για να δούμε τα στοιχεία:
[1:45]
τι σχέση μπορεί να έχει η Ακρόπολη με το Σπήλαιο των Πετραλώνων; Το Σπήλαιο δεν το έφτιαξε κάποιος Περικλής, ούτε ήταν ποτέ κάποιο μνημείο ή κάτι ανάλογο. Το Σπήλαιο ήταν ένα απλό Σπήλαιο μέχρι που πήγε εκεί ο Πουλιανός και με δικά του χρήματα το ανέδειξε. Η τάση του Βενιζέλου να ταυτίσει δυο ανόμοια πράγματα έχει τον προπαγανδιστικό σκοπό να παρασύρει τους ακροατές σε λανθασμένες σκέψεις. Φυσικά ο πόνος του Βενιζέλου δεν ήταν να αναδείξει το ίδιο το κράτος τα ευρήματα (γιατί θα το είχε ήδη κάνει από μόνο του πριν τον Πουλιανός ή θα χρηματοδοτούσε το ίδιο το κράτος τον Πουλιανό λαμβάνοντας την
κυριότητα ή τον καιρό που είχαν διώξει τον Πουλιανό θα έκανε κινήσεις ορθές για την ανάδειξη του, πράγμα που δεν έκανε) αλλά να τα αποσιωπήσει γιατί αλλάζουν την ψευτοιστορία που μας πουλάνε “επιστήμονες” που χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένα κέντρα, και συγκεκριμένα τα ευρήματα καταρρίπτουν το παραμύθι ότι οι Έλληνες προέρχονται από την Αφρική περί του 80.000 π.Χ.
[3:15]
Ο Βενιζέλος και η Μερκούρη κρύβονται πίσω από την βιτρίνα “Κράτος” και μας παρουσιάζουν ότι το “Κράτος” ψηφίζει ενώ στην πραγματικότητα οι ίδιοι ψήφιζαν νόμους επί νόμων, γιατί δεν είδαμε κάποιο δημοψήφισμα για το θέμα, αλλά όπως πάντα οι ίδιοι αποφασίζουν υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και το καλύπτουν με το ότι “μας ψήφισε ο λαός για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα μας”. Αυτό μας θυμίζει τον Ξενοφώντα στο έργο “Αθηναίων Πολιτεία” που είπε ότι οι πονηροί αρέσκονται στην δημοκρατία γιατί μπορούν και κρύβονται πίσω από αυτήν”
Το δεύτερο και σημαντικότερο σημείο που πρέπει να σταθούμε είναι αυτό που είπε: “αναγκαστήκαμε να ψηφίζουμε νόμους επί νόμων για να πείσουμε (στην πραγματικότητα να πιέσουν) την δικαιοσύνη” (όταν λέει δημόσιο εννοεί τους ίδιους πάλι, γιατί ο δήμος δεν ρωτήθηκε ποτέ). Εδώ μας φανερώνει ότι οι νόμοι στην πραγματικότητα δεν είναι Νόμοι αλλά εργαλεία με τα οποία οι ίδιοι στέφονται Ολιγάρχες με “δημοκρατικό” Πραξικόπημα. Στην ουσία μας λέει ότι παρεμβάλλονται στην δικαστική εξουσία με πρόφαση “δημοκρατίας”
[3:34]
“η έντονη δημοσιοποίηση της βούλησης όχι απλά της Πολιτείας αλλά και της κοινωνίας”
1. και πως γνωρίζει την βούληση της κοινωνίας χωρίς δημοψήφισμα;
2. εδώ μας επιβεβαιώνει εν ολίγοις ότι τα ΜΜΕ είναι εργαλείο τους
3. με έντεχνο τρόπο δια της “δημοκρατίας” ταυτίζει την βούληση του με την βούληση της κοινωνίας για να πείσει και να παρασύρει.
4. συνεχώς ταυτίζει την υπόθεση του Μουσείου της Ακροπόλεως με το Σπήλαιο των Πετραλώνων. Η Προπαγανδιστική αυτή τεχνική χρησιμοποιώντας το προφανές και οικείο (θέμα Ακροπόλεως) θέλει να πείσει και για το αφανές και μη οικείο (θέμα Πετραλώνων), δηλαδή χρησιμοποιεί το αν Α=Β και Β=Γ τότε Α=Γ. Στην πραγματικότητα όμως συγκρίνει ανόμοια πράγματα όπως είπαμε και στην αρχή.
[3:47]
“γιατί πρέπει να αντιληφθούμε ότι για πάρα πολλά θέματα σε ένα κράτος όπως η Ελλάδα, τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ούτε η βουλή ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο νομάρχης ούτε ο δήμαρχος, ούτε ο εκάστοτε υπουργός, αλλά τον έχει ένας δικαστής”
1. ο δικαστής πως πήρε την θέση του; με πραξικόπημα;
2. ο δικαστής είναι ή δεν είναι αρμόδιος να αποφασίσει μέσα από ένα δικαστήριο;
3. Ο δικαστής δικάζει με δικούς του νόμους;
4. ο δικαστής δηλαδή πρέπει να δικάζει σύμφωνα με το δίκαιο ή με την βούληση της εκάστοτε βουλής, της εκάστοτε κομματικής κυβέρνησης, του εκάστοτε κομματικού νομάρχη ή δημάρχου ή του εκάστοτε Βενιζέλου;
5. όταν λέει “βουλή” στην ουσία εννοεί το κυβερνών κόμμα αφού αυτό έχει πλειοψηφία, δηλαδή στην ουσία μιλάμε για ένα άτομο, τον πρωθυπουργό. Οι νομάρχες, δήμαρχοι και υπουργοί υπακούν στον πρωθυπουργό, έναν πρωθυπουργό που δεν ρωτάει ποτέ τον δήμο για κάτι.
6. στην ουσία τι λέει και τι θέλει να πείσει τον όχλο στον οποίο απευθύνεται; ότι κακώς αποφασίζει ένας δικαστής και θα έπρεπε να αποφασίζει ένα άτομο για όλα.
7. μπορεί στην Αρχαία Αθήνα ο Άρειος Πάγος να έχασε δύναμη με τις μεταρρυθμίσεις Κλεισθένους και Εφιάλτου, αλλά μάλλον ξεχνάει ο Βενιζέλος ότι οι αρμοδιότητες που έχασε ο Άρειος Πάγος μεταφέρθηκαν στην εκκλησία του δήμου και όχι σε κάποιον Βενιζέλο.
8. προσπαθεί να πείσει δια δημοκρατίας πάντα ότι πρέπει να μην κάνει κουμάντο κανείς άλλος πλην μιας μικρής ολιγαρχίας
[4:10]
“προβλήματα που αναδύονται από τον χώρο της δικαιοσύνης και της εκκλησίας, άρα υπάρχουν πτυχές της κρατικής εξουσίας που δεν είναι δημοκρατικά ελεγχόμενες και οι οποίες είναι πανίσχυρες”
1. εδώ παίζει το παιχνίδι “ο λαός αποφασίζει”, έτσι πείθει ότι οι αποφάσεις των πολιτικών είναι ταυτόσημες με τον λαό, οπότε και θα πρέπει να μην αντιδρά ο λαός στις αποφάσεις των πολιτικών που επέλεξε με την ψήφο του. Με την πρόφαση ότι η εκκλησία και το δικαστικό σώμα δεν είναι αιρετό προσπαθεί να πάρει την εξουσία που έχουν και να την προσαρτήσει στον εαυτό του.
2. ταυτίζει πάλι άσχετα πράγματα, την εκκλησία με τους δικαστές. οι δικαστές είναι υπάλληλοι του κράτους καμία σχέση η μια περίπτωση με την άλλη. Η ταυτοποίηση αυτή έχει σκοπό πάλι με την τεχνική Α=Β Β=Γ άρα Α=Γ να πείσει για να αφαιρέσει δύναμη και από την εκκλησία.
[6:13]
“το δημόσιο είναι πολύ κακός αντίδικος, δεν μπορεί να προωθήσεις τις υποθέσεις του όπως τις προωθούν οι ιδιώτες”
1. δεν νομίζω να έπεισε κανέναν άνθρωπο που το κράτος του χρωστάει π.χ. το ΦΠΑ και δεν το επιστρέφει και δεν το συμψηφίζει με τον φόρο που του αναλογεί, ή κάποιον που του έβγαλε το ΙΚΑ πρόστιμο με λανθασμένα στοιχεία, ή κάποιον που πλήρωσε φόρο που δεν του αναλογούσε και δεν θα βρει ποτέ το δίκιο του…
2. το πάει απ’ έξω απ΄έξω για να ετοιμάσει έδαφος να δεχθεί ο όχλος την μελλοντική εφαρμογή ακόμα πιο ολοκληρωτικών τακτικών υπέρ του “Κράτους” και του “δημοσίου”
[7:00]
στοχοποιεί δικαστικούς με σκοπό να τους “κουρέψει” δια της “δημοκρατιίας” όταν βρει την ευκαιρία
[7:10]
“μια νομική εκδοχή που επιβάλλεται όχι ως αληθής αλλά αντί αληθείας, αφού το δεδικασμένο ισχύει αντί αληθείας, δεν ισχύει ως αληθές, ισχύει επειδή έχει την αρμοδιότητα της επιβολής του”
αν η απόφαση του δικαστηρίου ήταν υπέρ του πάλι θα ίσχυε το αντί αληθείας…
[8:10]
“τα δικαστήρια δεν εισέρχονται στην ουσία αλλά ερμηνεύουν τον νόμο έτσι ώστε να διατηρείται το κύρος της σύμβασης (υπερ Πουλιανού)”
1. Την σύμβαση ο Πουλιανός δεν την έκανε με τον εαυτό του αλλά με το Κράτος, εκτός και αν η “δημοκρατία” είναι κάτι μεταβαλλόμενο από υπουργό σε υπουργό και από κυβέρνηση σε κυβέρνηση
2. είδαμε πως ερμηνεύει ο Βενιζέλος το πρώτο και δεύτερο άρθρο του συντάγματος περί “λαϊκής κυριαρχίας υπέρ αυτού και του Έθνους” και πειστήκαμε για την ορθότητα των ερμηνειών του και για τον λαό και για το Έθνος.
[10:12]
“και να στείλει όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, πολλές είναι νομαρχιακού επιπέδου (δείχνει - προφανώς τον Νομάρχη), ή επιπέδου περιφέρειας (δείχνει - προφανώς τον περιφερειάρχη), να ασκήσουν ασφυκτικό έλεγχο στην λειτουργία του Σπηλαίου και τον Πουλιανό”
εδώ διαφαίνεται η ισχύς μεταξύ διαβάθμισης πολιτικών, ο ισχυρότερος Βενιζέλος ασκεί “δημοκρατική” πίεση σε Νομάρχη και Περιφερειάρχη. Είναι σαν να τους λέει ότι “εσείς είστε εδώ, είστε αρμόδιοι, και αυτό είναι το σωστό”, και ότι αν δεν πιέσουν τον τότε πρωθυπουργό να ενεργήσει επί του θέματος Σπηλαίου, όταν αλλάξουν τα πράγματα θα τους έχει κατά νου. Τους δίνει δε και τον “χάρτη” με τον οποίο μπορούν να ασκήσουν πίεση.
[15:30]
"και βέβαια ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι αυτό το οποίο αφορά την λειτουργία της δικαιοσύνης και την επιθυμία να ανατρέπεται η δεδηλωμένη βούλησης της βουλής των Ελλήνων για λόγους που δεν αφορούν την συνταγματικότητα γιατί εαν έβλεπα ότι υπάρχει έλεγχος συνταγματικότητας, ότι η ρύθμιση είναι αντισυνταγματική, θα έλεγα εντάξει έχουν άποψη, η βουλή δεν μπορούσε να νομοθετήσει, αλλά δεν το λένε αυτό, και συνεχώς εκ του πλαγίου προσεγγίζουν και ερμηνεύουν τις διατάξεις αυτές, για να αποτραπεί η εφαρμογή των διατάξεων αυτών”
δηλαδή οι δικαστές και τα δικαστήρια αποφασίζουν παράνομα και αντισυνταγματικά; και πότε δεν είναι; όταν υπακούν στους νόμους λάστιχα και συνταγματικές ερμηνείες λάστιχα του Βενιζέλου;
[16:12]
“χαίρομαι διότι σας ενδιαφέρει ο τόπος, όχι μόνο για λόγους τουριστικούς ή οικονομικούς, αλλά το βασικό κίνητρο είναι το κίνητρο ιστορικής συνείδησης, ευαισθησίας πολιτιστικής, αγάπης για τον τόπο, κίνητρο της πατριδογνωσίας σας και με συγκινεί να βλέπω τόσους πολίτες να είναι εδώ Κυριακή για να μιλήσουμε για το Σπήλαιο των Πετραλώνων, και αξίζουν συγχαρητήρια και στην Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και στον Δήμο για την κινητοποίηση αυτή”
εδώ ο Βενιζέλος απενοχοποιεί και δίνει συγχωροχάρτι στους παρευρισκόμενους και στον ίδιο. Ο πραγματικός λόγος που είναι εκεί ο Βενιζέλος είναι για να αποσιωπήσει το εύρημα του Πουλιανού που αλλάζει την παγκόσμια ψευτοΙστορία, οι παρευρισκόμενοι είναι εκεί γιατί το μόνο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι να "ανέβουν" κοινωνικά γλείφοντας την εξουσία ακολουθώντας την γραμμή που τους δόθηκε, δεν έχουν καμία αγάπη ούτε για τον τόπο τους ούτε για την Πατριδογνωσία τους, αλλιώς θα έβλεπαν ότι την εποχή που είχε εκδιωχθεί ο Πουλιανός από το Σπήλαιο και το Μουσείο που ο ίδιος έχτισε, το Μουσείο κόντεψε να κατεδαφιστεί και πολλά ευρήματα "εξαφανίστηκαν". 1+1=2
[16:55]
"και είμαι βέβαιος ότι και η επιστημονική κοινότητα που θα μιλήσει μετά, θα δέιξει τι σημαίνει επιστημονική συγκρότηση, επιστημονική σοβαρότητα, επιστημονική μέθοδος, σε σχέση με αυτά που επί χρόνια τώρα διακινούνται ως επιστημονικές απόψεις ή ως δήθεν επιστημονικές απόψεις"
Εδώ ο Βενιζέλος δίνει κατευθυντήριες γραμμές τους "επιστήμονες" που βρίσκονται εκεί στο πως έχουν τα πράγματα, η εξουσία κατευθύνει καθόσον τα "πανεπιστήμια" εκφράζουν και στελεχώνονται με βάσει τα πιστεύω της εκάστοτε περιόδου την οποία διέπουν πάντα συγκεκριμένες ΠολιτικοΚοινωνικοΘρησκευτικές θεωρίες. Ο Πλάτων δια στόματος Θρασυμάχου στην Πολιτεία ανέφερε ότι "το δίκαιον είναι πάντα αυτό του ισχυρού" με την έννοια ότι ο έχων την εξουσία ορίζει το δίκαιον (και το ορθόν) σύμφωνα με τον εαυτό του. Είναι η αιώνια διαμάχη μεταξύ των Παρεκβατικών Πολιτευμάτων όπως τα ονόμασε ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του λίγο αργότερα. Τα περί "επιστήμης" θα τα σχολιάσουμε παρακάτω.
[17:16]
"είμαι σίγουρος ότι οι συνάδελφοι μου οι βουλευτές Χαλκιδικής και εκπρόσωποι σας, θα στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια πιέζοντας και αυτοί ώστε αν χρειαστεί σε περίπτωση μιας απόφασης, που δημιουργεί προβλήματα, νέα παρέμβαση και κινητοποίηση του μηχανισμού και της βουλής, αυτή να γίνει"
Υπενθυμίζει ότι οι βουλευτές είναι εκπρόσωποι του λαού, και τους δίνει την κατευθυντήρια θέση να πιέσουν για το επιθυμητό για εκείνον αποτέλεσμα.
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ЭЄ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
Ο Σωκράτης στο Πλατωνικό έργο Κρατύλος ή περί ονομάτων και ονοματοδοσίας αναφέρει ότι Όνομα είναι όργανο διδασκαλικό και το χρησιμοποιούμε για να διδάσκουμε και για να διακρίνουμε - ξεχωρίζουμε την ουσία των πραγμάτων [388b 10], άρα δεν έχει σημασία πως εμείς ονομάζουμε - βλέπουμε - καταλαβαίνουμε το κάθε πράγμα, αλλά το τι πραγματικά αυτό είναι. Δεν ισχύει δηλαδή αυτό που ο Πρωταγόρας υποστήριζε, ότι το "επίκεντρο των πραγμάτων είναι ο άνθρωπος", αφού όλοι οι άνθρωποι, αν τους ρωτούσαμε, θα ονόμαζαν τους εαυτούς τους εχέφρονες πράγμα που δεν μπορεί να ισχύει αφού είναι δεδομένο ότι υπάρχουν και άφρονες...
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Πραγματικότητα ΔΕΝ μας ρωτά, ούτε αλλάζει, ούτε λυπάται, ούτε προσαρμόζεται, πράγμα που σημαίνει ότι όποιος δεν εναρμονισθεί και δεν ακολουθήσει την τροχιά της πέφτει σε σφάλματα που πολλές φορές είναι και μοιραία. Εκεί βρίσκεται και μια από τις βασικότερες παγίδες του Χριστιανισμού διαδίδοντας ότι ο θεός είναι ένας γεράκος καλοκάγαθος που μας λυπάται και προσαρμόζει το σύμπαν σύμφωνα με τα δικά μας θέλω αν του το ζητήσουμε με μια προσευχή... παρόλο που τα δικά μας θέλω μπορεί να είναι αντίθετα με κάποιων άλλων ... πράγμα που σημαίνει ότι δεν γίνεται να συμβούν δυο αντίθετα πράγματα αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα... αλλά την παράνοια αυτήν την έχουν και οι άθεοι ΑριστεροΚομμουνιστές που νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι να αλλάξουν τους νόμους της φύσης επειδή και μόνο το συμφώνησαν και επειδή υποτίθεται είναι πολλοί (π.χ. νόμοι που δίνουν Ελληνική Ιθαγένεια σε μη Έλληνες, θαρρείς και με έναν νόμο αλλάζει η φύση...)
Η Προπαγάνδα γνωρίζει ότι ο μη Φιλόσοφος βλέπει τα πράγματα με περίσσια αφροσύνη, δηλαδή κρίνει εντελώς υποκειμενικά και εγωκεντρικά ένεκα των ισχυρών παθών και αδυναμιών του, άρα βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα. Δεδομένου ότι η πλειοψηφία βρίσκεται στην νοητική κατάσταση αυτή χτίζει μηχανισμούς εκμεταλλευόμενη αυτήν την ιδιότητα.
Ένας από τους βασικούς μηχανισμούς είναι το παιχνίδι με τις "μαγικές λέξεις". Ο Προπαγανδιστής χρησιμοποιεί λέξεις οι οποίες θέλγουν τα πλήθη όπως "αγάπη" αλληλεγγύη" "ισότητα" "δημοκρατία" "σοσιαλισμός" κ.α. χωρίς αυτά τα πλήθη να μπορούν να δώσουν ορισμούς και έννοιες των λέξεων αυτών, τα πλήθη δεν κάνουν συλλογισμούς, τα πλήθη δεν μπορούν να διακρίνουν, μπορούν να αντιληφθούν μόνο ενιαίες χονδροκομμένες και αόριστες θολές εικόνες.
Αυτό που μας φανερώνει ο Πλάτων στην συζήτηση του Σωκράτη με τον Κρατύλο στο ομώνυμο έργο είναι εν ολίγοις ότι η κάθε Ελληνική λέξη περιγράφει την (πραγματική) έννοια του όντoς, αν λοιπόν αναλύσουμε την λέξη "Δημοκρατία" θα δούμε ότι το "ΔΗ" έχει να κάνει με την "ΓΗ" και το "Δέσιμο", το ΜΟΣ με την μονιμότητα. Το "ΓΗ" με την σειρά του έχει να κάνει με την Γένεση, με το Γνήσιος (Γενέσιος), Γονείς, Γόνος, εκΓόνος, Γένος, Γενιά, Φυλή κτλ. το "Κρατία" έχει να κάνει με την ισχύ (Κραταιός), το Κραταιός με το Κράτος, το Κράτος με το Κρας - Κάρα (Κεφάλι).
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα λόγια του Σωκράτους στο Πλατωνικό έργο "Φαίδων" που λέει ότι “Το να ομιλεί κάποιος χωρίς να πατάει επάνω σε ορθούς ορισμούς και έννοιες, δεν είναι απλά ένα σφάλμα, αλλά προξενεί κακό στις ψυχές” [Φαίδων - 115e]
Αυτήν την λέξη και την έννοια χρησιμοποίησε ο Σόλων την 45.2η Ολυμπιάδα (594 π.Χ.) για να στηρίξει ένα καινούριο Πολίτευμα, την "Δημοκρατία".
Για να δούμε μερικά πολύ βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για την Δημοκρατία με τα οποία θα πρέπει να κρίνουμε κατά πόσο το σημερινό Πολίτευμα έχει σχέση ή όχι με την Δημοκρατία:
Ο Σόλων γεννήθηκε στην Αθήνα το 638 π.Χ. από πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια με καταγωγή από τον Βασιλιά Κόδρο. Ήταν φημισμένος για την ποίηση και σοφία του. Το 594 π.Χ. ανέλαβε την εξουσία με εκλογή από τον Δήμο των Αθηνών και όχι από τον Άρειο Πάγο όπως προέβλεπε ο νόμος την εποχή εκείνη. Του δόθηκαν έκτακτες εξουσίες του διαλλακτού (διαμεσολαβητή) και του Νομοθέτου τις οποίες διατήρησε και μετά την ετήσια Αρχοντεία του ως Επώνυμος Άρχοντας.
Όταν ανέλαβε ο Σόλων, θέσπισε την «Σεισάχθεια» (594 π.Χ.) σύμφωνα με την οποία απαγόρεψε τον δανεισμό με υποθήκη το σώμα και στο παρόν και στο μέλλον. Κατάργησε τα χρέη ιδιωτικά και δημόσια. Για την σεισάχθεια κάποιοι επιχείρησαν να τον συκοφαντήσουν λέγοντας ότι ο Σόλων όταν σχεδίαζε την σεισάχθεια, το γνωστοποίησε σε κάποιους φίλους του αριστοκράτες, και αυτοί οι πονηροί πήγαν και δανείστηκαν, αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις και ύστερα με την σεισάχθεια πλούτισαν υπερβολικά. Κάποιοι είπαν μάλιστα θέλοντας να βλάψουν την δημόσια εικόνα του ότι και ο ίδιος συμμετείχε στο κόλπο. Αυτό όμως ,αποφαίνεται ο Αριστοτέλης, ότι δεν έχει βάση διότι ο Σόλων θα μπορούσε να πάρει με το μέρος του μια πολιτική μερίδα και να γίνει Τύραννος. Αντίθετα όμως προτίμησε να τον μισήσουν και οι δυο πλευρές βάζοντας πάνω από όλα το καλό της Αθήνας.
Η Σεισάχθεια ήταν η πεμπτουσία του όρου "Δήμος Κραταιός", δεν ήταν ούτε είναι η ψήφος όπως λανθασμένα πιστεύουν σχεδόν όλοι σήμερα οι οποίοι συν τοις άλλοις αγνοούν ότι η ψήφος δεν έβγαζε αντιπροσώπους όπως σήμερα. Δήμος Κραταιός σημαίνει ότι ο Δήμος ζει μια ισχυρή ζωή, χωρίς χρέη, με πραγματική ανάπτυξη και σε πνευματικό και σε οικονομικό επίπεδο. Η ψήφος είναι απλά μια δικλείδα ασφαλείας η οποία είναι εντελώς ανούσια αν ο δήμος χρωστάει ή είναι απαίδευτος, ότι δηλαδή ισχύει σήμερα.
Η Δημοκρατία του Σόλωνος:
1. Ίδρυσε την βουλή των 400. 100 Πολίτες από κάθε φυλή δια κληρώσεως.
2. Καθιέρωσε την Εκκλησία του Δήμου η οποία κατείχε όλες τις εξουσίες (Νομοθετικές, Εκτελεστικές, Δικαστικές)
3. Βουλή των Αρεοπαγιτών. Ανώτατο δικαστήριο με συγκεκριμένες αρμοδιότητες
4. Κατηγοριοποίησε τους Πολίτες σύμφωνα με την περιουσία και την απόδοση Φόρου επ αυτής (Πεντακοσιομέδιμνοι, Ιππείς, Ζευγίτες, Θήτες)
5. 9 Άρχοντες (Άρχων Βασιλιάς, Πολέμαρχος, Επώνυμος Άρχων, 6 Θεσμοθέται)
6. οι Ένδεκα (υπεύθυνοι για την εκτέλεση των θανατικών ποινών κ.α.)
Στην Δημοκρατία δεν υπήρχαν εκλογές, δεν υπήρχαν κόμματα, δεν υπήρχε Πρωθυπουργός, δεν υπήρχαν Υπουργοί, τα αξιώματα ήταν δια κλήρου και διαρκούσαν ένα έτος.
Στην εκκλησία του Δήμου λάμβαναν μέρος αποκλειστικά και αυστηρά Αθηναίοι Πολίτες. Αθηναίος Πολίτης ήταν προνομιακός τίτλος τον οποίο δεν είχαν όλοι, αντιθέτως τον είχαν λίγοι. Δικαίωμα στο να γίνει κάποιος Πολίτης είχε μόνο ο γόνος Αθηναίων και μόνο εκ γαμετής (εκ νομίμου γάμου), δηλαδή αν οι δυο γονείς ήταν Αθηναίοι αλλά το παιδί δεν ήταν εκ νομίμου γάμου αυτός ήταν Νόθος και δεν είχε το δικαίωμα να γίνει Πολίτης. Στην ηλικία των 18 οι γόνοι Αθηναίων εκ γαμετής καταγράφονταν στα Δημοτολόγια και γίνονταν Δημότες. Για να διασφαλιστεί ότι ο Δημότης ήταν γνήσιος (=γενέσιος) Αθηναίος γινόταν έλεγχος. Μετά την εγγραφή, ο Δημότης περνούσε 2 έτη Στρατιωτική Εκπαίδευση και μετά το πέρας της εκπαίδευσης, δηλαδή στα 20, έπαιρνε τον τίτλο του Πολίτου. Ο τίτλος αυτός χανόταν σε περίπτωση χρέους προς το δημόσιο ή κάποιου άλλου αδικήματος. Όποιος είχε όλα τα Πολιτικά Δικαιώματα το ονόμαζαν «Επιτιμία» ενώ εκείνου που στερούνταν «Ατιμία» η οποία ήταν είτε Γενική είτε Μερική.
Κανένα δικαίωμα στα Πολιτικά δεν είχαν οι μη Αθηναίοι για ευνόητους λόγους. Όσοι μη Αθηναίοι έμεναν μόνιμα στην Αθήνα ονομάζονταν Μέτοικοι και πλήρωναν ετησίως 12 δρχ οι άνδρες και 6 δρχ οι γυναίκες. Για να γίνει κάποιος Μέτοικος χρειαζόταν να εγγυηθεί για αυτόν κάποιος Πολίτης δια ευνόητους λόγους. Ο Εγγυητής αυτός ονομάζονταν "Προστάτης". Αν κάποιος Μέτοικος δεν είχε Προστάτη, τον έκλειναν φυλακή μέχρι να δημευτεί η περιουσία του και έπειτα τον έδιωχναν από την Αθήνα.
- Η επερχόμενη βουλή περνούσε από ειδικό έλεγχο την νέα βουλή περί γνησιότητος κ.α.
- Την επερχόμενη βουλή την έλεγχαν οι Εύθυνοι και οι Λογισταί, αν υπήρχε ατασθαλία οριζόταν δικαστήριο και η ποινή ήταν στέρηση Πολιτικών δικαιωμάτων για τα ελαφρά, δήμευση περιουσίας για τα μέτρια ή ακόμα και θάνατος αναλόγως την βλάβη προς το Δημόσιο.
- Ο κάθε Πολίτης είχε το δικαίωμα για την "Γραφή Παρανόμων", δηλαδή ο κάθε Πολίτης μπορούσε να σύρει στα δικαστήρια τον εισηγητή κάποιου Νόμου ή Ψηφίσματος που είχε αποβεί κακό για το σύνολο.
- Αν κάποιος ΜΗ Αθηναίος πήγαινε στην εκκλησία του Δήμου με σκοπό να ψηφίσει και γινόταν αντιληπτός η ποινή που αντιμετώπιζε ήταν θάνατος.
- Οι Κίναιδοι είχαν στέρηση Πολιτικών Δικαιωμάτων, απαγορευόταν να εισέλθουν στην Εκκλησία του Δήμου, απαγορευόταν να εισέλθουν στην αγορά, απαγορευόταν να πλησιάσουν Γυμναστήρια, απαγορευόταν να πλησιάσουν σε καθαγιασμένα από τους Ιερείς σημεία. Αν κάποιος δεν υπάκουε η ποινή ήταν θάνατος.
- Όλοι ήταν ίσοι απέναντι στον Νόμο, είτε ήταν Αθηναίοι Πολίτες, είτε Μέτοικοι, είτε Δούλοι. Δούλος μπορούσε να οδηγήσει τον Κύριο του σε δίκη αν ο Κύριος του τον κακομεταχειριζόταν αδίκως.
- ΔΕΝ ήσαν όλοι ίσοι στα Δικαιώματα, π.χ. οι Θήται, αν και Αθηναίοι Πολίται, ΔΕΝ είχαν δικαίωμα να μετάσχουν στα Αξιώματα καθόσον δεν προσέφεραν στην Πόλη φόρους αλλά είχαν το δικαίωμα να μετάσχουν στην Εκκλησία του Δήμου.
- Οι Πολίτες είχαν δικαίωμα να λάβουν αξιώματα μόνο μέχρι δυο φορές στην ζωή τους (δηλαδή συνολικά 2 έτη)
- Όποιος Πολίτης ή μη, μιλούσε κατά των θεσμών, κατά των Νόμων, κατά των θεών, κατά της Πόλης, κατά της συνοχής της κοινωνίας και γενικώς αν υπονόμευε την Αθήνα, η ποινή που αντιμετώπιζε ήταν θάνατος
Πήραμε μια γενική εικόνα του Πολιτεύματος της Δημοκρατίας, για να δούμε τώρα ποια η σχέση του με το σημερινό Πολίτευμα:
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία και τις τρεις εξουσίες (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική) είναι στα χέρια του Δήμου, σήμερα είναι στα χέρια ενός ανθρώπου, του Πρωθυπουργού.
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία Πολίτης ονομάζεται ο Γνήσιος (εκ γενεών) και όχι όποιος μιλάει Ελληνικά ή διαμένει στην Αθήνα ή απλά γεννήθηκε στην Αθήνα.
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία οι Βουλευτές ήταν κληρωτοί και όχι αιρετοί όπως είναι σήμερα
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι όλα τα αξιώματα λαμβάνονταν δια κλήρου
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία δεν υπήρχαν Εκλογές, Κόμματα, χρώματα
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι η αυστηρότητα στην τήρηση των Νόμων ήταν αμείλικτη
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι όποιος ήταν υπεύθυνος για Νόμο ή Ψήφισμα το οποίο ήταν κατά του συνόλου η ποινή ήταν ακόμα και θάνατος
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι Αξιώματα και Βουλή είχαν διάρκεια ενός έτους και μόνο μέχρι 2 φορές
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι κάθε χρόνο γίνονταν απολογισμοί έργων των απερχόμενων
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία οι μη Αθηναίοι πλήρωναν έξτρα φόρο και δεν είχαν κανένα Πολιτικό δικαιώματα
- Είδαμε ήδη ότι ο Εθνικισμός ήταν κάτι το αυτονόητο γι αυτό και δεν υπήρχε συγκεκριμένος όρος
- Είδαμε ήδη ότι στην Ψεύτικη σημερινή δημοκρατία τίποτα από όσα ίσχυαν στην Πραγματική δεν ισχύουν...
Τι σχέση μπορεί να έχει η Δημοκρατία με το σημερινό Πολίτευμα; απολύτως καμία. Σήμερα έχουμε Κόμματα, Εκλογές, έναν Πρωθυπουργό να ορίζει τα πάντα, μη Γνήσιους να ψηφίζουν κ.ά
Μάλλον κάτι παραπάνω ήξεραν στην Αρχαία Αθήνα που δεν επέτρεπαν μη Αθηναίους να μετέχουν στα της Πόλεως... εκτός κι αν, ακόμα και σήμερα δεν έχει πειστεί για το αποτέλεσμα... όλοι θα πειστούν, είναι θέμα χρόνου...
το είδα
Η Δημοκρατία του Σόλωνος:
1. Ίδρυσε την βουλή των 400. 100 Πολίτες από κάθε φυλή δια κληρώσεως.
2. Καθιέρωσε την Εκκλησία του Δήμου η οποία κατείχε όλες τις εξουσίες (Νομοθετικές, Εκτελεστικές, Δικαστικές)
3. Βουλή των Αρεοπαγιτών. Ανώτατο δικαστήριο με συγκεκριμένες αρμοδιότητες
4. Κατηγοριοποίησε τους Πολίτες σύμφωνα με την περιουσία και την απόδοση Φόρου επ αυτής (Πεντακοσιομέδιμνοι, Ιππείς, Ζευγίτες, Θήτες)
5. 9 Άρχοντες (Άρχων Βασιλιάς, Πολέμαρχος, Επώνυμος Άρχων, 6 Θεσμοθέται)
6. οι Ένδεκα (υπεύθυνοι για την εκτέλεση των θανατικών ποινών κ.α.)
Στην Δημοκρατία δεν υπήρχαν εκλογές, δεν υπήρχαν κόμματα, δεν υπήρχε Πρωθυπουργός, δεν υπήρχαν Υπουργοί, τα αξιώματα ήταν δια κλήρου και διαρκούσαν ένα έτος.
Στην εκκλησία του Δήμου λάμβαναν μέρος αποκλειστικά και αυστηρά Αθηναίοι Πολίτες. Αθηναίος Πολίτης ήταν προνομιακός τίτλος τον οποίο δεν είχαν όλοι, αντιθέτως τον είχαν λίγοι. Δικαίωμα στο να γίνει κάποιος Πολίτης είχε μόνο ο γόνος Αθηναίων και μόνο εκ γαμετής (εκ νομίμου γάμου), δηλαδή αν οι δυο γονείς ήταν Αθηναίοι αλλά το παιδί δεν ήταν εκ νομίμου γάμου αυτός ήταν Νόθος και δεν είχε το δικαίωμα να γίνει Πολίτης. Στην ηλικία των 18 οι γόνοι Αθηναίων εκ γαμετής καταγράφονταν στα Δημοτολόγια και γίνονταν Δημότες. Για να διασφαλιστεί ότι ο Δημότης ήταν γνήσιος (=γενέσιος) Αθηναίος γινόταν έλεγχος. Μετά την εγγραφή, ο Δημότης περνούσε 2 έτη Στρατιωτική Εκπαίδευση και μετά το πέρας της εκπαίδευσης, δηλαδή στα 20, έπαιρνε τον τίτλο του Πολίτου. Ο τίτλος αυτός χανόταν σε περίπτωση χρέους προς το δημόσιο ή κάποιου άλλου αδικήματος. Όποιος είχε όλα τα Πολιτικά Δικαιώματα το ονόμαζαν «Επιτιμία» ενώ εκείνου που στερούνταν «Ατιμία» η οποία ήταν είτε Γενική είτε Μερική.
Κανένα δικαίωμα στα Πολιτικά δεν είχαν οι μη Αθηναίοι για ευνόητους λόγους. Όσοι μη Αθηναίοι έμεναν μόνιμα στην Αθήνα ονομάζονταν Μέτοικοι και πλήρωναν ετησίως 12 δρχ οι άνδρες και 6 δρχ οι γυναίκες. Για να γίνει κάποιος Μέτοικος χρειαζόταν να εγγυηθεί για αυτόν κάποιος Πολίτης δια ευνόητους λόγους. Ο Εγγυητής αυτός ονομάζονταν "Προστάτης". Αν κάποιος Μέτοικος δεν είχε Προστάτη, τον έκλειναν φυλακή μέχρι να δημευτεί η περιουσία του και έπειτα τον έδιωχναν από την Αθήνα.
- Η επερχόμενη βουλή περνούσε από ειδικό έλεγχο την νέα βουλή περί γνησιότητος κ.α.
- Την επερχόμενη βουλή την έλεγχαν οι Εύθυνοι και οι Λογισταί, αν υπήρχε ατασθαλία οριζόταν δικαστήριο και η ποινή ήταν στέρηση Πολιτικών δικαιωμάτων για τα ελαφρά, δήμευση περιουσίας για τα μέτρια ή ακόμα και θάνατος αναλόγως την βλάβη προς το Δημόσιο.
- Ο κάθε Πολίτης είχε το δικαίωμα για την "Γραφή Παρανόμων", δηλαδή ο κάθε Πολίτης μπορούσε να σύρει στα δικαστήρια τον εισηγητή κάποιου Νόμου ή Ψηφίσματος που είχε αποβεί κακό για το σύνολο.
- Αν κάποιος ΜΗ Αθηναίος πήγαινε στην εκκλησία του Δήμου με σκοπό να ψηφίσει και γινόταν αντιληπτός η ποινή που αντιμετώπιζε ήταν θάνατος.
- Οι Κίναιδοι είχαν στέρηση Πολιτικών Δικαιωμάτων, απαγορευόταν να εισέλθουν στην Εκκλησία του Δήμου, απαγορευόταν να εισέλθουν στην αγορά, απαγορευόταν να πλησιάσουν Γυμναστήρια, απαγορευόταν να πλησιάσουν σε καθαγιασμένα από τους Ιερείς σημεία. Αν κάποιος δεν υπάκουε η ποινή ήταν θάνατος.
- Όλοι ήταν ίσοι απέναντι στον Νόμο, είτε ήταν Αθηναίοι Πολίτες, είτε Μέτοικοι, είτε Δούλοι. Δούλος μπορούσε να οδηγήσει τον Κύριο του σε δίκη αν ο Κύριος του τον κακομεταχειριζόταν αδίκως.
- ΔΕΝ ήσαν όλοι ίσοι στα Δικαιώματα, π.χ. οι Θήται, αν και Αθηναίοι Πολίται, ΔΕΝ είχαν δικαίωμα να μετάσχουν στα Αξιώματα καθόσον δεν προσέφεραν στην Πόλη φόρους αλλά είχαν το δικαίωμα να μετάσχουν στην Εκκλησία του Δήμου.
- Οι Πολίτες είχαν δικαίωμα να λάβουν αξιώματα μόνο μέχρι δυο φορές στην ζωή τους (δηλαδή συνολικά 2 έτη)
- Όποιος Πολίτης ή μη, μιλούσε κατά των θεσμών, κατά των Νόμων, κατά των θεών, κατά της Πόλης, κατά της συνοχής της κοινωνίας και γενικώς αν υπονόμευε την Αθήνα, η ποινή που αντιμετώπιζε ήταν θάνατος
Πήραμε μια γενική εικόνα του Πολιτεύματος της Δημοκρατίας, για να δούμε τώρα ποια η σχέση του με το σημερινό Πολίτευμα:
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία και τις τρεις εξουσίες (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική) είναι στα χέρια του Δήμου, σήμερα είναι στα χέρια ενός ανθρώπου, του Πρωθυπουργού.
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία Πολίτης ονομάζεται ο Γνήσιος (εκ γενεών) και όχι όποιος μιλάει Ελληνικά ή διαμένει στην Αθήνα ή απλά γεννήθηκε στην Αθήνα.
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία οι Βουλευτές ήταν κληρωτοί και όχι αιρετοί όπως είναι σήμερα
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι όλα τα αξιώματα λαμβάνονταν δια κλήρου
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία δεν υπήρχαν Εκλογές, Κόμματα, χρώματα
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι η αυστηρότητα στην τήρηση των Νόμων ήταν αμείλικτη
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι όποιος ήταν υπεύθυνος για Νόμο ή Ψήφισμα το οποίο ήταν κατά του συνόλου η ποινή ήταν ακόμα και θάνατος
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι Αξιώματα και Βουλή είχαν διάρκεια ενός έτους και μόνο μέχρι 2 φορές
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία ότι κάθε χρόνο γίνονταν απολογισμοί έργων των απερχόμενων
- Είδαμε ήδη ότι στην πραγματική Δημοκρατία οι μη Αθηναίοι πλήρωναν έξτρα φόρο και δεν είχαν κανένα Πολιτικό δικαιώματα
- Είδαμε ήδη ότι ο Εθνικισμός ήταν κάτι το αυτονόητο γι αυτό και δεν υπήρχε συγκεκριμένος όρος
- Είδαμε ήδη ότι στην Ψεύτικη σημερινή δημοκρατία τίποτα από όσα ίσχυαν στην Πραγματική δεν ισχύουν...
Τι σχέση μπορεί να έχει η Δημοκρατία με το σημερινό Πολίτευμα; απολύτως καμία. Σήμερα έχουμε Κόμματα, Εκλογές, έναν Πρωθυπουργό να ορίζει τα πάντα, μη Γνήσιους να ψηφίζουν κ.ά
Το σημερινό Πολίτευμα δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την Δημοκρατία, ψευδώς και όχι τυχαίως το ονόμασαν έτσι για να έλκει τον όχλο σαν μαγεμένο, ο οποίος δεν είναι ικανός να διακρίνει τις Σειρήνες, αλλά που ταυτόχρονα ικανοποιεί τον εγωισμό του στο ότι έχει άποψη και γνώμη και ότι αυτή μετράει, χωρίς όμως να ελέγχει ή να μπορεί να ελέγξει αν οι πεποιθήσεις του είναι ορθές... η ανικανότητα της πλειοψηφίας να μπορεί να κάνει συλλογισμούς ή ορθούς συλλογισμούς μετατρέπεται σε ένα τέλειο εργαλείο ως δούρειος ίππος στα χέρια του εχθρού δια μέσου της ψήφου. Ο Εχθρός μέσω των χρημάτων εξαγοράζει συνειδήσεις κάποιων που είναι εκ φύσεως θαυματοποιοί (βλέπε Πλάτωνος αλληγορία Σπηλαίου - δείτε ανάλυση ΕΔΩ) και κρύβεται πίσω από αυτούς. Οι μάζες δεν έχουν την ικανότητα να μετρήσουν ότι τα κόμματα και οι πολιτικοί που έχουν μεγάλη προβολή δεν έχουν τόσα χρήματα όσα απαιτούνται για την αυτήν προβολή... κάποιος άλλος τους τα δίνει, κάποιος που έχει πολλά. Το σημερινό Πολίτευμα είναι "Χρηματοδοτούμενη Κοινοβουλευτική Τυραννία" και θα δούμε το γιατί.
Χρηματοδοτούμενη: Τόσο τα ίδια τα Κόμματα όσο και οι ίδιοι οι Πολιτικοί χρειάζονται πολλά εκατομμύρια ετησίως για τα τρέχοντα έξοδα και κυρίως για την προβολή τους. Όποιος δεν προβληθεί τον τρώει το σκοτάδι αφού ως γνωστόν ο όχλος ότι δεν βλέπει το ξεχνάει, αφού σκέπτεται με τα μάτια. Τα ΜΜΕ είναι business με τεράστια έξοδα, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι υπερπολίτιμος, δεν έχουν χρόνο για πάσης φύσεως χάσιμο...Εδώ γεννάται μια καλή ερώτηση, ποιος έχει τόσα πολλά χρήματα να δώσει; Οι ίδιοι οι Πολιτικοί δεν έχουν τόσα πολλά, άρα γεννάται μια δεύτερη καλή ερώτηση: ποιος είναι αυτός που τα δίνει για λογαριασμό τους και γιατί να τα δώσει; Φυσικά καλές και αγαθές προθέσεις δεν μπορούν να υπάρξουν καθόσον ο υπερπλουτισμός του υπερχρηματοδότη είναι προιόν υπερεκμετάλλευσης, καθόσον όλα είναι business, και αφού είναι όλα business δίνει πολλά γιατί είναι σίγουρος ότι θα βγάλει περισσότερα. Ιδού λοιπόν γιατί "Χρηματοδοτούμενη"
Κοινοβουλευτική: Κάθε τέσσερα χρόνια καλούνται οι "Πολίτες" να εκλέξουν τον αντιπρόσωπο τους στο Κοινοβούλιο, άρα μιλάμε για Κοινοβουλευτισμό και όχι για Δημοκρατία. Ιδού λοιπόν γιατί "Κοινοβουλευτική"
Τυραννία: Στα Τυραννικά Πολιτεύματα κουμάντο κάνει Ένας και μόνο Ένας, ο Τύραννος, το ίδιο και στο σημερινό Πολίτευμα, ο Πρωθυπουργός και μόνο ο Πρωθυπουργός. Δυστυχώς οι ομοιότητες όμως δεν σταματούν εδώ, αφού τόσο ο Τύραννος όσο και ο Πρωθυπουργός κοιτάζουν το προσωπικό τους όφελος και όχι του συνόλου. Ο Πρωθυπουργός σήμερα εντός του Πολιτεύματος έχει όλη την εξουσία να κάνει ότι αυτός θελήσει χωρίς να δώσει αναφορά σε κανέναν, και εάν τύχει κάποιος βουλευτής να αντιδράσει (για ιδιοτελής λόγους φυσικά) ο Πρωθυπουργός απλά τον διαγράφει αδιαφορώντας αν τον βουλευτή τον εξέλεξαν "Πολίτες". Ο Πολιτικός, αντί για εκπρόσωπος και φωνή του Πολίτη (τον οποίο πρέπει να ωφελήσει), μετατρέπεται σε έναν ιδιοτελή Τύραννο, και αντί για υπάλληλος του λαού γίνεται δυνάστης και μάλιστα δια της εξουσίας που του έδωσε ο ίδιος ο λαός. Εδώ διαφαίνεται ότι αυτοί που κατηγορούν τους διάφορους κακούς τυράννους και κακούς δικτάτορες της ιστορίας, κάνουν τα ίδια κατ αναλογία της ισχύος που έχουν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ιδού λοιπόν γιατί "Τυραννία"
Μάλλον κάτι παραπάνω ήξεραν στην Αρχαία Αθήνα που δεν επέτρεπαν μη Αθηναίους να μετέχουν στα της Πόλεως... εκτός κι αν, ακόμα και σήμερα δεν έχει πειστεί για το αποτέλεσμα... όλοι θα πειστούν, είναι θέμα χρόνου...
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου