Ένα λογικό ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί η Γεωργαντά κατηγορεί τον Γεωργίου μεταξύ άλλων ότι φούσκωσε το έλειμμα, αφού αυτός ανέλαβε την ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010; Η απάντηση έχει διάφορες πτυχές. Απο αυτές η βασικότερη είναι ότι ο Γεωργίου με την αναθεώρηση που έκανε επιβάρυνε την οικονομική κατάσταση της χώρας και επιβεβαίωσε την τιμή που έδωσε για το έλειμμα ο Κοντοπυράκης. Ο τελευταίος είχε έρθει σε μεγάλη δημόσια αντιπαράθεση με τον Παπακωνσταντίνου. Τα δύο σενάρια που επικράτησαν τότε ήταν η πρόβλεψη του ελλείμματος στο 14,8% (35,6 δισ. ευρώ) και στο 12,5% (30,1 δισ. ευρώ), σενάρια που παρουσίαζαν απόκλιση της τάξης των 5,5 δισ. ευρώ. Η διαφορά αυτή κατά κύριο λόγο προέκυπτε από τα χρέη των νοσοκομείων, που στην πρώτη μεν περίπτωση έφταναν τα 4,7 δισ. ευρώ και στη δεύτερη περίπτωση τα 2,2 δις. ευρώ.
Στις 19 Οκτωβρίου του 2009, λίγα λεπτά πριν η Στατιστική Υπηρεσία, με εντολή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, στείλει στην Eurostat πρόβλεψη ελλείμματος 14,8%, το υπουργείο Οικονομικών ακύρωσε την αποστολή. Δύο μέρες μετά, στις 21 Οκτωβρίου, η πρόβλεψη του ελλείμματος άλλαξε και επελέγη αυτή του 12,5%.
Η εντύπωση που έχω σχηματίσει για τον Κοντοπυράκη είναι ότι επί Καραμανλή πολλές φορές έκανε πολιτικό
χειρισμό του ελείμματος προσαρμόζοντάς το προς τα κάτω. Τα προβλήματα όμως ξεκίνησαν όταν ο Προβόπουλος ειδοποίησε πολλούς ότι τα ταμεία στις τράπεζες είχαν αδειάσει επικίνδυνα και το κράτος δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Βλέπουμε λοιπόν πόσο κρίσιμο θα ήταν για την εξέλιξη της Ελληνικής οικονομίας το νούμερο του ελείμματος που θα δινόταν απο τον Γεωργίου. Αφενός διότι θα μπορούσε να ήταν μικρότερο του 12.5%, κάτι για το οποίο έγιναν πολλές συζητήσεις απο τον τελευταίο υπουργό οικονομίας επι ΝΔ Παπαθανασίου, που ήταν άνθρωπος της “αγοράς…”
H Γεωργαντά όπως και κάθε υπεύθυνος επιστήμονας θα έπρεπε να το ελέγξει και φαίνεται η Γεωργαντά ότι αυτό έκανε, ανεξάρτητα αν αυτό εμφανίζεται απο πολλούς ότι έγινε για να αθωώσει τον ΓΑΠ, τον πρώην Τούρκογλου και άλλους απο τις μηνύσεις που υπάρχουν εναντίον τους για εσχάτη προδοσία κλπ, μέσω μιας δικαστικής απόφασης που θα είχε έκβαση υπέρ του Γεωργίου.
Στη συνέχεια σας παραθέτω την απόφαση της ανακρίτριας για τους Γεωργίου, Μολφέτα και Ξενάκη. Μετά θα σας εξηγήσω γιατί πιστεύω ότι είναι τραγική για τη “δημοκρατία” η απόφασή της.
Οrdo ab chao
Ο ορισμός του ελείμματος, όπως τον χρησιμοποιεί η Γεωργαντά στους υπολογισμούς της (χρήση όλων των ετών) εμφανίζεται απο την ανακρίτρια ότι δεν είναι ίδιος με αυτόν, όπως τον χρησιμοποιεί η Εurostat (Δαπάνες μείον Έσοδα της τελευταίας χρονιάς). Διαφωνώ. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εϊναι ο ίδιος αλλά η ανακρίτρια είναι νομικός και συνεπώς είναι δικαιολογημένο να μη γνωρίζει Θεωρία Διαφορών. Φοβάμαι, ότι αυτό την οδήγησε σε λάθος απόφαση.
Ένα πολύ βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι “σε ποιούς κανόνες επιλογής δαπανών και εσόδων πρέπει να υπακούει η ΕΛΣΤΑΤ όταν υπολογίζει το έλειμμα, ώστε το αποτέλεσμα που θα προκύπτει να μη αμφισβητείται απο κανένα;” Σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι, ότι “η ΕΛΣΤΑΤ θα πρέπει να ακολουθεί την οδηγία του 1995 της Εurostat πρός όλες τις Στατιστικές Υπηρεσίες”. Σε αυτό συμφωνώ με όποιον το υποστηρίζει.
Η Γεωργαντά κατ’αρχήν στις καταγγελίες της δεν φαίνεται να αμφισβητεί τα έσοδα και τις δαπάνες που έχουν γίνει, αφού στον προσεγγιστικό υπολογισμό του ελείμματος που έκανε χρησιμοποίησε μόνο τις τιμές του χρέους ανά έτος. Αν όλα είχαν γίνει “σωστά”, η απόκλιση στον υπολογισμό της απο τον υπολογισμό της ΕΛΣΤΑΤ θα έπρεπε να ήταν μικρή, αυτό όμως δεν συνέβη…
Η ίδια εκ των υστέρων προσπαθεί να εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα στον υπολογισμό της και αυτό της ΕΛΣΤΑΤ υποθέτοντας ότι για κάποιο λόγο το 2009 οι δαπάνες ήταν υπερβολικά υψηλές. Έτσι παρατηρεί ανάμεσα σε άλλα, ότι στον υπολογισμό της ΕΛΣΤΑΤ (Γεωργίου) είχαν προστεθεί κακώς οι δαπάνες νοσοκομείων προηγουμένων ετών αντί μόνο αυτές του 2009, όπως και το SWAPS (Goldman – Sachs) του 2001 που είχε γίνει επί Σημίτη και ελήφθη υπόψη τελικά το 2009! Η Γεωργαντά από όσα λέει αφήνει και ερωτηματικά για το κατά πόσον οι δαπάνες και τα έσοδα περνιόντουσαν σωστά επι Καραμανλή και επί Σημίτη.
Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Κοντοπυράκης προτίμησε με το τρόπο που έκανε τη καταμέτρηση του ελείμματος το 2009, να “περάσει” το SWAPS Σημίτη στις δαπάνες του 2010, ώστε να εμφανισθεί μειωμένο το έλειμμα του 2009 και να μη προκύψει πρόβλημα. Ο τρόπος που το έκανε μου έχει δώσει την εντύπωση ότι είχε τα τυπικά περιθώρια για να το κάνει. Το SWAPS Σημίτη δυστυχώς για την Ελλάδα έγινε “ορατό” αργότερα επι Γεωργίου, που ανέλαβε την ΕΛΣΤΑΤ μέσα στο 2010 και ο οποίος διετάχθη να ξανακαταμετρήσει το έλειμμα του 2009…
Σας υπενθυμίζω, ότι για μόλις 10-12 δίς ευρώ η χώρα μπήκε στο ΔΝΤ. Τη σοβαρότητα αυτής της παρατήρησης η ανακρίτρια δεν φαίνεται ακόμη και σαν απλή πολίτης να έχει αντιληφθεί και έτσι το θέμα αυτό δεν το διερεύνησε. Δεν φαίνεται επίσης και κανείς να της το έφερε στην προσοχή…
Ένα άλλο ενδιαφέρον συμπέρασμα απο την ασυμφωνία των “αριθμών” που προέκυψε είναι ότι και το σημερινό χρέος πιθανόν να μην υπολογίζεται σωστά απο την ΕΛΣΤΑΤ. Και αυτό η ανακρίτρια φαίνεται ότι δεν το παρατήρησε…
Ενδιαφέρον για την έρευνα της ανακρίτριας θα έπρεπε να είχαν και οι τραγικές συμπτώσεις, όπως π.χ. ότι ο Γεωργίου ήταν πρώην υπάλληλος του ΔΝΤ ενώ ο διαχειριζόμενος το χρέος της Ελλάδας Χριστοδούλου ήταν πρώην υπάλληλος της Goldman – Sachs, κάτι που η ανακρίτρια επίσης δεν διερεύνησε αφού δεν αναφέρθηκε σε αυτό.
H επιλογή της ανακρίτριας να κληθεί ως μάρτυρας ο τραπεζίτης Ράπανος για να σχολιάσει τις καταγγελίες Γεωργαντά δεν πρέπει να έγινε απο υπερβάλλοντα ζήλο. Αυτό διεφάνη και από τον τρόπο που απάντησε ο Ράπανος σε όσα ερωτήθηκε. Το ίδιο ισχύει και για την κλήση Προβόπουλου. Κανένας ΄Ελληνας πολίτης δεν θα μπορούσε να δεχθεί, ότι οι οιεσδήποτε απόψεις Προβόπουλου μετά απο τα τόσα για τα οποία έχει κατηγορηθεί είναι αξιόπιστες. Κοινός νούς δεν υπάρχει;
Αυτό που βλέπω λοιπόν εγώ είναι, ότι υπάρχουν πολλά σύννεφα πάνω από την απόφαση της ανακρίτριας και ότι η συγκεκριμένη ανακρίτρια δεν ήταν επαρκής για να τα εξαφανίσει. Σε αυτά τα θέματα χρειάζεται “συνεργείο ανακριτών” και σωστή επιλογή μαρτύρων, ώστε να περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό η δράση άλλων παραγόντων…
Οι καταγγελίες της Γεωργαντά ήταν μια ευκαιρία για να εξιχνιασθούν πολλές οικονομικές υποθέσεις που διαχειρίστηκε το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας. Η ευκαιρία αυτή μάλλον χάθηκε. Η δημοκρατία στη χώρα δεν λειτουργεί απο δεκαετίες και αυτό επιβεβαιώθηκε μία ακόμη φορά.
Κλείνοντας, επιτρέψετε μου να διατηρήσω την άποψη, ότι στην ΕΛΣΤΑΤ το μαγείρεμα υπέρ των δανειστών και κατά της Ελλάδας συνεχίζεται.
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου