τα θερμά συγχαρητήρια των μεγαλοαστών πολιτικών και αλλά και σύσσωμου του αντιδραστικού μεγαλοαστικού τύπου.
Έτσι στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό η
σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα «ανακάλυψε» κι αυτή το λεγόμενο «λόμπι της δραχμής» («Ρ», 13/11/2012, σελ. 7) ξεσπαθώνοντας εναντίον του, που όμως πρέπει κατ' αρχήν να παρατηρηθεί πως αυτή η άποψη δεν είναι παρά η πασίγνωστη κεντρική της θέση διαφορετικά διατυπωμένη σύμφωνα με την οποία «λύση έξω από το ΕΥΡΩ και Δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ», 31/5/2011, σελ.6) που σημαίνει ότι στην τωρινή περίοδο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ τάσσεται ΚΑΤΑ της εξόδου της χώρας από την ιμπεριαλιστική ΕΕ αλλά ούτε καν από το Ευρώ - θέση ΚΟΙΝΗ με κείνη ΟΛΩΝ των αστικών (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-κλπ.) και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ-ΔΗΜΑΡ) που εκφράζει την τωρινή στρατηγική επιλογή ΕΕ-ντόπιου κεφαλαίου ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της χώρας σε ΕΕ-Ευρώ, μια στρατηγική που εξέφρασε-επανέλαβε λίγο πριν τις εκλογές και ο εκπρόσωπός του, πρόεδρος του ΣΕΒ, Δασκαλόπουλος με το γνωστό: «ΕΥΡΩΠΗ ή ΧΑΟΣ». Η δήλωση της Παπαρήγα αποτελεί πλήρη ευθυγράμμιση με τη γραμμή του κεφαλαίου και συνάμα προπομπό της δήλωσης του προέδρου του ΣΕΒ.
Δεύτερο, αποτελεί μια διαφορετική διατύπωση εκείνου που είχε ήδη ισχυριστεί η Παπαρήγα το 2010 πως τάχα: «την έξοδο απ’ την ΕΕ μπορεί συγκυριακά να την επιθυμούν και μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου» («Ρ», 15/12/2010, σελ. 6) για να δικαιολογήσει τη θέση του «Κ»ΚΕ παραμονής της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» (Η. Ηλιού) της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.
Τρίτο, «ανακάλυψε» ότι το «διαβόητο» «λόμπι της δραχμής» το εκφράζει τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ: «Εδώ τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας ένα τμήμα επιχειρηματιών στην Ελλάδα, αυτό που λέγεται «λόμπι της δραχμής», αλλά κι ένα τμήμα κρατών της ΕΕ» («Ρ», 13/11/2012, σελ. 7), μετατρεπόμενη έτσι σε προκλητικό και άθλιο «νανουριστικό» φερέφωνο του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, μια «άποψη» που ο γελοίος και ανίκανος αρχηγός της Α. Σαμαράς επανέλαβε κατά κόρον κατά τις δυο προεκλογικές περιόδους, επαναλαμβάνει και σήμερα -ανύπαρκτου βέβαια, αφού υπάρχει μόνο ως προπαγανδιστική σαπουνόφουσκα στα μυαλά του συνομιλούντος με τον «Ύψιστο» («μίλησα ακόμη και με το Θεό, δεν μπορεί να γίνει τίποτα καλύτερο», 30/10/2012) και σε κείνα της υπηρετριούλας του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτισσας και νεόκοπης τροτσκίστριας Α. Παπαρήγα.
Δε χρειάζεται σχολιασμό κείνο το αμίμητο: «εμείς προτείνουμε κοινονικοποίηση. Να τους πάρετε την ιδιοκτησία» («Ρ», 13/11/2012, σελ. 7), που συμβούλευσε τους ομοϊδεάτες της χρουτσωφικούς σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ δηλ. «να πάρουν την ιδιοκτησία «απ' τους καπιταλιστές» «ειρηνικά» όταν γίνουν κυβέρνηση a la 20ο Συνέδριο ΚΚΣΕ-«6η Ολομέλεια» «Κ»ΚΕ ή μήπως ετοιμάζουν τα «δίδυμα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ κρυφά ένοπλο αγώνα για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας και το κρατούν ακόμα κρυφό;
Η Παπαρήγα περνώντας μάλλον, εν όψει του νέου σοσιαλδημοκρατικού-τροτσκιστικού Συνεδρίου, τους τελευταίους «μήνες του μέλιτος» με το μενσεβίκο σοσιαλδημοκράτη αντίπαλο του Λένιν και πολέμιο του μπολσεβικισμού για μια ολόκληρη δεκαπενταετία (1902-1917) Λ. Τρότσκι αλλά και με το μεγάλο και μόνιμο έρωτα της ενεργούς εξυπηρέτησης-υπεράσπισης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου-ΕΕ και από τα έδρανα του Αστικού Κοινοβουλίου, οι εκφραστές των συμφερόντων του στο χώρο του μεγαλοαστικού τύπου λυπούνται βαθιά για την πιθανή απουσία της υπηρετριούλας τους από τα αντιδραστικό αστικό κοινοβούλιο με πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη της αντιδραστικής «Καθημερινής» και του διευθυντής της Α. Παπαχελά που μεταξύ άλλων γράφει πολύ χαρακτηριστικά: «Δεν είχα σκεφθεί ποτέ ότι θα με τρόμαζε κάποτε η ιδέα ενός
Κοινοβουλίου χωρίς την κ. Αλέκα Παπαρήγα. [...] η παρουσία της κ. Παπαρήγα στο Κοινοβούλιο, σε ορισμένες κρίσιμες στιγμές, έδειξε έναν άνθρωπο με συσσωρευμένη
εμπειρία, θεσμική συμπεριφορά και μια αίσθηση στοιχειώδους ευθύνης. Όταν οι δυνάμεις του ΚΚΕ συγκρούσθηκαν με τους ποικίλους και αδέσποτους «μπαχαλάκηδες» στο Σύνταγμα και αφού πέθανε ένας άνθρωπος που ανήκε στο ΚΚΕ, η κ. Αλέκα Παπαρήγα δεν «έριξε λάδι στη φωτιά» ούτε κήρυξε την επανάσταση. Αντιθέτως, φρόντισε να ηρεμήσει τα πνεύματα και να αποφύγει τα χειρότερα. Ίσως, βεβαίως, αυτή να είναι και η μεγάλη διαφορά. Έχει ζήσει τα χειρότερα, ήταν εκεί όταν η χώρα ζούσε τραγικές στιγμές ή κατέρρεε.
Το ίδιο συνέβη στο Κοινοβούλιο τις προάλλες. Μέσα στον ορυμαγδό της ανοησίας, του φτηνού τηλεεντυπωσιασμού, της μισαλλοδοξίας και της καφρίλας, η κ. Παπαρήγα μίλησε πάλι με ηρεμία, νηφαλιότητα και χωρίς περιστροφές. Η ρητορεία της δεν αφηνιάζει ποτέ, δεν ξεπερνά τη λογική και την ανάλυσή της. Όλα έχουν μια αρχή, μέση και τέλος [...] Η
κ. Παπαρήγα ενδέχεται να αποχωρήσει από την ηγεσία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κάποια στιγμή το 2013. Εκείνη τη στιγμή θα χαθεί ένα ακόμη κομμάτι «σοφίας», εμπειρίας, όπως θέλετε πείτε το, που χρειάζεται πολύ αυτές τις ώρες. Δεν υπάρχουν πολλοί βετεράνοι και έμπειροι πολιτικοί πια στην «πιάτσα» που να μπορούν την κρίσιμη, ύστατη στιγμή να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου. Και αυτό μόνο ζημιά μπορεί να κάνει τούτη την ώρα». («Καθημερινή», 14/11/2012)
Αυτή είναι η θλιβερή κατάντια των σημερινών ηγετών της σοσιαλδημοκρατικο-τροτσκιστικής ομάδας του ΚΚΕ, λακέδων της μπουρζουαζίας, που έφτασε ακόμα και ο διευθυντής της μεγαλοαστικής Καθημερινής Παπαχελάς, πέρα απ' τους απόλυτα δικαιολογημένους άκρατους επαίνους εκ μέρους του μεγάλου κεφαλαίου προς την σοσιαλδημοκρατική ηγεσία να με «τρομάζει στην ιδέα ενός Κοινοβουλίου χωρίς την κ. Αλέκα Παπαρήγα».
ksipnistere.blogspot.gr
το είδα
<<< ΤΡΟΜΕΡΟ - ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ. ΠΩΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ "ΑΘΩΩΝΟΝΤΑΣ" ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Η Ελευθερία των Σπόρον: ένα μήνυμα στους ελληνες (GREEK) >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου