Του ΝΩΝΤΑ ΧΑΛΔΟΥΠΗ
Στο φως το «καυτό» εξώδικο της Εθνικής Τράπεζας: από τον Δεκέμβριο του 2012 προειδοποιούσε ότι το εργοστάσιο της Λάρυμνας ΔΕΝ μπορεί να πουληθεί - Ο διευθύνων σύμβουλος επιμένει να δρομολογηθεί διαγωνισμός-μαϊμού με έναν και μόνο στόχο: ναυάγιο και «λουκέτο»! Ποιοι κυβερνητικοί παράγοντες τον καλύπτουν; Τι λέει το Μαξίμου; Τι σταματά τον εισαγγελέα; Το «σχέδιο δολοφονίας» της ΛΑΡΚΟ, που οδηγεί εθνικό μετάλλευμα αξίας δισεκατομμυρίων στην«αγκαλιά» αμφιλεγόμενου ισραηλινού επιχειρηματία
με «πλούσια δράση» σε... διεθνείς επιχειρήσεις υφαρπαγής ορυκτού πλούτου, φέρνει σήμερα στο φως το «Π», με αδιάσειστα στοιχεία που δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν και θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας, εάν βεβαίως δεν είχαν προνοήσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις να απαλλάξουν εκ των προτέρων, με νόμο-σκάνδαλο, τους επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ από ποινικές και αστικές ευθύνες!
Όπως αποκάλυψε από την περασμένη Κυριακή το «Π», προκαλώντας μια άνευ αξίας, αν όχι κατάπτυστη και συκοφαντική για την εφημερίδα, δήθεν διάψευση από πλευράς ΤΑΙΠΕΔ, ο διευθύνων σύμβουλος του
Ταμείου Αξιοποίησης (;) της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, από κοινού με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, μεθοδεύουν ένα διαγωνισμό-μαϊμού για την πώληση της ΛΑΡΚΟ, ο οποίος είναι βέβαιο ότι οδηγεί σε ναυάγιο και στο οριστικό κλείσιμο της ιστορικής, στρατηγικής βιομηχανίας νικελίου, που αποτελεί βασικό προμηθευτή των κορυφαίων γερμανικών χαλυβουργιών, λόγω της αξεπέραστης ποιότητας του προϊόντος της.
Το «Π» αποκαλύπτει σήμερα ένα άγνωστο έγγραφο-κλειδί, που από τη στιγμή της δημοσιοποίησής του θα πρέπει, εάν υπάρχει ίχνος ευθιξίας στα υψηλά κλιμάκια του ΤΑΙΠΕΔ, να προκαλέσει, έστω τώρα, μια «ηχηρή» παραίτηση: αυτή του διευθύνοντος συμβούλου του Ταμείου!
Το έγγραφο αυτό δεν είναι άλλο από την εξώδικη δήλωση-πρόσκληση, που έχει απευθύνει η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, ήδη από τις 12-12-2012 σε όλα τα συναρμόδια στελέχη του υπουργείου Περιβάλλοντος και της ΛΑΡΚΟ, καθώς επίσης και του αείμνηστου πλέον, τότε προέδρου της εταιρείας, Β. Γριμάνη, δια της οποίας η Εθνική, με ιδιαίτερα αυστηρό ύφος, προειδοποιούσε ότι το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ ΔΕΝ είναι περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου ή του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά ανήκει στην ιδιοκτησία της «παλαιάς ΛΑΡΚΟ», που ελέγχεται κατά πλειοψηφία από την τράπεζα.
Ως εκ τούτου, και επειδή από τότε συζητούνταν σχέδια για μη παράταση της άδειας λειτουργίας του εργοστασίου/μεταλείου της ΛΑΡΚΟ μετά την 1η Ιανουαρίου του 2013 (η εταιρεία με... τα χίλια ζόρια κατάφερε να ανανεώσει την άδειά της και παραμένει ζωντανή μερικούς μήνες ακόμη), η τράπεζα τόνιζε πως είναι άλλο πράγμα τα μεταλλεία, που ανήκουν στο Δημόσιο, και άλλο οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, που αποτελούν ιδιοκτησία της «παλαιάς ΛΑΡΚΟ».
«Το συγκρότημα του μεταλλευτικού εργοστασίου δεν αποτελεί μέρος των εγκαταστάσεων των μεταλλείων, που έχουν εκμισθωθεί ή υπεκμισθωθεί από το ελληνικό Δημόσιο στην ΛΑΡΚΟ», τονιζόταν χαρακτηριστικά με έντονα στοιχεία στο κείμενο της εξώδικης πρόσκλησης. Τούτο, όπως ανέφερε η διοίκηση της τράπεζας, προκύπτει με απόλυτη σαφήνεια από τη σύμβαση που είχε συνάψει το ελληνικό Δημόσιο με τη ΛΑΡΚΟ επί ημερών Μποδοσάκη (το 1976), συνεπώς, ακόμη και αν το Δημόσιο αφαιρούσε την άδεια της εταιρείας, δεν θα μπορούσε, χωρίς την έγκριση της «παλαιάς ΛΑΡΚΟ», να... βάλει χέρι σε ξένη ιδιοκτησία (δηλαδή στο εργοστάσιο).
Αυτό που ζητούσε με την εξώδικη πρόσκλησή της η Εθνική Τράπεζα ήταν, σε περίπτωση αφαίρεσης της άδειας της ΛΑΡΚΟ, να μην υπογραφούν από τα στελέχη του ΥΠΕΚΑ και της εταιρείας τα πρακτικά απογραφής για την παράδοση των εγκαταστάσεων στο κράτος, εφόσον σε αυτά τα πρακτικά περιλαμβανόταν και το εργοστάσιο.
Μάλιστα, προς τα στελέχη και τον τότε πρόεδρο/διευθύνοντα σύμβουλο, η Εθνική απηύθυνε αυστηρότατη σχετική προειδοποίηση, τονίζοντας ότι, εάν υπέγραφαν πρακτικά απογραφής, με ενταγμένο σε αυτά το εργοστάσιο, θα ενεργούσαν εις βάρος της ΛΑΡΚΟ και θα ευθύνονταν για κάθε ζημιά της από τη σύμπραξή τους σε αυτές τις (σ.σ.: προφανώς παράνομες) ενέργειες.
Σε τέτοια περίπτωση, δηλαδή συμμετοχής στελεχών της ΛΑΡΚΟ σε ενέργειες εις βάρος της εταιρείας, είναι προφανές, ακόμη και στους έχοντες βασικές γνώσης Ποινικού Δικαίου, ότι αυτά τα στελέχη θα βρίσκονταν ένα βήμα προ του κινδύνου να κατηγορηθούν για απιστία, σε βαθμό κακουργήματος, λόγω της μεγάλης αξίας των περιουσιακών στοιχείων. Με αυτές τις «ηχηρές» παρεμβάσεις της Εθνικής, αποτράπηκε τελικά η μεθόδευση αφαίρεσης της άδειας της ΛΑΡΚΟ, ώστε να περιέλθουν, όπως τότε σχεδίαζε το ΤΑΙΠΕΔ, υπό τον Γ. Εμίρη, τα περιουσιακά της στοιχεία στο Δημόσιο και, από εκεί, σε μια νέα εταιρεία που θα έβγαινε στο «σφυρί».
Ουσιαστικά, με απλά λόγια, το μήνυμα της τράπεζας προς το Δημόσιο, όπως εκπροσωπείται εν προκειμένω από το ΥΠΕΚΑ, αλλά και προς τα στελέχη της ΛΑΡΚΟ, ήταν απλό: ό,τι και αν κάνετε, κάτω τα χέρια από το εργοστάσιο, αυτό ανήκει στην παλαιά ΛΑΡΚΟ και στους μετόχους της, δηλαδή πρωτίστως στην Εθνική Τράπεζα.
Αυτή δε την προειδοποίηση, η Εθνική την απηύθυνε με την ιδιότητα, όχι μόνο του πλειοψηφικού μετόχου της «παλαιάς ΛΑΡΚΟ», αλλά και με την ιδιότητά της τράπεζας, ως βασικού μετόχου και της σημερινής ΛΑΡΚΟ.
Ο Εμίρης γνώριζε τα πάντα
Για κακή τύχη του Γ. Εμίρη, όλες οι παραπάνω αυστηρότατες προειδοποιήσεις, ώστε να μην τελεστούν κακουργηματικές πράξεις σε βάρος της ΛΑΡΚΟ, περιήλθαν σε γνώση του επειδή είχε και έχει την ιδιότητα του διευθύνοντος συμβούλου του ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή του προσώπου που πραγματικά κινεί τα νήματα του Ταμείου, δεδομένου ότι ο εκάστοτε πρόεδρος έχει περίπου «διακοσμητικές» αρμοδιότητες.
Η εξώδικη πρόσκληση, που αποκαλύπτει το «Π», ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ στους νομίμους εκπροσώπους του ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή πρωτίστως στον ίδιο τον κ. Εμίρη! Επιπρόσθετα, οι νομικοί της Εθνικής αφιερώνουν ειδική, «καυτή» παράγραφο της πρόσκλησης στον κ. Εμίρη και στα άλλα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ, τους οποίους καλούν «να μην προβούν σε καμία ενέργεια που θα θέτει σε άμεσο ή έμμεσο κίνδυνο καθ' οιονδήποτε τρόπο το ιδιοκτησιακό καθεστώς του συγκροτήματος του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα μετά των εδαφικών εκτάσεων αυτού».
Από τότε, δηλαδή σχεδόν εδώ και ένα χρόνο, δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Εμίρης γνωρίζει τις κατηγορηματικά εκφρασμένες θέσεις της Εθνικής Τράπεζας. Και γνωρίζει ότι είναι αδύνατο, τυπικά και ουσιαστικά, εάν η τράπεζα δεν αλλάξει τη στάση της, να πουληθεί με διεθνή διαγωνισμό μια «νέα ΛΑΡΚΟ», με βασικό περιουσιακό στοιχείο τις βιομηχανικές της εγκαταστάσεις, οι οποίες ΔΕΝ ανήκουν στο ΤΑΙΠΕΔ και, ως εκ τούτου, το ΤΑΙΠΕΔ θα ήταν αδιανόητο να επιχειρήσει να τις πωλήσει. «Θα ήταν σαν να βάζει κανείς αγγελία για να πουλήσει ένα σπίτι, ενώ γνωρίζει ότι αυτό έχει προ πολλού κατασχεθεί από πιστωτές», λένε χαρακτηριστικά έγκυρες πηγές, εξηγώντας τι σημαίνει αυτή η στάση της Εθνικής για την εξέλιξη οιουδήποτε σχεδίου πώλησης της ΛΑΡΚΟ, χωρίς τη συναίνεση της τράπεζας. Τουλάχιστον, λοιπόν, από τον Δεκέμβριο του 2012, πριν από περισσότερους από δέκα μήνες, ο κ. Εμίρης και οι ακριβοπληρωμένοι νομικοί του σύμβουλοι γνώριζαν το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, τα νομικά ζητήματα που έθετε η Εθνική Τράπεζα ήταν πολύ σοβαρά και θα καθιστούσαν αδύνατη την εφαρμογή των ευφάνταστων σχεδίων διαμελισμού της εταιρείας, ώστε να πουληθούν ξεχωριστά το συγκρότημα της Λάρυμνας από τα άλλα περιουσιακά στοιχεία, δηλαδή πρωτίστως τα ορυχεία με το πολύτιμο μετάλλευμαπου ενδιαφέρουν διακαώς τον ισραηλινό δισεκατομμυριούχο Μπένι Στάινμετς, ο οποίος στοχεύει να τα «βάλει στο χέρι», προκειμένου να τα αξιοποιεί για παραγωγή νικελίου στη μονάδα της Cunico στην ΠΓΔΜ.
Ο κ. Εμίρης, «μόνιμος κάτοικος» του ΤΑΙΠΕΔ, παρά τις τρεις, ως τώρα, διαδοχικές «εξώσεις» προέδρων, είναι αυτονόητο ότι όφειλε, βάσει των καθηκόντων και αρμοδιοτήτων που του έχουν ανατεθεί από την Πολιτεία, να βρει μια λύση αποδεκτή από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ώστε η αποκρατικοποίηση της ΛΑΡΚΟ να γίνει με ένα σοβαρό διαγωνισμό, που θα είχε ελπίδες επιτυχίες, ώστε να μην μπει «ταφόπλακα» στη στρατηγική βιομηχανία και να μη μετατραπεί η Ελλάδα από παραγωγός νικελίου σε πάροχο φθηνού μεταλλεύματος προς αξιοποίηση εκτός Ελλάδας.
Ο κ. Εμίρης, στους ουκ ολίγους μήνες που έχουν μεσολαβήσει μέχρι να φθάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο, θα μπορούσε πολύ απλά να αναζητήσει μια λύση, όπως έχει κάνει ήδη το ΤΑΙΠΕΔ σε ανάλογη περίπτωση περίπλοκων συνιδιοκτησιών με την Εθνική, δηλαδή στην περίπτωση του Αστέρα Βουλιαγμένης.
Για την πώληση του εξίσου στρατηγικής σημασίας για τον τουρισμό μας ξενοδοχειακού «κοσμήματος» της Αττικής, το ΤΑΙΠΕΔ κάλεσε την Εθνική σε κοινό τραπέζι, δεδομένου ότι η τράπεζα είχε την ιδιοκτησία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος και το Δημόσιο (ΤΑΙΠΕΔ) της πολύτιμης εδαφικής έκτασης. Πράγματι, σε αυτή την περίπτωση, Εθνική και ΤΑΙΠΕΔ συνεργάζονται στενά, αντί να ανταλλάσσουν εξώδικες προσκλήσεις και από κοινού προχωρούν στην αποκρατικοποίηση, κατά τρόπον ώστε να είναι σαφές στους ενδιαφερόμενους επενδυτές πως δεν θα υπάρξει οιαδήποτε αμφισβήτηση στο μέλλον.
Αντί να ακολουθήσει αυτή την απλούστατη, στη γενική της σύλληψη, συνταγή και για τη ΛΑΡΚΟ, ο κ. Εμίρης και οι συν αυτώ, με την τουλάχιστον περίεργη ανοχή της κυβέρνησης, εδώ και μήνες αρνούνται το αυτονόητο, δηλαδή να καθίσουν στο τραπέζι με την Εθνική ώστε να βρεθεί λύση, αφήνοντας να χάνεται πολύτιμος χρόνος, παρότι είναι βέβαιο πως γνωρίζουν ότι, αν δεν υπάρξει ένας σοβαρός και άνευ αμφισβητήσεων διαγωνισμός, αγοραστής δεν θα βρεθεί και η ΛΑΡΚΟ θα βάλει «λουκέτο».
Έτσι, ένας δημόσιος λειτουργός, που υποτίθεται ότι έχει ταχθεί να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον και να αξιοποιεί τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους προς όφελος της οικονομίας και του κοινωνικού συνόλου, περιέργως πώς εμφανίζεται να αδιαφορεί για την εξεύρεση σίγουρων και διαφανών λύσεων και να επιμένει επί μήνες σε διάφορες εκδοχές του ίδιου καταδικασμένου σε αποτυχία σχεδίου, χωρίς να επιχειρεί καν να έλθει σε ουσιαστική συνδιαλλαγή με τον... πραγματικό ιδιοκτήτη του συγκροτήματος της Λάρυμνας, δηλαδή με την Εθνική.
Αυτή η συμπεριφορά, που με βεβαιότητα οδηγεί στην απαξίωση ενός περιουσιακού στοιχείου του κράτους και στο «λουκέτο» των βιομηχανικών δραστηριοτήτων, επειδή και η «τρόικα» ανακάλυψε εσχάτως τις απίστευτες αστοχίες στους χειρισμούς Εμίρη και πλέον αναγνωρίζει ότι είναι αδύνατο να γίνουν οι διαγωνισμοί για τη ΛΑΡΚΟ, όπως θα επιθυμούσε να τους οργανώσει το «αφεντικό» του ΤΑΙΠΕΔ. Αν αυτή η εξώθηση των πραγμάτων σε ένα βέβαιο και σαφώς προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο, αν όλες αυτές οι απίστευτες μεθοδεύσεις δεν συνιστούν σχέδιο απαξίωσης και διάλυσης της ΛΑΡΚΟ, που μόνο το βασικό της ανταγωνιστή θα ωφελούσε, τότε μάλλον ο κ. Εμίρης και οι συν αυτώ έχουν ξεχάσει το πραγματικό νόημα των λέξεων «αξιοποίηση περιουσίας».
Αυτή η συμπεριφορά, αν το ΤΑΙΠΕΔ δεν είχε ένα ιδιότυπο θεσμικό καθεστώς... offshore με «άδεια να σκοτώνει» περιουσιακά στοιχεία του κράτους ασφαλώς και θα προκαλούσε, ιδιαίτερα μετά τη σημερινή αποκάλυψη από το «Π», την αυτονόητη παρέμβαση της Δικαιοσύνης ώστε να διερευνηθούν πιθανές ποινικές ευθύνες από πλευράς του κ. Εμίρη και της παρέας του.
Όμως, ο κ. Εμίρης γνωρίζει καλά ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο, καθώς ήδη έχει προσφερθεί προκαταβολικά από τη Βουλή «ασυλία» των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ για ποινικά αδικήματα που τυχόν διαπράξουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Ασυλία που σηκώνει βεβαίως πολλή συζήτηση, αφού η σχετική πρόνοια του νόμου θεωρητικά θα μπορούσε ακόμη και να κριθεί ως αντισυνταγματική από δικαστές, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να αρνηθούν να την εφαρμόσουν. Υπάρχουν, άραγε, τέτοιοι δικαστές στην Αθήνα;
Υπάρχουν, άραγε, δικαστές που θα ελέγξουν τι έχει πραγματικά συμβεί, σχετικά με τις αλλεπάλληλες καταγγελίες για περίεργες συναντήσεις στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ με εκπροσώπους του ομίλου του Μπένι Στάινμετς, βασικός συνεργάτης του οποίου μόλιςπρόσφατα συνελήφθη από το FBI ως κατηγορούμενος για συμμετοχή σε σχέδιο υφαρπαγής τεράστιου ορυχείου στη Γουινέα, με διακίνηση «μαύρου χρήματος»;
Και πώς αυτές οι συναντήσεις μπορεί να συνδέονται με το σχέδιο διάλυσης της ΛΑΡΚΟ;
Το μεγάλο, αναπάντητο, πολιτικό ερώτημα είναι πώς βρίσκει κυβερνητική κάλυψη ο κ. Εμίρης για να εφαρμόζει αυτό το πρωτοφανές σχέδιο διάλυσης μιας δημόσιας επιχείρησης στρατηγικής σημασίας. Οι ενέργειές του, όσο και αν το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί σαν κράτος εν κράτει, δεν παύουν να εκθέτουν την κυβέρνηση, η οποία, όσο δεν τις ελέγχει, φαίνεται ως συνυπεύθυνη, αν όχι ως συνένοχη στο «δολοφονικό σχέδιο».
Γεγονός είναι, σε κάθε περίπτωση, ότι πλέον η «τρόικα» έχει ανακαλύψει τα ψεύδη Εμίρη και αντιλαμβάνεται ότι είναι αδιανόητο να προχωρήσουν οι δύο ξεχωριστοί διαγωνισμοί για τη ΛΑΡΚΟ, όταν αμφισβητείται βάσιμα το ιδιοκτησιακό καθεστώς του εργοστασίου από την Εθνική.
Έτσι, η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται και πάλι προ του «λουκέτου», το οποίο φαίνεται ότι αποτελεί το μοναδική σημείο κατάληξης όλων των πράξεων ή παραλείψεων του κ. Εμίρη: είτε γίνει ο διαγωνισμός και αποτύχει, είτε μπλοκαριστεί εκ των προτέρων ο διαγωνισμός από την Κομισιόν, η κατάληξη θα είναι η ίδια: η ΛΑΡΚΟ δεν θα μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία της και ο ελληνικός ορυκτός πλούτος θα βρίσκεται πολύ κοντά στα χέρια του Μπένι Στάινμετς, για τα επιχειρηματικά συμφέροντα του οποίου, όχι τυχαία, εκδήλωσε προσωπικό ενδιαφέρον ο ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου, κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Α. Σαμαρά.
Στην όλη υπόθεση, όπου περισσεύουν τα στοιχεία οικονομικού/πολιτικού θρίλερ, έδωσαν μια νέα διάσταση, τις προηγούμενες ημέρες, οι δηλώσεις του κορυφαίου συνδικαλιστή της ΛΑΡΚΟ, Α. Κορέτζελου, ότι δέχθηκε απειλές κατά της ζωής του, προφανώς επειδή εδώ και πολλούς μήνες, χωρίς να έχει τολμήσει το ΤΑΙΠΕΔ να τον διαψεύσει, καταγγέλλει συναντήσεις στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ με έλληνα συνεργάτη του Στάινμετς, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του καταγγελθέντος ταξιδιού στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, τον Ιανουάριο στα Σκόπια, όπου, για κακή τους τύχη, εθεάθησαν από μάρτυρες!
Παρά τις απειλές, ο κ. Κορέτζελος επιμένει στις καταγγελίες του.
ΠΑΡΟΝ
<<< Τρώμε Βαρέα Μέταλλα
ΣΟΚ! ΑΦΓΑΝΟΙ & ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΗ ΔΕΗ; ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ! >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου