Η παγκόσμια ελίτ βαθμιαία ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας ένα ολοκληρωτικό καθεστώς σοβιετικού τύπου, στο οποίο μια κεντρική εξουσία καθορίζει και ελέγχει τα πάντα, και με ταχύτατες πλέον διαδικασίες προσπαθεί να το επιβάλλει ως παγκόσμια κυβέρνηση σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Στην πρωτοπορία αυτού του σχεδίου είναι ο νεοταξικός ΟΗΕ και το περιβόητο σχέδιο του για την βιωσιμότητα στον 21ο αιώνα, η αλλιώς Ατζέντα 21, η οποία σιωπηλά και μεθοδικά προωθείται από το 1992. Και φυσικά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι δεν έχουν μακρόπνοο σχεδιασμό.
Η Ατζέντα 21 παίρνει την πιο βασική έννοια και στοιχείο κλειδί για την συνέχιση της ζωής στο οικοσύστημα, δηλαδή την βιωσιμότητα και την ερμηνεύει σύμφωνα με τις δικές της σκοπιμότητες, παραποιώντας την τελικά σε κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντική σημασία της έννοιας αυτής.
Έτσι για την Ατζέντα 21, κατ' αναλογία με την γνωστή οργουελική διάλεκτο του «Ο πόλεμος είναι ειρήνη» και «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», η βιωσιμότητα είναι το καθεστώς ομηρίας και η πορεία εξάλειψης του μεγαλύτερου μέρους του ανθρώπινου πληθυσμού. Και αυτό απορρέει από τον ολοκληρωτικό και ασφυκτικό έλεγχο που επιχειρεί η Ατζέντα σε κάθε παράμετρο της ζωής των ανθρώπων: από την υγεία, την παιδεία, την παραγωγή τροφής, την ελευθερία του λόγου, και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα.
Το πρακτικό μέρος του σχεδίου ήδη έχει ξεκινήσει με την μεταφορά των δικαιωμάτων των ανθρώπων στην δικαιοδοσία τοπικών και διεθνών οργανισμών, και οι ΗΠΑ λειτουργούν ως το προπύργιο του ολοκληρωτικού αυτού μοντέλου και δίνουν τον παλμό για την παγκόσμια εξάπλωση και εφαρμογή του.
Πρόκειται για ένα μοντέλο όπου η ανθρώπινη ύπαρξη βάλλεται από παντού, χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Γι αυτό και διαβάζουμε για όλους αυτούς τους περίεργους νόμους όπως πχ για την απαγόρευση του να έχει κάποιος τον δικό του κήπο (νόμος S.510 στις ΗΠΑ), ή το να συλλέγει το νερό της βροχής.
Το νερό περνάει με γρήγορο ρυθμό στον έλεγχο της νέας τάξης
Στο πλαίσιο αυτό, ένα πολύ ζωτικής σημασίας κοινωνικό αγαθό, το νερό, απειλείται άμεσα να τεθεί υπό τον έλεγχο της παγκόσμιας ελίτ που βρίσκεται πίσω από το γενικότερο σχεδιασμό της νέας τάξης.
Όπως διαβάζουμε στο πρόσφατο και πολύ διαφωτιστικό άρθρο με τίτλο «Το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας», νομοθετήθηκε πριν λίγες ημέρες και στην Ελλάδα υπουργική απόφαση, η οποία επιχειρεί να πάρει το νερό υπό τον έλεγχο του κράτους.
Κάτι τέτοιο εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους, με δεδομένο ότι το ελληνικό κράτος λειτουργεί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους όρους της οικονομίας της αγοράς και αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό νερό, το οποίο μέχρι τώρα υπαγόταν σε κάποιον στοιχειώδη κοινωνικό έλεγχο, κινδυνεύει να ιδιωτικοποιηθεί και να βρεθεί στην ιδιοκτησία πολυεθνικών. Ήδη έχει ανακοινωθεί και η σκανδαλώδης και αντικοινωνική πρόθεση πώλησης των εταιρειών ύδρευσης. Και επίσης υπάρχει η προϊστορία χωρών όπως η Αργεντινή και η Χιλή όπου το νερό έχει περάσει στα χέρια ιδιωτών.
Ουσιαστικά μόλις ολοκληρωθεί η φάση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και των νομοθετημάτων που απαγορεύουν την χρήση του νερού, τότε συνολικά το νερό ως φυσικός πόρος θα έχει συγκεντρωθεί στα χέρια της νέας τάξης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Χωρίς λοιπόν νερό για να καλλιεργήσει κάποιος την δική τροφή, χωρίς πρόσβαση σε πηγές και στην φύση (Η Ατζέντα 21 θα απαγορεύει να εισέρχονται οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη το οποίο θα χαρακτηρίζεται προστατευόμενη περιοχή και θα πρέπει να συγκεντρωθούν στις πόλεις), και με ένα νερό δικτύου που θα έχει μέσα του κάθε είδους δηλητήριο (χλώριο, fluoride, κλπ) η ανθρωπότητα θα καταλήξει να γίνει το απόλυτο έρμαιο στα εφιαλτικά σχέδια της νέας τάξης.
Αυτό που επιχειρείται είναι ο κλοιός να γίνει απόλυτα ασφυκτικός μέχρι να υπάρξει μια ομογενοποίηση των πάντων σε ένα σύστημα όπου όλες οι παράμετροι της ζωής θα ελέγχονται, ώστε να υπάρχει εξάρτηση από το ολοκληρωτικό σύστημα της παγκοσμιοποίησης.
Και ενώ μέχρι τώρα υπήρχε η εναλλακτική πρόταση μιας αυτόνομης και ανεξάρτητης ζωής, αποσυνδεμένης σε αρκετά μεγάλο βαθμό από το τρέχον πολιτικο-οικονομικό σύστημα, τώρα αυτή η έξοδος διαφυγής δεν θα υπάρχει, αφού “βιώσιμο” θα θεωρείται το να ζει κάποιος στις τεχνητές συνθήκες των τερατουπόλεων αλλά όχι το να ζει στην φύση.
Τώρα η νέα τάξη προσπαθεί να στερήσει και την τελευταία ελπίδα απόδρασης από το σύστημα-Αλκατράζ που θέλει να εγκαθιδρύσει, γιατί μια τέτοια διέξοδος της χαλάει το σχέδιο της συνολικής παγίδευσης του ανθρώπινου πληθυσμού στο εφιαλτικό σχέδιο της.
Πίσω λοιπόν από την ρητορική περί της βιωσιμότητας, της διασφάλισης των πόρων αλλά και της υγείας του πληθυσμού κρύβεται η αμφισβήτηση του ίδιου του δικαιώματος στη ζωή, αφού ουσιαστικά προωθείται η δημιουργία του παγκόσμιου γκούλαγκ. Δηλαδή μια παγκόσμια φυλακή όπου η ανθρωπότητα θα κρατείται σε καθεστώς ομηρίας. Και βέβαια μέσα στο βαρύ περιβάλλον αυτού του ζοφερού στρατοπέδου συγκέντρωσης όπου η διατροφή, η υγειονομική περίθαλψη, το νερό, και οτιδήποτε άλλο υποστηρίζει την ζωή θα έχουν μετατραπεί σε όπλα μαζικής καταστροφής, θα καταστεί πλέον δυνατή η εξόντωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Οι αποδείξεις ότι αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο υπάρχουν μιας και βλέπουμε τα κομμάτια του να ξεδιπλώνονται σε διάφορες χώρες του κόσμου και να συνθέτουν σιγά σιγά την πλήρη εικόνα των πραγμάτων που σχεδιάζεται να επιβληθούν.
Όμως όλο αυτό μπορεί να αποτραπεί απομυθοποιώντας τον ρόλο της νέας τάξης και των οργανισμών της και αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς τους ρόλους και όχι αυτούς που δήθεν υποκρίνονται. Χρειάζεται μια εκστρατεία ενημέρωσης η οποία θα αφαιρεί κάθε νομιμότητα και κάθε εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς τους οργανισμούς στο να αναλάβουν την επίλυση των πραγματικά σοβαρών περιβαλλοντικών και άλλων προβλημάτων του πλανήτη.
Η προϊστορία της νέας τάξης (με το σύστημα των πολυεθνικών της και την οικονομία της αγοράς) μας δείχνει σαφώς ότι αυτή είναι ο κατεξοχήν υπαίτιος της οικολογικής καταστροφής του πλανήτη, και είναι τρομερά προκλητικό να παρουσιάζεται ως η αθώα περιστερά που δήθεν θέλει να σώσει το περιβάλλον και να διαφυλάξει τους φυσικούς πόρους. Η θέση της είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου και όχι στην πρωτοκαθεδρία του αγώνα για την σωτηρία του πλανήτη και αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε κάθε μυαλό.
Επίσης πρέπει να γίνει ξεκάθαρη και να αποκατασταθεί η πραγματική έννοια της βιωσιμότητας, η οποία δεν έχει σχέση με την ανωμαλία που προσπαθεί να εισάγει η νέα τάξη (μεταλλαγμένη και ακτινοβολημένη τροφή, χαρακτηρισμός των βιταμινών ως τοξίνες, εμβόλια DNA, και άλλα εξωφρενικά).
Γιατί τελικά η βιωσιμότητα είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα νύχια της νέας τάξης. Όπως επίσης και το μέλλον αυτού του πλανήτη, το οποίο πρέπει πάση θυσία να μην αφεθεί στους αναχρονιστικούς και γελοίους ολοκληρωτισμούς κάποιων αλαζονικών ελίτ αλλά να γίνει υπόθεση των καλά ενημερωμένων και ενεργών πολιτών αυτού του κόσμου.
ΠΗΓΗ
http://live-sustainably.blogspot.com/2011/07/blog-post_11.html
Στην πρωτοπορία αυτού του σχεδίου είναι ο νεοταξικός ΟΗΕ και το περιβόητο σχέδιο του για την βιωσιμότητα στον 21ο αιώνα, η αλλιώς Ατζέντα 21, η οποία σιωπηλά και μεθοδικά προωθείται από το 1992. Και φυσικά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι δεν έχουν μακρόπνοο σχεδιασμό.
Η Ατζέντα 21 παίρνει την πιο βασική έννοια και στοιχείο κλειδί για την συνέχιση της ζωής στο οικοσύστημα, δηλαδή την βιωσιμότητα και την ερμηνεύει σύμφωνα με τις δικές της σκοπιμότητες, παραποιώντας την τελικά σε κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντική σημασία της έννοιας αυτής.
Έτσι για την Ατζέντα 21, κατ' αναλογία με την γνωστή οργουελική διάλεκτο του «Ο πόλεμος είναι ειρήνη» και «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», η βιωσιμότητα είναι το καθεστώς ομηρίας και η πορεία εξάλειψης του μεγαλύτερου μέρους του ανθρώπινου πληθυσμού. Και αυτό απορρέει από τον ολοκληρωτικό και ασφυκτικό έλεγχο που επιχειρεί η Ατζέντα σε κάθε παράμετρο της ζωής των ανθρώπων: από την υγεία, την παιδεία, την παραγωγή τροφής, την ελευθερία του λόγου, και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα.
Το πρακτικό μέρος του σχεδίου ήδη έχει ξεκινήσει με την μεταφορά των δικαιωμάτων των ανθρώπων στην δικαιοδοσία τοπικών και διεθνών οργανισμών, και οι ΗΠΑ λειτουργούν ως το προπύργιο του ολοκληρωτικού αυτού μοντέλου και δίνουν τον παλμό για την παγκόσμια εξάπλωση και εφαρμογή του.
Πρόκειται για ένα μοντέλο όπου η ανθρώπινη ύπαρξη βάλλεται από παντού, χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Γι αυτό και διαβάζουμε για όλους αυτούς τους περίεργους νόμους όπως πχ για την απαγόρευση του να έχει κάποιος τον δικό του κήπο (νόμος S.510 στις ΗΠΑ), ή το να συλλέγει το νερό της βροχής.
Το νερό περνάει με γρήγορο ρυθμό στον έλεγχο της νέας τάξης
Στο πλαίσιο αυτό, ένα πολύ ζωτικής σημασίας κοινωνικό αγαθό, το νερό, απειλείται άμεσα να τεθεί υπό τον έλεγχο της παγκόσμιας ελίτ που βρίσκεται πίσω από το γενικότερο σχεδιασμό της νέας τάξης.
Όπως διαβάζουμε στο πρόσφατο και πολύ διαφωτιστικό άρθρο με τίτλο «Το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας», νομοθετήθηκε πριν λίγες ημέρες και στην Ελλάδα υπουργική απόφαση, η οποία επιχειρεί να πάρει το νερό υπό τον έλεγχο του κράτους.
Κάτι τέτοιο εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους, με δεδομένο ότι το ελληνικό κράτος λειτουργεί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους όρους της οικονομίας της αγοράς και αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό νερό, το οποίο μέχρι τώρα υπαγόταν σε κάποιον στοιχειώδη κοινωνικό έλεγχο, κινδυνεύει να ιδιωτικοποιηθεί και να βρεθεί στην ιδιοκτησία πολυεθνικών. Ήδη έχει ανακοινωθεί και η σκανδαλώδης και αντικοινωνική πρόθεση πώλησης των εταιρειών ύδρευσης. Και επίσης υπάρχει η προϊστορία χωρών όπως η Αργεντινή και η Χιλή όπου το νερό έχει περάσει στα χέρια ιδιωτών.
Ουσιαστικά μόλις ολοκληρωθεί η φάση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και των νομοθετημάτων που απαγορεύουν την χρήση του νερού, τότε συνολικά το νερό ως φυσικός πόρος θα έχει συγκεντρωθεί στα χέρια της νέας τάξης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Χωρίς λοιπόν νερό για να καλλιεργήσει κάποιος την δική τροφή, χωρίς πρόσβαση σε πηγές και στην φύση (Η Ατζέντα 21 θα απαγορεύει να εισέρχονται οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη το οποίο θα χαρακτηρίζεται προστατευόμενη περιοχή και θα πρέπει να συγκεντρωθούν στις πόλεις), και με ένα νερό δικτύου που θα έχει μέσα του κάθε είδους δηλητήριο (χλώριο, fluoride, κλπ) η ανθρωπότητα θα καταλήξει να γίνει το απόλυτο έρμαιο στα εφιαλτικά σχέδια της νέας τάξης.
Αυτό που επιχειρείται είναι ο κλοιός να γίνει απόλυτα ασφυκτικός μέχρι να υπάρξει μια ομογενοποίηση των πάντων σε ένα σύστημα όπου όλες οι παράμετροι της ζωής θα ελέγχονται, ώστε να υπάρχει εξάρτηση από το ολοκληρωτικό σύστημα της παγκοσμιοποίησης.
Και ενώ μέχρι τώρα υπήρχε η εναλλακτική πρόταση μιας αυτόνομης και ανεξάρτητης ζωής, αποσυνδεμένης σε αρκετά μεγάλο βαθμό από το τρέχον πολιτικο-οικονομικό σύστημα, τώρα αυτή η έξοδος διαφυγής δεν θα υπάρχει, αφού “βιώσιμο” θα θεωρείται το να ζει κάποιος στις τεχνητές συνθήκες των τερατουπόλεων αλλά όχι το να ζει στην φύση.
Τώρα η νέα τάξη προσπαθεί να στερήσει και την τελευταία ελπίδα απόδρασης από το σύστημα-Αλκατράζ που θέλει να εγκαθιδρύσει, γιατί μια τέτοια διέξοδος της χαλάει το σχέδιο της συνολικής παγίδευσης του ανθρώπινου πληθυσμού στο εφιαλτικό σχέδιο της.
Πίσω λοιπόν από την ρητορική περί της βιωσιμότητας, της διασφάλισης των πόρων αλλά και της υγείας του πληθυσμού κρύβεται η αμφισβήτηση του ίδιου του δικαιώματος στη ζωή, αφού ουσιαστικά προωθείται η δημιουργία του παγκόσμιου γκούλαγκ. Δηλαδή μια παγκόσμια φυλακή όπου η ανθρωπότητα θα κρατείται σε καθεστώς ομηρίας. Και βέβαια μέσα στο βαρύ περιβάλλον αυτού του ζοφερού στρατοπέδου συγκέντρωσης όπου η διατροφή, η υγειονομική περίθαλψη, το νερό, και οτιδήποτε άλλο υποστηρίζει την ζωή θα έχουν μετατραπεί σε όπλα μαζικής καταστροφής, θα καταστεί πλέον δυνατή η εξόντωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Οι αποδείξεις ότι αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο υπάρχουν μιας και βλέπουμε τα κομμάτια του να ξεδιπλώνονται σε διάφορες χώρες του κόσμου και να συνθέτουν σιγά σιγά την πλήρη εικόνα των πραγμάτων που σχεδιάζεται να επιβληθούν.
Όμως όλο αυτό μπορεί να αποτραπεί απομυθοποιώντας τον ρόλο της νέας τάξης και των οργανισμών της και αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς τους ρόλους και όχι αυτούς που δήθεν υποκρίνονται. Χρειάζεται μια εκστρατεία ενημέρωσης η οποία θα αφαιρεί κάθε νομιμότητα και κάθε εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς τους οργανισμούς στο να αναλάβουν την επίλυση των πραγματικά σοβαρών περιβαλλοντικών και άλλων προβλημάτων του πλανήτη.
Η προϊστορία της νέας τάξης (με το σύστημα των πολυεθνικών της και την οικονομία της αγοράς) μας δείχνει σαφώς ότι αυτή είναι ο κατεξοχήν υπαίτιος της οικολογικής καταστροφής του πλανήτη, και είναι τρομερά προκλητικό να παρουσιάζεται ως η αθώα περιστερά που δήθεν θέλει να σώσει το περιβάλλον και να διαφυλάξει τους φυσικούς πόρους. Η θέση της είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου και όχι στην πρωτοκαθεδρία του αγώνα για την σωτηρία του πλανήτη και αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε κάθε μυαλό.
Επίσης πρέπει να γίνει ξεκάθαρη και να αποκατασταθεί η πραγματική έννοια της βιωσιμότητας, η οποία δεν έχει σχέση με την ανωμαλία που προσπαθεί να εισάγει η νέα τάξη (μεταλλαγμένη και ακτινοβολημένη τροφή, χαρακτηρισμός των βιταμινών ως τοξίνες, εμβόλια DNA, και άλλα εξωφρενικά).
Γιατί τελικά η βιωσιμότητα είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα νύχια της νέας τάξης. Όπως επίσης και το μέλλον αυτού του πλανήτη, το οποίο πρέπει πάση θυσία να μην αφεθεί στους αναχρονιστικούς και γελοίους ολοκληρωτισμούς κάποιων αλαζονικών ελίτ αλλά να γίνει υπόθεση των καλά ενημερωμένων και ενεργών πολιτών αυτού του κόσμου.
ΠΗΓΗ
http://live-sustainably.blogspot.com/2011/07/blog-post_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου