Η τραγική ειρωνεία είναι το συμβάν έλαβε χώρα στην οδό Μεσολογγίου.
Ανήκει και αυτή η έξοδος στον κύκλο των χαμένων ζωών των μνημονίων ή μήπως υπήρχαν άλλα κίνητρα; Δεν το ξέρουμε. Αυτό που γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες συνεχίζουν να αυτοκτονούν. Και μάλιστα οικογενειακά.
Ζούμε το νέο Ζάλογγο.
Λίγες μέρες νωρίτερα, 63χρονη μάνα και ο 27ος γιός της έκαναν βουτιά θανάτου στη Χαλκίδα.
Το κοντέρ του θανάτου συνεχίζει να γράφει.
Και οι συνθήκες που σπρώχνουν ανθρώπους προς το θάνατο είναι ακόμη εκεί έξω:
Παρά τις εγκυκλίους οι τράπεζες συνεχίζουν ακάθεκτα την αλητεία των πλειστηριασμών της
πρώτης κατοικίας.
Κάθε στιγμή που η κυβέρνηση χρονοτριβεί, κάποιος θα χάσει το σπίτι του.
Πολλοί άλλοι θα χάσουν τη θέληση τους για ζωή.
Και κάποιοι από αυτούς τη ζωή τους.
Πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι είναι πολύ νωρίς.
Η κυβέρνηση οφείλει να φτιάξει ένα μνημείο των πεσόντων του μνημονίου, να δείχνει για πάντα την απανθρωπιά των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στη χώρα.
Και να τιμωρήσει αυτούς που προκάλεσαν αυτούς τους θανάτους και που ακόμη και σήμερα κάποιοι από αυτούς κρατούν νευραλγικά πόστα στη διοίκηση της χώρας.
Φτάνει πια.
Το μόνο άλλο που μπορώ να πω είναι πως καταλαβαίνω τον πόνο της μάνας, όσο αυτό είναι ανθρωπίνως δυνατό. Έζησα και εγώ παρόμοια απώλεια, αν και δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν της μάνας που χάνει το παιδί της. Τέτοιες πληγές δεν κλείνουν ποτέ. Της στέλνω όσα κουράγια μου χουν απομείνει.
Πέτρος Αργυρίου
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου