Ενώπιον της Κας Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Του Δημητρίου Κωστάκη, κατοίκου Χανίων, οδός …..
ΚΑΤΑ Παντός υπευθύνου.1
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά, Σας εκθέτω μια σειρά από κρίσιμα πραγματικά περιστατικά που φαίνεται ότι πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων εις βάρος των οφειλετών στις τράπεζες, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και εις βάρος του Ελληνικού λαού και αφορούν τα ποσά που χρεώνουν στον λογαριασμό των οφειλετών οι τράπεζες, ως και τον τρόπο που συμπεριφέρονται αυτές με τους δανειολήπτες οφειλέτες των, στηρίζονται δε σε εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις εκ των όποιων ενδεικτικά επικαλούμαι 124 από αυτές στο συνημμένο έγγραφο (σχετικό 1) που έχουν εκδοθεί από δικαστήρια όλης της χώρας και ζητώ να διερευνήσετε εάν διαπράχτηκαν από τις τράπεζες αξιόποινες πράξεις και σε καταφατική περίπτωση να ενεργήσετε σύμφωνα με τον νόμο.
Σύμφωνα με τις ανωτέρω 124 δικαστικές αποφάσεις, όλες οι τράπεζες (κρατικές, ιδιωτικές, συνεταιριστικές) είχαν ετοιμάσει και
χρησιμοποιούσαν τις ίδιες προτυπωμένες συμβάσεις, οι όποιες δεν αποτελούσαν αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης με τον κάθε δανειολήπτη και οι οποίες προορίζονταν να υπογραφτούν από απροσδιόριστο αριθμό καταναλωτών που θα συμβληθούν μαζί τους και οι οποίες περιέχουν τους ίδιους άκυρους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ). Τα ανωτέρω αποδεικνύονται επίσης και από την παραδοχή της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ που έκανε ως προσθέτως παρεμβαίνουσα στην εκδίκαση συλλογικής αγωγής στη δικαστική διαμάχη μεταξύ της Τράπεζας CITYBANK και του Σωματείου με την επωνυμία “ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ”,(ΕΚΠΟΙΖΩ) επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθμό 1219/2001 Αμετάκλητη Απόφαση του Αρείου Πάγου ( σχετικό 5) και η όποια αναφέρει ότι : Προς θεμελίωση του εννόμου συμφέροντός της επικαλείται η προσθέτως παρεμβαίνουσα ότι η υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση τράπεζα αποτελεί μέλος της και ότι η προκειμένη υπόθεση αφορά θέματα κύρους γενικών όρων συναλλαγών που διατυπώνονται ομοιόμορφα σε όλες τις επί μέρους συμβάσεις και των λοιπών τραπεζών – μελών της.
Στην συνέχεια κατά την κίνηση του δανείου οι τράπεζες σε εφαρμογή των άκυρων όρων που είχαν συνομολογηθεί στην υπογραφείσα σύμβαση καταχωρούσαν στους λογαριασμούς των δανειοληπτών παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ως και αθέμιτα επιτόκια κατά το υπερβάλλον των θεμιτών, διογκώνοντας με αυτές τις χρεώσεις πολλαπλασιαστικά το χρέος των οφειλετών λόγω των ενδιάμεσων ανατοκισμών που παρουσίαζαν στα βιβλία των ούτος ώστε το κατάλοιπο που παρουσίαζαν σε αυτά να μην είναι το πραγματικό οφειλόμενο ποσό του κάθε δανειολήπτη, καθιστώντας παράλληλα και τις συμβάσεις που είχαν συνάψει με τους δανειολήπτες, στο σύνολο τους άκυρες. ( ίδετε ανάλυση στο κεφάλαιο 1)
Βασικός όρος των συμβάσεων αυτών είναι ότι συμφωνείται ότι η οφειλή του δανειοδοτούμενου προς την Τράπεζα θα αποδεικνύεται από απόσπασμα που θα έχει εξαχθεί από την ίδια από τα βιβλία της και θα εμφανίζει την κίνηση του των λογαριασμών των που τηρούνται στα πλαίσια της πίστωσης αυτής, είτε από την πρώτη εκταμίευση που έγινε με ένταλμα της Τράπεζας, είτε από την τελευταία αναγνώριση του δανειοδοτούμενου και εφεξής.
Το απόσπασμα αυτό, αναγνωρίζεται ήδη από τον δανειοδοτούμενο ότι αποτελεί πλήρη απόδειξη της απαίτησης της Τράπεζας κατά αυτού, καθώς επίσης αναγνωρίζεται ότι αποτελεί πλήρη απόδειξη και η τηρηθείσα λογιστική κατάσταση μετά το κλείσιμο και σε συνέχεια του λογαριασμού, λόγω καταβολών εκ μέρους των υπόχρεων έναντι της οφειλής τους εκ του καταλοίπου. Τα Δικαστήρια, στην διαδικασία της έκδοσης διαταγής πληρωμής της τράπεζας κατά οφειλέτη, θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι τράπεζες είναι σοβαρά πιστωτικά ιδρύματα που δεν παρανομούν χρεώνοντας τον οφειλέτη στα βιβλία τους με παράνομα και καταχρηστικά ποσά, δεχόταν ότι το πραγματικό υπόλοιπο της οφειλής, ήταν το κατάλοιπο που παρουσίαζε η τράπεζα από το απόσπασμα των βιβλίων της και εξέδιδαν την αιτούμενη διαταγή πληρωμής. Ο δανειοδοτούμενος οφειλέτης αφού αφ’ ενός δεν είχε συνήθως την οικονομική δυνατότητα να εμπλακεί σε δικαστική αντιπαράθεση με μία τράπεζα προσλαμβάνοντας εξειδικευμένο δικηγόρο για τα τραπεζικά θέματα και αφετέρου δεν είχε και τον χρόνο να προβεί σε πραγματογνωμοσύνη του λογαριασμού του για να αποδείξει το αντίθετο, (αφού είναι γνωστό ότι εντός 3 ημερών έπρεπε να καταθέσει την ανακοπή με την αίτηση της αναστολής ) ήταν σε δυσμενή θέση και όμηρος της διάθεσης της τράπεζας.
Κατά την υπογραφή των συμβάσεων οι αρμόδιοι υπάλληλοι της τράπεζας απέκρυπταν δολίως από τον δανειολήπτη ότι οι προτυπωμένες συμβάσεις που του έδιναν να υπογράψει, περιείχαν και άκυρους και καταχρηστικούς γενικούς όρους συναλλαγών που θα τους επέτρεπαν να χρεώνουν τον λογαριασμό του με παράνομες χρεώσεις και να διογκώσουν έτσι το ποσό της πραγματικής οφειλής του προσπορίζοντας η τράπεζα παράνομο περιουσιακό όφελος με αντίστοιχη ζημία της περιουσίας του δανειολήπτη, και σε τυχόν ερώτημα του, τον διαβεβαίωναν ότι όλα τα αναφερόμενα στις συμβάσεις είναι σύμφωνα με τον νόμο ενώ γνώριζαν (αφού τα νομικά τους επιτελεία είχαν ετοιμάσει τις συμβάσεις αυτές ) ότι η αλήθεια ήταν ότι οι συμβάσεις αυτές περιείχαν και πλήθος τέτοιων άκυρων και καταχρηστικών ορών.
Για συνέχεια της ανάρτησης εδώ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ (το δεύτερο μέρος)
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή