Ειλικρινά δεν απορώ πια για το θράσος του υποψήφιου δημάρχου Αθηνών Γαβριήλ Σακελλαρίδη να προβάλλει δημόσια τα «πάθη» του, στην κυριολεξία τα εμετικά βίτσια του: τον καλύπτουν θαυμάζοντας μάλιστα το θάρρος του, μαζικά μέσα «ενημέρωσης», υποτίθεται δημοκρατικά.
Η «Εφημερίδα των Συντακτών» φιλοξένησε στο φύλλο της 30ης Ιουνίου μια βαρυσήμαντη συνέντευξη του Γαβριήλ. Ο τίτλος της «Από την πρώτη στιγμή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο πλευρό μου». Η πέμπτη ερώτηση που του έκανε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας – ο Νίκος Σβέρκος – έχει ως εξής:
« Πρόσφατα καταγγείλατε δημοσίως ότι εξαπολύθηκε εναντίον σας «επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού». Η δήλωσή σας συζητήθηκε, όχι τόσο για την ουσία της καταγγελίας, αλλά για την αποφασιστική στάση σας. Πώς το σχολιάζετε;» Προσέξτε παρακαλώ πόσο πονηρά ο ερωτών δημοσιογράφος μετατοπίζει την προσοχή του αναγνώστη. Δεν τον ρωτάει για αυτό που έκανε – που πιθανόν οι αναγνώστες να το αγνοούν ή να είναι πρόθυμοι να πιστέψουν ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα εκβιασμού – αλλά του ζητάει να σχολιάσει τη δήλωση που έκανε και που αυτή συζητήθηκε και όχι βέβαια η ουσία της καταγγελίας. Και που αυτή η δήλωση του προκάλεσε το ενδιαφέρον επειδή έδειξε πόσο
αποφασιστικός είναι ο Γαβριήλ. Βέβαια τέτοια αποφασιστικότητα έχουν κατά καιρούς επιδείξει τα μεγαλύτερα καθάρματα της Ιστορίας. Αλλά ακόμα και ο «δικός» μας, ο Άδωνης Γεωργιάδης [όλοι σχεδόν οι υπουργοί των μνημονίων].
αποφασιστικός είναι ο Γαβριήλ. Βέβαια τέτοια αποφασιστικότητα έχουν κατά καιρούς επιδείξει τα μεγαλύτερα καθάρματα της Ιστορίας. Αλλά ακόμα και ο «δικός» μας, ο Άδωνης Γεωργιάδης [όλοι σχεδόν οι υπουργοί των μνημονίων].
Έτσι λοιπόν καλούμαστε να θαυμάσουμε τον Γαβριήλ για την αποφασιστικότητα του να υπερασπισθεί τα αίσχη του. Αυτές καθ’ εαυτές οι πράξεις του – οι ποιότητα, η φύση των ατομικών του δικαιωμάτων δεν μπαίνει στη συζήτηση. Αν δηλαδή κάποιος είναι παιδεραστής, κοπρολάγνος ή νεκρόφιλος εμείς δεν μπορούμε να εκφράσουμε την αποδοκιμασία μας γιατί απλούστατα όλα αυτά υπάγονται στα «ατομικά του δικαιώματα».
Και να τι απαντάει ο Γαβριήλ: «Ο εκβιασμός ήταν πολιτικός, γιατί έγινε ανάμεσα στις δύο Κυριακές των εκλογών και απευθύνθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιώντας εμένα. Ο συγκεκριμένος «δημοσιογράφος», με τις συνηθισμένες πρακτικές του, θεώρησε ότι μπορεί να πετύχει τους στόχους του, εκβιάζοντας τόσο εμένα όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως βασικό στοιχείο για να πετύχει ένας εκβιασμός είναι να προκαλεί φόβο. Όταν δεν προκαλεί φόβο, ο εκβιαστής ξεδοντιάζεται. Και αυτό έγινε. Δεν θα κάνουμε ούτε το παραμικρό βήμα πίσω για κανένα λόγο, πόσο δε μάλλον απέναντι στον υπόκοσμο της ζούγκλας. Και θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω όλους όσοι με στήριξαν και ηθικά και πολιτικά, απομονώνοντας εκκωφαντικά τον εκβιαστή.»
Τρομερά επιχειρήματα. Ο εκβιασμός ήταν πολιτικός γιατί έγινε ανάμεσα στις δύο Κυριακές…. Και απευθύνθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ στοχοποιώντας τον Γαβριήλ!!! Η καταγγελία για τις συνήθειες του Γαβριήλ προς τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε προκειμένου να προφυλαχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα σκάνδαλο που θα τον έβλαπτε. Και στοχοποιήθηκε ο καημένος ο Γαβριήλ!!! Ποιος άλλος θα μπορούσε να στοχοποιηθεί; Αν δηλαδή κάποιος άνθρωπος, δημοσιογράφος ή ότιδήποτε άλλο, πάει στην ηγεσία ενός κόμματος και της κάνει γνωστό πώς επώνυμο στέλεχος της είναι πράκτορας, έμπορος ναρκωτικών, διακινεί «λευκή σάρκα», πως θα το χαρακτηρίσουμε αυτό; Εκβιασμό ή ότι μας έσωσε από έναν ύποπτο τύπο που μπορούσε να κάνει ζημιά στην λαϊκή υπόθεση;
Στην περίπτωση του Γαβριήλ δεν έχουμε να κάνουμε με υπόκοσμο της ζούγκλας – δεν μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή η Ζούγκλα – αλλά το τι είναι πραγματικά ο εκκολαπτόμενος πολιτικός ηγέτης. Η ηθική πάστα του. Τόχει πεί – δεν τόχει πεί και ο Γκράμσι; Άσχετα αν αυτοί που τον επικαλούνται – περίπου όπως ο γνωστός δήμαρχος του «τάξις και ηθική» - μέχρι σήμερα εξακολουθούν να κάνουν το παπί.
Κι ευχαριστεί όσους τον «στήριξαν και ηθικά και πολιτικά, απομονώνοντας εκκωφαντικά τον εκβιαστή.» Εννοεί ότι τον στήριξαν ηθικά στην ανηθικότητα του. Και πολιτικά ώστε αυτή η ανηθικότητα να αποκτήσει και πολιτικό κύρος, να γίνει πολιτική και ηθική συμπεριφορά των μελών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό ο Γαβριήλ είναι αποκαλυπτικότατος: «Από την πρώτη στιγμή η ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο πλευρό μου και χειριστήκαμε από κοινού αυτή την κατάσταση. Και δεν μπορώ να μην τους ευχαριστήσω για αυτό. Όσοι λένε ότι δεν στηρίχτηκα, απλώς δεν μπορούν να γνωρίζουν τους χειρισμούς, κάτι που το θεωρώ φυσιολογικό». Αλίμονο, να μην σταθούν στο πλευρό του!! Τέτοιο παλικάρι, με τέτοιες γενναίες, ατρόμητες πράξεις και προπαντός πρωτότυπες, δεν μπορεί μια αριστερή ηγεσία να το αφήσει μόνο του!! Όταν πριν χρόνια – ο Τσίπρας δεν είχε ακόμα γεννηθεί –παίχτηκε η ταινία «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», με πρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο και τη Μαρία Σνάϊντερ [της οποίας η καριέρα καταστράφηκε λόγω της συμμετοχής σε αυτή την ταινία], οι κριτικοί του κινηματογράφου και οι οικονομολόγοι από κοινού συμφώνησαν πώς η ταινία συνέβαλε στο να να εξαντληθούν όλα τα αποθέματα βουτύρου. Τώρα με τον Γαβριήλ οι παραγωγοί καρότων θα πετύχουν σίγουρα καλύτερες τιμές. Να πως ανακάμπτει, από ένα βίτσιο και λίγο διαδίκτυο η αγροτική παραγωγή.
Για σκεφτείτε αντί για λουλούδια να πηγαίνουμε σε γιορτές, συνέδρια ή διαδηλώσεις κρατώντας ένα μάτσο καρότα!! Και φυσικά να τα προσφέρουμε σε οπαδούς, φίλους ή μέλη του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν θα είναι μια έμπρακτη ηθική και πολιτική στήριξη του και μια καθολική καταδίκη και απομόνωση του Μάκη και της Ζούγκλας του;
Άλλωστε κάποια ΣΥΡΙΖΑία στο Facebook δεν κρατήθηκε και είπε την αλήθεια της: «Χίλιες φορές να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ στο 4% υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των φυλακισμένων, των γκέι, των μεταναστών κ.λπ. παρά να τα ξεπουλήσει όλα για να πάει στο 40% μαδημένο απ την αριστερή του ανθρωπιά».[βλ. εφημερίδα Ο ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, αρ.φ.219 στη «ΣΥΡΙΖεΐκη ανθρωπολογία»]. Ο συντάκτης ειρωνεύεται τη συριζαία αλλά η εφημερίδα δεν παίρνει επίσημα θέση για όλη αυτή την ιστορία.
Η αλήθεια είναι ότι το 4% του προ Μνημονίων ΣΥΡΙΖΑ – αυτό που το απασχολούσαν περισσότερο αυτά που αναφέρει η συριζαία στο Facebook– έχει κατισχύσει «επί του 23% των ατάκτων πολιτικών μεταναστών και προσφύγων»[1]. Και αυτό το συνειδητοποιούν όλο και συχνότερα τάσεις και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δρόμος για την κόλαση, όμως, είναι συνήθως ανθόσπαρτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου