α) Γιατί προβλέπεται ότι σε περίπτωση πλειστηριασμού, το εκπλειστηρίασμα θα το παίρνουν οι τράπεζες (ακόμα και σε βάρος του Δημοσίου). Μάλιστα, οι νομοθέτες το ξέρουν αυτό. Το ομολογούν δημόσια οι αρμόδιοι Υπουργοί Οικονομικών και Δικαιοσύνης, αφού στην εκτίμηση του κόστους των μέτρων που λαμβάνονται για τον κρατικό προϋπολογισμό αναφέρεται επί λέξει: «Η εν λόγω απώλεια εσόδων θα αναπληρώνεται από άλλες πηγές εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού και των ανωτέρω φορέων κατά περίπτωση».
β) Γιατί η προφορική συζήτηση της υπόθεσης, η εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο, κατ’ αρχάς, καταργείται. Αυτή η βουβή συζήτηση γίνεται χωρίς την παρουσία μαρτύρων, διαδίκων και πληρεξουσίων δικηγόρων! Έτσι, εισάγεται ένα «πρότυπο δίκης», όπου αναιρούνται οι θεμελιώδεις αρχές της αμεσότητας και της προφορικότητας που διέπουν την πολιτική δίκη. Καθίσταται άνευ ουσιαστικού περιεχομένου η
αποδεικτική διαδικασία και κάθε έννοια δίκαιης δίκης. Δημιουργούνται, λοιπόν, εκείνα τα (απαραίτητα) στεγανά, ώστε οι δικαστικές αποφάσεις να μην είναι δίκαιες αλλά αρεστές.
γ) Γιατί με τη διατήρηση των υψηλών παραβόλων και της καταβολής δικαστικού ενσήμου (ακόμη κι αν το αίτημα είναι αναγνωριστικό) επαναλαμβάνονται τα ήδη διαπιστωθέντα προβλήματα και παραβιάζεται το δικαίωμα, ιδίως των οικονομικά αδύναμων πολιτών, να έχουν πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Μάριος Μαρινάκος
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου