«Είμαι τράπεζα εγώ, καταλάβατε;»

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

1) Στις 11/11/2013 ο κ.Σταϊκούρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, διαβίβασε στη Βουλή τον αναλυτικό κατάλογο με τις κρατικές ενισχύσεις που έχουν δοθεί προς τις τράπεζες από την έναρξη της κρίσης. Όπως προκύπτει, από το 2008 οι τράπεζες έχουν ενθυλακώσει το ποσό των 145 δις ευρώ! Ερώτηση: Ότι το κράτος των συσσιτίων, των μαγκαλιών, των αυτοκτονιών, έχει παράσχει στις τράπεζες (με όλους τους τύπους της ελληνικής, της ευρωενωσιακής και της παγκοσμίως καπιταλιστικής νομιμότητας) αυτόν τον πακτωλό, συνιστά σκάνδαλο; Ναι ή όχι;

2) Στο παραπάνω ποσό δεν περιλαμβάνονται τα 125 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες με τη μορφή ρευστότητας από την ΕΚΤ (έκθεση Eurobank – Μάης 2012), δεν περιλαμβάνονται τα 18 δις ευρώ από το PSI, δεν περιλαμβάνονται τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης! Ερώτηση: Ότι τα χρόνια της δυστυχίας, της καταστροφής, της φτώχειας, της πείνας, της λεηλασίας και των πλειστηριασμών, οι τράπεζες εισπράττουν (με όλους τους τύπους της καπιταλιστικής νομιμότητας) τον έναν πακτωλό μετά τον άλλον, ο οποίος φορτώνεται σαν χρέος στις πλάτες του εξουθενωμένου λαού, αυτό συνιστά σκάνδαλο;  Ναι ή όχι;

3) Σύµφωνα µε τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας (εγγραφή στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ΤτΕ,  5/1/2011), το Ενεργητικό των χρηµατοπιστωτικών επιχειρήσεων στην
Ελλάδα ανερχόταν στα τέλη του 2000 στα 265 δις ευρώ. Στα τέλη όµως του 2009, δηλαδή µετά από µια θητεία του ΠΑΣΟΚ κι άλλη µία της ΝΔ, το σύνολο του Ενεργητικού του χρηµατοπιστωτικού τοµέα, δηλαδή ο συνολικός πλούτος που είχαν ενθυλακώσει οι τράπεζες, υπερδιπλασιάστηκε και εκτοξεύτηκε στο αστρονοµικό ποσό των 615 δις ευρώ! Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι: Πρώτον, οι τράπεζες έφτασαν να εμφανίζουν πλούτο 3 φορές (!) μεγαλύτερο από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας! Δεύτερον, τα απολεσθέντα της χρηματιστικής «φούσκας», που τώρα η χρηματιστική ολιγαρχία ζητά να της καταβάλλει ο ελληνικός λαός με τόκο αίματος, την περίοδο 2000 – 2009 αυξήθηκαν κατά 350 δις ευρώ! Όλως τυχαίως το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο σύνολο του δημόσιου χρέους της χώρας! Αυτό συνιστά σκάνδαλο, ναι ή όχι; 

4) Από την Αμερική της «Λίμαν Μπράδερς» και της «Τζι Πι Μόργκαν» μέχρι την Ισπανία της «Μπάνκια» και  την Ιρλανδία της «Αιρις Μπανκ» τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών που καταρρέουν, το κράτος των καπιταλιστών (νόμιμα και καπιταλιστικά) τα «κοινωνικοποιεί» (!) και τα μετατρέπει σε δημόσια χρέη που τα πληρώνουν οι λαοί. Αυτό συνιστά σκάνδαλο, ναι ή όχι; 

5) Ότι οι τράπεζες χωρίζονται σε «καλές» και «κακές», όπου οι «καλές» με τα κέρδη τους και τα μερίδια αγοράς τους χαρίζονται σε άλλους τραπεζίτες ενώ οι «κακές» με τις ζημιές τους φορτώνονται στους εργάτες, στους άνεργους, στους συνταξιούχους που θυσιάζονται για να καλυφθούν οι «τρύπες» του χρηματιστικού κεφαλαίου, κι ότι όλα αυτά γίνονται  με πλήρη (καπιταλιστική) νομιμότητα, αυτό συνιστά σκάνδαλο, ναι ή όχι; 

Και κάτι τελευταίο - που αποτελεί παρωνυχίδα σε ένα καθεστώς για το οποίο ο  ήρωας του Μπρεχτ, ο Μακχίθ, αναρωτιόταν στην «Όπερα της Πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας» και στο οποίο ο αείμνηστος Τσαγανέας περιέγραφε τα πάντα μέσα σε τρεις λέξεις: «Είμαι τράπεζα εγώ»! 

Στον όμορφο, λοιπόν, τον ηθικό και αγγελικά πλασμένο (καπιταλιστικό) κόσμο τους,  υπάρχουν «Παρθένες Νήσοι», «φορολογικοί παράδεισοι» και «οφ σορ» εταιρείες. Ήδη από το 2002 δημοσιοποιήθηκε ότι ελληνικές  τράπεζες έβρισκαν σε µεγαλοκαταθέτες τους «παράθυρα» και τους προέτρεπαν για εκτεταµένη φοροδιαφυγή µέσω «οφ-σορ» εταιρειών. Ότι, δηλαδή, γινόταν «Σέρβις σε “οφ σορ” από τράπεζες. Διευκολύνουν µεγαλοκαταθέτες να γλυτώνουν φόρο καταθέσεων και ακινήτων», όπως από τότε σηµείωναν τα ρεπορτάζ στον Τύπο (Ελευθεροτυπία, 3/5/2002). Υποτίθεται ότι από το Υπουργείο Οικονοµικών, για την εξιχνίαση αυτού του τεραστίων διαστάσεων οικονοµικού εγκλήµατος, που στερούσε το δηµόσιο ταµείο από ανυπολόγιστα έσοδα, διεξήχθη έρευνα. Ουδείς πληροφορήθηκε κάτι σχετικό για τα αποτελέσµατά της. Αυτό συνιστά σκάνδαλο, ναι ή όχι; 

Συνεπώς: Φυσικά και να  εντοπιστούν μέχρι τελευταίου ευρώ τα θαλασσοδάνεια, οι χαριστικές πράξεις και ό,τι λοβιτούρες υπάρχουν, αν υπάρχουν και όπου υπάρχουν, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ή οπουδήποτε. Να μη μείνει ρουθούνι για ρουθούνι μέχρι τελευταίου λαμογιού που θα αποδειχτεί ότι δεν προφυλάσσει καλά το κεφαλάκι του την ώρα που στο πλαίσιο των πολιτικών και επιχειρηματικών ανταγωνισμών έρχεται ενίοτε στο φως η κορυφή (και μόνο η κορυφή) του παγόβουνου της βρωμιάς και της σαπίλας.

Αλλά προς Θεού! 

Μη μας το παίζει και «καθαρτήριος» Ηρακλής το καθεστώς που αποτελεί την ίδια την κόπρο του Αυγείου! Που στο πλαίσιο των φορολογικών παραδείσων του και μόνο στα νησιά Καϊμάν υπολογίζεται ότι οι καταθέσεις ξεπερνούν το 1,4 τρις δολάρια. Που σύμφωνα με το περιοδικό «Forbes», περίπου 20 τρις δολάρια είναι κατατεθειμένα σε τράπεζες που έχουν την έδρα τους στους φορο-παραδείσους. Που σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν» και κατά «μια συντηρητική εκτίμηση, το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου διατηρείται σε φορολογικούς παραδείσους, όπου πραγματοποιείται το 80% των διεθνών τραπεζικών συναλλαγών» και που «περισσότερα από τα μισά κεφάλαια των διεθνών χρηματιστηρίων "σταθμεύουν" εκεί σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους» («Νέα», 7/1/2011). 

Μη μας το παίζουν και «τιμωροί» οι επιστάτες αυτού του ρυπαρού «στάβλου»! 

Μη μας το παίζουν από πάνω και εγγυητές του «πνεύματος και της ηθικής» οι πολιτικοί διαχειριστές της καπιταλιστικής νομιμότητας. Της νομιμότητας, εν τέλει ενός συστήματος – σκάνδαλο, που όλη η ιστορία του είναι διανθισμένη από τις ιστορίες των σκανδάλων του. 

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr"  την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

το είδα