βιομηχανικό άλλοτε καύχημα της Γαλλίας- στην αμερικανική Τζένεραλ Ελέκτρικ, μπλεκόταν σε σκάνδαλο με το Κατάρ, προκαλούσε παραλυτικές απεργίες με αντεργατικούς νόμους και προξένευε εξαγορές ιστορικών εφημερίδων, περιοδικών και ραδιοτηλεοπτικών μέσων, που οδήγησαν το σύνολο των γαλλικών ΜΜΕ (από την Μοντ και τη Λιμπερασιόν ως το Εξπρές και το Νουβέλ Ομπζερβατέρ) να περάσει στον έλεγχο 6 δισεκατομμυριούχων ολιγαρχών, μελών μιας Λερναίας διεθνούς «ελίτ» και να αποτελέσει την προεκλογική συμφωνική ορχήστρα εκλογικής αποθέωσής του.
Προτού υπουργοποιηθεί ήταν σύμβουλος οικονομικής (μόνο;) πολιτικής, που οδήγησε τον Ολάντ στην ιστορική δημοτικότητα του 4% ! Παρά ταύτα, το «Σύστημα» Ελέγχου και Εξουσίας, που είχε από δεκαετίας προγραμματίσει την αποστολή του, του σκηνοθέτησε μια θεαματική υποβολή παραίτησης, με βαρκάδα από τον Σηκουάνα και τηλεοπτική συνοδεία, και εντός ολίγων μηνών – με ένα καταιγιστικό μάρκετινγκ πολλών χιλιάδων άρθρων, πολλών δεκάδων φωτογραφιών ολόκληρου εξωφύλλου, και πολλών ωρών ραδιοτηλεοπτικού χρόνου- του αποκατέστησε μιαν απρόσβλητη πολιτική παρθενία και φωτοστέφανο Αγίου Γεωργίου τροπαιοφόρου κατά του αποφώλιου τέρατος της «΄Ακρας Δεξιάς και του Λαϊκισμού».
Από το προεκλογικό κήρυγμά του, βαθειά στη μνήμη χαράχτηκαν φράσεις όπως «δεν υπάρχει γαλλικός πολιτισμός» και «Γαλλία βαρύνεται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Από τον υπόλοιπο φραστικό καταιονισμό και εννοιολογικό πυκνό νέφος, συγκρατεί κανείς ότι ο άμωμος Άγγελος Σωτηρίας κηρύσσει περισσότερη Ευρώπη (τις τελευταίες μέρες την θέλει και καλύτερη), ανοικτά σύνορα, πολυπολιτισμική παιδεία και κοινωνία ανοχής, 120.000 απολύσεις στον Δημόσιο Τομέα, μικρές και ευπροσάρμοστες βιομηχανικές μονάδες και ανενδοίαστη εκποίηση των προβληματικών επιχειρήσεων σε ξένα funds. Πέραν της αντιπάθειάς του για τη Ρωσία (την κατηγόρησε για ανάμειξη και στις γαλλικές εκλογές, εναντίον του) και της προσήλωσής του στο ΝΑΤΟ, για την εξωτερική του πολιτική δεν μάθαμε τίποτα.
Ο Μανουέλ (Κλίντον) Μακρόν, «εκτόπλασμα του πολιτικού μάρκετινγκ», όπως τον χαρακτήρισε αμερικανός σχολιαστής, ή πολιτικό ολόγραμμα (Hologramme) και προϊόν της μεταμοντέρνας εκλογικής ψυχομηχανικής, είναι ο πιθανότερος «νικητής» των εκλογών της Κυριακής -εν ανάγκη και με κλοπή του αποτελέσματος. Το σύστημα ξενοκρατίας και σκοτεινών παρασυνάξεων που τον δημιούργησε και τον στηρίζει, δεν θα επιτρέψει την καταστροφή των σχεδίων και την ανατροπή της εξουσίας του με τη νίκη του πατριωτικού στρατοπέδου. Αλλά η νίκη Μακρόν και «Συστήματος» προδιαγράφεται Πύρρεια και οδηγεί σε εκρήξεις , κλονισμούς και ανατροπές –και όχι μόνο τοπικού χαρακτήρα.
πηγή
http://www.ithesis.gr/geopolitiki/apokrifi-ousia-tou-dilimmatos-ton-gallikon-eklogon-tis-kiriakis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου