Μια στρατηγική συνιστώσα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και θηριωδίας είναι η τρομοκρατία: αποτελεί για τους διεθνείς διωκτικούς μηχανισμούς και ιδιαίτερα για τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ προνομιακό μέσο εκβιασμών και άσκησης πολιτικής εξουσίας.
Οι ΗΠΑ για να στηρίξουν τη δική τους πλανητική βία και τρομοκρατία σκηνοθετούν το θέαμα της τρομοκρατικής απειλής.
Νέες τρομο-λίστες πλασάρουν οι Αμερικανοί και ασκούν πιέσεις και εκβιασμούς στην ελληνική κυβέρνηση για νέες σκηνοθετημένες συλλήψεις, νέες κατασκευές ενόχων και νέο δικαστικό τρομο-θέαμα. Και αυτό το εκβιαστικό όπλο της «τρομοκρατίας» θα το χρησιμοποιούν συνεχώς οι τρομοκράτες της υφηλίου όσο δεν ξεσκεπάζεται ο μύθος της τρομοκρατίας και η μεγάλη απάτη της σκηνοθετημένης εξάρθρωσης της «17Ν» και του « ΕΛΑ.».
Παράλληλα με τις νέες αμερικανικές τρομο-προκλήσεις κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ βιβλίο με τον τίτλο:
Συγγραφέας ο Ντάνιελ Μπάιμαν, καθηγητής στο
πανεπιστήμιο της Τζορτζτάουν, γνωστό για τις σχέσεις του με το αμερικανικό κατεστημένο:Από τα σημαντικότερα ιδρύματα στρατολόγησης πρακτόρων της CIA.
Ο Μπάιμαν ομολογεί ότι υπάρχουν κράτη που «σπονσάρουν» την τρομοκρατία. Η μισή αυτή αλήθεια δεν ομολογείται κατά λάθος. Η στρατηγική των ΗΠΑ είναι να χαρακτηρίζουν κράτη ως «σπόνσορες» της «τρομοκρατίας» για να επεμβαίνουν στρατιωτικά ( Αφγανιστάν, Ιράκ…).
Ο πολιτικός εκβιασμός κατά της Ελλάδας συνίσταται στο ότι ο Μπάιμαν τοποθετεί στους «σπόνσορες» και το ιστορικό ΠΑΣΟΚ! Αυτό προφανώς σηματοδοτεί και στοχεύει κάπου! Όμως το θέμα μας εδώ είναι άλλο. Ομολογείται η μισή αλήθεια (πράγματι τα κράτη και οι μυστικές τους υπηρεσίες συμμετέχουν στην κατασκευή και κατανάλωση της «τρομοκρατίας») για να επικαλυφτεί ολόκληρη η αλήθεια: Είναι οι ΗΠΑ, το πλανητικό κράτος ο μέγας «σπόνσορας» της τρομοκρατίας.
Τα κράτη είναι οι «εκτελεστές» και οι «διεκπεραιωτές», μέσω των μυστικών υπηρεσιών (που ελέγχουν οι ΗΠΑ), της «τρομοκρατίας» που αποτελεί στρατηγική επιλογή του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Πριν εκθέσω τα πράγματα αναλυτικά θα παραθέσω και μιαν άλλη αποκαλυπτική επισήμανση του Μπάιμαν: «…πολλές τρομοκρατικές ομάδες δεν είναι μαριονέτες του σπόνσορά τους, ορισμένες ομάδες μάλιστα στρέφονται εναντίον των υποτιθέμενων αφεντικών τους». Πράγματι αν δεν γινόταν αυτό δεν θα μπορούσαν να εμφανιστούν ως «αριστερές», αντικρατικές και αντιαμερικανικές…
Τα Ιστορικά Δεδομένα
Μια προσεκτική ιστορική ανασκόπηση μας αποκαλύπτει τούτο: Από την έναρξη του ψυχρού πολέμου (1947) αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη ένα πολυπλόκαμο τρομοκρατικό δίκτυο κατευθυνόμενο από την Ουάσιγκτον και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τα ευρωπαϊκά κράτη και τις υπηρεσίες τους. Η τρομοκρατική αυτή στρατηγική του ιμπεριαλισμού περνάει από δύο φάσεις.
ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ. Σε αυτή τη φάση (1947- 1970), πίσω από κάθε τρομοκρατική ενέργεια «ανακαλύπτεται» ο «ερυθρός» κίνδυνος. Είναι η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου και ο «μπαμπούλας» είναι ο κομμουνισμός. Σε αυτή τη φάση οι μυστικές υπηρεσίες αναθέτουν την εκτέλεση τρομοκρατικών ενεργειών σε πράκτορές τους ή σε όργανά τους από το χώρο της εξτρεμιστικής δεξιάς και, στη συνέχεια, προσπαθούν να τις αποδώσουν στην Αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική), κατασκευάζοντας ενόχους.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ. Αυτή αρχίζει από το 1971 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι η περίοδος που ο «μπαμπούλας» του κομμουνισμού έχει ξεθωριάσει. Παράλληλα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ηττάται συντριπτικά στο Βιετνάμ, ο Μάης του ΄68 και τα επαναστατικά κινήματα της νεολαίας σε όλο τον κόσμο έχουν πυροδοτήσει την επαναστατική σκέψη. Παντού σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική τα λαϊκά μαζικά κινήματα γιγαντώνονται και προβάλλουν απειλητικά για τον ιμπεριαλισμό. Σε αυτή την περίοδο σημειώνεται μια ποιοτική αλλαγή στη στρατηγική της διεθνούς ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας. Η αλλαγή αυτή συμπίπτει με την κοινοποίηση του «Εγχειριδίου Εκστρατείας για τις μυστικές υπηρεσίες που διεξάγουν Επιχειρήσεις Σταθεροποίησης», των στρατηγών Westmorland (αρχηγού του αμερικανικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων και γνωστού σφαγέα του Βιετνάμ) και Wicklam.
Σε αυτή τη δεύτερη φάση, οι μυστικές υπηρεσίες κατασκευάζουν αριστερές οργανώσεις φαντάσματα, που «αναλαμβάνουν δημόσια» την ευθύνη των τρομοκρατικών ενεργειών που πραγματοποιούν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, είτε «διεισδύουν» απευθείας σε διάφορες ομάδες εξτρεμιστικές και τις καθοδηγούν.
Η τρομοκρατία πλέον γίνεται ο νέος «μπαμπούλας», η νέα δαιμονοποιημένη απειλή της ανθρωπότητας. Μια τρομοκρατία κατασκευασμένη από τις μυστικές υπηρεσίες που εμφανίζεται με αριστερές, επαναστατικές υπογραφές.
Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο μπορούμε να διερευνήσουμε το πλήθος των τρομοκρατικών ενεργειών από το 1947 μέχρι σήμερα σε όλη την Ευρώπη, ενέργειες που έχει πλέον αποδειχτεί περίτρανα ότι ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών. (τα συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία καταγράφονται στο βιβλίο του Κλεάνθη Γρίβα, «Τρομοκρατία», εκδόσεις Παπαζήση).
Θα αναφέρουμε κάποια περιστατικά, γνωστά σε όλους.
Η αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση Stay Behind. Μια τεράστια τρομοκρατική επιχείρηση, που οργανώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκε συστηματικά σε όλες τις χώρες-μέλη της Συμμαχίας και αποκαλύφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Ο ιταλικός βραχίονας με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Γκλάντιο, ήταν υπεύθυνος για όλες τις τρομοκρατικές δραστηριότητες που σημειώθηκαν στην Ιταλία κατά τη μεταπολεμική περίοδο και άλλαξαν ριζικά την πολιτική σκηνή.
Ο ελληνικός βραχίονας ήταν η Κόκκινη Προβιά. (Δολοφονία Γρηγόρη Λαμπράκη, Πολύνεκρη βομβιστική ενέργεια στο Γοργοπόταμο κλπ).
Το Σχέδιο Solo (1964). Με το αριστερό άνοιγμα των Χριστιανοδημοκρατών υπό την προεδρία του Άλνο Μόρο και την εκλογική επιτυχία των κομμουνιστών (25% των ψήφων), ετέθη σε εφαρμογή με το παραπάνω σχέδιο η οργάνωση πραξικοπήματος και η δολοφονία του Μόρο. Το πραξικόπημα αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Το 1978 ο Μόρο δολοφονήθηκε από τους ίδιους που σχεδίαζαν τη δολοφονία του το 1964, αλλά με την υπογραφή των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Σήμερα έχουν ανακαλυφτεί τα χειρόγραφα του Μόρο, τα οποία είχε γράψει πριν εκτελεστεί (τα κρατούσαν κρυφά), ένα εκ των οποίων αναφέρει την ανάμειξη του ΝΑΤΟ και της ΣΙΑ στην απαγωγή του. Έχει αποκαλυφτεί επίσης ότι το κτίριο όπου έκρυβαν το Μόρο οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ανήκε στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες.
Σημείωση: Για τη δολοφονία του Μόρο και γενικά περί τρομοκρατίας, καλό είναι να διαβαστεί το βιβλίο του Τζανφράνκο Σανγκουινέττι, «Περί της τρομοκρατίας και του κράτους» (εκδόσεις ύψιλον).
Το Αμερικανικό Εγχειρίδιο
Ολόκληρο το ντοκουμέντο δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» (22/10/1978).
Μεταξύ άλλων αναφέρει στο πρώτο κεφάλαιο: « Ο στρατός και άλλες υπηρεσίες δεν έχουν αμετακίνητη υποχρέωση να συνεχίσουν να στηρίζουν μια φιλική κυβέρνηση:
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρώτος, λοιπόν, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, από το 1970, σηκώνει το λάβαρο του αντιεθνικισμού! Κάθε αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση, σαφώς, είναι για την Ουάσιγκτον εθνικιστική. Βεβαίως τότε οι σημερινοί αντιεθνικιστές ήταν «ντούροι» κατά των Αμερικάνων. Σήμερα έχουν ασπαστεί ενθέρμως το δόγμα τους!!!
Στο κεφάλαιο Γ, διαβάζουμε:
«Είναι πιθανό οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (ίσως) εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων…
Σε αυτήν την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων…Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων… Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς…»
Μέσα στα τριάντα πέντε χρόνια από τότε που γράφτηκε το κείμενο οι μέθοδοι των μυστικών υπηρεσιών, ασφαλώς θα έχουν δουλευτεί περαιτέρω…
Αυτά για τους αφελείς που δεν μπορούν να κρίνουν πολιτικά και είναι κολλημένοι στα παλαιά πρότυπα της αριστερής «ατομικής τρομοκρατίας» και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις πράξεις των απελπισμένων από τις οργανωμένες προβοκάτσιες που φορτώνονται στα επαναστατικά και αριστερά κινήματα…
Οι Μορφές Τρομοκρατίας
Αν εξετάσει κανείς την ιστορία της τρομοκρατίας θα συναντήσει δύο διαφορετικές μορφές τρομοκρατικών πράξεων: Τις επιθετικές και τις αμυντικές. Οι δύο αυτές μορφές δεν έχουν μόνο διαφορετική στρατηγική, αλλά και διαφορετικούς στρατηγούς. Στην επιθετική τρομοκρατία προσφεύγουν οι απελπισμένοι και πλανημένοι, στην αμυντική προσφεύγουν πάντα και μόνο τα κράτη και οι μυστικές υπηρεσίες. Και είναι αμυντική αυτή η τρομοκρατία γιατί είναι η άμυνα των κρατών απέναντι στη βαθιά κοινωνική κρίση και τους φόβους των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων.
Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο μπορούμε να διερευνήσουμε το πλήθος των τρομοκρατικών ενεργειών από το 1947 μέχρι σήμερα σε όλη την Ευρώπη, ενέργειες που έχει πλέον αποδειχτεί περίτρανα ότι ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών. (τα συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία καταγράφονται στο βιβλίο του Κλεάνθη Γρίβα, «Τρομοκρατία», εκδόσεις Παπαζήση).
Θα αναφέρουμε κάποια περιστατικά, γνωστά σε όλους.
Η αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση Stay Behind. Μια τεράστια τρομοκρατική επιχείρηση, που οργανώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκε συστηματικά σε όλες τις χώρες-μέλη της Συμμαχίας και αποκαλύφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Ο ιταλικός βραχίονας με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Γκλάντιο, ήταν υπεύθυνος για όλες τις τρομοκρατικές δραστηριότητες που σημειώθηκαν στην Ιταλία κατά τη μεταπολεμική περίοδο και άλλαξαν ριζικά την πολιτική σκηνή.
Ο ελληνικός βραχίονας ήταν η Κόκκινη Προβιά. (Δολοφονία Γρηγόρη Λαμπράκη, Πολύνεκρη βομβιστική ενέργεια στο Γοργοπόταμο κλπ).
Το Σχέδιο Solo (1964). Με το αριστερό άνοιγμα των Χριστιανοδημοκρατών υπό την προεδρία του Άλνο Μόρο και την εκλογική επιτυχία των κομμουνιστών (25% των ψήφων), ετέθη σε εφαρμογή με το παραπάνω σχέδιο η οργάνωση πραξικοπήματος και η δολοφονία του Μόρο. Το πραξικόπημα αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Το 1978 ο Μόρο δολοφονήθηκε από τους ίδιους που σχεδίαζαν τη δολοφονία του το 1964, αλλά με την υπογραφή των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Σήμερα έχουν ανακαλυφτεί τα χειρόγραφα του Μόρο, τα οποία είχε γράψει πριν εκτελεστεί (τα κρατούσαν κρυφά), ένα εκ των οποίων αναφέρει την ανάμειξη του ΝΑΤΟ και της ΣΙΑ στην απαγωγή του. Έχει αποκαλυφτεί επίσης ότι το κτίριο όπου έκρυβαν το Μόρο οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ανήκε στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες.
Σημείωση: Για τη δολοφονία του Μόρο και γενικά περί τρομοκρατίας, καλό είναι να διαβαστεί το βιβλίο του Τζανφράνκο Σανγκουινέττι, «Περί της τρομοκρατίας και του κράτους» (εκδόσεις ύψιλον).
Το Αμερικανικό Εγχειρίδιο
Ολόκληρο το ντοκουμέντο δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» (22/10/1978).
Μεταξύ άλλων αναφέρει στο πρώτο κεφάλαιο: « Ο στρατός και άλλες υπηρεσίες δεν έχουν αμετακίνητη υποχρέωση να συνεχίσουν να στηρίζουν μια φιλική κυβέρνηση:
1. Αν δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα σημαντικών τομέων της χώρας.
2. Αν είναι ασταθής και αδύναμη μπροστά σε ένοπλη κομμουνιστική εξέγερση.
3. Αν εξαιτίας του ακραίου εθνικισμού (της) βάζει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των ΗΠΑ».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρώτος, λοιπόν, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, από το 1970, σηκώνει το λάβαρο του αντιεθνικισμού! Κάθε αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση, σαφώς, είναι για την Ουάσιγκτον εθνικιστική. Βεβαίως τότε οι σημερινοί αντιεθνικιστές ήταν «ντούροι» κατά των Αμερικάνων. Σήμερα έχουν ασπαστεί ενθέρμως το δόγμα τους!!!
Στο κεφάλαιο Γ, διαβάζουμε:
«Είναι πιθανό οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (ίσως) εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων…
Σε αυτήν την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων…Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων… Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς…»
Μέσα στα τριάντα πέντε χρόνια από τότε που γράφτηκε το κείμενο οι μέθοδοι των μυστικών υπηρεσιών, ασφαλώς θα έχουν δουλευτεί περαιτέρω…
Αυτά για τους αφελείς που δεν μπορούν να κρίνουν πολιτικά και είναι κολλημένοι στα παλαιά πρότυπα της αριστερής «ατομικής τρομοκρατίας» και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις πράξεις των απελπισμένων από τις οργανωμένες προβοκάτσιες που φορτώνονται στα επαναστατικά και αριστερά κινήματα…
Οι Μορφές Τρομοκρατίας
Αν εξετάσει κανείς την ιστορία της τρομοκρατίας θα συναντήσει δύο διαφορετικές μορφές τρομοκρατικών πράξεων: Τις επιθετικές και τις αμυντικές. Οι δύο αυτές μορφές δεν έχουν μόνο διαφορετική στρατηγική, αλλά και διαφορετικούς στρατηγούς. Στην επιθετική τρομοκρατία προσφεύγουν οι απελπισμένοι και πλανημένοι, στην αμυντική προσφεύγουν πάντα και μόνο τα κράτη και οι μυστικές υπηρεσίες. Και είναι αμυντική αυτή η τρομοκρατία γιατί είναι η άμυνα των κρατών απέναντι στη βαθιά κοινωνική κρίση και τους φόβους των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πράξεις της επιθετικής τρομοκρατίας δεν έχουν διάρκεια, οδεύουν γρήγορα στην αποτυχία. Καμία αυθεντική «αριστερή» τρομοκρατία δεν «άντεξε» για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αντίθετα η αμυντική τρομοκρατία, η κατασκευασμένη «αριστερή» τρομοκρατία, νομοτελειακά βεβαίως οδηγείται και αυτή στην αποτυχία, αλλά έχει μια αξιοσημείωτη διάρκεια. Η πλέον παραπλανητική μορφή της αμυντικής τρομοκρατίας είναι ηέμμεση: Η τρομοκρατία που φαίνεται ότι στρέφεται εναντίον του κράτους.
Η ιστορία έχει αποδείξει, επίσης, ότι και στην περίπτωση που ξεπηδούν αυθόρμητα τρομοκρατικές ομαδούλες γρήγορα διαλύονται ή πολύ εύκολα παρεισφρύουν σε αυτές οι μυστικές υπηρεσίες και τις κατευθύνουν. Με βάση όλα αυτά τα ιστορικά και πολιτικά δεδομένα, αλάθευτα και κατηγορηματικά, καταλήγει κανείς ότι η «17 Νοέμβρη» είναι μια οργάνωση αμυντικής και έμμεσης τρομοκρατίας. Είναι μια αμυντική τρομοκρατία απέναντι στον αντιαμερικανισμό της ελληνικής κοινωνίας, μια τρομοκρατία που φαίνεται ότι στρέφεται εναντίον του αμερικανισμού. Μια τρομοκρατία που παγιδεύει, ενοχοποιεί και κατασκευάζει αναλώσιμα θύματα…
ΑΥΤΑ τα δύο ουσιώδη χαρακτηριστικά μιας τρομοκρατίας σταθερής, μακράς και ασύλληπτης, καταγράφουν τη «17Ν» στις κατασκευασμένες τρομοκρατικές οργανώσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Για να γίνει πιο καθαρό πολιτικά αυτό θα πρέπει να δούμε ποια είναι η ιδεολογική λειτουργία του μύθου της τρομοκρατίας. Τι επιδιώκεται με αυτή την αμυντική και έμμεση τρομοκρατία.
Ο Ιδεολογικός Στόχος
Ο ιδεολογικός στόχος της αμυντικής τρομοκρατίας είναι να πιστέψουν οι πολίτες ότι κράτος και πολίτες έχουν ένα κοινό εχθρό. Ο μύθος δηλαδή που περνάει στο λαό είναι ότι απέναντι στον κοινό εχθρό, το κράτος είναι αυτό που πρέπει να αναλάβει το ρόλο του προστάτη. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος όχι απλώς δεν πρέπει να αμφισβητείται, αλλά και θα πρέπει να του εκχωρηθούν οι πιο πλατιές εξουσίες για να αμυνθεί απέναντι στην κοινή απειλή.
Ο ΜΥΘΟΣ της «17Ν» υπερβαίνει το εθνικό κράτος. Ενσταλάζει ιδεολογικά τις ανάγκες του πλανητικού κράτους των ΗΠΑ. Εμφανίζει τον ελληνικό λαό, το ελληνικό κράτος και τους Αμερικανούς απειλούμενους από κοινού από το δεισιδαιμονικό τέρας της τρομοκρατίας. Έτσι προλειαίνεται το έδαφος για αμερικανική κατοχή.
Για να αντιμετωπίσουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ το αντιαμερικανικό φρόνημα των Ελλήνων και τις αγωνιστικές αντιιμπεριαλιστικές μας παραδόσεις κατασκεύασαν μια τρομοκρατική οργάνωση που στρέφεται φαινομενικά και εναντίον των ιμπεριαλιστών. Έτσι προβάλλουν την ανάγκη της άμυνας όλων απέναντι σε αυτό το τέρας που μας απειλεί. Συνακόλουθα με την τοποθέτηση της Ελλάδας σε μόνιμη κατάσταση «έκτακτης ανάγκης»,επιχειρείται η εξάτμιση του αντιαμερικανισμού και ο στιγματισμός κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης ως τρομοκρατικής. Και το σπουδαιότερο: Επιδιώκεται ο ολοκληρωτικός έλεγχος της ελληνικής κοινωνίας από το διεθνές δίκτυο των μυστικών υπηρεσιών…
Περί Συνωμοσιολογίας
Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι βλέπω τα πράγματα συνωμοσιολογικά. Βεβαίως είναι βολικό να οχυρώνεται κανείς πίσω από τέτοιες βαρύγδουπες λεξούλες (συνωμοσιολογία, πρακτορολογία κλπ), για να καλύψει την ανεπάρκεια και των ιστορικών και των πολιτικών του γνώσεων. Μια ανεπάρκεια ή σκοπιμότητα που αθωώνει τις διωκτικές αρχές. Αλήθεια ποιος ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών;
Το κράτος ασκεί πολιτική και οι συνωμοσίες και οι προβοκάτσιες είναι μέρος αυτής της πολιτικής. Τα όργανα αυτής της πολιτικής είναι οι μυστικές υπηρεσίες, διαφορετικά δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.
Η ιστορία έχει αποδείξει, επίσης, ότι και στην περίπτωση που ξεπηδούν αυθόρμητα τρομοκρατικές ομαδούλες γρήγορα διαλύονται ή πολύ εύκολα παρεισφρύουν σε αυτές οι μυστικές υπηρεσίες και τις κατευθύνουν. Με βάση όλα αυτά τα ιστορικά και πολιτικά δεδομένα, αλάθευτα και κατηγορηματικά, καταλήγει κανείς ότι η «17 Νοέμβρη» είναι μια οργάνωση αμυντικής και έμμεσης τρομοκρατίας. Είναι μια αμυντική τρομοκρατία απέναντι στον αντιαμερικανισμό της ελληνικής κοινωνίας, μια τρομοκρατία που φαίνεται ότι στρέφεται εναντίον του αμερικανισμού. Μια τρομοκρατία που παγιδεύει, ενοχοποιεί και κατασκευάζει αναλώσιμα θύματα…
ΑΥΤΑ τα δύο ουσιώδη χαρακτηριστικά μιας τρομοκρατίας σταθερής, μακράς και ασύλληπτης, καταγράφουν τη «17Ν» στις κατασκευασμένες τρομοκρατικές οργανώσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Για να γίνει πιο καθαρό πολιτικά αυτό θα πρέπει να δούμε ποια είναι η ιδεολογική λειτουργία του μύθου της τρομοκρατίας. Τι επιδιώκεται με αυτή την αμυντική και έμμεση τρομοκρατία.
Ο Ιδεολογικός Στόχος
Ο ιδεολογικός στόχος της αμυντικής τρομοκρατίας είναι να πιστέψουν οι πολίτες ότι κράτος και πολίτες έχουν ένα κοινό εχθρό. Ο μύθος δηλαδή που περνάει στο λαό είναι ότι απέναντι στον κοινό εχθρό, το κράτος είναι αυτό που πρέπει να αναλάβει το ρόλο του προστάτη. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος όχι απλώς δεν πρέπει να αμφισβητείται, αλλά και θα πρέπει να του εκχωρηθούν οι πιο πλατιές εξουσίες για να αμυνθεί απέναντι στην κοινή απειλή.
Ο μύθος της τρομοκρατίας «ζυμώνει» ιδεολογικά τούτο: Την ανάγκη ισχυροποίησης των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Κάτω από αυτή τη μυθική ανάγκη η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών για τους καταπιεστικούς μηχανισμούς εξουσίας (οικονομικούς και πολιτικούς) πρέπει να παραμεριστούν. Μπροστά στο απόλυτο κακό της τρομοκρατίας, μπροστά σε ένα εχθρό σκοτεινό, μυστήριο, ύπουλο, ανελέητο οι πάντες πρέπει να συμπαραταχθούν και ο λαός να αναγνωρίσει ότι το κράτος έχει αναλάβει «γενναιόδωρα» την προστασία του…
Ο ΜΥΘΟΣ της «17Ν» υπερβαίνει το εθνικό κράτος. Ενσταλάζει ιδεολογικά τις ανάγκες του πλανητικού κράτους των ΗΠΑ. Εμφανίζει τον ελληνικό λαό, το ελληνικό κράτος και τους Αμερικανούς απειλούμενους από κοινού από το δεισιδαιμονικό τέρας της τρομοκρατίας. Έτσι προλειαίνεται το έδαφος για αμερικανική κατοχή.
Για να αντιμετωπίσουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ το αντιαμερικανικό φρόνημα των Ελλήνων και τις αγωνιστικές αντιιμπεριαλιστικές μας παραδόσεις κατασκεύασαν μια τρομοκρατική οργάνωση που στρέφεται φαινομενικά και εναντίον των ιμπεριαλιστών. Έτσι προβάλλουν την ανάγκη της άμυνας όλων απέναντι σε αυτό το τέρας που μας απειλεί. Συνακόλουθα με την τοποθέτηση της Ελλάδας σε μόνιμη κατάσταση «έκτακτης ανάγκης»,επιχειρείται η εξάτμιση του αντιαμερικανισμού και ο στιγματισμός κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης ως τρομοκρατικής. Και το σπουδαιότερο: Επιδιώκεται ο ολοκληρωτικός έλεγχος της ελληνικής κοινωνίας από το διεθνές δίκτυο των μυστικών υπηρεσιών…
Περί Συνωμοσιολογίας
Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι βλέπω τα πράγματα συνωμοσιολογικά. Βεβαίως είναι βολικό να οχυρώνεται κανείς πίσω από τέτοιες βαρύγδουπες λεξούλες (συνωμοσιολογία, πρακτορολογία κλπ), για να καλύψει την ανεπάρκεια και των ιστορικών και των πολιτικών του γνώσεων. Μια ανεπάρκεια ή σκοπιμότητα που αθωώνει τις διωκτικές αρχές. Αλήθεια ποιος ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών;
Μήπως δεν είναι γνωστό από την ιστορία και τη μαρξιστική φιλολογία ότι η αστυνομία, ιδιαίτερα σήμερα, έχει αναγάγει την προβοκάτσια και τη σκευωρία σε επιστήμη; Και δεν είναι τραγική αντίφαση να δέχεσαι από τη μια ότι μια οργάνωση επί 27 χρόνια δρούσε συνωμοτικά (εδώ δεν υπάρχει συνωμοσιολογία), αλλά από την άλλη να μην δέχεσαι ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του συνωμοτούν κατά της κοινωνίας;
Το κράτος ασκεί πολιτική και οι συνωμοσίες και οι προβοκάτσιες είναι μέρος αυτής της πολιτικής. Τα όργανα αυτής της πολιτικής είναι οι μυστικές υπηρεσίες, διαφορετικά δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.
Και ακριβώς σε εποχές μεγάλων κοινωνικών κρίσεων, σήψης και παρακμής, εκχωρούνται στην αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες άμεσες πολιτικές εξουσίες.
Και ο τρομονόμος δεν ήταν τίποτα άλλο από τη θεσμοθέτηση αυτής της αστυνομικής πολιτικής, θεσμοθέτηση δηλαδή των αστυνομικών σκευωριών και συνωμοσιών κατά της κοινωνίας. Ας πάψουν λοιπόν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» και «αριστεροί» να παπαγαλίζουν την καραμέλα της συνωμοσιολογίας και να γίνονται πολιτικοί συνοδοιπόροι των μυστικών υπηρεσιών. Οι ίδιοι αυτοί οι καθεστωτικοί «αριστεροί» όταν στο παρελθόν μιλούσαν για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου ή άλλα πραξικοπήματα ανά τον κόσμο απεκάλυπταν το ρόλο των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών σε όλα αυτά. Πόσα πραξικοπήματα και αιματηρές προβοκάτσιες δεν οργανώθηκαν και δεν εκτελέστηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ; Σήμερα όταν θίγεις όλα αυτά μετατρέπεσαι σε πρακτορολόγο ή συνωμοσιολόγο;
Μα αυτό ακριβώς θέλει να επιβάλει ο αυτοκρατορικός λόγος των ΗΠΑ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου