Απόλυτος κυρίαρχος λοιπόν στο κόμμα του ο Α. Τσίπρας. Ποιο κόμμα; Αυτό που το έκοψε και το έραψε στα μέτρα του, τα μέτρα του ασίγαστου πάθους για εξουσία και του ασίγαστου πόθου να υπηρετήσει τα “αφεντικά” του πλανήτη, τα αφεντικά του. Και αυτό το πάθος, με συνέπεια να μετέχουν και στον ίδιο πόθο, το μοιράζεται το 95% των μετεχόντων στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (του ποιου;) και τον έχρισε αυτοκράτορά του.
Και καλά να υπάρχει ένα τέτοιο πάθος για εξουσία, αν ο ηγέτης μπορεί ταυτόχρονα να είναι χρήσιμος στο λαό του. Αν τον ανεβάζει όλο και πιο ψηλά πολιτισμικά, συνειδησιακά, οικονομικά, οργανωτικά. Αν καλλιεργεί τη συνοχή και και την αλληλεγγύη των μελών της κοινωνίας στην οποία άρχει. Αν κυβερνά με δικαιοσύνη: δίκαιοι φόροι, δίκαιες (αξιοκρατικές) προσλήψεις σε όλες τις θέσεις και όλες τις βαθμίδες, δίκαιες αμοιβές.
Αν στόχος του είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες (εκπαιδευτικές και επαγγελματικές) για όλους, συνεχής μέριμνα ώστε η ψαλίδα ανάμεσα στο πιο χαμηλό και το πιο υψηλό εισόδημα συνεχώς να μειώνεται, υψηλές και ίσες παροχές πρόνοιας για όλους.
Αν έχει σθένος στην υπεράσπιση της τιμής, της αξιοπρέπειας, της ευημερίας και της κοινωνικής....
ειρήνης του λαού που κυβερνά έναντι κάθε ξένης επιβουλής ή αξίωσης για παράδοση των κεκτημένων του λαού και της εθνικής κυριαρχίας “με ή άνευ” όρων.
Ποιο, όμως, από αυτά τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη που πασχίζει για το λαό του έχει ο Τσίπρας; Όχι μόνον δεν έχει κανένα, αλλά το λυπηρό, δυσάρεστο και
άκρως επικίνδυνο για όλους μας, όλο τον ελληνικό λαό που δεν είναι γραμμένος στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι εμφανίζει τα ακριβώς αντίθετα.
Ενδοτική συμπεριφορά σε κάθε ξένη επιθετικότητα, σε τέτοιο σημείο ενδοτισμού που να μπορεί να ταυτιστεί με εθνική προδοσία. Ποιον πολίτη προστάτεψε, ποια τάξη πολιτών; τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, τους μηχανικούς, τους δικηγόρους, τους γιατρούς , τους φαρμακοποιούς, τους οικοδόμους, τους αγρότες; μήπως τη ραχοκοκκαλιά της Ελλάδος τη μικρομεσαία τάξη; (αυτήν την αφάνισε). Ποια τάξη τελικά προστάτεψε; Μόνον την τάξη που καταγράφεται στη λίστα lagarde και άλλες παρόμοιες λίστες. Και την τάξη που αντιπροσωπεύεται από το μεγάλο Γερμανικό κεφάλαιο! Μοναδικό του μέλημα να απομυζά οικονομικά τον ελληνικό λαό μέχρις τελικής του πτώσεως, ώστε οι τοκογλύφοι της γης να πίνουν “εις υγείαν” του.
Και ο “κύριος” αυτός, που τον έχρισαν οι δικοί του αυτοκράτορα, έχει μονίμως ένα γεμάτο αυτοπεποίθηση ύφος που μοιάζει να μας δηλώνει: “Εδώ σας έχω Έλληνες, στη χούφτα μου, και ό,τι θέλω σας κάνω. Ξεπουλάω την Πατρίδα σας, διαλύω την Παιδεία σας, έχω καλοδεχτεί μύριους ισλαμιστές να διαλύσουν τη συνοχή σας, την ίδια την ύπαρξή σας, σας αφαιρώ κάθε οικονομική ανάσα μέχρι να τα τινάξετε ώστε να δώσω ολόκληρη τη χώρα σας στους διεθνείς μου φίλους και υποστηρικτές μου. Η ανθρωπότητα που “φτιάχνουμε” όλοι μαζί δε χρειάζεται Έλληνες. Κανένα Φως να τη φωτίζει, μόνον σκοτάδι”.
Ένας αυτοκράτορας ξένο σώμα για τον ελληνικό λαό. Όπως και όλοι οι προηγούμενοι. Όπως και όλοι οι επόμενοι, αν δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί, όσοι δεν είμαστε ενταγμένοι στο ανθελληνικό οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο, να αντιδράσουμε στον προγραμματισμένο αφανισμό μας. Ένας αυτοκράτορας με τόση αξία στη συνείδηση του ελληνικού λαού -αυτού του μέρους που έχει συνείδηση- όση έχει ένα παρτάλι που ετοιμάζεται να το πετάξει στα σκουπίδια. Η συριζαίικη κλίκα επέλεξε στο συνέδριο να πάει κόντρα στην κοινωνία. Έχρισαν αυτοκράτορα αυτόν που για την κοινωνία είναι πλέον ένα παρτάλι. Και τον έχρισαν επειδή έχει αποδειχτεί μεγάλος καταφερζής στην πολιτική αναρρίχηση και αυτό τους φτάνει. Την εξουσία θέλουν και ας καεί όλη η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες.
Ας ανατραπούν όλες, μα όλες, οι υποσχέσεις τους προς τον ελληνικό λαό. Ας ανατραπεί η συμπαγής βούληση του 62% του ελληνικού λαού να απορριφθούν οι όροι Γιουνκέρ, ας πουληθούν τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι σιδηρόδρομοι, ο εναέριος χώρος ,το νερό, η ΔΕΗ, η δημόσια υγεία... Σε λίγο ίσως πουληθεί (υπογείως έχει πουληθεί) και η δημόσια εκπαίδευση και ίσως παραδοθεί, μετά από έναν “προσχεδιασμένα” άνισο πόλεμο, η μισή πατρίδα μας σε νεο-οθωμανούς κατακτητές. Παρέδωσαν στον αυτοκράτορα ακόμα και τη βούλησή τους, όπως ακριβώς και οι 152 της Βουλής, όταν αμφισβήτησε την ικανότητά τους να αποφασίζουν σωστά όταν, (σε κάποια ελάχιστα), τους δίνεται η ευκαιρία να αποφασίσουν αυτόβουλα.
Ένας φιλόσοφος μου έλεγε κάποτε ότι πρέπει να ασκηθούμε να διακρίνουμε το “σήμα” από το “θόρυβο”. Και το σήμα που εξέπεμψε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έχει εκπέσει σε ένα κόμμα πλήρως υποταγμένο στον αρχηγό του και αυτός είναι βέβαια υποταγμένος στο διεθνές Κεφάλαιο. Η Αριστοτελική λογική βγάζει το συμπέρασμα ότι ολόκληρο το κόμμα αυτό είναι υποταγμένο στο διεθνές Κεφάλαιο. Τα υπόλοιπα, τα εσωκομματικά του συνεδρίου συνιστούν, απλώς, “θόρυβο” και δεν ενδιαφέρουν κανένα νοήμονα Έλληνα.
Φυσικά, επειδή γνωρίζει ο Τσίπρας ότι δεν μπορεί να το παίζει πια “αριστερά”, καβάλησε αυτοκρατορικό καλάμι και οδεύει προς τη σοσιαλδημοκρατία. Και ιδού στο συνέδριο “διακεκριμένα” άτομα της φημισμένης αυτής διεθνούς απάτης. (Εδώ, δεν μπορεί να μη σκεφτεί κάποιος “Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι”!) Ποιον κοροϊδεύει άραγε, ή μάλλον ποιον προσπαθεί να κοροϊδέψει -ίδιον του κάθε πολιτικού τακτικισμού του; Γιατί ο ελληνικός λαός τα περί σοσιαλδημοκρατίας, και άλλα ηχηρά παρόμοια, “τα ακούει σαν το βερεσέ” που ζητάει από το φούρναρη της γειτονιάς του, για να μπορέσουν να χορτάσουν με λίγο πάρα πάνω ψωμάκι τα πεινασμένα παιδιά του.
Να πει κανείς στους υπόδουλους εραστές της εξουσίας “ντροπή σας!”, χάνει τα λόγια του. Έχει εκμηδενιστεί μέσα τους, αν ποτέ είχαν, κάθε φιλότιμο -μηδενιστές με τα όλα τους! Αλλά τί λέω; Το φιλότιμο είναι ίδιον των αληθινών Ελλήνων. Και τούτους εδώ, που έλκουν την καταγωγή τους από τον “διεθνιστικό” αχταρμά, δηλαδή το Εθνικό Μηδέν, δεν τους πρέπει να τους θεωρούμε Έλληνες.
Όμως ο λαός πρέπει να τους θυμάται, έναν- έναν, όσους έχρισαν αυτοκράτορα ένα παρτάλι. Και όταν το παρτάλι πάρει από το χέρι, το τιμωρό και δίκαιο χέρι, του λαού την άγουσα για τα σκουπίδια, να τους πετάξει και αυτούς όλους στο σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας, αφού πρώτα πάρουν εκδίκηση -διεκδίκηση!- τα όνειρα και η ζωή που του έκλεψαν.
Από το «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους»
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου