Ακαδημαϊκοι σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των συντάκτων της εγκυκλοπαίδειας Britannica, το χρησιμοποιουν και βασίζονται στην ακρίβεια αυτών των αριθμών.
Εδώ είναι ότι το Παγκόσμιο Αλμανάκ του 1933 και του 1948 είχε να πει για τον παγκόσμιο πληθυσμό των Εβραίων.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ALMANAC 1933
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ALMANAC 1948
η γερμανική κυβέρνηση υπό τον Αδόλφο Χίτλερ είχε - όπως ισχυρίζονται - δολοφονησει έξι εκατομμύρια Εβραίους η ζημία αυτη δεν αντικατροπτίζεται στους Εβραϊκους πληθυσμους που αναφέρονται στο Παγκόσμιο αλμανάκ.
Οι υποψίες που θετουν οι παραπάνω αριθμοι σχετικά με την ακρίβεια των ισχυρισμών που διατυπώθηκαν κατά της κυβέρνησης του Χίτλερ επιβεβαιώθηκαν από την επίσημη τριτομη έκθεση της Διεθνους Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, που κυκλοφόρησε το 1948 στη Γενεύη, σύμφωνα με την οποία 271.304 κρατουμένων σε στρατοπεδα συγκεντρωσεως έχασαν τη ζωή τους υπο την Γερνανικη διοικηση και περίπου οι μισοί ηταν Εβραίοι.
Το άρθρο που ακολουθεί αναλύει περισσοτερο το σπουδαιο αυτο θεμα.
Μια πραγματικά Αξιολόγηση του «Ολοκαυτώματος» από τον Ερυθρό Σταυρό
Οι Εβραίοι στα στρατοπεδα συγκεντρωσεως: Δεν υπάρχουν ενδείξεις Γενοκτονίας
Οι Εβραίοι στα στρατοπεδα συγκεντρωσεως: Δεν υπάρχουν ενδείξεις Γενοκτονίας
Υπάρχει μια έρευνα του Εβραϊκού ζητήματος στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και οι συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας που είναι σχεδόν μοναδικη στην ειλικρίνεια και την αντικειμενικοτητά της, η έκθεση των τριών τομων της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού σχετικά με τις δραστηριότητες του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που δημοσιευτηκε στην Γενεύη το 1948.
Αυτή η συνοπτική αναφορά από μια εντελώς ουδέτερη πηγή συνεβαλε και επέκτεινε τα ευρήματα των δύο προηγούμενων έργων: Έγγραφα σχετικά με τις δραστηριότητες της ICRC (ΔΕΕΣ- Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού) για τους πολίτες που κρατούνταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία, 1939-1945 (Γενεύη, 1946), και της εργασιας Inter Arma Caritas, :του ICRC κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Γενεύη, 1947). Η ομάδα των συγγραφέων, με επικεφαλής τον Frédéric Siordet, εξήγησε στις πρώτες σελίδες της έκθεσης ότι ο σκοπός τους, σύμφωνα με την παράδοση του Ερυθρού Σταυρού, ήταν αυστηρή πολιτική ουδετερότητα, και εδώ βρίσκεται η μεγάλη αξία της.
Η ΔΕΕΣ εφαρμοσε με επιτυχία την στρατιωτική σύμβαση του 1929 της Γενευης, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στους άμαχους φυλακισμενους που πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική και τη Δυτική Ευρώπη από τις αρχές της Γερμανίας. Αντίθετα, η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού δεν της δοθηκε η δυνατοτητα να της επιτραπει οποιαδήποτε πρόσβαση στη Σοβιετική Ένωση, η οποία δεν είχε επικυρώσει τη Σύμβαση. Τα εκατομμύρια των πολιτικών και στρατιωτικών φυλακισμενων που πραγματοποιήθηκαν στην ΕΣΣΔ, των οποίων οι όροι κρατησης ήταν γνωστό ότι ηταν πολυ χειρότεροι καθως επεισης ηταν εντελώς αποκομμένοι από κάθε διεθνή επαφή ή εποπτεία.
Η έκθεση του Ερυθρού Σταυρού έχει μεγαλη αξία διοτι κατ 'αρχήν διευκρινίζει τις νόμιμες προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι Εβραίοι συνελήφθησαν και οδηγηθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, δηλαδή ως εχθροι και αλλοδαποι. Κατά την περιγραφή των δύο κατηγοριών των πολιτικών φυλακισμενων, η έκθεση διακρίνει τον δεύτερο τύπο ως «Οι άμαχοι που εκτοπίστηκαν για διοικητικούς λόγους (στα γερμανικά," Schutzhäftlinge "), οι οποίοι συνελήφθησαν για πολιτικα ή ρατσιστικά κίνητρα, διοτι η παρουσία τους αποτελουσε κίνδυνο για το κράτος και τοις δυνάμεις κατοχής "(Vol. 111, σ. 73.). Τα πρόσωπα αυτά, συνεχίζει, "τοποθετήθηκαν στην ίδια μοίρα με πρόσωπα που συλλαμβάνονται ή φυλακίζονται με κανονες κοινού δικαίου αλλα για λόγους ασφαλείας." (Σ. 74).
Η έκθεση αναγνωρίζει ότι οι Γερμανοί ήταν στην αρχη απρόθυμοι να επιτρέψουν την εποπτεία από τον Ερυθρό Σταυρό των ατόμων που κρατούνται για λόγους που αφορούσαν την ασφάλεια, αλλά από τα τελη του 1942, η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού εξασφάλισε σημαντικές παραχωρήσεις από τη Γερμανία. Είχαν καταφερει να τους επιτρέπεται να διανείμουν δεματα με τρόφιμα σε μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία από τον Αύγουστο του 1942, και "από το Φεβρουάριο του 1943 η παραχώρηση αυτή επεκτάθηκε σε όλα τα άλλα στρατόπεδα και φυλακές" (Vol. 111, σ. 78).. Η ΔΕΕΣ σύντομα απεκτησε επαφες με τους διοικητές των στρατοπεδων και ξεκίνησε ένα πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας το οποίο συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τους τελευταίους μήνες του 1945, πηρε βροχη απο ευχαριστήριες επιστολές προερχομενες από εβραιους φυλακισμενους.
Οι Εβραίοι ηταν αποδεκτες της βοηθειας του Ερυθρού Σταυρού
Η έκθεση αναφέρει ότι "Ότι περιπου 9.000 δέματα συσκευαζονταν καθημερινά. Από το φθινόπωρο του 1943 μέχρι το Μάιο του 1945, περίπου 1.112.000 δέματα συνολικού βάρους 4.500 τόνων στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρωσεως " (Τόμος ΙΙΙ, σελ.. 80 ). Εκτός από τα τρόφιμα, τα δεματα περιείχαν ρούχα και φαρμακευτικό υλικό. "Δεματα εστάλησαν στο Νταχάου, Μπούχενβαλντ, Sangerhausen, Sachsenhausen, Oranienburg, Flossenburg, Landsberg-am-Lech, Flöha, Ravensbrück, Hamburg-Neuengamme, Μαουτχάουζεν, Theresienstadt, Άουσβιτς, Μπέργκεν Μπέλσεν, σε στρατόπεδα κοντά στη Βιέννη και στην Κεντρική και Νότια Γερμανία. Οι κύριοι αποδέκτες ήταν Βέλγοι, Ολλανδοι, Γαλλοι, Έλληνες, Ιταλοί, Νορβηγοί, Πολωνοί και οι απάτριδες Εβραίοι "(Τόμος ΙΙΙ, σελ.. 83).
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, «Η επιτροπή ήταν σε θέση να μεταφέρει και να διανέμει, με τη μορφή ανθρωπιστικης βοηθειας δεματα αξιας πάνω από είκοσι εκατομμύρια ελβετικά φράγκα που συλλέγονταν από εβραϊκές οργανώσεις κοινωνικής πρόνοιας σε όλο τον κόσμο, κυρίως από την Αμερικανική μεικτή επιτροπή διανομης της Νέας Υόρκης" (Τόμος Ι, σελ.. 644). Στην τελευταία αυτή οργάνωση, η Γερμανική κυβέρνηση επετρεψε να διατηρει γραφεία στο Βερολίνο μέχρι που οι ΗΠΑ μπηκαν στον πολεμο. Η ΔΕΕΣ κατήγγειλε ότι η μεγαλυτερη παρεμπόδιση στη λειτουργία της τεράστιας αυτης ανθρωπιστικης βοηθειας προς τους εβραιους φυλακισμενους δεν προηρχετο από τους Γερμανούς, αλλά από τον σφιχτό συμμαχικό αποκλεισμό της Ευρώπης. Οι περισσότερες από τις αγορές επισιτιστικής βοήθειας έγιναν στη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία.
Η ΔΕΕΣ εκανε ειδικό έπαινο για τις φιλελεύθερες συνθήκες που επικρατούσαν στο Theresienstadt μέχρι τη στιγμή της τελευταίας επισκέψης τους εκεί τον Απρίλιο του 1945. Αυτο το στρατόπεδο, όπου υπήρχαν περίπου 40.000 Εβραίοι που απελάθηκαν από διάφορες χώρες ήταν ενα σχετικά προνομιακο γκέτο" (Vol. III , σ.. 75). Σύμφωνα με την έκθεση, «Οι αντιπρόσωποι της επιτροπής μπόρεσαν να επισκεφθούν το στρατόπεδο στο Theresienstadt (Terezin), το οποίο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τους Εβραίους και διέπονται από ειδικούς όρους. Από τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από την Επιτροπή, αυτο το στρατοπεδο είχε ξεκινήσει ως ένα πείραμα απο ορισμένους ηγέτες του Ράιχ ... Αυτοί οι ηγετες επιθυμούσαν να δώσουν στους Εβραίους τα μέσα για τη δημιουργία μιας κοινωνικης ζωής σε μια πόλη με τη δική τους διοίκηση και εχοντας σχεδόν πλήρη αυτονομία ... δύο μελη της αποστολης της ΔΕΕΣ είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν το στρατόπεδο στις 6 Απριλίου, 1945. Τα μελη επιβεβαίωσαν την θετική εντύπωση που ειχαν αποκτήσει στην πρώτη επίσκεψη "(Τόμος Ι, σελ.. 642).
Η ΔΕΕΣ είχε επίσης επαινεσει το καθεστώς του Ίον Αντονέσκου της φασιστικής Ρουμανίας όπου η Επιτροπή ήταν σε θέση να επεκτείνει την ανθρωπιστικη βοηθεια στους 183.000 Ρουμάνους Εβραιους μέχρι τη στιγμή της Σοβιετικής κατοχής. Η ενίσχυση στη συνέχεια σταμάτησε, και η ΔΕΕΣ παραπονέθηκε πικρά ότι ουδέποτε κατόρθωσε "να στειλει οτιδηποτε βοηθεια, τίποτα απολύτως, στη Ρωσία" (Τόμος ΙΙ, σελ. 62.).
Η ίδια κατάσταση επικρατησε σε πολλά από τα Γερμανικά στρατόπεδα μετά την «απελευθέρωση» τους από τους Ρώσους. Η ΔΕΕΣ δεχτηκε μεγαλη ροή αλληλογραφιας από το Άουσβιτς μέχρι την περίοδο της σοβιετικής κατοχής, όταν πολλοί από τους φυλακισμενους απελευθερωθηκαν και ηρθαν δυτικά. Αλλά οι προσπάθειες του Ερυθρού Σταυρού για να στείλει ανθρωπιστικη βοηθεια σε κεινους που παραμειναν στο Άουσβιτς κατω από Σοβιετικό έλεγχο ήταν μάταιες. Ωστόσο, δέματα με τρόφιμα συνέχισαν να αποστέλλονται στην πρώην τροφίμους του Άουσβιτς που ειχαν μεταφερθει σε δυτικά στρατόπεδα όπως Μπούχενβαλντ και Oranienburg.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις Γενοκτονίας
Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της έκθεσης του Ερυθρού Σταυρού είναι ότι αποσαφηνίζει την πραγματική αιτία αυτών των θανάτων που σημειώθηκαν αναμφισβήτητα στα στρατόπεδα προς το τέλος του πολέμου. Λέει η έκθεση: «Στη χαοτική κατάσταση της Γερμανίας μετά την εισβολή κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών του πολέμου, τα στρατόπεδα δεν έλαβαν προμήθειες τροφίμων και η πείνα αύξησε τον αριθμο των θυμάτων.
Η Γερμανικη κυβερνηση ειχε θορυβηθεί από την κατάσταση αυτή, και επιτέλους. ενημέρωσε την ΔΕΕΣ την 1η Φεβρουαρίου του 1945 ... Τον Μάρτιο του 1945, οι συζητήσεις μεταξύ του Προέδρου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και του Διοικητου του SS Kaltenbrunner έδωσε ακόμα πιο αποφασιστικά αποτελέσματα. Ανθρωπιστικη βοηθεια θα μπορούσε πλέον να διανέμεται από τη ΔΕΕΣ και επετράπη ενας εκπρόσωπος να παραμείνει σε κάθε στρατόπεδο ... "(Τόμος ΙΙΙ, σελ.. 83).
Σαφώς, οι Γερμανικές αρχές επέμειναν να ανακουφίσθει η δεινή κατάσταση όσο ηταν δυνατον. Ο Ερυθρός Σταυρός είναι αρκετά σαφης, στην εκθεση του, δηλώνοντας ότι οι προμήθειες τροφίμων σταμάτησαν αυτή τη στιγμή, εξ αιτιας των συμμαχικων βομβαρδισμων εναντιον των γερμανικών μεταφορών, και προς το συμφέρον των φυλακίσμενων Εβραίων είχαν διαμαρτυρηθει την 15 Μάρτιου του 1944 εναντιον στις "βάρβαρες εναέριες πολεμικές επιχειρήσεις των Συμμάχων» ( Inter Arma Caritas, σ.. 78). Στις 2 Οκτωβρίου του 1944, η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού προειδοποίησε την Γερμανικο Υπουργείο Εξωτερικών για την επικείμενη κατάρρευση του Γερμανικού συστήματος μεταφορών, δηλώνοντας ότι οι συνθήκες λιμού για τους ανθρώπους σε όλη τη Γερμανία είχαν γίνει αναπόφευκτες.
Σε οσους ασχολούνται με αυτη την ολοκληρωμένη, τρίτομο έκθεση, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού δεν βρήκαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο να αποδεικνυει την υπαρξη, στα στρατόπεδα του Άξονα στην κατεχόμενη Ευρώπη, μιας εσκεμμένης πολιτικής για να εξοντώσουν τους Εβραίους. Σε όλες τις 1.600 σελίδες της, η έκθεση δεν αναφέρει καν ένα τέτοιο πράγμα όπως ένα θάλαμο αερίων.
Παραδέχεται ότι οι Εβραίοι, όπως και πολλές άλλες εθνικότητες, υπέστησαν σκληρες κακουχίες και στερήσεις, αλλά η απόλυτη σιωπή (της εκθεσης), σχετικά με το θέμα της προγραμματισμένης εξόντωσης των Εβραιων, υποτιθεται, οτι είναι αρκετη διάψευση του μυθου των 6 εκατομυριων.
Οπως και με τους εκπροσώπους του Βατικανού, με τους οποίους συνεργάστηκε, ο Ερυθρός Σταυρός δεν στάθηκε δυνατό να επιδοθει σε ανεύθυνες κατηγορίες γενοκτονίας κατι το οποίο είχε γίνει το θεμα της ημέρας. Όσον αφορά την πραγματική θνησιμότητα, η έκθεση επισημαίνει ότι οι περισσότεροι από τους Εβραίους γιατρούς, από τα στρατόπεδα, είχαν χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση του τύφου, στο ανατολικό μέτωπο, και έτσι δεν ηταν διαθέσιμοι όταν ξεσπασαν οι επιδημίες τύφου στα στρατόπεδα το 1945 (Τόμος Ι, σελ. 204 κ.ε.). –
Παρεμπιπτόντως, συχνά ακουγεται ο ισχυρισμός, ότι μαζικές εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν σε θαλάμους αερίων, που πονηρά ειχαν μετατραπει ως ντους. Και πάλι, η έκθεση καθιστά άνευ νοήματος τον ισχυρισμο αυτο. «Δεν είναι μόνο οι θέσεις πλυσίματος, αλλά και οι εγκαταστάσεις για τα λουτρά, ντους και το πλυντήρια που επιθεωρήθηκαν από τους αντιπροσωπους μας. Συχνά ειχαν αναλάβει δράση για να γινουν οι εγκαταστασεις λιγότερο πρωτόγονες, να επισκευαστουν ή να μεγαλωθουν" (Τόμος ΙΙΙ, σελ.. 594 ).
Δεν ειχαν ολοι φυλακιστει
Ο τόμος ΙΙΙ της Έκθεσης του Ερυθρού Σταυρού, Κεφάλαιο 3 (Ι. Εβραϊκός άμαχος πληθυσμός) ασχολείται με τη "βοήθεια που παρέχεται στο Εβραϊκο τμήμα του ελεύθερου πληθυσμού," και σ’αυτό το κεφάλαιο καθιστά αρκετά σαφές ότι σε καμία περίπτωση το σύνολο των Εβραίων της Ευρώπης ειχε σταλει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά παρέμεινε, κατω απο ωρισμένους περιορισμούς, ως μέρος της ελεύθερου άμαχου πληθυσμού. Αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την «πληρότητα» του υποτιθέμενου «προγραμματος εξόντωσης», και με την δηλωση στα πλαστά απομνημονεύματα του Höss ότι ο Άιχμαν είχε εμμονή με την συλληψη "κάθε Εβραίου που θα μπορούσε να πεσει στα χέρια του."
Στη Σλοβακία, για παράδειγμα, όπου βοηθός του Άιχμαν, Dieter Wisliceny ήταν υπεύθυνος, η έκθεση αναφέρει ότι «Ένα μεγάλο μέρος της Εβραϊκής μειονότητας είχε άδεια παραμονής στη χώρα, και σε ορισμένες περιόδους η Σλοβακία θεωρουνταν συγκριτικα ενα ασφαλες καταφύγιο προσφυγων για Εβραίους, ειδικά για εκείνους που προέρχονταν από την Πολωνία. Εκείνοι που παρέμειναν στη Σλοβακία φαίνεται οτι ειχαν, συγκριτικα, μια σχετική ασφάλεια μέχρι το τέλος του Αυγούστου του 1944, όταν ένα ξεσηκωμα κατά των γερμανικών δυνάμεων πραγματοποιήθηκε. Ενώ είναι αλήθεια ότι ο νόμος της 15 Μαΐου 1942 είχε επιφέρει το εγκλεισμο αρκετών χιλιάδων Εβραίων, οι άνθρωποι αυτοί κρατηθηκαν σε στρατόπεδα όπου οι συνθήκες διαμονής και διατροφής ήταν ανεκτες, και όπου οι φυλακισμενοι είχαν τη δυνατότητα να προσφερουν αμειβόμενη εργασία με όρους σχεδόν αναλογους με αυτές της ελεύθερης αγοράς εργασίας " (Vol . I, σ.. 646).
Όχι μόνο μεγάλος αριθμός εκ των τριών εκατομμυρίων περίπου των Ευρωπαίων Εβραίων απεφυγε τον εγκλεισμο συνολικά, αλλά η μετανάστευση των Εβραίων συνεχίστηκε κατα την διαρκεια του πολεμου, γενικά δια μεσου της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Τουρκίας. Κατά ειρωνικό τρόπο, η μεταπολεμική μετανάστευσης των Εβραίων από τα υπο Γερμανική κατοχή εδάφη διευκολύνθηκε επίσης από το Ράιχ, όπως στην περίπτωση των Πολωνών Εβραίων που είχαν διαφύγει στη Γαλλία πριν από την κατοχή της. "Οι Εβραίοι από την Πολωνία, που, ενώ βρισκονταν στη Γαλλία, είχε λάβει άδεια εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρηθηκαν οτι είναι Αμερικανοί πολίτες από τις Γερμανικές κατοχικές αρχές, οι οποίες συμφώνησαν επιπλεον να αναγνωρίζουν την εγκυρότητα των περίπου 3 χιλιάδων διαβατηριων που ειχαν εκδοθεί στους Εβραίους από τα προξενεία των χώρες της Νότιας Αμερικής "(Τόμος Ι, σελ.. 645)
Σαν μελλοντικοί πολίτες των ΗΠΑ, αυτοί οι Εβραίοι κρατηθηκαν στο στρατόπεδο Vittel στη νότια Γαλλία που χρησιμοποιουνταν για Αμερικανους αλλοδαπους. Η μετανάστευση των Εβραίων της Ευρώπης από την Ουγγαρία, ιδίως προχώρησε κατά τη διάρκεια του πολέμου χωρίς να παρεμποδίζεται από τις γερμανικές αρχές. "Μέχρι το Μάρτιο του 1944», λέει η έκθεση του Ερυθρου Σταυρου, "οι Εβραίοι που είχαν το προνόμιο των θεωρήσεων για την Παλαιστίνη ήταν ελεύθεροι να φύγουν απο την Ουγγαρία" (Τόμος Ι, σελ.. 648). Ακόμα και μετά την αντικατάσταση της κυβέρνησης του Horthy το 1944 (μετά την προσπαθεια ανακωχής με τη Σοβιετική Ένωση), με μια κυβέρνηση που εξαρτωνταν περισσότερο από Γερμανική αρχή, η μετανάστευση των Εβραίων συνεχίστηκε.
Η Επιτροπή εξασφάλισε τις δεσμεύσεις τόσο της Βρετανίας όσο και των ΗΠΑ "να υποστηρίξουν με κάθε μέσο τη μετανάστευση των Εβραίων από την Ουγγαρία", και από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η ΔΕΕΣ έλαβε ένα μήνυμα που αναφέρει ότι «Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ... τώρα επαναλαμβάνει ρητά τη διαβεβαίωσή της ότι θα γίνουν διευθετήσεις για τη φροντίδα όλων των Εβραίων, που υπό τις παρούσες συνθήκες επιτρέπεται να φύγουν " (Τόμος Ι, σελ.. 649).
Ο Τσαρλς Μπίντερμαν συμφώνησε ότι στις δεκαεννέα περιπτώσεις που αναφερθηκαν (στο βιβλιο) «Εξι εκατομυρια πραγματικα πεθαναν;" Τα αποσπάσματα από την έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού σχετικά με τις δραστηριότητες του κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και Inter Arma Caritas (αυτό περιλαμβάνει το παραπάνω υλικό), "εγιναν με μεγαλη ακρίβεια."
Ένα απόσπασμα από το Charles Μπίντερμαν (εκπρόσωπος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και Διευθυντής του Ερυθρού Σταυρού Διεθνής Υπηρεσία Αναζητήσεων) ενόρκως στο Zündel Trial (9 10, 11 και 12 Φεβρουαρίου το 1988).
Το παραπάνω κειμενο είναι το κεφάλαιο εννέα από το βιβλίο του Richard Harwood:
"Did Six Million Really Die?".( «Εξι εκατομυρια πραγματικα πεθαναν;") http://vho.org/aaargh/fran/livres5/harwoodeng.pdf
Το βιβλιο ειναι γραμμενο στη Αγγλικη και μπορειτε να το κατεβασετε δωρεαν σε PDF.
ΠΗΓΗ http://therebel.org/en/?option=com_content&view=article&id=715863:before-and-after&catid=136:editorial&Itemid=1229
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου