Οι μάσκες πέφτουν: Ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη Σύνοδος, αλλά μια διευρυμένη σύναξη

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Οικουμενισμός είναι το ιδεολόγημα μέσω του οποίου η νέα τάξη, επιχειρεί να φέρει την Ορθοδοξία, στα μέτρα που την θέλει και στα πλαίσια που έχει αποφασίσει για αυτήν. Πανθρησκεία, είναι ο σκοπός αυτής της προσπάθειας στο όνομα μιας πλαστής και ψευδεπίγραφης ενότητας. Τις ιδέες αυτές υπηρετούν αρκετοί ορθόδοξοι ιεράρχες με το πρόσημο της δήθεν «προοδευτικότητας» και δη η ανώτατη εκκλησιαστική αρχή της Ορθοδοξίας.

Αυτό που πρόκειται να γίνει τις επόμενες ημέρες στη λεγόμενη «σύνοδο» της Κρήτης, για να το πούμε απλά, δεν είναι τίποτα άλλο από «τορνάρισμα» και «πλανάρισμα» της Ορθοδοξίας. Έτσι ώστε, να μπορεί να «ταιριάξει» στο σύγχρονο κοσμικό πλαίσιο του χριστιανικού κόσμου της Δύσης, που εκείνοι αναγνωρίζουν ως Εκκλησίες και να πάψει να είναι «καθυστερημένη» κι «αρχαϊκή» με τις παλιομοδίτικες πατερικές αγκυλώσεις, όπως την κατηγορούν οι ανίατοι οικουμενιστές. Αυτοί, που συμβαίνει πάντα να είναι και τάχα «εκσυγχρονιστές», αλλά κι «ενωτικοί», για να μεταχειριστώ και τον μεσαιωνικό όρο που προσδιόριζε τους ιδεολογικούς προγόνους τους. Διότι είναι οι ίδιοι που επανακάμπτουν στα πρόσωπα τους. Νέοι Βέκκοι και Βησσαρίωνες.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το θέμα της «συνόδου» και θλίβομαι για τις υπερβάσεις των συνοδικών κανόνων και για την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, που όπως φαίνεται την
έχει εγκαταλείψει πριν καν συγκληθεί. Ο Χριστός δεν θα επιτρέψει να ξεκληρίσουν την Εκκλησία του, κι ό,τι δεν ευλογείται δεν έχει επιτυχία. Αν ο Μ. Φώτιος, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς κι ο Μάρκος ο Ευγενικός είναι όντως Άγιοι, όπως μας έλεγαν - κι είναι-, τότε είναι αδύνατον να παρακαμφθούν από τα νομικά και διαδικαστικά τερτίπια των φιλοπαπικών διοργανωτών. Θα βρουν τους Αγίους πάλι μπροστά τους, στα πρόσωπα των σύγχρονων υπερασπιστών της Ορθοδοξίας. Διότι κι αυτοί είναι πνευματικά τέκνα εκείνων, όπως και οι οικουμενιστές είναι τέκνα των δικών τους «γονέων». Ο Θεός δεν θα αφήσει απροστάτευτη την Εκκλησία του από τους μεγαλόσχημους λύκους.

Αλλά ποιος είμαι εγώ; Ούτε διπλώματα έχω και τριπλά παπλώματα Θεολογίας από προτεσταντικά πανεπιστήμια, ούτε «επιστήμονας» περί Θεού είμαι, όπως αυτοί, ούτε διαθέτω την υπερέχουσα σχολαστική γνώση που εκείνοι κατέχουν. Δεν αμφιβάλλω διόλου ότι οι ίδιοι αυτοί περισπούδαστοι θεολόγοι, αν ζούσαν τότε, θα είχαν αποκλείσει από τη Σύνοδο της Νικαίας τον Άγιο Σπυρίδωνα ως ακατάλληλο, επειδή ήταν ένας απλός βοσκός. Είμαι ίσως ο χειρότερος κι ο αμελέστερος των Χριστιανών, όμως έχω ευλογηθεί να είμαι μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου κι ο τελευταίος ακόμα των ανθρώπων έχει ελπίδα σωτηρίας, αλλά και δικαίωμα λόγου επί των θεμάτων της πίστεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια εν Χριστώ «Δημοκρατία» κι αυτό το συμμετοχικό δημοκρατικό πνεύμα, το άγνωστο στη μονοκρατορική παπική Δύση, το αδελφικό και αληθινά χριστιανικό, που διατρέχει εις τους αιώνες το ορθόδοξο συνοδικό σύστημα, τώρα καταλύεται στην Κρήτη από μια ελίτ ιερατικών «αυθεντιών». Αυτών που επιδιώκουν την βατικανοποίηση του και τη μετατροπή του προεδρεύοντος μεταξύ ίσων σε θρησκευτικό ηγεμόνα, κατά το πρότυπο του Λατίνου αιρεσιάρχη του οποίου ζήλεψαν την «δόξα». Πώς είναι δυνατός όμως ο εναγκαλισμός με εκείνον, που ανέβηκε στον επί γης θρόνο του, δηλώνοντας αλαζονικά πως είναι «αλάθητος», δήθεν εκπρόσωπος του αποθεωμένου Θεού τον οποίο κατέβασε από τα ύψη του για να ανέβει ο ίδιος; Δεν θα μου φανεί παράξενο, λοιπόν, αν κάποια στιγμή ακούσουμε πως δεν πεθαίνουν οι Πάπες, αλλά αναλήπτονται!

Στις μέρες μας μόνο οι ειδικοί «επιστήμονες» φαίνεται πως μπορούν να μιλούν για τον Θεό και να αποφασίζουν ερήμην των απλών πιστών την πορεία της κοινής μας Εκκλησίας. Ιδίως οι σπουδασμένοι στην εσπερία και οι δυτικοθρεμμένοι με τα νάματα του ορθολογισμού και του διαφωτισμού. Οι ρασοκόρακες θαμώνες των διαθρησκειακών συνάξεων και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ο Χριστός δεν προσεγγίζεται πια με την πίστη, με την απλότητα και την καρδιά, όπως γνωρίζαμε, αλλά με την λογική και με την επιστημονική γνώση. Η εκκοσμικευμένη αντίληψη της Δύσης λογίζεται ως «πρόοδος». Η ακινάτεια νοησιαρχία της δυτικής ρασιοναλιστικής σκέψης, που αντικαθιστά το θαυμαστό μυστήριο του Θεανθρώπου Χριστού από το κέντρο της χριστιανικής ζωής, χάριν της εκλογίκευσης και της κατάφασης της διανοητικής αυτάρκειας της, θεωρείται «σύγχρονη» θεολογία. Πώς όμως συμβιβάζεται ο αιώνιος Χριστός με την έννοια του «εκσυγχρονισμού» και η αδιασάλευτη Αλήθεια του με την «πρόοδο» και με την «ενότητα» με τους αποκαθηλωτές του; Πόσες εκπτώσεις από την Αλήθεια κι από την Πατερική παράδοση απαιτεί αυτή η «πρόοδος;».

Μελισσόκερο, λιβάνι και ταπεινά εξωκλήσια είναι ο ορισμός της δικής μου Ορθοδοξίας. Δεν αναφέρομαι καν σε «Θρησκεία», παρά μόνο σε πίστη βιωματική, ζωντανή, καθημερινή. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που γράφω σχετικά. Δυστυχώς, η εκτίμηση απέναντι σε πολλούς ιεράρχες έχει χαθεί πλέον για πάντα. Μπορεί να είναι καλοί άνθρωποι και με αγνές προθέσεις, αλλά αποδείχθηκαν πως δεν είναι άνδρες με ορθόδοξο εκκλησιαστικό και ανδρείο πατερικό φρόνημα. Ας κάνουν ότι θέλουν, κι ας ψηφήσουν ότι θέλουν. Γιάννης πίνει και Γιάννης κερνάει. Ας φάνε και ας πιούν οι «άγιοι» πατέρες στα Χανιά και στα Κολυμπάρια και ας χορτάσουν την ασκητικότητά τους με το πνεύμα του κόσμου. Τη δική μου πίστη δε μπορεί να την αλλάξει κανείς, ούτε να τη χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς του. Απλά δεν θα αποδεχθώ τις αποφάσεις τους, όπως δεν θα τις αποδεχόμουν, αν ζούσα τότε, στη σύνοδο της Φερράρα-Φλωρεντίας το 1438-9.

Όπως τότε στη Φερράρα-Φλωρεντία, έτσι και τώρα η πολιτική σκοπιμότητα και οι πιέσεις σπρώχνουν τις θρησκευτικές εξελίξεις. Για ποιο Άγιο Πνεύμα ομιλούν, όταν δέχονται να γίνουν όργανα του κόσμου και των αρχόντων του αιώνος τούτου; Τι ακριβώς προετοίμαζαν 93 χρόνια τώρα;; Γιατί δε συζητούν το ζήτημα του ημερολογίου, που αναιτίως διχάζει τις Εκκλησίες, καθώς δεν είναι πρόβλημα δογματικό; Μόνο η κοινωνία με τους ετερόδοξους τους νοιάζει; Ας αποφασίσουν επιτέλους αν οι οικουμενικές σύνοδοι είναι επτά ή εννέα. Είναι να απορεί κανείς. Έχω διαβάσει δεκάδες άρθρα για τη «σύνοδο» και τελικά όλοι τα ίδια λέμε, διότι όλοι τα ίδια βλέπουμε κι αντιλαμβανόμαστε. Η συντριπτική πλειονότητα των πιστών, το διαπιστώνει κανείς στις συζητήσεις, αντιτίθεται στον οικουμενισμό και στην πατριαρχική ατζέντα της συνόδου (1), όπως έκαναν και το 1439. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι και δεν επιθυμούν έναν ορθόδοξο Πάπα και την υποταγή της Ορθοδοξίας στον καίσαρα της παλαιάς Ρώμης.

Η Ορθοδοξία δεν είναι πρέπον να αντιμετωπίζεται με εθνοφυλετικά κριτήρια, αφού Ορθόδοξοι δεν είναι μόνο οι Έλληνες, παρόλο που όλοι αναγνωρίζουν τον πρωτεύοντα ρόλο του Ελληνισμού στο θείο σχέδιο για τη διάδοση της. Ωστόσο η σύνοδος αυτή με τις οικουμενιστικές κρυφές σκέψεις και προθέσεις, έχει ίσως μεγαλύτερη βαρύτητα και συνέπειες για τον ορθόδοξο Έλληνα σε σύγκριση με τον ορθόδοξο Ρώσο που η χώρα του είναι δυνατή και ακμαία. Το έχω ξαναγράψει, ότι η Ορθοδοξία είναι το πιο βαρύτιμο πετράδι της πνευματικής μας κληρονομιάς. Το τελευταίο προπύργιο της ψυχής μας σε μια χώρα που έχει αλωθεί πολιτικά και οικονομικά. Δεν μας έχει απομείνει τίποτα άλλο όρθιο. Τώρα κινδυνεύουμε αν χάσουμε κι αυτήν να χαθούμε έπειτα ολοσχερώς.

Αν οι ιεράρχες που συμμετέχουν στη σύνοδο δεν αφουγκραστούν την θέληση του λαού, το Άγιο Πνεύμα θα μιλήσει, αλλά θα το κάνει με την φωνή των πιστών, κλήρου και λαϊκών και η φωνή τους θα είναι ηχηρή. Ας μην ξεγελιούνται από τις οικουμενιστικές ομάδες όπου συμμετέχουν, θεωρώντας πως οι ομόφωνες απόψεις των λίγων αυτών μυημένων στη βλασφημία, αντιστοιχούν και με τη γνώμη των πολλών. Ας συλλογιστούν αυτοί οι ιεράρχες το βάρος και την ευθύνη των σχισμάτων που θα προκαλέσουν με τις τυχόν αντι-ορθόδοξες και αντι-πατερικές επιλογές τους. Θα αντέξουν οι ώμοι τους αυτό το βάρος; Να γραφτούν τα ονόματα τους με μαύρα γράμματα στην ιστορία, αναθεματιζόμενοι εις τον αιώνα τον άπαντα; Ποιος ξέρει, αν θα τους απαρνηθεί κι ο ουρανός κι αν τελικά θα βρεθούν άλιωτοι μέσα στους τάφους τους;

Αλλά να γνωρίζουν ότι ματαίως κοπιάζουν. Η απόδειξη ότι στην ιστορία πάντα ηττώνται, είναι κι αυτή η νέα απόπειρα που δείχνει τις προγενέστερες αποτυχίες τους. Να γνωρίζουν όμως, πως θα ηττηθούν πάλι....

Σημ: Το πανθρησκειακό σύμβολο της φωτογραφίας βρίσκεται στην είσοδο του κτιρίου στο Κολυμπάρι, όπου θα γίνει η σύνοδος. Έγινε γνωστό έπειτα από επώνυμη καταγγελία κληρικού και μάλιστα το αποδοκίμασε η Εκκλησία της Βουλγαρίας.

1) Οἱ δεκατέσσερεις κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὕστερα ἀπό πολλές προπαρασκευαστικές Συνοδικές Ἐπιτροπές, ἐπέλεξαν ὁμοφώνως νά ἀντιμετωπίσουν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ἕξι θέματα, ἤτοι: 1) «Ἡἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον». 2) «ἩὈρθόδοξος Διασπορά». 3) «Τό Αὐτόνομον καί ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ». 4) «Τό μυστήριον τοῦ γάμου καί τά κωλύματα αὐτοῦ». 5) «Ἡ σπουδαιότης τῆς νηστείας καί ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον». 6) «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον».

Παραπομπές:

Τὰ μεγάλα ἀδιέξοδα τῆς Μεγάλης Συνόδου

http://www.osotir.org/el/keimena/ekklisiastika/item/35666-t-megala-dieksoda-t-s-megalis-synodou

«Ἡἐκ τῆς Δύσεως ἀλλοτρίωση»

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

http://paterikos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_96.html

Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: «Γιά τὸν οἰκουμενισμὸ μὲ τὴν ψευδή ἐκκλησία του καὶ τὸν ψευδοχριστιανισμό του δὲν ὑπάρχει διέξοδος»

http://paterikos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_84.html

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η Σύνοδος των Οικουμενιστών έληξε, πριν να αρχίσει. Νίκη των Ορθοδόξων.

http://paterikos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_40.html

Εκκλησία και Εκκλησίες

ekklhsia2Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

http://paterikos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_21.html

«Ὁμολογιακὴ» διγλωσσία, ἀσάφεια καὶ σύγχυση, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

http://paterikos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_63.html

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας: «Θέλουμε καί ἀπαιτοῦμε ἡ συγκαλουμένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος νά καταδικάσει ὡς αἱρέσεις καί τόν Παπισμό καί τόν Οἰκουμενισμό.»

http://www.pentapostagma.gr/2016/06/%ce%bf-%ce%b3%cf%8c%cf%81%cf%84%cf%85%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%af%ce%b1%cf%82.html#ixzz4Bq2Y6Wzd

Προκαθήμενοι ή Πάπες;

http://www.pentapostagma.gr/2016/06/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%AE-%CF%80%CE%AC%CF%80%CE%B5%CF%82.html

Η Σύνοδος της Κρήτης, ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη είναι. Ο Συγ-κρητισμὸς εις τα πρόθυρα της συγκλήσεως ή της ματαιώσεώς του.