Στην Ιαπωνία είναι πολύ συνηθισμένο να διακινούνται τα γεωργικά προϊόντα απο τους ίδιους τους παραγωγούς. Πολλές φορές θα δεί κανείς ζαρζαβατικά καί άλλα δίπλα σε αγρούς πάνω σε πάγκους, όπου με χαμηλές τιμές μπορεί ο κάθε περαστικός να πάρει ότι θέλει. Οι τιμές και η ταμειακή μηχανή πάντα παρούσες.
Στην Ιαπωνία, η επεξεργασία και η συσκευασία προϊόντων γίνεται όπου χρειάζεται απο τους γεωργικούς συνεταιρισμούς σε χαμηλότατες τιμές για να είναι ανταγωνιστικός ο παραγωγός, που μπορεί να πουλάει ελεύθερα τα δικά του προιόντα μόνος του αλλά και σε αλυσίδες καταστημάτων. Η Ιαπωνία έχει αλυσίδες παντοπωλείων που υπάγονται σε γεωργικούς συνεταιρισμούς. Στην Ελλάδα, οι συνεταιρισμοί έφαγαν τα λεφτά απο τις επιδοτήσεις, τακτοποίησαν σε θέσεις που δεν χρειάζονταν συγγενείς και φίλους των εργατοπατέρων και ότι προσπάθεια έγινε προς αυτή τη κατεύθυνση επι το πλείστον απέβη άκαρπη.
Το άσχημο είναι ότι στη σημερινή κατάσταση οι ίδιοι εργατοπατέρες που έκαναν κουμάντο παλιά κάνουν και τώρα. Πώς να αλλάξει κάτι; To ίδιο γίνεται και με τους πολιτικούς, που παραμένουν οι ίδιοι στην εξουσία σαν
τα πλοία παντός καιρού. Το μόνο που βλέπει κανείς είναι να αλλάζουν ομάδα. Αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί.
Mε το νόμο 4264/2014 (Άρθρο 22) απαγορεύεται στους αγρότες και στους αλιείς να πωλούν λιανικά τα προιόντα τους σε υπαίθριο χώρο.
Η διόρθωση των δημοσιονομικών δεν έχει καμμία σχέση με αυτό το νόμο. Τίποτα η κυβέρνηση δεν κάνει τυχαία.
Στην Ελλάδα, οι αλλαγές που θέλουν τα αφεντικά που δεν πληρώνουν φόρους (εφοπλιστές) και παίρνουν θαλασσοδάνεια σαν αντάλλαγμα της διατήρησης των προνομίων τους (20% φόρους επι των διαφημίσεων οι μιντιάρχες συνεχίζουν να μη πληρώνουν, παρότι ο νόμος έχει ψηφισθεί) πρός τους επενδυτές του εξωτερικού, που κάνουν όπως και αυτοί πλιάτσικο στη χώρα, γίνονται σταδιακά.
Η ιστορία ξεκινά απο την απαγόρευση διατήρησης σπόρων, συνεχίζεται με την απογόρευση συλλογής βοτάνων, με την υπερφορολόγηση των γεωργικών εκτάσεων και παραγωγών, όπως και κάθε ελεύθερου επαγγελματία, με την επίσημη είσοδο των μεταλλαγμένων στην ΕΕ διὰ χειρὸς «Ελληνικής κυβέρνησης» και τέλος φθάνει στην απαγόρευση την διακίνησης αγαθών απο τους παραγωγούς. Τίποτα απο αυτά φυσικά δεν έχει σχέση με τη διόρθωση των δημοσιονομικών.
Κατά τη γνώμη μου πίσω απο αυτά κρύβεται η ένταξη των παραγωγών - λόγω των επιβαλλομένων οικονομικών συνθηκών (που δεν θα υπήρχαν αν όλοι πλήρωναν τους φόρους που τους αναλογούν και τα δάνεια που έχουν πάρει, αν υπήρχε παραγωγή, τάξη και συνέπεια, αλλά κυρίως ανάπτυξη, κάτι που δεν έχει καμμία σχέση με όσα η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση κάνουν ή πρεσβεύουν) - σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) σαν απλοί εργάτες και μετά απο απεμπώληση των αγρών τους. Η επιβολή των πολυεθνικών θα είναι γεγονός και το κυριότερο, χωρίς αντίκρυσμα, αφού τα χαμηλά μεροκάματα θα μειώσουν την ποιότητα ζωής,
Ο αγρότης θα μπορεί να πουλά τα προϊόντα του είτε με χονδρική στις λαχαναγορές, είτε με λιανική στις λαϊκές αγορές είτε σε εμπόρους και μεγαλύτερους προμηθευτές. Δεν ξέρω άν το επόμενο βήμα θα είναι να μπούν προδιαγραφές σε σπόρους και ποικιλίες μεταλλαγμένων.
Xρήσιμα είναι να διαβάσετε και αυτά τα άρθρα εδώ και εδώ.
Εσείς συνεχίστε με λα-λα-λα
Να αξιολογείτε κάθε θέμα της επικαιρότητας και να του αφιερώνετε το χρόνο που του αξίζει.
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου