Η προσπάθεια των Εβραίων για δημιουργία κράτους στην Παλαιστίνη μετά τον Β’ Π.Π. περιελάμβανε και ακραίες μορφές πάλης, με κυριότερη εκπρόσωπο την οργάνωση «Λεχί», η οποία έμεινε στην Ιστορία με τον χαρακτηρισμό που της έδωσαν οι Βρετανοί: «Συμμορία Στερν».
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΙΩΤΗΣ
Η μελέτη της δράσης της Συμμορίας Στερν επιτρέπει την κατανόηση αρκετών εκ των σημερινών καταστάσεων στην Μέση Ανατολή και αποκαλύπτει τις βαθιές ρίζες της τρομοκρατίας ως όπλου ολοκληρωτικού πολέμου. Η Συμμορία Στερν δεν υπολείπεται σε τίποτα από τις σημερινές τρομοκρατικές οργανώσεις, αντίθετα έχει στο ενεργητικό της την δολοφονία υψηλών προσώπων μεγάλων Δυνάμεων, κάτι που δεν το έχει καταφέρει σήμερα ούτε η Αλ Κάιντα.
Αβραάμ Στερν
Η οργάνωση Λεχί ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1940 από τον Αβραάμ Στερν, ανώτατο στέλεχος της Ιργκούν (Εθνικός Στρατιωτικός Οργανισμός), μιας σιωνιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης που έδρασε στην
Αντίθετα, ο Στερν πίστευε ότι ο πραγματικός εχθρός είναι οι Βρετανοί και όχι ο Χίτλερ και οι Ναζί! Μάλιστα, η προπολεμική πρόταση του Χίτλερ για δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους εκτός της Ευρώπης άρεσε στον Στερν, ο οποίος θεωρούσε πως αν βοηθούσαν τους Γερμανούς να καταλάβουν την Μέση Ανατολή, αυτοί θα επέτρεπαν την ανεξέλεγκτη μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη. Το 1940, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα γκέτο για τον Στερν σήμαιναν προσπάθεια «εκκαθάρισης» της Γερμανίας από Εβραίους και όχι των ίδιων των Εβραίων.
Τον Σεπτέμβριο του 1940 η οργάνωση έλαβε το τελικό όνομά της: «Μαχητές για την Ελευθερία του Ισραήλ» (Λοχαμέι Χερούτ Ισραέλ/ «Λεχί»). Οι κύριοι στόχοι που τέθηκαν ήταν τρεις: συνένωση όλων όσων ήθελαν να πολεμήσουν (κατά των Βρετανών) για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, εμφάνιση στον κόσμο της «Λεχί» ως της μοναδικής ενεργούς εβραϊκής στρατιωτικής οργάνωσης και κατάληψη της «Ερέτς Ισραέλ» (Γη του Ισραήλ) με ένοπλη βία.
Τρόμος
Η «Λεχί» δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να αυτοαποκαλείται «τρομοκρατική οργάνωση». Σε ένα άρθρο στην εφημερίδα της «Χε Χαζίτ» («Το Μέτωπο»), η οργάνωση θεμελίωνε Βιβλικά (όπως πίστευε) την υιοθέτηση της αδιάκριτης τρομοκρατίας ως όπλου. «Δεν έχουμε κανέναν ηθικό φραγμό όσο διαρκεί ο εθνικός μας πόλεμος. Έχουμε εμπρός μας την εντολή της Τορά (ιουδαϊκή Βίβλος), της οποίας η ηθική ξεπερνά όλους τους άλλους νόμους του κόσμου: “Θα τους αφανίσω μέχρι τον τελευταίο άνδρα”».
Εν συνεχεία το άρθρο περιέγραφε τους σκοπούς της τρομοκρατίας: να διαδηλώνει εναντίον του πραγματικού τρομοκράτη ο οποίος κρύβεται πίσω από τους νόμους που θέσπισε, να μην κατευθύνεται κατά του πληθυσμού αλλά κατά αντιπροσώπων και γι’ αυτό θα είναι αποτελεσματική, να «ξυπνά» για τα καλά τους «Γισούβ» (Εβραίοι κάτοικοι στην Παλαιστίνη πριν το κράτος του Ισραήλ) από την συγκατάβασή τους.
Συνεργασία με Ναζί
Το 1940, ο Στερν προσπάθησε να υλοποιήσει μια βασική πολιτική του ιδέα: την συνεργασία με τον Άξονα ως μέσο προώθησης του στόχου ίδρυσης εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Στα τέλη του έτους, ο αντιπρόσωπος της «Λεχί», Ναφταλί Λούμπεντσικ, μετέβη στην Βηρυτό για να συναντήσει τον Γερμανό αξιωματούχο Βέρνερ Όττο φον Χέντιγκ, ο οποίος συμμετείχε στην υλοποίηση της Συμφωνίας Μεταφοράς, δηλαδή στην μεταφορά Εβραίων από την Γερμανία στην Παλαιστίνη από το 1933.
Ο Λούμπεντσικ προσέφερε στον Χέντιγκ την διοργάνωση από την «Λεχί» σαμποτάζ και κατασκοπείας στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη για λογαριασμό της Γερμανίας. Ως αντάλλαγμα ζητούσε την αναγνώριση από τον Χίτλερ ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη και την χορήγηση άδειας σε όλους τους Εβραίους της Ευρώπης, που οικειοθελώς ή αναγκαστικά θα την εγκατέλειπαν, για να εγκατασταθούν στην Γη του Ισραήλ. Επίσης, ο Στερν πρότεινε την στρατολόγηση 40.000 Εβραίων της κατεχόμενης Ευρώπης για να χρησιμοποιηθούν σε μια εισβολή στην Παλαιστίνη με γερμανική βοήθεια, ώστε να εκδιωχθούν οι Βρετανοί.
Τον Ιανουάριο του 1941, ο Γερμανός Ναυτικός Ακόλουθος στην Τουρκία, ναύαρχος Ραλφ φον ντερ Μάρβιτς, έστειλε μια αναφορά στο Βερολίνο που περιείχε πρόταση της «Λεχί» για ενεργό βοήθεια κατά των Βρετανών, με αντάλλαγμα την δημιουργία του ιστορικού κράτους του Ισραήλ «σε εθνική και ολοκληρωτική βάση». Ο Μάρβιτς παρέδωσε την πρόταση στον Γερμανό πρέσβη στην Άγκυρα και στις 21 Ιανουαρίου απεστάλη στο Βερολίνο. Δεν φαίνεται να υπήρξε καμμία απάντηση. Αντίθετα, η γνωστοποίηση της πρότασης κόστισε στην «Λεχί» την απώλεια σημαντικής υποστήριξης από τους Εβραίους
Αρχική δράση και θάνατος του Στερν
Ο Στερν άρχισε να οργανώνει τον υπόγειο αντιστασιακό στρατό του επικεντρώνοντας την δράση του σε τέσσερα μέτωπα: την δημοσίευση εφημερίδας και την εκπομπή ραδιοφωνικών μεταδόσεων, που θα προσέφεραν το θεωρητικό πλαίσιο και την δικαίωση του αντάρτικου πόλεων, την εξασφάλιση χρηματικών ποσών με εισφορές ή ληστείες, την έναρξη διαπραγματεύσεων με ξένες δυνάμεις με σκοπό την διάσωση των Εβραίων της Ευρώπης και την απόκτηση συμμάχων κατά των Βρετανών στην Παλαιστίνη και τέλος την διενέργεια στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των Βρετανών.
Κανένας από τους στόχους δεν επετεύχθη. Όπως είδαμε, η διαπραγμάτευση με την Γερμανία δεν είχε αποτέλεσμα και οι Βρετανοί διέδωσαν την «ανίερη» πρόταση του Στερν προς τους Ναζί. Χρηματοδότες δεν βρέθηκαν και οι εφημερίδες ήταν τόσο ακριβές που ελάχιστα φύλλα εκδίδονταν. Οι ληστείες τραπεζών κατέληγαν σε αιματηρές αναμετρήσεις, με Βρετανούς και Εβραίους αστυνομικούς να σκοτώνονται και να τραυματίζονται. Αυτό ήταν που προκάλεσε και την ισχυρή αντίδραση των Βρετανών.
Το Γραφείο Αμυντικής Ασφαλείας (το αποικιακό παρακλάδι της βρετανικής υπηρεσίας αντικατασκοπείας ΜΙ5) ανέλαβε να εντοπίσει τους ηγέτες της «Λεχί».
Αφίσες με το πρόσωπο του Στέρν ως καταζητούμενου με αμοιβή εμφανίστηκαν σε όλη την Παλαιστίνη. Ο Στερν αναγκάστηκε να τριγυρνά από κρυψώνα σε κρυψώνα μεταφέροντας ένα πτυσσόμενο κρεβάτι σε βαλίτσα.
Όταν εξάντλησε όλες τις κρυψώνες, κοιμόταν σε κλιμακοστάσια πολυκατοικιών. Τελικά μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Τελ Αβίβ, που του νοίκιασαν δύο μέλη της «Λεχί», το ζεύγος Μοσέ και Τοβά Σβοράι.
Ο Μοσέ κάποια στιγμή συνελήφθη από τους Βρετανούς σε μια επιδρομή, όπου δύο μέλη της «Λεχί» σκοτώθηκαν και άλλα δύο τραυματίστηκαν. Ο σύνδεσμος του Στερν, η Χισία Σαπίρο, ένα πρωί νόμισε ότι την ακολουθούσαν και σταμάτησε να του φέρνει μηνύματα. Στις 12 Φεβρουάριου 1942, η Σαπίρο επέστρεψε μεταφέροντας ένα τελευταίο μήνυμα από την Χαγκάνα, η οποία πρόσφερε ασφαλές καταφύγιο στον Στερν με την προϋπόθεση να σταματήσει τον πόλεμο κατά των Βρετανών.
Ο Στερν απάντησε με μήνυμα που αντιπρότεινε την συνεργασία των δύο οργανώσεων στην πάλη κατά των Βρετανών. Μετά από δύο ώρες Βρετανοί ντετέκτιβ επέδραμαν στο διαμέρισμα του Στερν, όπου και τον συνέλαβαν μαζί με την Τοβά Σβοράι. Ο Στερν κάποια στιγμή έμεινε μόνος του με τρεις αστυνομικούς. Τότε, υπό συνθήκες αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα, τον σκότωσαν.
Σύμφωνα με μια μυστική αναφορά των βρετανικών αρχών «ο Στερν ενώ τελείωνε το δέσιμο των κορδονιών του, ξαφνικά όρμησε προς το απέναντι παράθυρο, οπότε δύο από τους αστυνομικούς τον πυροβόλησαν». Ο βοηθός Επιθεωρητή Τζέφρεϊ Μόρτον, ο ανώτερος αστυνομικός που ήταν παρόν στον θάνατο του Στερν, έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του ότι φοβήθηκε πως ο Στερν θα πυροδοτούσε μια βόμβα, όπως είχε προειδοποιήσει ότι θα κάνει, αν ποτέ συλληφθεί.
Η άποψη της βρετανικής αστυνομίας απερρίφθη από τους οπαδούς του Στερν, που πίστεψαν ότι ο αρχηγός τους είχε εκτελεστεί εν ψυχρώ. Η «Λεχί» προσπάθησε να δολοφονήσει τον Μόρτον τρεις φορές ανεπιτυχώς. Το 1980, ο Βενιαμίν Γκέμπνερ, πρώην μέλος της «Λεχί», ισχυρίστηκε ότι ένας άλλος αστυνομικός που ήταν παρόν στον θάνατο του Στερν, ο Μπέρναρντ Στάμπ, είχε παραδεχθεί σε συνέντευξη που του είχε δώσει, ότι ο Στερν εκτελέστηκε. Η Τοβά, που είχε συλληφθεί ξανά, είπε ότι αποχωρούσε με ένα μικρό αυτοκίνητο της βρετανικής ασφάλειας, όταν άκουσε τους τρεις πυροβολισμούς που σκότωσαν τον Στερν.
Νέα ηγεσία και τακτικές
Μετά τον θάνατο του Στερν, η δραστηριότητα της «Λεχί» σταμάτησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον Σεπτέμβριο του 1942, όμως, η οργάνωση αναβίωσε από δύο ανώτερα στελέχη της που κατάφεραν να δραπετεύσουν: τον Γιτζάκ Σαμίρ (μετέπειτα πρωθυπουργό του Ισραήλ) και τον Ελιαχού Γκιλάντι (ο οποίος αργότερα δολοφονήθηκε από την «Λεχί» υπό μυστηριώδεις συνθήκες). Η νέα ηγεσία της «Λεχί» περιλάμβανε πνευματικούς ηγέτες, όπως ο Ουρί Ζβι Γκρήνμπεργκ (ποιητής και δημοσιογράφος) και φιλοσόφους, όπως ο Ισραέλ Ελντάντ. Μετά τον θάνατο του Γκιλαντίμ, η «Λεχί» διοικείτο από την τριανδρία: Σαμίρ, Ελντάντ και Γιελίν- Μορ (ένας ρεβιζιονιστής σιωνιστής).
Υπό την νέα ηγεσία, η «Λεχί» συνέχισε την ακραία συμπεριφορά και δράση εναντίον τόσο των Βρετανών όσο και των Εβραίων, που θεωρούνταν προδότες. Οι εκτελέσεις έγιναν οι ειδικότητά της και ο αριθμός των δολοφονιών της «Λεχί» ξεπέρασε αυτόν των δολοφονιών, που έκαναν όλες μαζί οι μεγάλες εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις. Τα μέλη της «Λεχί» δεν έδειχναν έλεος και δεν ζητούσαν. Όταν συλλαμβάνονταν αιχμάλωτοι δεν ζητούσαν υπεράσπιση, αλλά ανακοίνωναν ότι το δικαστήριο είναι παράνομο και μετά σιωπούσαν. Δεν ζητούσαν χάρη ακόμη και όταν καταδικάζονταν σε θάνατο. Δύο μέλη της, που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο δι’ απαγχονισμού, αυτοκτόνησαν με χειροβομβίδα μέσα στην φυλακή!
Οι τακτικές της «Λεχί» ήταν επηρεασμένες από τρομοκρατικές οργανώσεις της προπολεμικής Ανατολικής Ευρώπης, όπως οι Σοσιαλιστές Επαναστάτες (έδρασαν κατά του τσαρικού καθεστώτος) και η Οργάνωση του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έδρασε ως αποσχιστικό κίνημα στα πολωνικά εδάφη υπό ρωσσική κατοχή μετά τον Α’ Π.Π. Ο λόγος ήταν ότι Στερν είχε γεννηθεί στο Σουβάλκι της Πολωνίας και στην διάρκεια του Α’ Π.Π. οι γονείς του είχαν καταφύγει στην Ρωσσία. Ο Στερν αναμίχθηκε σε διάφορες επαναστατικές οργανώσεις που επιχορηγούνταν από κρατικές υπηρεσίες. Μερικά στελέχη της «Λεχί» είχαν εκπαιδευτεί στα εκρηκτικά και το σαμποτάζ από Πολωνούς, ενώ πιθανολογείται και επαφή με τους Φασίστες στην Ιταλία, όπου ο Στερν είχε σπουδάσει.
Δολοφονίες VIΡ, γράμματα και φορτηγά βόμβες
Στις 6 Νοεμβρίου 1944, η «Λεχί» διεξήγαγε την πρώτη δολοφονία υψηλού προσώπου (Very Important Person/VIP), εκτελώντας τον Λόρδο Μουάν, τον πολιτικό διοικητή της βρετανικής Μέσης Ανατολής. Την δολοφονία του ανώτατου Βρετανού αξιωματούχου ο Στερν ονειρευόταν και σχεδίαζε από το 1941. Μόνον, όμως, το 1944, δύο έτη μετά τον θάνατό του εκτελέστηκε η επιχείρηση.
Δύο δολοφόνοι της «Λεχί», ο Ελιαχού Μπετ-Ζουρί και ο Ελιαχού Χακίμ περίμεναν τον Μουάν έξω από το σπίτι του στο Κάιρο. Μόλις ο οδηγός κατέβηκε για να του ανοίξει την πόρτα, ο Μπετ-Ζουρί σκότωσε τον οδηγό και ο Χακίμ άνοιξε την πόρτα και σκότωσε τον Μουάν. Οι εκτελεστές προσπάθησαν να διαφύγουν με ποδήλατα, αλλά ένας αστυνομικός πυροβόλησε και τραυμάτισε τον ένα, ενώ το πλήθος συνέλαβε και τους δύο. Τελικά καταδικάστηκαν σε θάνατο και απαγχονίστηκαν. Το 1975 τα λείψανά τους μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ και ετάφησαν σύμφωνα με τα εβραϊκά έθιμα. Το 1982 το ισραηλινό κράτος εξέδωσε αναμνηστικά-τιμητικά γραμματόσημα με τα πρόσωπα 20 «Ολέι Χαγκαρντόμ» («κρεμασμένων της αγχόνης») μεταξύ των οποίων ήταν και των δύο δολοφόνων του Μουάν.
Στις 12 Ιανουαρίου 1947, μέλη της «Λεχί» οδήγησαν ένα φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά σε έναν βρετανικό αστυνομικό σταθμό στην Χάιφα, σκοτώνοντας τέσσερις αστυνομικούς και τραυματίζοντας 140 άτομα. Επρόκειτο για την πρώτη τρομοκρατική επίθεση με την χρήση ενός οχήματος ως βόμβα!
Η «Λεχί» δεν αρκέστηκε σε επιθέσεις εντός της Παλαιστίνης. Μετά μια βομβιστική επίθεση στην βρετανική πρεσβεία της Ρώμης, τον Οκτώβριο του 1946, ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις στην Βρετανία. Στις 15 Απριλίου 1947 μια βόμβα με 24 μασούρια δυναμίτη τοποθετήθηκε στο Αποικιακό Γραφείο, στο Ουάιτχωλ. Ευτυχώς απέτυχε να εκραγεί λόγω ελαττωματικού πυροκροτητή. Στις 22 Μαΐου πέντε μέλη της «Λεχί» συνελήφθησαν στο Παρίσι με υλικό κατασκευής βομβών παρόμοιο με εκείνο του Ουάιτχωλ.
Στις 2 Ιουνίου δύο μέλη της «Λεχί», η Μπέτι Κνούθ και ο Γιαακόβ Λέβσταϊν συνελήφθησαν ενώ περνούσαν τα σύνορα μεταξύ Βελγίου και Γαλλίας. Επάνω τους βρέθηκαν επιστολές που απευθύνονταν σε Βρετανούς αξιωματούχους καθώς και εκρηκτικά, πυροκροτητές και καλώδια. Η βρετανική Υπηρεσία Αντικατασκοπείας αναγνώρισε την Κνουθ ως το άτομο που έβαλε την βόμβα στο Αποικιακό Γραφείο. Αμέσως μετά την σύλληψη των δύο τρομοκρατών, 20 επιστολές-βόμβες ανακαλύφθηκαν ενώ κατευθύνονταν σε ανώτατους Βρετανούς αξιωματούχους. Ανάμεσά στους τελευταίους ήταν ο πρωθυπουργός Κλέμεντ Άτλι, ο υπουργός Εξωτερικών Έρνεστ Μπέβιν, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Τσόρτσιλ και ο Άντονι Έντεν, υπαρχηγός της αντιπολίτευσης.
Μετά την δημοσίευση του βιβλίου «Οι Τελευταίες Ημέρες του Χίτλερ» (“The Last Days of Hitler”), η «Λεχί» έβαλε στο στόχαστρό της τον συγγραφέα, Χιού Τρέβορ- Ρόπερ, επειδή θεώρησε πως προσπάθησε να απαλλάξει τον γερμανικό λαό από την ευθύνη του πολέμου.
Στο διάστημα που προηγήθηκε του Αραβο-Ισραηλινού Πολέμου του 1948, η «Λεχί» ναρκοθέτησε πολλές φορές την σιδηροδρομική γραμμή Χάιφα-Κάιρο. Στις 29 Φεβρουάριου 1948 μια νάρκη εκτροχίασε την αμαξοστοιχία του Ρεβοχότ σκοτώνοντας 28 στρατιώτες και τραυματίζοντας άλλους 35. Στις 31 Μαρτίου μια ακόμη ναρκοθέτηση από την «Λεχί» οδήγησε στην καταστροφή ενός τραίνου πλησίον της Μπινιαμίνα, σκοτώνοντας 40 Άραβες πολίτες και τραυματίζοντας άλλους 60. Οι επιθέσεις έγιναν ως αντίποινα σε βομβιστικές επιθέσεις στον εμπορικό δρόμο Μπεν Γιεχούντα στην Ιερουσαλήμ, εναντίον Εβραίων, από Παλαιστίνιους.
Η σφαγή στο Ντεΐρ Γιασίν
Τους μήνες πριν την αποχώρηση των Βρετανών από την Παλαιστίνη, Ο «Αραβικός Απελευθερωτικός (ή Λυτρωτικός) Στρατός» κατέλαβε αρκετά στρατηγικά σημεία κατά μήκος της οδού Ιερουσαλήμ-Τελ Αβίβ, αποκόπτοντας τις προμήθειες στους Εβραίους της Ιερουσαλήμ. Ένα από αυτά τα σημεία ήταν και το χωριό Ντεΐρ Γιασίν. Τον Μάρτιο του 1948, ο δρόμος είχε κοπεί και ο εβραϊκός τομέας της Ιερουσαλήμ βρισκόταν υπό πολιορκία.
Οι Εβραίοι αντεπιτέθηκαν. Στις 6 Απριλίου η «Χαγκάνα» επιτέθηκε στο χωριό αλ Καστάλ, 2 χλμ. Βορείως του Ντεΐρ Γιασίν, που δέσποζε επίσης στον δρόμο Τελ Αβίβ-Ιερουσαλήμ. Τρεις ημέρες αργότερα 120 περίπου μέλη της «Ιργκούν» και της «Λεχί» επιτέθηκαν στο Ντεΐρ Γιασίν. Στην διάρκεια της νυκτερινής επίθεσης σκοτώθηκαν και πολλοί άμαχοι. Ο Αραβικός Σύνδεσμος ανακήρυξε την επίθεση «σφαγή», ισχυριζόμενος ότι 254 πολίτες σκοτώθηκαν και ότι υπήρξαν μαζικοί βιασμοί και ακρωτηριασμοί. Οι Εβραίοι ισχυρίστηκαν ότι οι νεκροί ήταν 100-120 και δεν υπήρξαν μαζικοί βιασμοί. Ωστόσο παραδέχθηκαν ότι οι περισσότεροι νεκροί ήταν άμαχοι και ότι μερικοί από αυτούς εκτελέστηκαν. Επέμειναν, όμως, ότι ανάμεσά τους υπήρχαν στρατιώτες από την Συρία και το Ιράκ, μερικοί ντυμένοι γυναίκες. Οι επίσημες εβραϊκές αρχές, περιλαμβανομένων της οργάνωσης «Χαγκάνα», του Εβραϊκού Πρακτορείου και του Δαυίδ Μπεν Γκουριόν, καταδίκασαν την επίθεση, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι υπήρξε προμελετημένη εκκαθάριση αμάχων. Η συμφωνία Αράβων και εβραϊκής ηγεσίας είχε κρυφά κίνητρα. Οι Άραβες ήθελαν να δυσφημίσουν τους Σιωνιστές παγκοσμίως, να ενθαρρύνουν τους Άραβες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου και να κερδίσουν υποστήριξη για τον πόλεμο κατά των Εβραίων μέσα στα κράτη τους. Η εβραϊκή ηγεσία ήθελε να περιορίσει την ισχύ των ακραίων οργανώσεων, τώρα που θα δημιουργείτο το κράτος του Ισραήλ.
Το δεύτερο σκέλος των σκοπών της αραβικής ηγεσίας τελικά θα είχε αρνητικά αποτελέσματα. Οι Παλαιστίνιοι Άραβες αντί να πεισμώσουν από την σφαγή τρομοκρατήθηκαν και άρχισαν να υποχωρούν εύκολα, αφήνοντας καθαρά από άλλους Άραβες εδάφη στους Εβραίους. Ωστόσο, το επεισόδιο ανάγκασε τις αραβικές κυβερνήσεις να επέμβουν εναντίον της δημιουργίας κράτους των Εβραίων στην Παλαιστίνη, γεγονός που οδήγησε στον πρώτο Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο του 1948.0 βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας, αν και μετριοπαθής, εξαιτίας του Ντεΐρ Γιασίν αναγκάστηκε να συμμετάσχει στην επίθεση κατά των εβραϊκών εδαφών.
Η «Λεχί» ερμήνευσε την σφαγή στο Ντεΐρ Γιασίν και τις συνέπειές της με την συνηθισμένη ακραία νοοτροπία της: ήταν ένα θεόσταλτο επεισόδιο, που μέσα από την φρίκη οδήγησε τελικά στην σύσταση του κράτους του Ισραήλ.
Διάλυση και μυστική δράση
Στις 31 Μάίου 1948, η «Λεχί» επίσημα διαλύθηκε και τα μέλη της εντάχθηκαν στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, ενώ οι ηγέτες της απαλλάχθηκαν από κάθε δίωξη και κατηγορία. Μυστικά, όμως, η οργάνωση συνέχισε να δρα στην Ιερουσαλήμ. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, η Λεχί δολοφόνησε τον μεσολαβητή του ΟΗΕ, Φόλκε Μπερναντότ, με διαταγή του Γιεχοσούα Ζέτλερ. Την δολοφονία διέπραξε διεξήγαγε μια τετραμελής ομάδα εκτελεστών.
Η ισραηλινή κυβέρνηση με αφορμή το επεισόδιο ψήφισε νόμο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και κήρυξε την «Λεχί» τρομοκρατική οργάνωση. Αρκετά μέλη της συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, αλλά σε λίγο καιρό χορηγήθηκε γενική αμνηστία και οι δολοφόνοι και οι συνεργάτες τους αφέθηκαν ελεύθεροι!
Πολιτική δράση
Στις εκλογές του 1951 η «Λεχί» έλαβε μέρος με την μορφή του αριστερού πολιτικού κόμματος «Λίστα Μαχητών», ενώ ο αρχηγός της, Γιελίν Μορ, ήταν ακόμα φυλακισμένος για την δολοφονία του Μπερναντότ. Το κόμμα κέρδισε μια έδρα και μόλις δόθηκε αμνηστία, ο Μορ πήρε την θέση του στο ισραηλινό κοινοβούλιο (Κνεσέτ).Το 1951 το κόμμα απέτυχε να επανεκλεγεί, ενώ το 1956 η «Λεχί» επανήλθε στην πολιτική ζωή υπό την μορφή της κίνησης «Σημιτική Δράση που επιθυμούσε την δημιουργία μιας ομοσπονδίας Ισραήλ και αραβικών κρατών! Τα μέλη της «Λεχί» δεν εγκατέλειψαν παντελώς την βία. Κάποια από αυτά συμμετείχαν στην τρομοκρατική οργάνωση «Βασίλειο του Ισραήλ» και φαίνεται ότι εμπλέκονται στην δολοφονία του Ρούντολφ Κάστνερ και του Νταβίντ-Ζβι Πινκάς, που θεωρήθηκαν προδότες.
Κρατική αναγνώριση
Το επίσημο κράτος του Ισραήλ έχει αναγνωρίσει την τρομοκρατική οργάνωση «Λεχί» ή «Συμμορία Στερν» ως «εθνικοαπελευθερωτική ομάδα». Το 1980 το Ισραήλ καθιέρωσε την τιμητική λωρίδα «Λεχί», με κόκκινο, μαύρο, γκρι, γαλάζιο και άσπρο, η οποία φέρεται από πρώην μέλη της οργάνωσης «για στρατιωτική υπηρεσία με σκοπό την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ».
Ρίζες τρομοκρατίας
Η «Συμμορία Στερν» αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στην Ιστορία της σύγχρονης τρομοκρατίας καθώς διέπρεψε σε εφευρετικότητα, με μεθόδους που σήμερα αποτελούν την στάνταρ επιχειρησιακή μεθοδολογία των ισλαμικών και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων.
Το «όχημα-βόμβα» (car bomb) είναι υπεύθυνο τα τελευταία 30 περίπου έτη για τις εντυπωσιακότερες τρομοκρατικές ενέργειες. Η μέθοδος έχει καταστεί χαρακτηριστικό γνώρισμα ισλαμιστών τρομοκρατών και το πιο συνηθισμένο μέσο επίθεσης. Οι Άραβες έβαλαν την δική τους «πινελιά» προσθέτοντας την διάσταση της αυτοκτονίας, όπου ο οδηγός κατευθύνει το όχημα μέχρι τον στόχο.
Τα «γράμματα-βόμβες» επίσης ήταν μια «πρωτιά» της Λεχί. Αν και δέματα-βόμβες είχαν χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα, η επιστολή-βόμβα ήταν κάτι καινοτόμο και για μερικές δεκαετίες απασχόλησε τις δυτικές υπηρεσίες. Η σύγχρονη έκδοσή της είναι οι επιστολές- άνθρακα που άρχισαν να καταφθάνουν στις αμερικανικές κρατικές υπηρεσίες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Η «Συμμορία Στερν», επίσης, πέτυχε σε έναν τομέα που σήμερα δύσκολα επιδίδεται μια τρομοκρατική οργάνωση: τις δολοφονίες πολύ υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων, όπως ο Βρετανός αρμοστής της Μέσης Ανατολής και ο μεσολαβητής του ΟΗΕ!
Όσον αφορά για τον ρόλο της «Λεχί» και την σχέση της με τις επίσημες εβραϊκές οργανώσεις για την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, μπορούμε να πούμε ότι η οργάνωση αντιπροσώπευε μια ριζοσπαστική ιδεολογική γραμμή. Ήταν αριστερή και μισούσε την βρετανική κυριαρχία, όταν οι υπόλοιπες ομάδες έβλεπαν την δυτική κουλτούρα ως τον πλησιέστερο σύμμαχο για τον σκοπό τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ο θάνατος του Στερν «μυρίζει» ξεκαθάρισμα από τις υπόλοιπες εβραϊκές οργανώσεις, ενός ανεξέλεγκτου ανθρώπου που δημιουργούσε προβλήματα σε μια άριστη κρυφή συνεργασία εβραϊκών οργανώσεων και βρετανικών αρχών, εις βάρος των Παλαιστινίων. Εφόσον δεν υποχωρούσε, έπρεπε να βγει από την μέση. Στην συνέχεια η «Λεχί» φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε για τα «ταλέντα» της στην τρομοκρατία, όπως δείχνει το επεισόδιο της σφαγής στο Ντεΐρ Γιασίν.
ἀντιαιρετικὸν ἐγκόλπιον
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου