Γίνεται να αξιολογήσουμε την στήριξη του ΟΗΕ θετικά στις διάφορες ΜΚΟ, όταν αυτές ενισχύονται αποκλειστικά με αμερικανικά και βρετανικά κονδύλια, συχνά μυστικά;
Πως γίνεται οι θέσεις αυτών των ΜΚΟ να συμπίπτουν παντού και πάντα με τις αγγλοσαξονικές απόψεις και να προωθούν εμφανέστατα τους στόχους του αμερικανικού imperium, πότε στην Κύπρο και την Παλαιστίνη, πότε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν;
Πόσο ανεξάρτητες μπορούν να θεωρηθούν τέτοιες οργανώσεις, όταν εμφανέστατα υπηρετούν πολιτικές επιδιώξεις μεγάλων δυνάμεων (κατά κανόνα των ΗΠΑ) και μέλημά τους είναι ο εξωραϊσμός της κατοχής άλλων κρατών και η οικονομική απομύζηση των λαών τους;
Τι συμπεράσματα θα μπορούσαν να εξαχθούν από τη δράση κάποιων ΜΚΟ που «ειδικεύονται» σε ρόλο εργολάβου προώθησης των σχεδίων των ΗΠΑ; Ποιος ο στόχος της Ουάσιγκτον και των αμερικανικών κέντρων ισχύος; Σκοπός είναι, με την μέθοδο των χρηματοδοτούμενων από μεγάλα ιδρύματα και κυβερνήσεις ΜΚΟ να οδηγηθούν τα εθνικά κράτη, πρωτίστως τα ευρωπαϊκά, σε απεθνοποιημένες «Κοινωνίες Πολιτών» θα μπορούν να επηρεάζουν τις κυβερνήσεις και εξελίξεις στα πλαίσια μιας ψευδούς δημοκρατικότητας. Ο θεσμός των ΜΚΟ θα
ενισχυθεί ραγδαία στο μέλλον με επηρεασμό της κοινής γνώμης σε εθνικό και τοπικό ακόμη επίπεδο, σε πιέσεις κατά προσώπων και πολιτικών και δήθεν «ανθρωπιστικές δράσεις». Πρόσφατα παραδείγματα χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ είναι αυτές που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πτώση των καθεστώτων της Γεωργίας και της Ουκρανίας. Επίσης οι αντισυριακές ΜΚΟ στον Λίβανο που απέτυχαν, όπως απέτυχαν και οι κυπριακές ΜΚΟ που υποστήριξαν το ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν το 2004 και που έτυχαν χρηματοδότησης (και) από αμερικανικές πηγές, όπως προαναφέρθηκε.
Σπουδαίο ρόλο προγραμματίζεται να παίξει στο μέλλον το λεγόμενο «περιβαλλοντικό κίνημα». Υπάρχουν υπόνοιες αλλά και καταγγελίες ότι το κίνημα αυτό έχει διαβρωθεί και ελέγχεται εμμέσως από την οικονομική δυναστεία των Ροκφέλλερ, τα ιδρύματα και τις ΜΚΟ του Τζόρτζ Σόρος και άλλους πόλους ισχύος. Σκοπός εδώ θα είναι, το περιβαλλοντικό πρόγραμμα και οι συναφείς δράσεις του ΟΗΕ να ελέγχονται από ένα ειδικό σώμα περιβαλλοντολόγων ακτιβιστών, επιλεγμένων μόνο από made in USA MKO, ώστε το οικολογικό κίνημα να μην «ενοχλεί» τις ΗΠΑ και τις αμερικανικές πολυεθνικές, που είναι οι Νο1 ρυπογόνοι παράγοντες του πλανήτη.
Συμπερασματικά, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι επιφανειακά, ο ρόλος κάποιων ΜΚΟ μπορεί κατά τα λεγόμενά τους να είναι «αγωνιστικός» και «ανθρωπιστικός». Στην πραγματικότητα όμως ρίχνουν νερό στον μύλο των αμερικανικών-ατλαντικών σχεδίων ελέγχου του πλανήτη. Μιλάμε για ένα καινούργιο είδος υπερεθνικού ελέγχου κρατών και κοινωνιών. Σαν παραγωγοί ιδεολογίας οι ΜΚΟ συμμετέχουν ήδη στην μετεξέλιξη του καπιταλισμού.Το 2006, 70 ειδικοί των ΜΚΟ από αυτούς που το 1994 κατάγγειλαν την Παγκόσμια Τράπεζα, δουλεύουν πια προς όφελός της. Ηγετικά στελέχη οικολογικών ΜΚΟ σχετίζονται πλέον με επιχειρήσεις-κολοσσούς μεταλλαγμένων τροφίμων ή πετρελαιοειδών (Monsado, Exxon, Union Carbide).
Όσον αναφορά τον τρόπο λειτουργίας των ΜΚΟ, μάλλον τα ελλείμματα δημοκρατίας πλεονάζουν. Οι αποφάσεις και η πολιτική τους χαράσσονται από ολιγομελείς ηγετικούς πυρήνες. Ο ρόλος των απλών μελών, ιδεολόγων πολιτών, περιορίζεται στο να πληρώνουν τις συνδρομές και να συνυπογράφουν τις καμπάνιες που έχουν προαποφασιστεί. Για το ζήτημα της συνδιαμόρφωσης των αποφάσεων, της ιεραρχίας, της πολιτικής αναζήτησης και προβληματισμού ούτε λόγος βέβαια να γίνεται. Οι ΜΚΟ δεν θέτουν ποτέ ζητήματα εξουσίας και συνολικής αμφισβήτησης του συστήματος, αλλά πάντα ελεγχόμενων μεταρρυθμίσεων.
Η δράση των ελεγχόμενων από υπερεθνικά κέντρα ΜΚΟ συνδέεται παντού (και στην χώρα μας), παραπλανητικά, με λεκτικούς εξωραϊσμούς για«κοινωνία των πολιτών», «ώριμους πολίτες» και έναν θολό «εκσυγχρονισμό». Η αμερικανική εξωτερική πολιτική, μέσα από ένα πακτωλό χρηματοδοτήσεων (π.χ. μορφωτικά προγράμματα, υποτροφίες του ΝΑΤΟ, αμερικανική αναπτυξιακή βοήθεια, υποτροφίες του Σόρος και συναφών ιδρυμάτων) κατόρθωσε να ελέγξει πολλές ΜΚΟ, να ιδρύσει νέες, απόλυτα υποταγμένες. Πέτυχε όμως και κάτι άλλο: Να μετατρέψει ανθρώπους της αμφισβήτησης, της ριζοσπαστικής διανόησης και των κοινωνικών κινημάτων σε τρόφιμούς της και να τους εντάξει στη στρατηγική της και στα σχέδιά της. Έτσι, πριν από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, πριν από τις ταραχές στο Λίβανο και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πίσω από τις πιέσεις στην Κούβα και τη Βενεζουέλα, υπάρχει η φανερή και η αφανής δράση των ΜΚΟ που προετοιμάζουν και νομιμοποιούν ηθικά τις αμερικανικές επεμβάσεις, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την δημοκρατία, τις μειονότητες.Πηγή
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου