Από την «εξώδικη-διαμαρτυρία-όχληση» της Coca Cola κατά των απεργών
Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
[Την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013 (21.15) θα πραγματοποιηθεί η έκτη φιλοσοφική νυκτηγορία (β΄ περίοδος) με τον Όμηρο Ταχμαζίδη στο καφέ ΓΑΖΙΑ (Καρόλου Ντηλ 22 – Θεσσαλονίκη) με θέμα: «Ο εγωισμός ως δύναμη πολιτισμού». Η είσοδος είναι ελεύθερη]
Επανέρχεται η Coca Cola: Νέα επίθεση κατατρομοκράτησης των εργαζομένων από τη διεύθυνση της Coca Cola 3 E με «εξώδικη δήλωση διαμαρτυρία-όχληση» σε συνέχεια της «αγωγής» [Βλέπε το άρθρο Όμηρος Ταχμαζίδης, Δεν εισάγεται Coca Cola από το Κοζλοντούι] με την οποία ζητούσε αποζημίωση για ηθική βλάβη 250.000 ευρώ: με την νέα προσφυγή η πολυεθνική δημοσιοποιεί εμμέσως την αδυναμία της να καταστείλει την αντίδραση των απολυμένων απεργών της Θεσσαλονίκης – προτείνει… στους εργαζόμενους να
εγκαταλείψουν τον αγώνα τους και να προσφύγουν στα δικαστήρια για να λύσουν το πρόβλημά τους!
Από το νέο νομικό κείμενο προκύπτει σαφώς ότι η αγωγή και η απαίτηση 250 χιλιάδων ευρώ αποσκοπούσε στον εκφοβισμό των απεργών: και μιας και αυτοί δεν… συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις, για να θυμηθούμε και την ιδιόλεκτο άλλων εποχών, τα στελέχη της Coca Cola επανήλθαν για να περισώσουν ότι μπορεί να περισωθεί από την προδιαγραφόμενη αποτυχία τους – υπενθυμίζουν στους απεργούς, ότι η εταιρία «έχει ήδη προσφύγει στην Δικαιοσύνη προκειμένου να καταδικαστούν και να μην επαναληφθούν στο μέλλον απεργιακές κινητοποιήσεις και λοιπές συμπεριφορές…».
Οι λόγοι: Η πραγματική ανησυχία των στελεχών της πολυεθνικής εταιρίας είναι προφανώς άλλη: είναι το καταναλωτικό κοινό και η αλληλεγγύη που δείχνει προς τον αγώνα των απεργών – είναι φανερό ότι η Coca Cola δε μπορεί να φιμώσει τους απεργούς. [Βλ. για τη μέχρι
τώρα στάση των καθεστωτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης: Όμηρος Ταχμαζίδης, H Cola Cola και η αποσιώπηση των ειδήσεων]
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι χρησιμοποίησαν απρόβλεπτους τρόπους επικοινωνίας φαίνεται ότι αιφνιδίασε τους ακριβοπληρωμένους στρατηγικούς σχεδιαστές του επικοινωνιακού τμήματος της πολυεθνικής εταιρίας. Η αμηχανία είναι εμφανής, όπως και η ουσιαστική αδυναμία αντίδρασης στις τακτικές των απεργών, στοιχεία που καταφαίνονται στο ύφος και την επιχειρηματολογία του κειμένου της «εξώδικης δήλωσης-διαμαρτυρίας»: «Παράλληλα, και παρά το γεγονός ότι η εταιρεία μας προσέφυγε ήδη στη Δικαιοσύνη αναφορικά με τις προαναφερθείσες απεργίες και άλλες ενέργειές σας, προβήκατε σε σειρά ανακοινώσεων, ψηφισμάτων εκτάκτων γενικών συνελεύσεων, εκδώσατε επιστολές, δελτία τύπου που αναρτήσατε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, διανείματε φυλλάδια, αναρτήσατε πανό και προβήκατε σε εκτεταμένες αφισοκολλήσεις, που βρίθουν ψευδών ή/και δυσφημιστικών ή/και προσβλητικών κρίσεων που παραβλάπτουν και προσβάλλουν την φήμη και το κύρος της εταιρείας μας, τις δραστηριότητες και την κοινωνική μας δράση καθώς και την πίστη του καταναλωτικού κοινού σε εμάς» - η Coca Cola θα προτιμούσε να σιωπήσουν οι απολυμένοι και να αποδεχθούν τη μοίρα τους και επειδή αυτοί δεν… συνεμορφώθησαν, έχει εξαπολύσει ένα κύμα εκφοβισμού με κατηγορίες που προσβάλλουν ένα βασικό στοιχείο της δημοκρατίας: την ελευθερία της έκφρασης.
Η προσβολή: Ένας εργαζόμενος πολίτης αυτής της χώρας, σύμφωνα με τη λογική των στελεχών της Coca Cola, δεν έχει το δικαίωμα να γνωστοποιεί τις απόψεις του, π.χ. με τη διανομή φυλλαδίων: αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμα των απολυμένων απεργών να διατυμπανίζουν με ψηφίσματα, ανακοινώσεις, δελτία τύπου κλπ., ότι οι απολύσεις τους είναι κυνικές, ανάλγητες και άδικες – από πότε η έκφραση της γνώμης είναι ποινικό αδίκημα;
Οι συντάκτες του νομικού κειμένου γνωρίζουν ότι θίγουν θεμελιώδη αρχές του συντάγματος και προσπαθούν να ξεπεράσουν την σκόπελο με ένα νέο τέχνασμα εκφοβισμού των απεργών: εφόσον αγνόησαν οι απολυμένοι εργαζόμενοι το πρώτο κύμα εκφοβισμού, οι συντάκτες του νέου νομικού εγγράφου είναι αναγκασμένοι να κλιμακώσουν τις «προειδοποιητικές απειλές» τους προς τους απολυμένους εργαζόμενους – παραθέτουμε αυτούσιο το εδάφιο με τις κατηγορίες που προσάπτει η διεύθυνση της Coca Cola στους απεργούς:
«Παρεμπόδιση των φορτηγών έξω από τις εγκαταστάσεις μας κατά την προσπάθεια τους να εισέλθουν εντός αυτών.
Χρήση αυτοκινήτων εξοπλισμένων με τηλεβόες υψηλής εμβέλειας και αφισοκολλημένων με τις ψευδούς και δυσφημιστικού περιεχομένου αφίσες, το περιεχόμενο των οποίων έχει ήδη τεθεί εις γνώση των αρμοδίων δικαστικών αρχών με το δικόγραφο της αγωγής μας.
Μετάδοση των ηχητικών μηνυμάτων με περιεχόμενο όλως δυσφημιστικό της εταιρείας μας και σκοπό να πληγεί η εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού στα προϊόντα μας.
Εκτόξευση απειλών προς εκφοβισμό των οδηγών των φορτηγών οχημάτων.
Παρεμπόδιση εκφόρτωσης φορτηγών μπροστά από καταστήματα όπου πρόκειται να διανεμηθούν προϊόντα της εταιρίας μας.
Εκφοβισμός μέσω των ανωτέρω ενεργειών των ιδιοκτητών των καταστημάτων να παραλάβουν προϊόντα της εταιρείας μας.
Εκφοβισμός των οδηγών των οχημάτων να προβούν στην καθιερωμένη εκφόρτωση εις τα σημεία διανομής.
Παρενόχληση κι έκθεση των εργαζομένων στην εταιρεία».
Όλα αυτά θα αφορούσαν μόνο το αρμόδιο δικαστήριο, εάν πράγματι η Coca Cola σκοπεύει να φθάσει ως εκεί με αυτές τις γενικόλογες κατηγορίες, αλλά υπάρχει ένα σημείο που θα πρέπει να μας ανησυχήσει για τον ολισθηρό δρόμο που επέλεξαν τα στελέχη της και τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτός για την ίδια τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος: με την αλαζονεία ότι υπηρετούν τον ισχυρό του χρήματος οι συντάκτες της εξώδικης διαμαρτυρίας δε διστάζουν να διατυπώσουν προσβλητικές για την ελληνική δημοκρατία
προτάσεις – απειλές: «Όπως γνωρίζετε, για όλα τα ανωτέρω υπάρχουν στοιχεία που τα αποδεικνύουν. Τόσο το οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο έχει συγκεντρωθεί, όσο και οι μαρτυρίες και αναφορές οδηγών, φυλάκων που χρησιμοποιεί η εταιρεία μας ως συνοδών των φορτηγών, αλλά και για τις εγκαταστάσεις μας στη Θεσσαλονίκη, καθώς και άλλων αυτοπτών μαρτύρων και εξωτερικών συνεργατών, αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία τα οποία εφόσον γίνει μελλοντική χρήση τους ενώπιον δικαστικών –διωκτικών αρχών δεν μπορούν να διαψευσθούν» - εδώ πέρα από την απροσχημάτιστη απειλή κατά των απεργών και την παρέμβαση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων έχουμε αλλεπάλληλα κτυπήματα στην εύρυθμη λειτουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας και ευλόγως δημιουργούνται καχυποψίες, ότι η Coca Cola ωθεί τα πράγματα στην κατεύθυνση «κολομβιανών» παρεκτροπών. [Υπάρχει το ιστορικό του 1987, όταν στην απεργία των 114 ημερών η Coca Cola, είχε επιστρατεύσει μπράβους απεργοσπάστες, που στις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες προϊδεάζει για τα χειρότερα εκ μέρους της εταιρίας, βλ. για τις κολομβιανές συνθήκες υπάρχει στο Διαδίκτυο το ανεπανάληπτο The Coca Cola Case]
Εκφοβισμός και ποινικοποίηση: Για να μην πολυλογούμε: εάν η Coca Cola διέθετε το οποιοδήποτε στοιχείο που θα ενοχοποιούσε στο ελάχιστο τους απολυμένους απεργούς θα είχε κινήσει δικαστική διαδικασία για ποινικές ευθύνες: δε θα επέλεγε την «αγωγή», που θα εκδικαστεί του χρόνου το Φθινόπωρο, για να εκφοβίσει τους εργαζόμενους. Εάν πράγματι η ομάδα των νομικών της πολυεθνικής θεωρεί ότι θίγεται από την επικοινωνιακή τακτική των απεργών μπορεί να προσφύγει στα αρμόδια δικαστήρια για να επιβληθεί στους εργαζόμενους η… δια βίου σιωπή: ύστερα θα είναι όλα καλώς καμωμένα στον καλύτερο κόσμο που πιστεύει η Coca Cola.
Δε θα επεκταθώ περαιτέρω στις τερατολογίες των στελεχών της Coca Cola, που προσπαθούν τώρα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα που προκάλεσαν με την άστοχη ενέργειά τους να κλείσουν το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης, καλώντας τους εργαζόμενους να προσφύγουν στη δικαιοσύνη για να επιλυθεί το πρόβλημα και να εγκαταλείψουν τον
αγώνα τους: «ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ όπως ακολουθείστε τη δικαστική οδό και τα ένδικα βοηθήματα που προσφέρει η νομοθεσία μας σε περίπτωση που θεωρείτε πως βλάπτονται συμφέροντα ή έννομα αγαθά σας, διακόψετε δε άμεσα και απόσχετε σε κάθε περίπτωση από κάθε άλλη παρόμοια με τις ανωτέρω περιγραφόμενες πράξεις ή ενέργειες» - κανείς θα μπορούσε να εκλάβει αυτή την έκκληση-απειλή της Coca Cola, αυτό το «νομικό μούγκρισμα» ως αδυναμία, γιατί ως γνωστόν όποιος «μουγκρίζει» φοβάται.
Υπάρχει και ένα ακόμη σημείο που θα θέλαμε να σχολιάσουμε. Συγκεκριμένα στο δικαίωμα της ελεύθερης δραστηριοποίησης της πολυεθνικής στην χώρα μας και στην περιοχή της βόρειας Ελλάδας: «Πλήττετε [σ.σ. οι απεργοί] πλέον εξόφθαλμα τόσο το δικαίωμά μας να δραστηριοποιούμαστε ελευθέρως ως κομμάτι της οικονομικής ζωής της χώρας, τα συμφέροντα της επιχείρησής μας, την οικονομική της ανάπτυξη» - όλοι γνωρίζουμε τους κανόνες που διέπουν το πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων, αλλά και όλοι γνωρίζουμε τις δυνατότητες που παρέχει το σύνταγμα στους πολίτες να διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους και τα συμφέροντά τους.
Τα στελέχη της Coca Cola θα πρέπει να αντιληφθούν ότι τα συμφέροντα της εταιρίας οφείλουν να πηγαίνουν χέρι χέρι με τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας και της αγοράς εργασίας: είναι αδιανόητο από την Κέρκυρα (παλαιότερα υπήρχαν εκεί εγκαταστάσεις της Coca Cola), την Ηγουμενίτσα, τα Γιάννενα, τα Γρεβενά, την Κοζάνη, την Καστοριά, την Φλώρινα, τη Βέροια, τα Γιαννιτσά, την Κατερίνη, την Θεσσαλονίκη, την Χαλκιδική, το Κιλκίς, τις Σέρρες, την Δράμα, την Καβάλα, την Ξάνθη, την Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη και την Ορεστιάδα (εδώ κάποτε εμφιάλωνε η Coca Cola το ομώνυμο προϊόν της) να μην υπάρχει ένα εργοστάσιο της πολυεθνικής, να μην υπάρχουν θέσεις εργασίας που να αντιστοιχούν στα ποσοστά της κατανάλωσης των αναψυκτικών της στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο – από εδώ και στο εξής ο αγώνας των απολυμένων απεργών, είναι αγώνας όλων μας.
Σημείωση Ι: Οι υπογραμμίσεις είναι από το πρωτότυπο της «εξώδικης δήλωσης-διαμαρτυρίας – όχλησης», εκτός από τους μεσότιτλους και τους τίτλους των παλαιότερων άρθρων που είναι δικοί μου.
Σημείωση ΙΙ: Επάνω στο γραφείο μου έχω τρία αναψυκτικά με προέλευση από την Βουλγαρία: μια FANTA, μια Coca Cola light και μια Coca Cola, σε πορτοκαλί, ασημί και κόκκινο μεταλλικό κουτάκι αντίστοιχα και με ελληνικά γράμματα, όχι βουλγάρικα– τις αγόρασα πριν μερικές μέρες από το μικροπαντοπωλείο της γειτονιάς μου. Είναι ψευδές, αναληθές και δυσφημιστικό εάν αναφέρω ότι είναι βουλγάρικα προϊόντα και καλέσω τους συμπολίτες μου να απέχουν από την κατανάλωσή τους; Τι παραπάνω ισχυρίζονται οι απολυμένοι απεργοί που ζητούν να λειτουργήσει το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης ως μονάδα παραγωγής και όχι ως αποθήκη;
Σημείωση ΙΙΙ: Από την έναρξη της απεργίας στο εργοστάσιο της Κόκα Κόλα στην Θεσσαλονίκη στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο τα ακόλουθα κείμενα: Όμηρος Ταχμαζίδης, Η Coca Cola θέλει την Θεσσαλονίκη αποικία κατανάλωσης, Όμηρος Ταχμαζίδης, Η Coca Cola και η αποσιώπηση των ειδήσεων, Όμηρος Ταχμαζίδης, Η Coca Cola συγκροτεί απεργοσπαστικό μηχανισμό;, Όμηρος Ταχμαζίδης, Και οι δολοφόνοι πιστεύουν σε έναν καλύτερο κόσμο, Όμηρος Ταχμαζίδης, Απεργοί και Coca Cola ερίζουν για τους καταναλωτές, Όμηρος Ταχμαζίδης, Μπορούμε να υποχρεώσουμε την πολυεθνική Coca Cola σε αναδίπλωση;
το είδα
<<< Πού βρήκατε τα λεφτά που μας δανείσατε;
Ἐθνική τράπεζα ποιοῦ ἔθνους; >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου