Εμείς, θα σταθούμε σε αυτή την περίπτωση, βλέποντας τι έγινε σε μια δίκη, όπου σαν επίκεντρο ήταν το Facebook και τα προσωπικά δεδομένα ενός ανθρώπου. Η διαφορα είναι πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε κάνει όλες τις σχετικές ρυθμίσεις ασφαλείας, στον προσωπικό λογαριασμό του Facebook.
Προσέξετε την απόφαση που έλαβαν οι δικαστές. Είναι μια καθαρά νομικίστικη απόφαση, η οποία καταμαρτυρεί το πως αντιμετωπίζουν το θέμα της ιδιωτικότητας.
αποκλείει, για παράδειγμα, το αφεντικό του από να την δει, τότε όντως ο εργοδότης του δεν μπορεί να δει την εν λόγω δημοσίευση.
Σωστά;
Χμ…
Ε, δεν είναι και ακριβώς έτσι.
Αν, δηλαδή, αυτός που έκανε τη δημοσίευση έχει έναν «φίλο» που με μεγάλη προθυμία δίνει τη δημοσίευσή του αυτή στο αφεντικό του, τότε το πράγμα αλλάζει. Τώρα θα μου πεις, φίλος είναι αυτός; Φίλο δεν θα τον αποκαλούσα˙ κατάσκοπο, ίσως ή ακόμα και προδότη. Μα όπως και να τον χαρακτηρίσουμε, η ουσία δεν αλλάζει.
Αυτή είναι προφανώς η ουσία μιας απόφασης που εκδόθηκε τον Αύγουστο και η οποία δημοσιεύθηκε στο PCWorld.
Η υπόθεση αφορούσε τη νοσηλεύτρια Deborah Ehling, που της είχε επιβληθεί πειθαρχικό αδίκημα από την εταιρεία που είχε το νοσοκομείο Monmouth-Ocean Hospital Service Corp. (MONOC) επειδή τον Ιούνιο του 2009 δημοσίευσε στη σελίδα της στο Facebook, ένα σχόλιο επικρίνοντας τους χειρισμούς στο Ολοκαύτωμα που έλαβε χώρα στο μουσείο Memorial Museum στην Γουάσιγκτον των ΗΠΑ, όταν ένας (λευκός) ρατσιστής άνοιξε πυρ και σκότωσε έναν εκ τους φρουρούς.
Η Ehling είχε διαμορφώσει έτσι τις ρυθμίσεις της σελίδας της στο Facebook, ώστε να μπορούν να βλέπουν τι δημοσιεύει μόνο οι περίπου 300 «φίλοι» της. Μέσα σε αυτούς τους φίλους ήταν και κάποιοι συνεργάτες της, αλλά κανένα από τα στελέχη της διεύθυνσης.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου,
Εν αγνοία της Ehling, ο Tim Ronco, ένας εκ των νοσηλευτών που συγκαταλεγόταν στη λίστα των φίλων της, έπαιρνε screenshots των δημοσιεύσεών της και τα έστελνε στον διευθυντή τους Andrew Caruso, ο οποίος εν συνεχεία τα έστελνε στον Stacy Quagliana, τον διευθυντή διοίκησης.
Το δικαστήριο απεφάνθη ότι το δημοσίευμα της νοσηλεύτριας κατοχύρωνε το δικαίωμα για ιδιωτικότητα σύμφωνα με το νόμο Stored Communications Act του 1986, ο οποίος προστατεύει τις επικοινωνίες που έχουν ρυθμίσεις απορρήτου.
Η ειρωνεία του πράγματος, ωστόσο, ήταν πως παρόλο που η κα Ehling δικαιώθηκε όσον αφορά το δικαίωμα για ιδιωτική ζωή στο Διαδίκτυο, έχασε τη δίκη!
Ο συνάδελφος ο οποίος έστειλε αντίγραφο της δημοσίευσής της στον εργοδότη της ήταν στη λίστα των «φίλων» της, που σημαίνει πως είχε το δικαίωμα να τη μοιραστεί.
Όπως δήλωσε ο δικηγόρος που ασχολείται με το ψηφιακό απόρρητο, David Straite, από το δικηγορικό γραφείο Kaplan Fox & Kilsheimer:
ο δικαστήριο απεφάνθη ότι, νομικά, δεν μπορεί να του καταλογιστεί ευθύνη από τη στιγμή που η ίδια επέτρεπε στον κατάσκοπο να βλέπει τις δημοσιεύσεις της.
Και αυτό είναι το σημαντικό. Ότι δηλαδή ο κατάσκοπος δεν είχε καμμία υποχρέωση να διαφυλάξει ως ιδιωτικές τις σκέψεις της «φίλης» του.
Μόνο στην περίπτωση που κάποιο στέλεχος της διοίκησης είχε αναγκάσει τον Tim Ronco να τους δίνει τα screenshots, τότε η εταιρεία θα έχουν υποπέσει σε παραβίαση της ιδιωτικής ζωής της Ehling. Τότε και μόνον τότε η ετιρεία θα ήταν υπεύθυνη για την καταβολή αποζημιώσεων αλλά και για τις αμοιβές των δικηγόρων.
Παρά το γεγονός ότι η απόφαση ισχύει μόνο για τη συγκεκριμένη υπόθεση, αναμένεται να επηρεάσει τις μελλοντικές δικαστικές αποφάσεις λόγω της έλλειψης δεδικασμένων που να αφορούν ζητήματα ιδιωτικότητας στα social media.
Δημοσιεύτηκε από Maria Af
το είδα
<<< Πόσες ΜΚΟ και οργανώσεις έχουν ο Κωνσταντίνου με τον Κούρκουλα;
Η ΕΛ.ΑΣ. θα ελέγχει την τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας από την ΕΛΛ. ΧΡΥΣΟΣ η οποία είναι και χορηγός της ΕΛ.ΑΣ. >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου