Η Προπαγάνδα

Ο όρος Προπαγάνδα: σημαίνει “διάδοσις” κατ επέκταση “διάδοσις ιδεών”.

τι είναι Προπαγάνδα: διάδοση μιας ιδιοτελούς ιδέας, άρα διάδοση μιας ιδέας με απώτερους σκοπούς και απολαβές όχι για το καλό του συνόλου. Η τύπου Ι είναι η απλή προπαγάνδα και είναι για ιδεολογικό προσηλυτισμό, ενώ η “Αγκιτάτσια” είναι προπαγάνδα τύπου ΙΙ η οποία κινητοποιεί, δημιουργεί κινητοποιήσεις.

τι είναι η ιδέα: η ιδέα είναι μηχανισμός σκέψεως με στόχο κάποιο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καλό, δηλαδή προς το κοινό όφελος ή ιδιοτελής.

ιδέα κατά τον Μάρξ: “η ιδέα μετατρέπεται σε υλική δύναμη όταν μπει μέσα στις μάζες” δηλαδή όπως είναι το κάρβουνο το οποίο όταν καεί παύει να είναι ύλη και μετατρέπεται σε ενέργεια που κινεί την ατμομηχανή, έτσι είναι και η ιδέα, η οποία μετατρέπεται σε ανθρώπινη ενέργεια και κινεί την ιστορία, ασχέτως αν είναι ορθή ή όχι, αν μια ψευδής ιδέα διεισδύσει στις μάζες γίνεται ζωντανή (εικονική) πραγματικότητα

Η ιδεολογία: χρησιμοποιείται ως όργανο στην υπηρεσία της πολιτικής, γίνεται πηγή κύρους για τη πολιτική και
κάλυμμα συνάμα, το μέσον για την δημιουργία πιστών οπαδών. Ενώ η Πολιτική θα έπρεπε να υπηρετεί την ιδεολογία, στην πραγματικότητα η ιδεολογία υπηρετεί την πολιτική. Οι ηγέτες κυνικοί δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία σχέση με ιδεολογίες, τις επικαλούνται όμως για να αποκτούν φανατικούς οπαδούς και κυρίως για να ταυτίζονται με αυτές, να δίνουν κύρος στα λόγια τους και στις πράξεις τους, να γίνονται αντικείμενα λατρείας σαν ενσαρκώσεις της ιδεολογίας και να δικαιώνουν στο όνομα της κάθε είδους καιροσκοπισμούς  ελιγμούς ακόμα και εγκλήματα (Λένιν, Χίτλερ, Στάλιν). Ο Στάλιν διέπραξε τα φρικωδέστερα εγκλήματα της ιστορίας στο όνομα μια επιφανειακώς “ανθρωπιστικότερης” ιδεολογίας.

Η ιδεολογία ως όργανο της Προπαγάνδας: Προσελκύει μάζες με το όραμα μιας μακρινής ουτοπίας, καλλιεργεί ατομικές και μαζικές αυταπάτες, δημιουργεί αρχηγούς είδωλα - ηγέτες θεούς, δικαιολογεί τις κακές πράξεις με το αξίωμα “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, τροφοδοτεί την προπαγάνδα με πλούσιο συναισθηματικό υλικό, είναι δηλαδή το κύριο μέσον για την δημιουργία ομαδικών πεποιθήσεων.

μηχανισμός Προπαγάνδας: η αφαίρεση της λογικής από το σκεπτόμενο άτομο! έτσι δημιουργούνται μάζες οι οποίες λειτουργούν με το συναίσθημα. Με αυτόν τον μηχανισμό μπορούν να περάσουν εύκολα οι νέες αόριστες και εσφαλμένες ιδέες. Ο προπαγανδιστής εγκαθιστά ιδέες όχι στο (α-νόητο) μυαλό τους αλλά στο υποσυνείδητο τους, τις εναρμονίζει και τις ταυτίζει με τα ένστικτά και της παρορμήσεις τους. Καλλιεργούν κατ επέκταση τυφλό μίσος το οποίο είναι ικανό να σφραγίζει τελειωτικά την πόρτα της λογικής.

Τι είναι το Σύμβολο: είναι η υλική (οπτική) υπόσταση και έκφραση μιας ιδέας, με σκοπό την διαρκή παρουσία και υπόμνηση της. Το σύμβολο είναι η ανταπόκρισις σε μια ψυχολογική ανάγκη των μαζών, οι οποίες δεν μπορούν να συλλάβουν νοητικές έννοιες και να σκεφτούν με άυλες ιδέες, χρειάζονται κάτι “χειροπιαστό” κάτι δηλαδή που να αντιλαμβάνεται το αισθητό, είναι δηλαδή μια επιτακτική ανάγκη να εξωτερικεύσουν τα άυλα συναισθήματα τους με υλικά σύμβολα.

Ιδιότητες Συμβόλου: πρέπει να είναι απλό για να το αντιλαμβάνεται η μάζα, συνοπτικό για να συμπυκνώνει μαι ιδέα και εύκολα αναπαραγόμενο, για να μπορεί ο κάθε οπαδός να το σχηματίσει π.χ. σε κάποιο τοίχο. Έτσι λοιπόν η Ναζιστική Γερμανία στερούμενης ιστορίας χρησιμοποιεί Ελληνικά σύμβολα συνεδριάζει για να αποφασίσει ποιο θα είναι το σύμβολο της, έχει τελικώς να επιλέξει ανάμεσα στην Σβάστικα και τον Παρθενώνα, επιλέγεται η Σβάστικα διότι είναι ευκόλως αναπαραγόμενη. (σημείωση: Η Σβάστικα κανονικά ονομάζεται Σώστικα -Λατινικά μετατρέπεται σε swstika και προσθέτουν και το “α” ανάμεσα στα φωνήεντα και γίνεται swastika- Είναι ένα από τα 5 άρρητα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι αριστερόστροφη και συμβολίζει τον Ζωογόνο Ήλιο, Η Ναζιστική Γερμανία αντιστρέφει την ροή του και την κάνει δεξιόστροφη, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου).


Τύποι συμβόλων:

1. οπτικά ή γραφικά: αυτά που γράφονται (σχεδιάζονται) όπως Σβάστικα, Σταυρός, Σφυροδρέπανο, Άστρο του Δαβίδ, Ημισέληνος κτλ

2. Πλαστικά ή κινητικά: αυτά που γίνονται με μια κίνηση, όπως η υψωμένη γροθιά, ο Ναζιστικός, ο Ρωμαικός, ο στρατιωτικός χαιρετισμός, ο σταυρός κτλ

3. Ακουστικά ή ηχητικά: τα οποία λέγονται ή τραγουδιούνται, όπως ο εμβατήρια, “επαναστατικά” τραγούδια, οι προσφωνήσεις “σύντροφοι”, “Heil Hitler” κτλ.

4. Μυστικιστικά ή θρησκευτικά: αυτά απευθύνονται στην μυστικιστική διάθεση και στο θρησκευτικό ένστικτο, π.χ. ο θεοποιημένος αρχηγός, η σορός του Λένιν, ο ανδριάντας του Καίσαρα ή του Στάλιν, η “σκέψις του Μάο” κ.α.



Πολιτικός Πόλεμος: ”Ειρήνη” = Αόρατος Πόλεμος = Πολιτικός Πόλεμος (πόλεμος με άλλα μέσα)

Όπλα: όχι σφαίρες & οβίδες, αλλά Ιδέες (λανθασμένες έννοιες) & συναισθήματα (πάθη)

Μέσα προώθησης προπαγάνδας: Κινηματογράφος, τηλεόραση, ποίηση, τραγούδι, γλυπτική, ζωγραφική, ότι έχει να κάνει με θέαμα, σχολείο, πανεπιστήμιο

"Η ΑΝΑΓΚΗ":

1. της Χαράς: έμφυτη τάση για χαρά, ψυχαγωγία, πανηγύρια, ικανοποίηση των αισθήσεων, της υλιστικής ηδονής. Αυτή εκδηλώνεται περισσότερο στην νεανική ηλικία. Η προπαγάνδα εκμεταλλεύεται για να προσελκύσει μέσω εκδηλώσεων όπως φεστιβάλ τραγουδιών, χορών, εορτών, κινηματογράφου, θεατρικών έργων, λογοτεχνίας, καρναβάλια κτλ

2. της Επιβίωσης: Οι θεμελιώδης ανάγκες του ανθρώπου είναι να τραφεί, να ντυθεί κ να στεγαστεί, αυτές οι ανάγκες σπρώχνουν τον άνθρωπο να δραστηριοποιηθεί για να τις καλύψει. Αυτή εκδηλώνεται περισσότερο στην μέση ηλικία, στην οποία ο άνθρωπος προσγειώνεται διότι αντιμετωπίζει την επιβίωση με υπευθυνότητα, δημιουργεί οικογένεια και ενδιαφέρεται για την σταδιοδρομία του. Η προπαγάνδα εκμεταλλεύεται την ύπαρξη αυτού του κινήτρου με σκοπό να περάσει λανθασμένες ιδέες στον όχλο, με τις οποίες να του δημιουργηθεί η εντύπωση - ψευδαίσθηση πως αυτές υποστηρίζουν τα συμφέροντα του και ότι εξασφαλίζουν τις ανάγκες τους σήμερα και του αύριο.

3. της Στοργής: Αυτή κατά κανόνα αναπτύσσεται βαθμιαία όσο προχωρεί η ηλικία, και φτάνει στο αποκορύφωμα της στην γεροντική ηλικία. Λόγω ότι η προπαγάνδα στηρίζεται στο συναίσθημα ακυρώνοντας την λογική, η ανάγκη αυτή λαμβάνει διαστάσεις υπερβολικές και μετατρέπεται σε νοσηρό και κακώς εννοούμενο “ανθρωπισμό”. Ο προπαγανδιζόμενος γίνεται έρμαιο του συστήματος το οποίο συγκαλύπτει τις πραγματικές απάνθρωπες επιδιώξεις του, με τα δήθεν ανθρωπιστικά συνθήματα. Αν η λογική πρυτάνευε θα ξεκλείδωνε τον μηχανισμό του ψεύδους.

Σε κάθε μια από τις παραπάνω έμφυτες ανάγκες (οι οποίες είναι δράση) δημιουργείται και μια αντίδραση. Η προπαγάνδα εισχωρεί ανάμεσα στην Δράση και την Αντίδραση σαν συνδετικός κρίκος, εκμεταλλεύεται την (εκ φύσεως) δράση και δημιουργεί μέσω της εσφαλμένης ιδέας την αντίδραση που επιθυμεί. Ωθεί δηλαδή τον κόσμο προς μια αντίδραση η οποία υποτίθεται εξασφαλίζει τα έμφυτα κίνητρα, ενώ στην πραγματικότητα τον μετατρέπει σε δέσμιο όχλο.

4. του Πολέμου: Το κίνητρο το οποίο υπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις είναι ο πόλεμος ο οποίος είναι φυσικό αίτιο της αυτοσυντηρήσεως. Υπήρξε σε μέγιστο βαθμό στην πρωτόγονη εποχή, με την εξέλιξη του πολιτισμού μειώθηκε αλλά ποτέ δεν έσβησε, παραμένει ζωντανό μέσα στον καθένα μας και εκδηλώνεται σε κάθε επίπεδο στην καθημερινότητα μας. Η ένταση αυξομειώνεται ανάλογα τον άνθρωπο και τις καταστάσεις.

5. της εξελίξεως: Η ίδια η Δημιουργία εξελίσσεται, η πνευματική εξέλιξη στον άνθρωπο φέρνει την Σοφία. Ελλείψει όμως πνευματικής εξελίξεως, η εξέλιξη λαμβάνει διαφορετική απόχρωση από αυτή της Σοφίας, πέφτει στο υλικό κόσμο με αποτέλεσμα να αντιδρά με συναισθήματα όπως του “ορμέμφυτου της υπεροχής” ή “ενστίκτου της διακρίσεως” ή “κινήτρου της εξουσίας”. Είναι η γενική τάση του ανθρώπου να ξεχωρίσει, να διακριθεί, να αποκτήσει ισχύ οπότε και εξουσία χρησιμοποιώντας την φυσικά για ιδιοτελείς σκοπούς. Αυτή η ανάγκη επίσης υπάρχει σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλους τους λαούς. Όσοι μένουν εκτός της πάσης φύσεως αναγνωρισιμότητας ή εξουσίας για δίκαιους ή αδίκους λόγους, αποκτούν το ανικανοποίητο του “κινήτρου της υπεροχής”, αυτό δημιουργεί την τάση να δημιουργούν αντιπαραθέσεις με τους “κατέχοντες” που μπορεί να φτάσει σε σημείο μίσους και κατ επέκταση και επανάστασης. Αυτή η ομάδα αποτελεί την “επαναστατική μάζα” στην οποία ανήκουν ο εξαθλιωμένος εργάτης, ο φτωχός διανοούμενος, ο ξεπεσμένος αριστοκράτης, η παραγκωνισμένη μεγαλοφυΐα (πραγματική η φανταστική), το παραγκωνισμένο ταλέντο (πραγματικό ή φανταστικό), ο άξεστος νεόπλουτος που βρίσκει κλειστές τις πόρτες της υψηλής κοινωνίας κτλ. σε αυτήν η ποικιλία των ατόμων είναι απεριόριστη διότι δεν είναι θέμα ταξικό αλλά ψυχολογικό, διότι ακόμα και μεταξύ της ιθύνουσας τάξης μπορεί να υπάρξει το σύνδρομο αυτό π.χ. μιας πολύ πλούσιας αλλά άσχημης γεροντοκόρης, ενός που παντρεύτηκε πλούσια και αισθάνεται παρείσακτος στον κύκλο της κτλ.

ΟΙ ΗΛΙΚΙΕΣ:

1. Το Παιδί: Η ψυχοπολιτική διαπίστωσε ότι κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας ο άνθρωπος διακατέχεται από ανασφάλεια λόγω φυσικής αδυναμίας σωματικής και πνευματικής. Αυτό το συναίσθημα προκαλεί αναζήτηση προστασίας. Ο προστάτης γονέας ενσαρκώνει στα μάτια του παιδιού την δύναμη ανεξαρτήτως πραγματικών ιδιοτήτων, ο προστάτης στα μάτια του παιδιού έχει ότι λείπει από το ίδιο. Το συμπέρασμα για την Προπαγάνδα είναι ότι αυτή η ηλικία είναι κατάλληλη να φυτέψει στο παιδί ένα πρότυπο. Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα το πρότυπο είναι ένας αρχηγός δυνατός προστατευτικός ένας “πατερούλης” στον οποίο το παιδί θα δώσει αφοσίωση πίστη υπακοή στο μέλλον. Η ψυχοπολιτική επίσης διαπίστωσε ότι η παιδική ηλικία χαρακτηρίζεται από μια υπερτροφική φαντασία και ότι αυτή εκδηλώνεται με μια κλίση προς την περιπέτεια. Έτσι λοιπόν η παιδική ηλικία είναι κατάλληλη για να διαμορφωθούν οι τάσεις, οι κλίσεις, τα ιδεώδη δια μέσου της φαντασίας.Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας είναι και η τάσις προς μίμηση, οπότε η προπαγάνδα δίνει ήρωες πρότυπα στους οποίους δίνουν ιδιότητες που το καθεστώς θέλει να αποκτήσουν τα παιδιά. Δεν έχει σημασία αν ο ήρωας ήταν πραγματικός ή φανταστικός, δεν έχει σημασία αν και εφόσον ήταν πραγματικός αν είχε τις ιδιότητες αυτές ή όχι. Όταν πια καθιερωθεί στην παιδική συνείδηση κάποιος σαν ήρωας αρχίζει η κυρίως φάσις της προπαγάνδας. Π.χ. για τους κομμουνιστές ήρωας ήταν ο Μπελογιάννης, διότι είχε ιδιότητες όπως αυτή της απόλυτης πίστης στο κόμμα, αγωνίστηκε σε όλη του την ζωή για τον κομμουνισμό, πειθαρχούσε απόλυτα στις εντολές του κόμματος, δεν δίστασε να δώσει και την ζωή του στο κόμμα όταν χρειάστηκε, άρα παρακινεί τα παιδιά να πράξουν τα ανάλογα για το κόμμα.

2. Ο Νέος: Η ψυχοπολιτική κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ήβη (ΉΒΗ= δευτερεύουσα θεά του Ολύμπου, της γλυκιάς νιότης, κόρη του Διός της Ήρας η οποία έδινε την Αμβροσία στους θεούς για να μένουν πάντα νέοι, έγινε γυναίκα του Ηρακλή όταν έγινε ημίθεος) επιφέρει εκτός από βιολογική και ψυχολογική αναστάτωση και αστάθεια, η οποία αστάθεια παραμένει και μετά την λήξη της βιολογικής εφηβείας. Σε αυτήν την περίοδο η νοοτροπία και η ψυχοσύνθεσις του νέου δεν έχει αποκτήσει μια στέρεη συγκρότηση, είναι άριστος δέκτης, έτσι είναι εύκολο να διεισδύσουν μέσα του διάφορες ιδέες. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που απορρέει από την ψυχολογική αναστάτωση και αστάθεια είναι και η επαναστατική διάθεσις, με την οποία προσπαθεί να αποδείξει ότι έχει πια δική του ανεξάρτητη οντότητα, οπότε εξεγείρεται κατά των γονέων του, προσπαθώντας να πετάξει από επάνω του το “βάρος” και τα “δεσμά” της παιδικής ηλικίας. Η κομμουνιστική Προπαγάνδα εκμεταλλεύεται την επαναστατική τάση αυτή, και με βάση τις αόριστες έννοιες “κατά του κατεστημένου” “ελευθερία” “αλληλεγγύη” κτλ τους ενθυλακώνει στις τάξεις του.

3. Ο Ώριμος: σε αυτήν την ηλικία οι βιοτικές μέριμνες κυριαρχούν στον νου, γι αυτό η Προπαγάνδα προσαρμόζεται στα “υλικά” προβλήματα

4. Ο Γέρος: στην γεροντική ηλικία παρουσιάζεται συχνότατα η όξυνσις του κινήτρου της στοργής, έτσι η προπαγάνδα παγιδεύει τον νου τους δημιουργώντας τους νοσηρό ανθρωπισμό χωρίς Λογική και μέτρο. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ηλικίας αυτής είναι το πείσμα, που εκδηλώνεται με παράλογη εμμονή, με αδιαφορία για τις συνέπειες αυτής της εμμονής.



- Υπάρχουν ειδικοί προπαγανδιστές για τους εργάτες, για τους αγρότες, για τους διανοούμενους, για την νεολαία, για τις γυναίκες, για όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Ακόμα υπάρχουν ειδικοί προπαγανδιστές για τα διάφορα μέσα, δηλαδή για Ραδιόφωνο, εφημερίδα, κινηματογράφο, συγκεντρώσεις, θέατρο, λογοτεχνία κτλ. Η Προπαγάνδα είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιεί στελέχη εξειδικευμένα σε όλους τους τομείς που έχουν σχέση με την κοινή γνώμη, δημοσιογράφους, ραδιοσυντάκτες, συγγραφείς, θεολόγους, διαφημιστές, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, οικονομολόγος κτλ. Ο κάθε ένας από αυτούς κατέχει μια πλευρά του πολυσύνθετου φαινομένου που ονομάζεται “κοινή γνώμη”. Ο Προπαγανδιστής σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να είναι υπάλληλος, διότι η ρουτίνα, οι τύποι, τα ωράρια, τα πρωτόκολλα την σκοτώνουν. Η κατάστρωσις ενός προπαγανδιστικού σχεδίου δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο διότι το έργο είναι τεράστιο, γίνεται από ένα ολόκληρο επιτελείο.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΑ: Είναι ένα σύνολο ανθρώπων που αντιδρούν χωρίς λογική, κατά τρόπο ομαδικώς ομοιόμορφο (λόγω ότι έχουν υποστεί ανάλογη ψυχολογική ζύμωση). Κάθε πλήθος δεν αποτελεί αναγκαστικά μάζα όταν αντιδρά σε κάτι, εφόσον αντιδρά με Λογική διατηρώντας την ατομικότητα του. Λ.χ. Οι 300 του Λεωνίδα στην μάχη των Θερμοπυλών, ή μια ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ.
Η Μάζα είναι έννοια διαφορετική από αυτή του πλήθους, λαού, τάξης, και έθνους. Οι δεσμοί των μελών της είναι καθαρά ψυχολογικοί, δεν περιέχουν κανένα υλικό στοιχείο, όπως ισχύει μεταξύ ενός έθνους ή μιας τάξης. Η ψυχική ενότης προϋποθέτει  άρση προσωπικότητας και ατομισμού. Η Μάζα μπορεί θαυμάσια να αποτελείται από άτομα διαφόρων τάξεων και εθνών αρκεί να μην υπάρξει εμπλοκή ύλης, διότι επίκειται φόβος κατάρρευσης του συστήματος λόγω ατομισμού - διεκδικήσεως - αποκτήσεως υλικών αγαθών, άρα και τριβών μεταξύ των. Η έλλειψη Λογικής φέρνει έλλειψη Δικαιοσύνης άρα και κρίσεως σωστού και λάθους, δίκαιου και αδίκου, κατ επέκταση του νόμου της ζούγκλας.



Ελλείψεως Λογικής, Δικαιοσύνης,Κρίσεως τα θετικά συνθήματα της Προπαγάνδας προς την Μάζα είναι θολά, αόριστα πολύ γενικά νεφελώδη ρηχά: “ειρήνη” “δημοκρατία” “ισότης” “ελευθερία” και άλλες ηχηρές λέξεις με σκοπίμως αδιευκρίνιστο περιεχόμενο (μηχανισμό), οπότε η Μάζα μετατρέπεται σε μέσον καταστροφής.
Το αδύνατο σημείο της Μάζας στα παλιά τα χρόνια ήταν η προσωρινότητα της, έτσι όταν αναπτύχθηκαν οι επιστήμες και συγκέντρωσαν στοιχεία για τον άνθρωπο θέλησαν να δημιουργήσουν μόνιμες συνθήκες μαζοποιήσεως, γι αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν την παιδεία.
Εφόσον η Μάζα αντιδρά με το συναίσθημα αντιδρά σαν παιδί, οπότε ελέγχεται εύκολα από έναν ικανό προπαγανδιστή. Στο βάθος κάθε ανθρώπου εξακολουθεί να βρίσκεται πάντα ένα παιδί, και αυτό βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που μειώνεται ο έλεγχος του συνειδητού, πράγμα που συμβαίνει σε στιγμές μεγάλης συγκινήσεως, χαράς ή λύπης. Όπως κάθε παιδί σε στιγμή μεγάλης συγκινήσεως αναζητά αγωνιωδώς τον προτάτη “πατέρα” ή “αρχηγό”.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΟΨΥΧΗ: Μετά από ζυμώσεις τα άτομα και οι χωριστές ψυχές τους έχουν καταποντιστεί σε έναν ωκεανό “ομαδικότητος”, οι ψυχές των ατόμων διαλύθηκαν, συγχωνεύτηκαν σε ένα ενιαίο όλο. Η νέα συνολική ψυχή δεν έχει καμία σχέση με τις καταποντισμένες ψυχές, έχει δικά της νέα γνωρίσματα ανεξάρτητα με εκείνα των ατόμων που αποτελούν την ίδια την μάζα.

Για να επιτευχθεί η ΜΑΖΟΨΥΧΗ: πρέπει το πλήθος να έρθει σε μια ομοιομορφία ψυχικών καταστάσεων άρα και αντιδράσεων. Μέσω της έντονης συγκίνησης βγάζει στην επιφάνεια το παιδί οπότε ο προπαγανδιστής δύναται πλέον να εκμεταλλευτεί τον μιμητικό ένστικτό, οδηγώντας το πλήθος εκεί που θέλει. Γι αυτό δημιουργεί Mega Cities. Η δημιουργία μεγαλουπόλεων είχε σκοπό την ομοιομορφία της καθημερινότητας η οποία αντιστοιχεί στην ομοιομορφία της γνώμης, στην κοινή τύχη άρα κοινά ενδιαφέροντα άρα κοινή ψυχοσύνθεσις άρα και κοινή αντίδραση.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΖΟΨΥΧΗΣ:

1. ανάγκη αρχηγού (εφόσον δεν έχει λογική άρα και κρίση)

2. συναισθηματισμός: η μάζα κινείται με ένστικτα και ορμέμφυτα, δρα ορμόμενη από συγκινήσεις πάθη και συναισθήματα, γι αυτό είναι αυθόρμητη και ανόητη, ενθουσιάζεται, εξαγριώνεται, πανικοβάλλεται, μεταβάλλεται εξίσου εύκολα

3. δυναμισμός: εφόσον λείπει η Λογική, επικρατεί το ένστικτό της αυτοσυντηρήσεως όπως και στα ζώα της ζούγκλας

4. μιμητισμός: στις Μάζα είναι έντονα ανεπτυγμένο, όπως και στο παιδί λόγω ελλείψεως Λογικής άρα και κατ επέκταση κρίσεως, το μιμητικό ένστικτο. Οι συγκινήσεις είναι εύκολα σχεδόν αυτόματα μεταδόσιμες, γι αυτό ο καλύτερος τρόπος καθοδηγήσεως της Μάζας είναι η ύπαρξις ανθρώπων μέσα στις τάξεις της που την κατάλληλη στιγμή θα ρίξουν κατάλληλα συνθήματα και θα προβούν σε συγκεκριμένες προσχεδιασμένες πράξεις, αμέσως θα ενεργοποιηθεί ο μιμητισμός στην μάζα άρα και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ίδια μέθοδος είναι και  ο καλύτερος τρόπος διάλυσης της. Η άσκηση της βίας αυξάνει την πολεμική ομαδικότητα της, ενώ αν ενέργειες από ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στους κόλπους της μεταδώσουν πανικό μπορούν να πετύχουν την διάλυση της γιατί ο πανικός “σπάει” την ομαδικότητα και βγάζει το ατομικό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως οπότε ενεργεί ως άτομο και όχι ως σύνολο. Συμπεραίνουμε αβίαστα λοιπόν ότι όταν το Κράτος στείλει αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, δεν έχει σκοπό την καταστολή αλλά το ακριβώς αντίθετο...

5. εξτρεμισμός: η Μάζα χαρακτηρίζεται από την τάση της προς την υπερβολή και τις ακρότητες, αισθάνεται μίσος, μισαλλοδοξία, αδιαλλαξία, ανενδοτισμό δεν κατανοεί το σχετικό και το μέτρο λόγω ελλείψεως Λογικής.

6. ανευθυνότις: η μαζοψυχή αφαιρεί κάθε είδους υπευθυνότητα.

7. δογματισμός: η έλλειψη Λογικής άρα και κρίσεως, η πνευματική νωχέλεια σπρώχνουν την Μάζα στον δογματισμό.

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ:

Ιδεολογικός: εμφύτευση ιδέας η οποία βασίζεται σε σφάλμα εννοιών.
Στόχος της προπαγάνδας είναι ο Νους, αλλοιώνει τις πραγματικές έννοιες αντικαθιστώντας τες με ψευδείς, και προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να καθοδηγείται από τα συναισθήματα του.
Τι ωφελεί να οπλίζεις το χέρι του στρατιώτη, όταν αφήνεις τον εχθρό να του οπλίζει τον Νου; Τότε οι υλικοί εξοπλισμοί δεν είναι μόνο άχρηστοι αλλά και επικίνδυνοι, διότι τα όπλα γυρνούν αντίστροφα!

Κοινωνικός:
α. Μαρξ & “πάλη των τάξεων” - το έθνος σπάει σε δυο κομμάτια, τους αστούς και τους προλεταρίους (διαίρει και βασίλευε). Στην πραγματικότητα σπάει σε κομμουνιστές και μη κομμουνιστές.

β. Στάλιν & “προλεταριακός διεθνισμός” - 5η φάλαγγα, άρνηση φυσικής πατρίδας χάριν της “ιδεολογικής πατρίδας”, συμπατριώτες τώρα πια των Ελλήνων προλετάριων είναι οι Βούλγαροι, οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί προλετάριοι κτλ. Σε περίπτωση πολέμου οι προλετάριοι ενώνονται, αλλά η καλή ερώτηση είναι ότι δεδομένου ότι μια από τις δυο εμπλεκόμενες χώρες θα κερδίσει τον πόλεμο, με ποιας χώρας το μέρος θα είναι οι προλετάριοι; π.χ. το 1922 οι προλετάριοι ήταν με την Τουρκία και όχι με την Ελλάδα, παρόλο που η Ελλάδα πάλευε να πάρει πίσω τα χαμένα της εδάφη από τους ιμπεριαλιστές Τούρκους...

Σε κομμουνιστικά καθεστώτα υπάρχει ενότητα διότι υποτίθεται δεν υπάρχουν αστοί, υπάρχουν μόνο προλετάριοι (οι οποίοι δουλεύουν για 3.60...), βέβαια η καλή ερώτηση είναι ποιος καρπώνεται τον πλούτο της παραγωγής, δεδομένου ότι δεν τον καρπώνεται ο προλετάριος...

Οικονομικός Πόλεμος: Σκοπός η οικονομική κατάρρευση του εχθρού και η εξάρτηση της από τρίτους. Εργαλείο του οικονομικού πολέμου οι απεργίες.

Μυστικός Πόλεμος: Κατασκοπία, διάβρωση, υπονόμευση, σαμποτάζ, εκβιασμός, εξαγορά, διαφθορά

Προϋπόθεση για την επιτυχία του “πολιτικού πολέμου” είναι η εξουδετέρωση εκείνων από τους αντιπάλους που συνειδητοποιούν την ύπαρξη του, και προσπαθούν να αφυπνίσουν τον κόσμο. Στις ανεκτικές δημοκρατίες λαμβάνει χώρα μια ατέρμονη επανάληψη επιθέσεων των κομμουνιστών σε αυτούς. Ελάχιστοι δεν απογοητεύτηκαν, δεν έχασαν το ηθικό τους, και δεν έγιναν “ύποπτοι” στην κοινή γνώμη. Εναντίων των αντικομμουνιστών έχει υιοθετηθεί το μόνιμο λεκτικό σήμα “φασίστας” “δεξιός” “χαφιές της ασφάλειας” κτλ.


το είδα

<<<     ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 

 ΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟ 1940    >>>