ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ:'• Το κράτος δεν είναι πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, νομικός μύθος της πατρίδας.
Οι προλετάριοι έχουν πατρίδα.
Οι λαϊκές μάζες όλων των χώρων αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους.
Αυτή είναι μια φυσική,αληθινή αγάπη.
Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός.
Ο πολιτικός πατριωτισμός,η αγάπη του κράτους είναι η εκφυλισμένη,μέσω απατηλής αφαιρέσεως έκφραση αυτής της αγάπης,προς όφελος της εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας..
• Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών,να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση καθ λαού.
Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων.
Είμαι πατριώτης και διεθνιστης ταυτοχρονα''
 |
ΜΑΡΞ:
• Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.
• Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο.
Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου.
• Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.
Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία
• Η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου.
• Η Α’ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους ξένους εργάτες πίσω στις χώρες τους με το πρώτο καράβι.
• Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών.
ΕΘΝΟΦΟΒΙΚΟΙ:
Οι ΕΘΝΟΦΟΒΙΚΟΙ έχουν τον ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ και τον ΜΑΡΞ σαν σύμβολα-λάβαρα-ιδεολόγους αλλά δε γνωρίζουν καν τι έχουν γράψει, δε δείχνουν να τους έχουν μεγάλη εκτίμηση...
Αν αυτό δεν είναι υποκρισία ιδεολογίας και τρόπου ζωής τι είναι?
Οι λεγόμενοι "ξενοφοβικοί", "φασίστες", "ρατσιστές" πιο πολύ ταυτίζονται με αυτούς παρά αυτοί που τους καπηλεύονται.
Η Εμπορευματοποίηση, το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα των πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών ελίτ της Ελλάδος, κυριάρχησε και στους χώρους της κατεστημένης "αριστερής" αμφισβήτησης.
Όχι μόνο στο πεδίο της πολιτικής σκέψης και πράξης, αλλά και στο πεδίο της "κουλτούρας", της "τέχνης", της νοοτροπίας.
Έχοντας υιοθετήσει όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο του φιλελευθερισμού, μεγάλα τμήματα της αριστερής διανόησης έσπευσαν να βοηθήσουν στην διάλυση κάθε συλλογικής ταυτότητας.
Ξεχνώντας ότι για να υπάρχει διεθνισμός θα πρέπει να υπάρχουν και έθνη..
(ένα ερμηνευτικό λεξικό θα βοήθαγε).
Θεώρησαν την «αποεθνικοποίηση» της κοινωνίας βασικό μέλημά τους, υιοθετώντας έναν δήθεν
προοδευτικό, αλλά άκρως φιλελεύθερο κοσμοπολιτισμό, κυρίαρχο και κατεστημένο, σήμερα, σε ολόκληρη την παγκοσμιοποιημένη Δύση.
Ένα παράδειγμα είναι τα κινήματα της λατινικής Αμερικής, που χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στην Ελλάδα.
Ενώ, όμως, γίνονται συνεχώς αναφορές στις πολιτικές και κοινωνικές πλευρές των κινημάτων αυτών, δεν ισχύει το ίδιο για την εθνική και πολιτισμική τους διάσταση.
Ενώ οι λαοί της λατινικής Αμερικής παλεύουν (εκτός των άλλων) και για την παράδοση και την κουλτούρα τους, πολλοί θιασώτες τους στην Ελλάδα αρνούνται να κάνουν το ίδιο.
Αποφεύγουν, ως γραφική, την δική τους παράδοση και κουλτούρα, αγνοούν το αντιστασιακό ήθος του λαού τους, την μεγάλη του παράδοση, περιφρονούν την ιστορία του.
Αντ’ αυτού προτιμούν την μίμηση.
Αντί να παραδειγματιστούν από τα κινήματα που επικροτούν, προτιμούν απλώς να αντιγράψουν τα συνθήματα και τις προκηρύξεις τους, τα σχέδια και τα ρούχα τους...
Οι χώροι της κατεστημένης "αμφισβήτησης" στην Ελλάδα έφτασαν, σε μεγάλο βαθμό, να απεχθάνονται ο,τιδήποτε ελληνικό.
Η Ελλάδα βαφτίστηκε «Αμερική των Βαλκανίων»,
ο πατριωτισμός, (αυτή η «αφελής προδιάθεση» των απλών ανθρώπων να αγαπάνε τον τόπο τους)
κρίθηκε ανεπιθύμητος. Οι ελληνικές σημαίες εξαφανίστηκαν από τις κινητοποιήσεις.
Έτσι όμως, βγάζοντας την πατριωτική διάσταση από την ιδεολογία, αποσυνέδεσαν τα ιδεολογικά κινήματα από την κοινωνία.
Κλείστηκαν ακόμη περισσότερο στον φαντασιακό τους κόσμο και εντέλει, προσέφεραν τα λαϊκά στρώματα βορά στα χέρια Των καιροσκόπων.
Οι ιδεολογικές "πρωτοπορίες" καλούνται πλέον να ακολουθήσουν αυτές τον λαό.
Και για να το κάνουν, θα πρέπει πρώτα να επιστρέψουν από τα Λονδίνα και τα Παρίσια, τα Βερολίνα και τις Βαρκελώνες που νόμιζαν ότι ζούσαν μέχρι τώρα.
Το πρώτο σημάδι αυτής της αλλαγής είναι ότι σπάει το «ταμπού» της Ελληνικής σημαίας!
Η εισαγωγή της πατριωτικής διάστασης στα ιδεολογικά κινήματα, δίπλα στην κοινωνική, δεν αποτελεί έναν «συμβιβασμό» με τους «εθνικόφρονες», προκειμένου να «μαζικοποηθούν» οι πορείες.
Ούτε είναι ένα διαφημιστικό τρυκ για να μαζέψει κόσμο.
Ούτε συνιστά μια οπισθοδρόμηση… από την «επαναστατικότητα» στον «ρεφορμισμό».
Ή μια υποχώρηση για να «χωρέσουν» άνθρωποι, που δεν έχουν αποκτήσει «ταξική συνείδηση»…
Ή μια συγκαταβατική χείρα φιλίας στους «αφελείς που σκέπτονται ακόμη με σύμβολα».
Ή μια πρόσκαιρη «ανακωχή, μέχρι να πάρουμε το πάνω χέρι».
Η πατριωτική διάσταση στα ιδεολογικά κινήματα, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επανασυνδεθεί η «ιδεολογία» με την κοινωνία.
Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει επιτέλους η «ιδεολογία» να εκφράσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του λαού, και όχι τα φετίχ και τις φαντασιώσεις του εκάστοτε «πρωτοποριακού».
Patria o muerte: Πατρίδα ή θάνατος.
Τσε Γκεβάρα,
Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (11/12/1964)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου