Οι καραγκιοζοπαίχτες της μεταναστευτικής κρίσης

του Τιερί Μεϊσάν

Τα βιογραφικά των τριών κύριων διοργανωτών της μεταναστευτικής κρίσης και η απόκριση που φέρνει η Ευρωπαϊκή Ένωση πιστοποιούν τους δεσμούς τους με την αμερικανική κυβέρνηση και της ειλημμένης απόφασης τους να καταργήσουν τα σύνορα.
Για τους ίδιους, οι σημερινές μεταναστευτικές ροές δεν είναι ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα, αλλά μια ευκαιρία να εφαρμόσουν πρακτικά τις θεωρίες τους.

 Peter Sutherland, ειδικός εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τις Διεθνείς Μεταναστεύσεις

Peter Sutherland

Ο πρώην Ιρλανδός Ευρωπαϊκός Επίτροπος Ανταγωνισμού, ύστερα Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (1993-1995)· πρώην διευθυντής της BP (1997-2009), πρόεδρος της Goldman Sachs International (1995-2015) · πρώην διευθυντής της Ομάδας Μπίλντερμπεργκ (Bilderberg), πρόεδρος του Ευρωπαϊκού τμήματος της Τριμερούς Επιτροπής και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Στρογγυλής Τράπεζας Βιομηχάνων (l’European Round Table of Industrialists).

Αν και ο Κύριος Sutherland δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να τονίσει το ηθικό καθήκον να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες -παραδοσιακός καθολικός-, είναι σύμβουλος του IESE Business School της Opus Dei και, από το 2006, σύμβουλος της Διοίκησης Κληρονομιάς της Αγίας Έδρας- είναι ως επί το πλείστον ένας κόλακας των διεθνών μεταναστεύσεων. Σε
συνέντευξη του στις 21 Ιουνίου 2012 από την Επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής των Λόρδων, δήλωσε ότι κάθε άτομο πρέπει να έχει την ευκαιρία να σπουδάσει και να εργαστεί στη χώρα της επιλογής του, γεγονός που δεν συνάδει με όλες τις πολιτικές περιορισμού της μετανάστευσης· και ότι οι μεταναστεύσεις δημιουργούν ένα κρίσιμο δυναμικό για την οικονομική ανάπτυξη, ανεξάρτητα από το τι λένε οι πολίτες των χωρών υποδοχής. Ως εκ τούτου, κατέληξε, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υπονομεύσει την ομοιογένεια των εθνών της [1].

 Gerald Knaus, ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας για την Ασφάλεια (European Initiative for Security, ESI)

Gerald Knaus

Αυστριακός κοινωνιολόγος. Εργάστηκε 1993-2004 στη Βουλγαρία, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κόσσοβο -στο τέλος της θητείας του Bernard Kouchner-, πρώτα για ορισμένες ΜΚΟ και ύστερα για την ΕΕ. Διέξαγε έρευνες, 2005-2011 στο Carr Center for Human Rights Policy στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο τέλος των οποίων δημοσίευσε το Can Intervention Work;. Ίδρυσε την ESI (το 1999, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Το Ινστιτούτο έλαβε την πρώτη επιχορήγηση του από το US Institute of Peace, αδελφό θεσμό του NED που εξαρτάται Πεντάγωνο. Στη συνέχεια ο Knaus πηγαίνει στην Ουάσιγκτον όπου γίνεται δεκτός στο National Endowment for Democracy (NED) και ύστερα στο Ίδρυμα Carnegie, και στο American Enterprise Institute. Περαιτέρω, γλινεται δεκτός από τον James O ’Brien και τον James Dobbins στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από τον Leon Fuerth στο Λευκό Οίκο. Σύντομα, η ESI θα χρηματοδοτηθεί από το Γερμανικό German Marshall Fund, το Ίδρυμα Mott Foundation, το Open Society Institute (του George Soros), το Ίδρυμα Rockefeller Brothers Foundation, και τις κυβέρνησεις της Ολλανδίας, της Ιρλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Νορβηγίας, της Σουηδίας και της Ελβετίας.

Το 2004, δημοσίευσε μια έκθεση που ισχυρίζεται ότι ο καταλογισμός ότι 200.000 Σέρβοι εκδιώχθηκαν από το Κοσσυφοπέδιο είναι ένα ψέμα της ρωσικής προπαγάνδας. Το 2005, ξεκίνησε τη θεωρία σύμφωνα με την όποια το τουρκικό ΑΚΡ είναι μια «ισλαμική καλβινιστική» παράταξη που επιδιώκει να δημιουργήσει μια μορφή «μουσουλμανικής δημοκρατίας».

Στο βιβλίο του, Μπορεί να λειτουργήσει η παρέμβαση; (Can Intervention Work?) -που δημοσιεύσε με τον Rory Στιούαρτ, πρώην κηδεμόνα των πρίγκιπων William και Harry του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίον γνώρισε στο Κόσσοβο και ο οποίος έγινε διαδοχικά βοηθός του Πολ Μπρέμερ στο Meyssan κατά τη διάρκεια της κατοχής του Ιράκ, ύστερα διευθυντής του Carr Center for Human Rights Policy-, επικροτεί τους αμερικανικούς πολέμους και αναπτύσσει μια νέα αντίληψη της αποικιοκρατίας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο «ανθρωπιστικός παρεμβατισμός» νομιμοποιείται, αλλά μπορεί να είναι επιτυχής μόνο εάν λαμβάνει υπόψη τις τοπικές πραγματικότητες.

Καταρτίζει έτσι τον έπαινο του Richard Hoolbroke, τον οποίο είχε γνωρίσει στο Κόσσοβο. Το βιβλίο του θα προωθηθεί από την Samantha Power, που είναι, όπως και ο ίδιος, πρώην συνεργάτρια του Hoolbroke, και είχε δημιούργησει και διοικήσει το Carr Center for Human Rights Policy, όπου ο ίδιος ήταν ερευνητής.

 Diederik Samsom, Ολλανδός βουλευτής, πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος

Diederik Samsom

Πυρηνικός φυσικός, πρώην διευθυντής της εκστρατείας για το κλίμα και την ενέργεια της Greenpeace. Εκλέγεται (με την απλή αναλογική) από το 2003, έγινε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του και ύστερα πρόεδρος του κόμματός του. Ωστόσο, αποτυχαίνει να πάρει τη προεδρία του Κοινοβουλίου και τη πρωθυπουργία. Αρνείται τότε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση συνασπισμού την οποία υποστηρίζει και παραμένει πρόεδρος της ομάδας του στην Εθνική Συνέλευση.

Φέρεται να έχει ένα IQ του 136 και δύο φορές κέρδισε ένα τηλεοπτικό διαγωνισμό για τεστ νοημοσύνης. Δηλώνει μαχητικός άθεος, είναι αυστηρά μη καπνίζον και χορτοφάγος. Προσκλήθηκε μαζί με τον πρωθυπουργό Mark Rutte, τον Ιούνιο 2014, στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, όπου μπορούσαν να συνομιλήσουν με τον Peter Sutherland -αλλά όχι με τον Rory Stewart, ο οποίος δεν είχε προσκληθεί στη συνάντηση του 2012-.

Σύμφωνα με τους Ολλανδούς πολιτικούς παρατηρητές, είναι το κύριο θύμα του δημοψηφίσματος υποστήριξης στην Ευρωπαϊκή Συμφωνία με την Ουκρανία. Είχε δεσμευτεί προσωπικά για αυτό το θέμα αυτό και κατά της Ρωσίας. Η ήττα του αντανακλάται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, με πτώση 50 έως 75% της επιρροής του κόμματός του.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση 

Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] “EU should ’undermine national homogeneity’ says UN migration chief”, Brian Wheeler, BBC, June 21st, 2012.