Αυτό το σημαντικό ρεπόρτο του γεωπολιτικού αναλυτή Γουίλιαμ Ένγκνταλ (William Engdahl) φέρνει στο φως εντυπωσιακά ντοκουμέντα απευθείας από την πηγή (πρώην αξιωματούχοι Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ). Επιβεβαιώνει πλήρως την εμπεριστατωμένη υπόθεση που είχαμε διατυπώσει και στη σχετική Ανακοίνωση μας ότι το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του καθεστώτος Ερντογάν στις 15 Ιουλίου είχε ενορχηστρωθεί από μια συμμαχία της CIA και των Γκιουλενιστών, εντός και εκτός Τουρκίας. (Οι Γκιουλενιστές είναι συνεργάτες και υποστηρικτές του Γκιουλέν, Τούρκου απόδημου κληρικού, σθεναρού υποστηρικτή της παγκοσμιοποίησης με …ισλαμικό μανδύα, ο οποίος απολαμβάνει άσυλο στις ΗΠΑ και κατηγορείται από την τουρκική κυβέρνηση για προδοσία και υποστήριξη του πραξικοπήματος της 15 Ιούλη).
Επιπλέον, ο συγγραφέας αποκαλύπτει τη φερόμενη σύνδεση μεταξύ του γνωστού αντι-ρώσου Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με επιφανείς Έλληνοαμερικανούς και τον Γκιουλέν. Αν και η σχετική αποκάλυψη γίνεται από ανεπιβεβαίωτη πηγή (η ειδησεογραφική σελίδα που αρχικά φιλοξένησε το άρθρο ενός πρώην διπλωμάτη των ΗΠΑ, έπειτα το διέγραψε χαρακτηρίζοντας το «ψεύτικο»), ένα τέτοιο έγγραφο μπορεί κάλλιστα να υφίσταται αν λάβει κανείς υπόψη τη σύμπλευση του Οικουμενικού Πατριαρχείου καθώς και ενός μεγάλου μέρους της ελληνοαμερικανικής κοινότητας με τις επιδιώξεις της Υπερεθνική ελίτ και το προσωπικό της στην περιοχή.
Όπως αναμένεται βέβαια, κάποιοι «φωστήρες» θα
σπεύσουν να απορρίψουν τα άρθρα του Engdahl ως «θεωρίες συνωμοσίας», απλώς και μόνο επειδή είναι κυρίως απότοκα γεωπολιτικής και όχι καθαρά «συστημικής» ανάλυσης. Ωστόσο, όπως έχει δείξει η ανάλυση μας, η Νέα Διεθνής Τάξη δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιου είδους συνωμοσίας. Μπορεί κανείς να τη δει ως προϊόν των ιστορικών αλλαγών (εδώ και πάνω από διακόσια χρόνια τώρα) στο κυρίαρχο σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και των συσχετιζόμενων μακροπρόθεσμων αλλαγών στις πολιτικές και πολιτιστικές δομές.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες στην ιστορία. Το παράδειγμα της συνωμοσίας της υπερεθνικής ελίτ για τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής που έχει ο Σαντάμ, προκειμένου να διαλύσει το ιρακινό μπααθικό καθεστώς, είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Ωστόσο, το εάν μια συνωμοσία θα πετύχει ή όχι εξαρτάται πάντα από την έκβαση της κοινωνικής πάλης και είναι μόνο όταν έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες, που τέτοιες συνωμοσίες μπορούν να οδηγήσουν σε ιστορικές αλλαγές, οι οποίες είναι πάντα το αποτέλεσμα αυτής της πάλης.
Πρώην ανώτατος υπάλληλος της Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ παραδέχεται το Τουρκικό πραξικόπημα.
Γουίλιαμ Ένγκνταλ(31.08.2016)
Ενώ η κυβέρνηση Ομπάμα και η CIA επισήμως κρύβουν με φύλλο συκής ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είναι αθώες σε σχέση με την όποια συμμετοχή στην αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος της 15 Ιουλίου, μέσω της κατευθυνόμενης από τη CIA οργάνωσης του Φετουλάχ Γκιουλέν (Fethullah Gülen) στην Τουρκία, η αλήθεια αποκαλύπτεται από τα ίδια τα ανώτερα στελέχη των αμερικάνικων υπηρεσιών. Αυτό αντανακλά μια τεράστια μάχη ομάδων στο εσωτερικό των ηγετικών κύκλων των ΗΠΑ σε σχέση με αυτό που πρόκειται να συμβεί στο πιο παράξενο έτος Προεδρικών Εκλογών στην αμερικανική ιστορία.
Η πρώτη αποδοχή ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες βάλαν το χέρι τους στο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν –μια απόπειρα που έγινε ημέρες αφότου ο Ερντογάν ανακοίνωσε μια σημαντική στρατηγική στροφή από το ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία–, ήρθε από τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι. Ο Μπρεζίνσκι είναι ένα από τα ανώτατα μέλη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, πρώην σύμβουλος του Ομπάμα και πρώην αρχιτέκτονας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας (NSA) κατά τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις του Τζίμι Κάρτερ το 1979 με τους Μουτζαχεντίν εναντίον των σοβιετικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν.
Σε μια ανάρτηση στο Twitter από το μπλογκ του, ο Μπρεζίνσκι έγραψε μια περίληψη ενός νέου άρθρου που έγραψε για το περιοδικό The American Interest. Εκεί γράφει: «Η υποστήριξη των ΗΠΑ στην απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ένα σοβαρό λάθος που θα μπορούσε να φέρει σημαντικό πλήγμα στη φήμη των ΗΠΑ.» Αυτό θέτει το θέμα υπερβολικά ήπια, δεδομένο του τι εκτυλίσσεται στην Τουρκία από τις 15 Ιουλίου.
Ο Μπρεζίνσκι στη συνέχεια γράφει,
«η Τουρκία ήταν στα όρια να επανεξετάσει της εξωτερική πολιτική της μετά την αποτυχία στη Συρία κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών και ο λάθος υπολογισμός των ΗΠΑ να υποστηρίξει το πραξικόπημα και να προστατεύσει τον ηγέτη του (τον Φετουλάχ Γκιουλέν, που είναι τώρα σε εξορία στην Πενσυλβάνια, οργανωμένη από τη CIA) είναι τόσο σοβαρός που δεν είναι πλέον δυνατόν να ρίξει κανείς το φταίξιμο στην κάποτε σύμμαχο των ΗΠΑ, Τουρκία, αν αυτή γυρίσει την πλάτη στις ΗΠΑ και ξανασκεφτεί (sic) τις πολιτικές της». Και συνεχίζει: «Μια πιθανή συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ευκαιρία να λυθεί η συριακή κρίση. Εάν ο Ερντογάν είχε την ελάχιστη σοφία, θα είχε κατανοήσει οτι δεν μπορούσε να χτίσει μια αξιόπιστη ανεξαρτησία με τη βοήθεια ορισμένων αραβικών χωρών “σε σήψη”, όπως χωρίς αμφιβολία είναι η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι κύριοι χρηματοδότες του πολέμου τρομοκρατίας στη Συρία εναντίον του Άσαντ από το 2011».
Ο Μπρεζίνσκι, ο οποίος μαζί με τον Χένρι Κίσινγκερ ήταν ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ της μεταπολεμικής περιόδου, ο ιδρυτής διευθυντής της Τριμερούς Επιτροπής του Ντέιβιντ Ροκφέλερ καθώς και αυτός που μέχρι σήμερα προφανώς διατηρεί πρόσβαση σε άκρως απόρρητες εκθέσεις μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, εξέφραζε τον θυμό του για την πλήρη ανικανότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σχετικά με την διαχείριση της σχέσης με την Τουρκία. Αξίζει να σημειωθεί ότι, το πρόσωπο στο Στέιτ Ντηπάρτμεντ που ήταν άμεσα υπεύθυνο όχι μόνο για το καταστροφικό πραξικόπημα των ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 2014 στην Ουκρανία, αλλά και για το πραξικόπημα της Τουρκίας, είναι η θλιβερή νεο-συντηρητική διαρκή πολεμίστρια, Βικτόρια «Γάμα την ΕΕ» Νούλαντ, σύζυγός του νεο-συντηρητικού Robert Kagan.
Η αμερόληπτη κριτική του Μπρεζίνσκι ακολουθείται από μια ακόμη πιο λεπτομερή έκθεση των δεσμών των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με τον Γκιουλέν, κατηγορούμενο από την τουρκική κυβέρνηση για προδοσία και οργάνωση του πραξικοπήματος της 15ης Ιούλη. Σε φιλοξενούμενο άρθρο στο διαδικτυακό περιοδικό της ΕΕ EurActiv.com της 17ης Αυγούστου 2016, ο Άρθουρ Χιουζ (Arthur H. Hughes) επιβεβαιώνει τις στενές σχέσεις μεταξύ Γκιουλέν και CIA, σημειώνοντας ότι «ο Γκιουλέν κατέφυγε στις ΗΠΑ με τη βοήθεια του διπλωμάτη Morton Abramovitz, των πρακτόρων της CIA Graham Fuller και Γιώργου Φειδά, και του πατέρα Αλέξανδρου Καρλούτσου».
Ο Γκιουλέν φίλος του Βαρθολομαίου Ι, μέσω της CIA
To άρθρο του Hughes [μετά την αρχική του δημοσίευση αποσύρθηκε από την πηγή, θεωρούμενο ως ψεύτικο) είναι μια «βόμβα» από πολλές απόψεις, και σίγουρα όσον αφορά τις λεπτομέρειες τα στενών σχέσεων μεταξύ της CIA, του Γκιουλέν και του σημερινού Ορθόδοξου Πατριάρχη Βαρθολομαίου της Κωνσταντινούπολης, Αρχιεπίσκοπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικού Πατριάρχη. Ο Hughes περιγράφει τον προαναφερθέντα πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο ως:
«… ένα από τα μέλη του Αμερικανο-ισραηλινού λόμπι στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι ο πατέρας Αλέξανδρος Καρλούτσος, Σύμβουλος Δημοσίων Σχέσεων κοντά στον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο (της Αμερικής). Χάρη στους δεσμούς του με υψηλόβαθμους αξιωματούχους και Ελληνοαμερικανούς δισεκατομμυριούχους είναι ουσιαστικά το μόνο πρόσωπο που ελέγχει τη ροή χρηματοδότησης από τις ΗΠΑ προς το Φανάρι (το Ελληνορθόδοξο τμήμα της Κωνσταντινούπολης), και αυτό του δίνει μεγάλες δυνατότητες άσκησης πίεσης κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από την άλλη πλευρά, ο Καρλούτσος έχει καλές σχέσεις με τον πρώην διευθυντή της CIA Τζορτζ Τένετ, καθώς και με τον ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν που συνεργάζεται με τις αμερικανικές υπηρεσίες.»
Ο Τζορτζ Τένετ, στενός σύμμαχος της πολιτικής μηχανής του Κλίντον είναι ένας Ελληνοαμερικανός πρώην επικεφαλής της CIA κατά τη διάρκεια της θητείας του Μπιλ Κλίντον και του Τζορτζ Μπους. Οι Κλίντον, και οι δύο, έχουν καταγραφεί να επαινούν τον Γκιουλέν. Φαίνεται πως CIA, Γκιουλέν, Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, Κλίντον, αποτελούν ένα φιλικό δίκτυο, όλοι χρηματοδοτούμενοι με «χρήματα Ελληνοαμερικανών δισεκατομμυριούχων».
Ο Arthur H. Hughes, δεν είναι ένας απλός σχολιαστής για τα γεγονότα στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή. Ήταν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Υεμένη κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Κλίντον τη δεκαετία του 1990, στη συνέχεια Αναπληρωτής Βοηθός Υφυπουργός Εξωτερικών για τη Μέση Ανατολή. Υπηρέτησε επίσης ως Αναπληρωτής Βοηθός Υπουργός Άμυνας για την Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία και ήταν και ο Αναπληρωτής Αρχηγός Αποστολών στο Τελ Αβίβ. Η διασύνδεση του Γκιουλέν με τη CIA και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αποτελεί ένα από τα λιγότερο δημόσια και μεγαλύτερης επιρροής, συγκαλυμμένα διοικούμενα από την CIA, δίκτυα στον κόσμο, το αντι-ρωσικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου της Κωνσταντινούπολης. Ο Hughes προτείνει ότι εάν ο Ερντογάν και η τουρκική κυβέρνηση θέλουν να αντιμετώπισουν σοβαρά μελλοντικές απειλές πραξικοπήματος, θα πρέπει να θέσουν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως υπό στενή παρακολούθηση.
Όπως έχω τεκμηριώσει στο βιβλίο μου, «The Lost Hegemon: Whom the gods would destroy,», ο Graham E. Fuller και ο Γιώργος Φειδάς, οι δύο για δεκαετίες ανώτεροι υπάλληλοι της CIA κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια ειδική μόνιμη κατοικία στο Saylorsburg της Πενσυλβάνια, παρά τις επίσημες ισχυρές αντιρρήσεις του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, το 1999, όταν ο Γκιουλέν επρόκειτο να κατηγορηθεί από τις τουρκικές αρχές για υποκίνηση προδοσίας.
Πιο πρόσφατα, ο Fuller αισθάνθηκε αναγκασμένος να γράψει στο blog του ότι, πράγματι, είχε βοηθήσει τον Γκιουλέν να αποκτήσει μια πράσινη κάρτα για τις ΗΠΑ, αλλά ότι ο Γκιουλέν δεν είναι πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15 Ιουλίου. Παρόλ’ αυτά, τουρκικές εκθέσεις φέρουν τον Fuller και έναν ακόμη ανώτερο σύμμαχο της CIA, τον Χένρι Μπάρκεϋ (Henri J. Barkey), να βρίσκονταν σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο σε ένα από τα Πριγκηπόννησα στη Θάλασσα του Μαρμαρά, κάπου είκοσι λεπτά από την Κωνσταντινούπολη το βράδυ του αποτυχημένου πραξικοπήματος. Σε μια μεταγενέστερη εμφάνιση σε ένα think tank φόρουμ στην Ουάσιγκτον που πραγματοποιήθηκε από το Ίδρυμα για την Άμυνα της Δημοκρατίας, μια νεοσυντηρητική οργάνωση, στην οποία προεδρεύει ο πρώην διευθυντής της CIA, ο νεοσυντηρητικός James Woolsey ΙΙΙ, ο Μπάρκεϋ και ο οικοδεσπότης προσπάθησαν να κάνουν ένα φτηνό αστείο για την παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη τη νύχτα του πραξικοπήματος και τους δεσμούς του με τον Γκιουλέν.
Για πρώτη φορά, ο Μπρεζίνσκι έχει δίκιο.
Η απόπειρα πραξικοπήματος CIA-Γκιουλέν για να ανατρέψουν τον Ερντογάν μετά τη στροφή του, της επαναπροσέγγισης με τη Μόσχα, ήταν «σοβαρό λάθος». Οι συνέπειες, εκτός από τη μαζική κατάρρευση των δικτύων και των μέσων ενημέρωσης του Γκιουλέν στο εσωτερικό της Τουρκίας, περιλαμβάνουν και έναν ανοιχτό διάλογο του Ερντογάν και του πρωθυπουργού της τουρκικής κυβέρνησης, του Μπινάλι Γιλντιρίμ, με τη Ρωσία και τώρα με το Ιράν, για μια «λύση» του πολέμου της Συρίας που θα περιλάμβανε τον Ασσάντ ως ένα τουλάχιστον μεταβατικό πρόσωπο.
Ο άξονας Ερντογάν – Ανατολής μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα της CIA ανάγκασε το Πεντάγωνο να μεταφέρει αθόρυβα τις πυρηνικές κεφαλές του από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ της Τουρκίας, που βρίσκεται κοντά στα συριακά σύνορα, στη Ρουμανία. Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας στις 20 Αυγούστου δήλωσε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης οτι η Ρωσία θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει την βάση Ιντσιρλίκ στην Τουρκία εάν κριθεί απαραίτητο, κάτι που σίγουρα δημιούργησε σοβαρούς πονοκεφάλους στο Langley [τη CIA], στο Foggy Bottom (το περισσότερο και από ταιριαστό όνομα για την έδρα του Στέιτ Ντηπάρτμεντ), και τον Λευκό Οίκο του Ομπάμα.
Η 15η του Ιούλη μπορεί να μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο καθοριστικές ήττες της αμερικανικής παγκόσμιας επιβολής δύναμης, της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων του Ντέιβιντ Ροκφέλλερ και των φίλων του. Αν ναι, τότε ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή για την προοπτική ενός πιο ειρηνικού κόσμου.
Ο William Engdahl είναι στρατηγικός σύμβουλος ρίσκου και λέκτορας, κατέχει πτυχίο στην πολιτική από το Πανεπιστήμιο του Princeton και είναι best-seller συγγραφέας για το πετρέλαιο και τη γεωπολιτική, αποκλειστικά για το online περιοδικό «New Eastern Outlook.”
ΠΗΓΗ: New Eastern Outlook
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου