Στις εκλογές αυτές έπαιξε ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο η αποχή- λευκό άκυρο και η ψήφος στα κόμματα πού πήραν λιγώτερο από 3% και έμειναν εκτός βουλής
Εκλογές 2009 ψήφοι
εγγεγραμμένοι 9.929.065 100%
μείον αποχή -λευκά-άκυρα 3.070.644 30,93%
μένουν έγκυρα 6.858.421
μείον κάτω 3% εκτός βουλής 331.041 3,33%
σύνολο απωλειών 3.401.685 34,26%
εντός βουλής 6.527.380 65,74% 100%
ΝΔ 2.295.719 23,12% 35,17%
ΠΑΣΟΚ 3.012.542 30,34% 46,15%
Εκλογές 6ης Μαΐου 2012 ψήφοι
εγγεγραμμένοι 9.949.401 100%
μείον αποχή -λευκά-άκυρα 3.625.305 36,44%
μένουν έγκυρα 6.324.096
μείον κάτω 3% εκτός βουλής 1.202.926 12,09%
σύνολο απωλειών 4.828.231 48,53%
εντός βουλής 5.121.170 51,47% 100%
ΝΔ 1.192.051 11,98% 23,28%
ΠΑΣΟΚ 833.527 8,38% 16,28%
Παρατηρούμε τα εξής τραγελαφικά:
Στις εκλογές του 2009 με βάση τους εγγεγραμμένους, η αποχή -λευκά-άκυρα ήταν
30,93% σύν τα εκτός βουλής (δηλαδή τα όσα πήραν λιγώτερο από 3%) κόμματα 3,33% σύνολο 34,26%. Άρα στην κατανομή των εδρών στα εντός της βουλής κόμματα, συμμετείχε το 65,74% των ψηφοφόρων.
30,93% σύν τα εκτός βουλής (δηλαδή τα όσα πήραν λιγώτερο από 3%) κόμματα 3,33% σύνολο 34,26%. Άρα στην κατανομή των εδρών στα εντός της βουλής κόμματα, συμμετείχε το 65,74% των ψηφοφόρων.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, το πραγματικό ποσοστό της ΝΔ, δηλαδή αυτό βάσει του οποίου γίνεται η κατανομή των εδρών, να πάει από 23,12% σε 35,17% δηλαδή να μεγαλώσει κατά 50% περίπου.
Αντίστοιχα στο ΠΑΣΟΚ, από 30,34% σέ 46,15%, πάλι κατά 50% περίπου.
Αντίστοιχα στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, με βάση τους εγγεγραμμένους, η αποχή -λευκά-άκυρα ήταν 36,44% σύν τα εκτός βουλής (δηλαδή τα όσα πήραν λιγώτερο από 3%) κόμματα 12,09% σύνολο 48,53%. Άρα στην κατανομή των εδρών στα εντός της βουλής κόμματα, συμμετείχε μόνο το 51,47% των ψηφοφόρων, δηλαδή μόνο οι μισοί!
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, το πραγματικό ποσοστό της ΝΔ, δηλαδή αυτό βάσει του οποίου γίνεται η κατανομή των εδρών, να πάει από 11,98% σε 23,28% δηλαδή να μεγαλώσει κατά 95% περίπου, δηλαδή να διπλασιαστεί σχεδόν!!!
Αντίστοιχα στο ΠΑΣΟΚ, από 8,38% σέ 16,28%, δηλαδή πάλι αυξήθηκε κατά 95% περίπου, δηλαδή και αυτό σχεδόν διπλασιάστηκε!!!
Πού οφείλονται αυτές οι διαφορές;
Στο ότι οι πανέξυπνοι συμπολίτες μας, οι της αποχής- λευκού – άκυρου, από 31% πήγαν στο 36,5% περίπου, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 5,5%!!!
Επίσης οι ψήφοι πού αχρηστεύτηκαν από τα μικρά κόμματα, πήγαν από 3,33% σε 12,09%, δηλαδή τετραπλασιάστηκαν. Αυτό δείχνει και την «πολύτιμη» υπηρεσία πού προσφέρουν στο σύστημα τα μικρά ποικιλόχρωμα κόμματα, τα οποία έχουν δημιουργηθεί και συνεχίζουν παραδόξως να υπάρχουν επί δεκαετίες, για να έχουν αυτόν ακριβώς τον ρόλο.
Αυτή η κατάσταση αναλύεται στο άρθρο ΟΙ ΑΠΕΧΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ http://politikathemata.wordpress.com/2012/04/12/οι-απεχοντεσ-απο-την-νοητικη-τουσ-ακερ/
.
Αδυναμία στην απλή αριθμητική του δημοτικού, καταδικάζει τις επόμενες γενιές σε δυστυχία…
Τι πρέπει να γίνει ως προς αυτό;
Τα εξής απλά: Να εξαλειφθεί η αποχή –λευκό -άκυρο και να αποφευχθούν όσα από τα μικρά κόμματα δεν έχουν ελπίδα να περάσουν το 3%.
Το ποιά κόμματα έχουν ελπίδες και ποιά όχι, έχει φανεί από τα πολύ πρόσφατα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών. Έτσι, ευτυχώς δεν εξαρτάται κανείς για να το κρίνει αυτό, από τις μονίμως παραπλανητικές δημοσκοπήσεις!
Αφού εξηγήθηκαν αυτά, ας εξετάσουμε με τι κριτήρια είναι λογικό να επιλέξει τι να ψηφίσει κανείς.
Τα πιο άμεσα προβλήματα της Ελλάδας είναι τα εξής:
α) ο εποικισμός της από αλλοδαπούς. Αυτό αναλύεται εδώ: http://politikathemata.wordpress.com/2012/05/03/o-olethrios-epoikismos-ths-elladas-1/
β) τα εθνικά της θέματα.
γ) το σκηνοθετημένο και προσχεδιασμένο πρόβλημα του δημόσιου χρέους της και το πρόβλημα του εκδοτικού προνομίου πού έχει εκχωρηθεί σε ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες (όπως και σε όλον τον κόσμο)
δ) η άμυνα της, έναντι της απώλειας της υπόστασής της ως αυτοδύναμου κυρίαρχου εθνικού κράτους, λόγω της διαλυτικής δράσης της παγκόσμιας Νέας Τάξης και των μηχανισμών της. Αυτή επιδιώκει την παγκόσμια μη αναστρέψιμη δικτατορία που την ονομάζει υποκριτικά παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση. Πρόδρομος της παγκόσμιας δικτατορίας στην Ευρώπη είναι η ευρωπαϊκή ένωση.
ε) η τροποποίηση του πολιτεύματος στα σημεία πού υπάρχει απόλυτη ανάγκη. (βλέπε σημείωση 1)
Βάσει αυτών των κριτηρίων οφείλει κανείς να αποκλείσει τα ακατάλληλα κόμματα:
Τα κόμματα του δικομματισμού είναι εμφανώς ακατάλληλα. Είναι αυτά τα οποία έφεραν την χώρα στην σημερινή της κατάντια, πού είναι η κορυφή του παγόβουνου ως προς τις μελλοντικές πολύ χειρότερες εξελίξεις. Έφεραν σε αυτό το σημείο την χώρα, προσποιούμενοι τους ιδεολογικούς αντιπάλους μεταξύ τους, ενώ ήταν σε πλήρη συνεργασία. Είχαν στην διάθεσή τους 40 χρόνια ειρήνης, πράγμα πρωτοφανές ιστορικά, καθώς και αφθονία πόρων και λοιπών ευνοϊκών συνθηκών. Όμως μεθόδευσαν αθόρυβα τον εποικισμό της Ελλάδας, την κοινωνική της αποδόμηση, την αποβιομηχάνησή της και τον έντεχνο σιωπηρό εγκλωβισμό της σε χρέη, με την προμελετημένη συνέργεια των δανειστών της. Αυτών πού χρησιμοποιούν για την εξεύρεση των πόρων τους, άμεσα ή έμμεσα, τον σαθρό μηχανισμό της έκδοσης εκ του μηδενός χρημάτων από τις ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες, χρημάτων δηλαδή πού κατά κύριο λόγο δεν ανήκουν σε κανέναν. Μεθόδευσαν την ωμή παραχώρηση στους γείτονές μας, της δυνατότητας να διεκδικούν επιτυχημένα, τμήματα της εθνικής μας κυριαρχίας, χωρίς να συνέτρεχε εξ αρχής κανένας αντικειμενικός λόγος δικής μας αδυναμίας.
Είναι απολύτως ένοχοι της εκ προμελέτης καταστροφής της χώρας και μάλιστα όχι για σύντομη έκτακτη περίοδο, αλλά επί πολλές δεκαετίες συνεχόμενα.
Κατά συνέπεια, είναι από κάθε άποψη ακατάλληλοι, ακόμα και αν υποθετικά πρόκριναν σωστές για την περίσταση λύσεις.
Προκρίνουν όμως σωστές λύσεις; Ας δούμε:
Η πολιτική και των δύο είναι άκρως φιλοεποικιστική (βλέπε και άρθρο Ο ΟΛΕΘΡΙΟΣ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Ο ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ http://politikathemata.wordpress.com/2012/05/03/o-olethrios-epoikismos-ths-elladas-1/ ), όσο και αν προσπαθεί η ΝΔ να προσποιηθεί το αντίπαλο δέος του ΠΑΣΟΚ σε αυτόν τον τομέα.
Στα λοιπά εθνικά θέματα, από κοινού με ουσιαστική συνεργασία, φρόντισαν επί δεκαετίες να μεθοδεύσουν την τωρινή επισφαλή κατάσταση και συνεχίζουν με μεγαλύτερη καταστροφικότητα.
Δεν φρόντισαν επί δεκαετίες για καμμία από τις σοβαρές αλλαγές που χρειάζεται το πολίτευμα και για την ειρωνεία του πράγματος, δεν έκαναν ούτε ένα δημοψήφισμα, αυτοί οι ιερείς δήθεν της δημοκρατίας.
Είναι ιδεολογικά και στις πράξεις, υπέρ της απορρόφησης και της εξαφάνισής μας από τα παγκόσμια μορφώματα της Νέας Τάξης, (όργανα της οποίας είναι, όπως και σχεδόν όλα τα κόμματα), πράγμα πού έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, αλλά δεν ανησυχούμε, διότι η επίσημη γραμμή, μας διαβεβαιώνει περί του αντιθέτου!
Τέλος όσον αφορά τις δανειακές συμβάσεις και τα συνοδευτικά μνημόνια πού δήθεν είναι για την δημοσιονομική εξυγίανση, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να κινούνται στην σωστή κατεύθυνση και μόνο για τον λόγο ότι σχεδιάστηκαν από αυτούς, τους εγχώριους και διεθνείς παράγοντες που μεθόδευσαν και σκηνοθέτησαν την κρίση χρέους. (Ναι, η κρίση χρέους ήταν καθαρή σκηνοθεσία, με αρχή, μέση και τέλος. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρεί πολλά άρθρα, που το τεκμηριώνουν επαρκέστατα.)
Η κρίση αυτή στόχευε από την αρχή, στην οικονομική και γεωγραφική διάλυση της Ελλάδας και στον διαμοιρασμό των ιματίων της, (δημόσια περιουσία, ορυκτός πλούτος και ιδιωτική περιουσία και εισοδήματα των πολιτών), όχι διότι τα έχουν ανάγκη, αλλά για να στερήσουν τα μέσα από τους Έλληνες ώστε να μην ανακάμψουν, ώστε στην συνέχεια να μην μπορέσουν να αποφύγουν την εξέλιξη στην οποία τους οδηγούν.
Όσοι έχουν λίγο καθαρό μυαλό, ας αναλογιστούν πόσο συχνά, από την αρχή αυτής της περιόδου, οι εγχώριοι και οι ευρωπαίοι ιθύνοντες προέβλεπαν σύντομη ανάκαμψη και πόσο σε όλες τις δεκάδες προβλέψεις και υποσχέσεις τους, έπεσαν απολύτως έξω. Τι ακριβώς περιμένει κάποιος για να καταλάβει ότι πρόκειται περί προσχεδιασμένης κοροϊδίας; Μήπως άραγε δεν εφαρμόσαμε ακριβώς ότι μας έλεγαν; Ε και; Όποιος έχει πειστεί ότι το επίκεντρο του προβλήματος είναι ο αορίστως λεγόμενος «εκσυγχρονισμός», θα ήταν χρήσιμο να παρατηρήσει ότι υιοθετεί απόψεις πού ούτε καν τις καταλαβαίνει, πόσο μάλλον που δεν μπορεί να τις υποστηρίξει στοιχειωδώς
Σπέρνουν σύγχυση και φόβο για να θερίσουν ανοχή και συναίνεση.
Η καταγγελία των μνημονίων (της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής) επιβάλλεται, διότι καταστρέφουν την οικονομία και την συλλογική δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων.
Η καταγγελία επίσης, των δανειακών συμβάσεων επιβάλλεται, διότι έχουν πολλά νομικά ελαττώματα πού τις οδηγούν σε ακυρότητα.
Η πέτρα του σκανδάλου είναι οι τράπεζες και στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Σε περιόδους ανάπτυξης κερδίζουν και μεταφέρουν τα κέρδη αυτά στην προσωπική αμύθητη περιουσία των αφανών ιδιοκτητών. Σε περιόδους ύφεσης εμφανίζουν ζημιές, τις οποίες μετακυλίουν στους κρατικούς προϋπολογισμούς, με την παρέμβαση των μαριονετών τους πολιτικών διεθνώς. Μετά οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, (δικοί τους και αυτοί), υποτιμούν την πιστοληπτική ικανότητα των κρατών, οδηγώντας τα στο αδιέξοδο. Μετά επεμβαίνουν οι τράπεζες για να σώσουν τα κράτη, δανειζόμενες όμως χρήμα πού εκδίδεται εκ του μηδενός από τις ομοίως δικές τους ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες!!! Μία καλοστημένη δουλειά.
Εννοείται ότι δεν αποποιούμεθα των υποχρεώσεών μας. Αυτών βέβαια που θα προκύψουν από τον λογιστικό και νομικό έλεγχο.
Η καταγγελία αυτών των συμβάσεων δεν μας εξαναγκάζει να αποχωρίζουμε από το ευρώ, χωρίς την συναίνεσή μας. Το αν θα αποφασίσουμε εμείς να αποχωρήσουμε ή όχι, είναι διαφορετικό ζήτημα.
Η απαρίθμηση των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να βγούμε από το τεχνητό αδιέξοδο, ακούγεται από ανεξάρτητες φωνές, οι οποίες μπαίνουν από το ένα αυτί του μέσου ψηφοφόρου και βγαίνουν από το άλλο.
Ο μέσος ψηφοφόρος βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης, φόβου και ανοησίας. Ότι και να ακούσει δεν μπορεί να το συγκρατήσει και να το αξιολογήσει.
Ή άποψη ότι καταγγέλλοντας το μνημόνιο, δεν θα έχουμε να φάμε και να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, έχει καταρριφθεί δεκάδες αν όχι εκατοντάδες φορές δημοσίως. Η προπαγάνδα συνεχίζει ασταμάτητα να την αναμασά, γνωρίζοντας την ισχύ της όπως την διατύπωσε ο Γκαίμπελς: «συκοφαντήστε, συκοφαντήστε, στο τέλος κάτι θα μείνει».
Περνάμε από τον δικομματισμό, στα υπόλοιπα κόμματα:
Το ΚΚΕ είναι υπέρ του εποικισμού της χώρας, μάλιστα κατά τρόπο χωρίς όριο. (βλέπε και άρθρο http://politikathemata.wordpress.com/2012/05/03/o-olethrios-epoikismos-ths-elladas-1/ )
Αξίζει να επισημάνουμε ότι τα τυχόν θετικά αποτελέσματα των απεργιών που οργανώνει και υποκινεί παραδοσιακά το ΚΚΕ υπέρ των οικονομικών και εργασιακών αιτημάτων των εργαζομένων, συνθλίβονται συντριπτικά από τις ορδές των πρόθυμων για εργασία για ένα κομμάτι ψωμί άτυχων μεταναστών εποίκων. Η στοργή με την οποία καλεί το ΚΚΕ τους μετανάστες εποίκους, πού «είναι η εργατική τάξη πού δεν έχει πατρίδα», είναι μία θεσπέσια μουσική στα αυτιά της δήθεν τόσο μισητής του καπιταλιστικής μπουρζουαζίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά πολύ χειρότερος από το ΚΚΕ. Έχει τα ίδια ελαττώματά και ταυτόχρονα είναι απολύτως εθνοπροδοτικό στα εθνικά θέματα και εθνομηδενιστικό κόμμα. Είναι ο δούρειος ίππος της παγκοσμιοποίησης. Περισσότερα για αυτό εδώ: Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΩΣ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
Παραλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι οικολόγοι πράσινοι. Δείτε τι πρεσβεύουν ακριβώς για να το διαπιστώσετε. Η δήθεν οικολογία είναι το προκάλυμμα τους.
Αντιστοίχως και ο Κουβέλης.
Αφαιρώντας να κόμματα του δικομματισμού, για τα οποία τόσα ειπώθηκαν παραπάνω, καθώς και γενικώτερα αυτά πού είναι εμφανώς μνημονιακά είτε είναι υπέρ του εποικισμού της χώρας, είτε εθνοπροδοτικά στα εθνικά θέματα και εθνομηδενιστικά, καθώς και τα μικρά κόμματα πού έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να μπούνε στην βουλή ξεπερνώντας το 3%- οπότε η ψήφος σε αυτά είναι ισοδύναμη με αποχή, τι μένει;
Ο Καμμένος με το κόμμα του ανεξάρτητοι Έλληνες καθώς και η χρυσή αυγή.
Είναι δύο κόμματα πού το καθένα έχει τα αρνητικά του.
Είναι αμφίβολης εντιμότητας και αμφίβολης ανεξαρτησίας, αν το ψάξει κανείς βαθύτερα.
Αν αποκτήσουν εξουσία μπορεί να μην τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, χρησιμοποιώντας φθηνές δικαιολογίες όπως κάνουν όλοι. (Και εδώ βέβαια αξίζει να παρατηρήσουμε, ότι γιατί να μην το κάνουν και αυτοί, αφού κανένας δεν σκέφτεται ούτε μεριμνά για τις απαραίτητες αλλαγές στο πολίτευμα, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω –βλέπε σημείωση 1 , πού θα το προστάτευαν από αυτές τις ενδεχόμενες πολιτικές απάτες;)
Όμως τι είναι καλύτερο, ως αποτέλεσμα της επιλογής σου; Να σε βλάψει κάποιος πού υποσχόταν τα αντίθετα ή να σε βλάψει κάποιος πού στο είχε προεξοφλήσει ότι θα το κάνει;
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δώσει την Ελλάδα βορά στις διαλυτικές δυνάμεις τού σε πολλαπλάσιο βαθμό εποικισμού και της πλήρους αποδόμησης τής ελληνικής κοινωνίας, πόσο έξυπνο θα είναι να κλαίγεσαι τότε για αυτά πού θα πάθεις, πού όμως από πρίν σού τα είχε πεί σε όλους τους δυνατούς τόνους;
Ενώ αν σε βλάψει αυτός πού υποσχόταν τα αντίθετα, έχει νόημα να αντιδράσεις και να επαναστατήσεις.
Είναι προτιμώτερο να δυναμώσουν τα δύο αυτά κόμματα, ο Καμμένος- ανεξάρτητοι Έλληνες και η χρυσή αυγή, αντλώντας ψήφους από τον δικομματισμό, ο οποίος πρέπει να οδηγηθεί στον δρόμο της εξαφάνισής του.
Αν αυτά τα κόμματα δυναμώσουν, αντλώντας το σύνολο των ψήφων πού θα διαρρεύσουν από τον δικομματισμό, τότε θα αποτελέσουν και ένα αντίβαρο στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όποιος διαμαρτύρεται επειδή δεν είναι ικανοποιημένος από τα υπάρχοντα κόμματα, ούτε από τα (ανύπαρκτα) κόμματα πού ο ίδιος ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε να προσπαθήσει με άλλους να δημιουργήσει, ως αποκλειστικά αρμόδιος ως πολίτης και μέλος του λαού, ας κοιτάξει στον καθρέφτη προσεκτικά και άς διαβάσει και άρθρα όπως το παραπάνω μνημονευθέν: ΟΙ ΑΠΕΧΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ http://politikathemata.wordpress.com/2012/04/12/οι-απεχοντεσ-απο-την-νοητικη-τουσ-ακερ/
Σημείωση 1
Αυτή η παραπάνω αναφερθείσα τροποποίηση του πολιτεύματος, πρέπει να περιλαμβάνει: α)ασφαλείς μηχανισμούς καθαίρεσης των κυβερνήσεων πού πέφτουν σε έντονη δυσμένεια έναντι της λαϊκής βούλησης, διαπιστωνόμενη με πολύ ενισχυμένη πλειοψηφία, μέσω δημοψηφίσματος β) αντικατάσταση της ηπιώτερης αντιμετώπισης των πολιτικών έναντι του νόμου, από αυστηρότερη σε σχέση με τον απλό πολίτη και με πολλαπλάσια διάρκεια παραγραφής. γ) εκτεταμένη εισαγωγή δημοψηφισμάτων στα πρότυπα της Ελβετίας. δ) διαχωρισμός των τριών εξουσιών ε)επιλογή των πολιτικών στους οποίους θα δίνεται η εντολή να εφαρμόσουν την πολιτική που θα έχει υπερψηφίσει ο λαός, μεταξύ των προτάσεων των κομμάτων ή άλλων φορέων, επιλέγοντας όμως κατά κεντρικούς τομείς πολιτικής, ξεχωριστά και όχι συνολικά. Εάν δηλαδή ένα κόμμα Α έχει σωστή οικονομική πολιτική αλλά λάθος πολιτική επί ενός κρίσιμού εθνικού θέματος, ενώ ένα κόμμα Β το αντίθετο, να μπορεί να επιλέγεται το σωστό από το κάθε κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου