Το παρασκήνιο του Οικουμενισμού, η Μεγάλη Σύνοδος και η επίσκεψη του Πάπα

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Η επίσκεψη του Πάπα δεν είναι παρά μόνο μια εικόνα της όλης σκηνογραφίας, που δε μπορεί να γίνει αντιληπτή στις προεκτάσεις της, χωρίς τη γνώση και του υπόλοιπου παρασκηνίου.

Διότι, η άλλη, η μεγαλύτερη εικόνα, αφορά τη σύγκλιση της Αγίας και Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας τον ερχόμενο Ιούνιο στην Κρήτη. Πολλοί ιεράρχες αποκαλούν τη Σύνοδο αυτή επιεικώς «παράτυπη» και μη αναγκαία, ενώ καταγγέλλεται για σειρά νομοκανονικών παραβάσεων από την πλευρά του Πατριαρχείου, εξαιτίας των οποίων προκαλείται ανησυχία για τη σκοπιμότητα επιλογής του χρόνου και τους λόγους της σύγκλισης της. Κι αυτό, παρά τη σκεπτική στάση κάποιων Εκκλησιών, όπως της Γεωργίας, της Σερβίας, αλλά και της Ελλάδας, όπου στην Ιερά Σύνοδο υπήρξαν παρεμβάσεις, ενώ αρκετοί ιεράρχες έχουν διαφοροποιηθεί επίσημα εκφράζοντας φόβους για τη Σύνοδο αυτή, που φαίνεται ότι έχει ως κρυφό στόχο την προλείανση της ένωσης με τα αιρετικά χριστιανικά δόγματα και τον οικουμενισμό της νέας τάξης. Όπως κάθε αυτοκρατορία, έτσι και η νέα τάξη επιζητεί την ομοιογένεια σε κάθε επίπεδο, ακόμα και σε θρησκευτικό. Όλα με όλους και στο βάθος πανθρησκεία.

Δηλωτικό των προθέσεων είναι το γεγονός, ότι το Πατριαρχείο αποφεύγει να ονομάσει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο «Οικουμενική», όπως λέγονταν και οι προηγούμενες, εφόσον αληθινή Οικουμενική Εκκλησία είναι μόνο η Ανατολική Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, εξαιρουμένων των μετά το 1050 μ.Χ αποσχισθεισών αιρέσεων από τον χαρακτηρισμό τους ως «Εκκλησιών». Το
Πατριαρχείο αρνείται να ονομάσει τη Σύνοδο αυτή έτσι, διότι δε συμμετέχουν λέει και οι Χριστιανοί της Δύσης, εκπρόσωποι των οποίων έχουν προσκληθεί να παρίστανται στην έναρξη και την λήξη της Συνόδου. Αλλά αν είναι έτσι, ούτε οι προηγούμενες Σύνοδοι ήταν Οικουμενικές, αφού ούτε τότε συμμετείχαν οι αιρετικοί. Άρα εμμέσως οι αιρέσεις αναγνωρίζονται ως ισότιμες Εκκλησίες και οι κακοδοξίες τους γίνονται αποδεκτές. Έχουμε, λοιπόν, μια προσπάθεια να καταστεί η Σύνοδος ένας «Δούρειος Ίππος», ώστε να αναθεωρηθούν πλαγίως οι αποφάσεις των προηγούμενων Οικουμενικών Συνόδων που καταδίκασαν τις αιρέσεις. Παραγκωνίζεται η πατερική παράδοση, ενώ περιφρονούνται τεράστιες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας, όπως ο Όσιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κ.α. Το Πατριαρχείο για δικούς του λόγους διακινδυνεύει με ακατανόητο τρόπο την εσωτερική ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την ίδια στιγμή κινείται παρασκηνιακά και απαιτεί την επιστροφή των μητροπόλεων των «νέων χωρών», Μακεδονίας, Θράκης, στη δικαιοδοσία του. Είναι σαφές πως ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδας, υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, ίσως και εκκλησιαστικού προσανατολισμού, αν η θέση του Πατριάρχη αποδειχθεί ότι είναι αμετακίνητη υπέρ της ένωσης. Ο αρχιεπίσκοπος προς το παρόν, φαίνεται να έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και σύρεται σε τετελεσμένα γεγονότα που σχεδιάζει το Πατριαρχείο, όπως ήταν η επίσκεψη του Πάπα.

Επιπλέον, στην επικείμενη Μεγάλη Ορθόδοξη Σύνοδο της Κρήτης διάφορες «καινοτομίες», που σκοπό έχουν να ελέγξουν τις ψήφους των συμμετεχόντων, καταργούν την από αιώνων μια ψήφο ανά επίσκοπο και μεταφέρουν το δικαίωμα της μια ψήφου ανά Εκκλησία! Δηλαδή, αν οι επίσκοποι μιας Εκκλησίας διαφωνούν μεταξύ τους, θα πρέπει να κόψουν το λαιμό τους για να συμφωνήσουν στη μια ψήφο που θα πρέπει να δώσει η Εκκλησία τους. Η διαφορετική άποψη των μειοψηφησάντων, απλά δεν θα φαίνεται πουθενά. Η Σύνοδος αρχίζει να χάνει σε δημοκρατικότητα και σε γνήσιο ορθόδοξο ήθος, μιμούμενη κατά πως φαίνεται το μοναρχικό πρότυπο του ολιγαρχικής κι αυταρχικής παπικής Αυλής. Καθ΄ υπέρβαση της άψογης δημοκρατικής παράδοσης, που θέλει να συμμετέχουν στη Σύνοδο όλοι ανεξαιρέτως οι επίσκοποι, τώρα όρισαν πως θα συμμετέχουν μόνο 24 επίσκοποι από κάθε Εκκλησία. Η Εκκλησία της Ελλάδας, λοιπόν, θα εκπροσωπηθεί με 24 επισκόπους. Ποιοι θα είναι αυτοί από τους 70 τόσους της ιεραρχίας; Ποια «τάση» θα εκπροσωπούν αυτοί στη Σύνοδο; Είναι φανερή η σκοπιμότητα του ελέγχου για την εξουδετέρωση των αντιδράσεων. Είναι και πολλά άλλα.

Προς το παρόν, έπειτα από την επίσκεψη του Πάπα και με χρονικό ορίζοντα τον Ιούνιο, έχουν ξαμολήσει διάφορες φιλοπαπικές ρασοφόρες ύαινες και οικουμενιστές θεολόγους κύνες. Η δουλειά τους είναι να δαγκώνουν με απαξιωτικούς και περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς, ως δήθεν αναχρονιστές, σκοταδιστές, ταλιμπάν παλαιοημερολογίτες κλπ, όσους επισκόπους, κληρικούς και λαϊκούς αντιδρούν, υπερασπιζόμενοι την Ορθοδοξία. Απέναντι στα εκκλησιαστικά επιχειρήματα τους αυτοί απαντούν με ειρωνείες, με την υπεροψία του «εκσυγχρονιστή» και του μοντέρνου, λες και η Εκκλησία είναι πρετ α πορτέ που ακολουθεί τη μόδα. Είναι η ίδια τακτική που ακολούθησαν οι «εκσυγχρονιστές» υποστηρικτές του μνημονίου, που είχαν βαλθεί να συκοφαντούν και να λοιδορούν τους «αντιμνημονιακούς» ως «ακραίους».

Επιστράτευσαν επίσης και δημοσιογράφους των ΜΜΕ. Ανθρώπους του ταμείου και δημοσιογραφικές πόρνες, που έχουν τόση σχέση με την Εκκλησία κι ενδιαφέρον για τα θρησκευτικά ζητήματα, όση και ο Πάγκαλος με την γυμναστική. Τώρα όλοι αυτοί φωνάζουν και οδύρονται υπέρ της «Αγάπης» και της «ένωσης» των Εκκλησιών, «να τα βρούμε βρε παιδί μου», «τι έχουμε να χωρίσουμε;» κι άλλα τέτοια αγαπητικά. Επειδή έτσι τους είπαν να κάνουν, μιας και οι ίδιοι δεν γνωρίζουν ιστορία. Πετούν στο καλάθι της λήθης τις σφαγές από τους Λατίνους των ορθοδόξων, επειδή αρνήθηκαν αυτήν ακριβώς την «ένωση της αγάπης», όπως την λένε. Είναι οι ίδιοι δημοσιογράφοι που μας έλεγαν, πως το μνημόνιο είναι καλό και πως η Τρόικα είναι αναγκαία.

Ίσως κάποιοι τελείως αποστασιοποιημένοι και μη έχοντας σχέση με τα θρησκευτικά ζητήματα, να θεωρούν πως όλα αυτά δεν τους αγγίζουν, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι ιδέες κινούν τον κόσμο και οι θρησκείες ως συστήματα εξακολουθούν να επιδρούν στο πολιτικό και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ακόμα και ο Τσίπρας το κατάλαβε. Μάλιστα, πήγε και επισκέφτηκε τον Πάπα, όμως στο Πατριαρχείο δεν ξέρω αν έχει πάει.

Η ψευδοένωση των εκκλησιών, θα είναι καταστροφικά ανάλογη της πολιτικής ένωσης στην ΕΕ. Αυτά πάνε πακέτο. 'Όπως η Ελλάδα υποδουλώθηκε πολιτικά και οικονομικά ως κράτος στα μνημόνια, έτσι και η Ορθοδοξία θέλουν τώρα να προσκυνήσει τον Πάπα. Η Ορθοδοξία, είναι αυτή τη στιγμή το μόνο ελεύθερο κομμάτι της ψυχής μας, που θα έπρεπε όλοι να το υπερασπίζονται, ακόμα και οι μη θρησκευόμενοι. Είναι το μόνο που μας έχει απομείνει και το θέλουν κι αυτό. Να είστε σίγουροι, ότι υπάρχει συγχρονισμός στις εξελίξεις. Οι ηγέτες μας πολιτικοί και θρησκευτικοί δέχονται φοβερές πολιτικές πιέσεις για την ένωση, όπως και την περίοδο προ της άλωσης. Μη σας φανεί παράξενο, αν μια υπόσχεση μελλοντικής ένωσης αποτελεί ίσως ένα μυστικό όρο των συμφωνιών για τα δάνεια των μνημονίων που επαιτούμε.

Παραπομπές:

 http://peritexnisologos.blogspot.gr/2016/04/blog-post_42.html#more
http://www.romfea.gr/diafora/7296-glufadas-paulos-erotimata-peri-tin-agia-kai-megali-sunodo
http://www.impantokratoros.gr/29284CE7.el.aspx
 http://aktines.blogspot.gr/2016/03/18-26-2016.html
http://aktines.blogspot.gr/2016/03/blog-post_59.html

το είδα