Είναι από αυτές τις ειδήσεις που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιμελώς τις θάβουν. Το γνωρίζατε ότι η επίσημη ευρωπαϊκή θέση για την δημιουργία του ανθρώπου είναι η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, δηλαδή η θεωρία της προέλευσης του ανθρώπου από τον πίθηκο; Και όμως συνέβη και αυτό ! Το 2007 η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέδωσε το ψήφισμα 1580,1 με το οποίο ουσιαστικά κατακερματίζει τον θεμέλιο λίθο του Ευρωπαϊκού αλλά και παγκόσμιου πολιτισμού, δηλαδή την ακράδαντη θέση, ότι ο άνθρωπος είναι ένα ξεχωριστό Θείο δημιούργημα, και σχεδόν διατάζει τις χώρες μέλη της, να διδάσκουν στα σχολεία την εξελικτική θεωρία και τις περί πιθήκων γνωστές αρλούμπες, της βέβηλης επιστήμης. Ουδέποτε πριν, από την εποχή των Βεδών έως τον Όμηρο, από τον Ησίοδο έως Ηράκλειτο, από τον Πυθαγόρα έως τον Πλάτωνα, από το Χριστιανικό Μεσαίωνα έως την Αναγέννηση, ακόμη και ούτε μετά τη Γαλλική επανάσταση, δεν υιοθετήθηκε μία τέτοια άποψη – ούτε καν για αστείο! Και σήμερα, οι πεφωτισμένοι (illuminati) του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποφάσισαν, επειδή έτσι τους διέταξαν οι γνωστοί- άγνωστοι, να διακηρύξουν ότι ο αρχαίος ένδοξος προγονός μας , ήταν ο...ουραγκοτάγκος.
Προσέξτε τις ακόλουθες παραγράφους του ψηφίσματος διότι έχουν ιδιαίτερη σημασία: Παράγραφος 2. Μεταξύ των άλλων γράφει ότι, η πίστη στον Δημιουργισμό (επιστημονική θεωρία που αντικρούει την θεωρία της εξέλιξης) μπορεί να δημιουργήσει επικίνδυνες συνέπειες γα το «δημοκρατικό μας σύστημα».
Παράγραφος 13. Επισημαίνει τον κίνδυνο, ότι ο Δημιουργισμός υποστηρίζεται από ....«ακροδεξιές οργανώσεις».
Παράγραφος 19.5. Συστήνει στα κράτη μέλη να προωθήσουν τον δαρβινισμό ως την θεμελιώδη επιστημονική θεωρία στα σχολικά προγράμματα.
Αμέσως βέβαια, κάθε λογικός άνθρωπος θα διερωτηθεί: Αφού όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν λαμπρούς επιστήμονες και συμβούλια, δεν μπορούν από μόνες τους να αποφασίσουν για το εάν θα πρέπει να διδάσκεται μόνον η δαρβινική θεωρία; Για ποιο λόγο λοιπόν το ευρωπαϊκό συμβούλιο θέλει να επιβάλλει με ειδικό ψήφισμα τι πρέπει να κάνουν όλες οι χώρες μέλη; Μετά από την επιβολή νόμων στην Ιστορία (η απαγόρευση αμφισβήτησης του ολοκαυτώματος) τώρα έχουμε και νόμους...πάνω στην δημιουργία! Να λοιπόν πως εξηγείται γιατί κάθε τόσο στην τηλεόραση, ακούτε για την τάδε μεγάλη ανακάλυψη που βρήκε τον «ενδιάμεσο κρίκο» μεταξύ του πιθήκου και του ανθρώπου και άλλες συναφείς ανοησίες, οι οποίες βέβαια είναι όλες τους αέρας φρέσκος και κοπανιστός, εφόσον δεν υπάρχει καμία αυστηρά επιστημονική απόδειξη, που να επιβεβαιώνει την καταγωγή του ανθρώπου από τον πίθηκο. Απλή προπαγάνδα των Μέσων Μαζικής Αποκτήνωσης και των δήθεν «επιστημόνων» που τα χρησιμοποιούν.
Τα πιο κρίσιμο σημείο σε αυτό το ψήφισμα, κατά τη γνώμη μας, είναι η ομολογία ότι η δαρβινική θεωρία είναι απαραίτητο στήριγμα για την αστική δημοκρατία. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Την απάντηση, με σαφήνεια, μας την δίνει ο ιστορικός
Δημήτρης Μιχαλόπουλος:«....εάν απορριφθεί η αθανασία της ψυχής, τότε απορρίπτεται και η έννοια της αντικειμενικής αλήθειας : Η αλήθεια νοείται μόνον ως υποκειμενική και αυτή «διαμορφώνεται» από την οποιαδήποτε, περιστασιακή πλειοψηφία, ανεξάρτητα από το πως και από ποιους σχηματίζεται αυτή. Με άλλα λόγια, η απόρριψη της αθανασίας της ψυχής ή, ακόμα, η αδιαφορία για το επέκεινα αποτελεί, κατά κανόνα, τη θεωρητική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος· από τους πρώτους που, εναργώς, το επισήμαναν αυτό υπήρξε ο Σωκράτης. Έτσι, είναι σαφές πως η σύντηξη του «παραδοσιακού» Χριστιανισμού, για τον οποίο η αληθινή ζωή αρχίζει μετά θάνατον, με την ιδέα της δημοκρατίας, όπως αυτή αναπτύχθηκε στην ατλαντική κοινότητα, παρουσιάζει δυσχέρειες....»2
Δημήτρης Μιχαλόπουλος:«....εάν απορριφθεί η αθανασία της ψυχής, τότε απορρίπτεται και η έννοια της αντικειμενικής αλήθειας : Η αλήθεια νοείται μόνον ως υποκειμενική και αυτή «διαμορφώνεται» από την οποιαδήποτε, περιστασιακή πλειοψηφία, ανεξάρτητα από το πως και από ποιους σχηματίζεται αυτή. Με άλλα λόγια, η απόρριψη της αθανασίας της ψυχής ή, ακόμα, η αδιαφορία για το επέκεινα αποτελεί, κατά κανόνα, τη θεωρητική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος· από τους πρώτους που, εναργώς, το επισήμαναν αυτό υπήρξε ο Σωκράτης. Έτσι, είναι σαφές πως η σύντηξη του «παραδοσιακού» Χριστιανισμού, για τον οποίο η αληθινή ζωή αρχίζει μετά θάνατον, με την ιδέα της δημοκρατίας, όπως αυτή αναπτύχθηκε στην ατλαντική κοινότητα, παρουσιάζει δυσχέρειες....»2
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο στηρίζουν την δαρβινική θεωρία, είναι ότι σχετίζεται άμεσα με το ιδεολόγημα της «προόδου» (εξέλιξης),θέμα το οποίο ο Θεόδοτος ανέλυσε σε προηγούμενο άρθρο με τον τίτλο : Το εφεύρημα της ‹‹προόδου».
 |
| Ο Τ.Η.Huxley μπροστά στο άγαλμα του Δαρβίνου |
Όμως για να έχουμε μία πλήρη εικόνα του όλου θέματος, ας δούμε, εν συντομία, πως έφθασε στην ακαδημαϊκή επιφάνεια ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος: Το 1864 ο βιολόγος και μασόνος Thomas Henry Huxley μαζί με άλλους οκτώ επίσης μασόνους επιστήμονες της Royal Society3του Λονδίνου, ιδρύουν το XClub το οποίο θα είχε ως σκοπό την προώθηση του «ακαδημαϊκού φιλελευθερισμού» .Ο Δαρβίνος είχε δημοσιεύσει την εργασία του Η καταγωγή των ειδών, ήδη από το 1859, και έτσι ο Thomas Henry Huxley αποφάσισε να τον προωθήσει μέσα στην Λονδρέζικη ακαδημαϊκή ελίτ, και έγινε ουσιαστικά ο προστάτης του.(Εξ ου και επονομάστηκε το «μπουλντόγκ» του Δαρβίνου) Από τότε ο δαρβινισμός αποτέλεσε το κυρίαρχο δόγμα στις βιολογικές επιστήμες. Παρόλα αυτά, στην εποχή μας υπήρξαν θαρραλέοι επιστήμονες , όπως ο βιολόγος RemyChauvin,ο οποίος διετέλεσε διευθυντής του CNRS(δηλαδή του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας) και καθηγητής Ζωολογίας στη Σορβόνη, ο οποίος γράφει:
«Αυτοί που πίστεψαν ότι θα βρουν μία εξήγηση για όλα, διαβάζοντας αποκλειστικά στο μεγάλο βιβλίο της φύσης, δεν έχουν τίποτα να μας προσφέρουν. Ιδιαίτερα, γίνονται κομμάτια οι Δαρβινικές θεωρίες, κάτω από το βάρος της απλοϊκότητας [που τις χαρακτηρίζει]...».4
Βέβαια αυτές είναι μεμονωμένες φωνές, που δεν μπορούν να αλλάξουν τις ντιρεκτίβες και τα λόμπι που υπάρχουν ακόμη και στο πεδίο των θετικών επιστημών. Δεν θα τελειώσω με τους λόγους ενός φιλοσόφου ή ενός μύστη, αλλά με τις φράσεις ενός μεγάλου σύγχρονου μαθηματικού, του δημιουργού της Θεωρίας των Καταστροφών (Catastrophe Τheory), René Thom: «Τα φαινόμενα προσαρμογής ορισμένων ζωντανών ειδών έναντι της προσπάθειας μας να τα εξοντώσουμε με την χρήση βιολογικών και χημικών ουσιών, θα έπρεπε να μας οδηγήσουν σε μία μεγαλύτερη ταπεινότητα. Αντί να τα αποδίδουμε βλακωδώς στη νέο-δαρβινική περίπτωση των ευνοϊκών μεταλλάξεων- πάντα έτοιμων να πραγματοποιηθούν- θα ήταν καλύτερα να αναρωτηθούμε μήπως εδώ [έχουμε]... δομές που προσομοιώνουν την ανθρώπινη ευφυΐα. Η ιδέα ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν στην φύση υποστάσεις των οποίων η συμπεριφορά θα μιμούνταν-αν και υπερβαίνοντάς την-τη νοημοσύνη μας, αποτρέποντας έτσι την υλοποίηση των καλλίτερα καταστρωμένων σχεδίων μας, μία τέτοια ιδέα δεν μπορεί παρά να προκαλεί σε εμάς μία αληθινή δυσφορία. Εδώ δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε την ύπαρξη «εξωγήινων» που ίσως μας κυριαρχούν. Φθάνει να φανταστούμε ότι θα μπορούσαν να διαδραματίζουν αυτό τον ρόλο υπάρξεις μιας αφηρημένης φύσης, σχεδόν Πλατωνικής»5 Νομίζω ότι αυτός ο συλλογισμός του René Thom, μπορεί να βρει εφαρμογή και πέραν των βιολογικών επιστημών. Για παράδειγμα στην ιστορία.
Βέβαια αυτές είναι μεμονωμένες φωνές, που δεν μπορούν να αλλάξουν τις ντιρεκτίβες και τα λόμπι που υπάρχουν ακόμη και στο πεδίο των θετικών επιστημών. Δεν θα τελειώσω με τους λόγους ενός φιλοσόφου ή ενός μύστη, αλλά με τις φράσεις ενός μεγάλου σύγχρονου μαθηματικού, του δημιουργού της Θεωρίας των Καταστροφών (Catastrophe Τheory), René Thom: «Τα φαινόμενα προσαρμογής ορισμένων ζωντανών ειδών έναντι της προσπάθειας μας να τα εξοντώσουμε με την χρήση βιολογικών και χημικών ουσιών, θα έπρεπε να μας οδηγήσουν σε μία μεγαλύτερη ταπεινότητα. Αντί να τα αποδίδουμε βλακωδώς στη νέο-δαρβινική περίπτωση των ευνοϊκών μεταλλάξεων- πάντα έτοιμων να πραγματοποιηθούν- θα ήταν καλύτερα να αναρωτηθούμε μήπως εδώ [έχουμε]... δομές που προσομοιώνουν την ανθρώπινη ευφυΐα. Η ιδέα ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν στην φύση υποστάσεις των οποίων η συμπεριφορά θα μιμούνταν-αν και υπερβαίνοντάς την-τη νοημοσύνη μας, αποτρέποντας έτσι την υλοποίηση των καλλίτερα καταστρωμένων σχεδίων μας, μία τέτοια ιδέα δεν μπορεί παρά να προκαλεί σε εμάς μία αληθινή δυσφορία. Εδώ δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε την ύπαρξη «εξωγήινων» που ίσως μας κυριαρχούν. Φθάνει να φανταστούμε ότι θα μπορούσαν να διαδραματίζουν αυτό τον ρόλο υπάρξεις μιας αφηρημένης φύσης, σχεδόν Πλατωνικής»5 Νομίζω ότι αυτός ο συλλογισμός του René Thom, μπορεί να βρει εφαρμογή και πέραν των βιολογικών επιστημών. Για παράδειγμα στην ιστορία.
 |
| Μιχαήλ Άγγελος, Η Δημιουργία του Αδάμ, 1510 |
Παραπομπές
1. Το ψήφισμα 1580 του συμβουλίου της Ευρώπης: http://assembly.coe.int/main.asp?link=/documents/adoptedtext/ta07/eres1580.htm#1
2. Δημήτρης Μιχαλόπουλος, Ο Εθνικός Διχασμός. Η άλλη διάσταση, Εκδόσεις Πελασγός, Αθήνα, 2012.
3. Lomas Robert, Freemasonry and the Birth of Modern Science, Massachusetts, 2003
4. Remy Chauvin, Dieu des fourmis, Dieu des étoiles, Paris, 1988
5. René Thom, Modèles mathématiques de la morphogénèse, Paris, 1980
πηγή http://theodotus.blogspot.gr/2012/09/simia-europae.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου