Η δογματική πίστη στη μοναδική αλήθεια των επικρατούντων (mainstream) ΜΜΕ

“Για πρώτη φορά ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, η Τράπεζα της Αγγλίας, αποδέχεται δημόσια τη δημιουργία του χρήματος από το πουθενά – ενώ μέλει να αποδειχθεί εάν είχε δίκιο ο Ford όταν είπε πως, όταν οι άνθρωποι μάθουν το μυστικό, την επόμενη ημέρα το πρωί θα ξεσπάσει επανάσταση” (πηγή).

Όταν προσπαθεί να ερευνήσει κανείς ορισμένα μυστικά του παγκοσμίου συστήματος όσο καλύτερα μπορεί, ειδικά του χρηματοπιστωτικού, του ζητείται να επικεντρώνεται σε πηγές, οι οποίες θεωρούνται κοινά αποδεκτές – επίσημες κατά κάποιον τρόπο, πέρα από κάθε αμφιβολία, παρά το ότι τέτοιου είδους ισχυρισμοί είναι αυθαίρετοι.

Αυτές οι πηγές είναι συνήθως τα μεγάλα ΜΜΕ (mainstream media), τα οποία όμως σπάνια φιλοξενούν ανάλογες αναλύσεις – αφού τις περισσότερες φορές εξυπηρετούν συμφέροντα της εκάστοτε ελίτ, οικονομικής ή πολιτικής, η οποία άλλωστε τα χρηματοδοτεί μέσω των διαφημίσεων,  των “αγύριστων” δανείων ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Το γεγονός αυτό φαίνεται καθαρά από τα θέματα, τα οποία διαπραγματεύονται – όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου διακρίνει καθαρά κανείς ποιό ΜΜΕ είναι υπέρ του ενός κόμματος ή του άλλου, επειδή η πολιτική στη χώρα μας κυριαρχεί έναντι οτιδήποτε άλλου.

Με απλά λόγια, στην Ελλάδα όλα περιστρέφονται γύρω από

τα κόμματα – οπότε θεωρούμε αστείες τις τοποθετήσεις εναντίον του κρατισμού από τα φιλελεύθερα ΜΜΕ, όταν τα ίδια επιβιώνουν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.  

Περαιτέρω το analyst.gr, καλώς ή κακώς, δεν έχει υιοθετήσει ποτέ τη συγκεκριμένη συμπεριφορά – προσπαθώντας να λειτουργήσει οικονομικά, έτσι ώστε να μην υποχρεωθεί να ακολουθήσει αυτήν την τάση. Επιτυγχάνει δε το στόχο του, με τη βοήθεια των ανιδιοτελών προσπαθειών των συντελεστών του που προτιμούν την ελευθερία της έκφρασης από τα οικονομικά οφέλη – ενώ δεν κερδίζουν τα προς το ζην από αυτή τη δραστηριότητα τους.

Εκτός αυτού, οι συγγραφείς του δεν περιορίζονται στην ασφαλή χρήση πηγών μόνο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, γνωρίζοντας πως εξυπηρετούν συμφέροντα – με αποτέλεσμα να παρέχουν μία διαφορετική ενημέρωση, χωρίς όμως να ισχυρίζονται πως δεν κάνουν λάθη.

Ως εκ τούτου, είναι άδικες οι επιθέσεις που δέχονται ορισμένες φορές, όσον αφορά τα άρθρα τους – όπως στο παράδειγμα της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας, σε σχέση με το ιδιοκτησιακό της καθεστώς. Ειδικά επειδή σχεδόν όλες οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν ως επτασφράγιστο μυστικό τους μετόχους τους – σε κάποιο βαθμό ακόμη και οι εισηγμένες στα χρηματιστήρια, όπως η Τράπεζα της Ελλάδας ή η Τράπεζα της Ιαπωνίας (μετοχή).

Προφανώς δε η ανάγνωση των όποιων καταστατικών τους δεν βοηθάει καθόλου – αφού κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τι κρύβεται από πίσω, ενώ το καταστατικό μίας τράπεζας είναι διαφορετικό από το σύνταγμα μίας χώρας, το οποίο επίσης παραβιάζεται κατά το δοκούν, όπως διαπιστώνουμε στην Ελλάδα.  

Αυτό που έχει όμως σημασία δεν είναι σε ποιόν ανήκει μία κεντρική τράπεζα, αλλά ποιός καθορίζει την εκάστοτε πολιτική της, ποιός την ελέγχει – όπου η συμμετοχή σχεδόν όλων των κεντρικών τραπεζών στο σύστημα της BIS, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ρωσίας, τεκμηριώνει την κυριαρχική θέση της Δύσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, επάνω στο οποίο έχει στηρίξει την ηγεμονία της (άρθρο).

Εάν βέβαια αναζητήσει κανείς πληροφορίες ή/και αναλύσεις στα «καθεστωτικά» ΜΜΕ, δεν πρόκειται να τις βρει εύκολα – αφού τις περισσότερες φορές ο στόχος τους δεν είναι η ολοκληρωμένη ενημέρωση των ανθρώπων, αλλά η χειραγώγηση τους. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από την ίδια τη λειτουργία του χρήματος και τη δημιουργία του από το πουθενά, μέσω των εμπορικών τραπεζών (άρθρο) – όπου σπάνια συναντώνται αναφορές των κατεστημένων ΜΜΕ, παρά το ότι αποτελεί ένα σημαντικότατο θέμα.

 Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://www.analyst.gr